MASHTRIMET E SHEJTANIT(Satanait)

[Archicad]

ashtu disi eshte kjo pun


po ju para se te tregoni se cfar ben shejtani a mund te na tregoj dikush cili ishte qellimi i krijimit te tij ?? apo ai vetem po ben ate se cfar e ka shkruar zoti te bej, ai pra po i zbaton detyrat te cilat ia ka caktuar zoti ???

Apollyon dhe Extreme.

Ka logjike shume të madhe ne tere kete çeshtje.

Nese doni te dini sinqerisht, atehere edhe pyetjet duhet ti parashtroni me serozitet.

Dhe Inshallah do te dale ndonje i pergjegjshem qe te ju jape sqarime lidhur me pyetjet e juaja.

Mirepo ketu per fat te keq njerez te çdo niveli diskutojne, japin sqarime dhe ne vend se te servojne Te verteten, ata behen shkaktar per diskutime te kota....


Klm

[_Mersin_]

8- FRIKËSIMI I BESIMATRËVE PËRMES ITHTARËVE TË TIJ:

Nga metodat e shejtanit është frikësimi i besimtarëve përmes ushtrisë dhe dashamirëve të tij, kështu që besimtarët nuk i luftojnë ata, nuk i urdhërojnë në të mira dhe nuk i pengojnë nga të këqijat. Kjo është prej kurthave më të mëdha që shejtani i bën besimtarëve, All-llahu i madhëruar na lajmëroi për këtë duke thënë: “Po atë (propagandë) e bëri vetëm shejtani që dëshironte me miqtë e vet (idhujtarët), t'ju frikësojë, prandaj ju mos u frikësoni prej tyre, Mua frikësomuni, nëse jeni besimtarë” (Ali Imran: 175). Tha Katadeja: “Kuptimi i “...dëshironte me miqtë e vet t'ju frikësoj...” është: e rritë çështjen e tyre në zemrat tuaja, për këtë arsye pastaj tha “...ju mos u frikësoni prej tyre, Mua frikësomuni, nëse jeni besimtarë”, sa herë që forcohet besimi i njeriut, i largohet nga zemra e tij frika nga miqtë e shejtanit dhe sa herë që dobësohet imani i tij, forcohet frika e tij nga ata”.

9- HYRJA E SHEJTANIT NË SHPIRTË TË NJERIUT PËRMES DERËS TË CILËN AI E PËLQEN DHE E DO:

Tha Ibnul-Kajjimi rreth kësaj teme: “Shejtani qarkullon në trupin e njeriut sikurse qarkullon gjaku, madje ndeshet me shpirtin e njeriut dhe përzihet me te, kështu që e pyet atë se ç'farë dëshiron dhe cilës gjë i jep përparësi, e kur e kupton këtë, e përdorë atë kundër njeriut dhe i hynë atij nga kjo derë. Këtë gjë ai ua mësoi edhe dashamirëve të tij në mesin e njerëzve, kur dëshirojnë t'i realizojnë qëllimet e prishta të tyre që të hyjnë përmes derës të cilën ata e dëshirojnë, sepse ajo është derë që nuk mbetet pa iu kryer nevoja ai që hynë përmes saj, kurse ai që dëshiron të hyjë përmes ndonjë dere tjetër, e gjenë atë të mbyllur..”
Nga kjo derë i hyri shejtani Ademit dhe Havës, sikurse thotë All-llahu i madhëruar: “Ai (Iblisi) u tha: “Zoti juaj nuk u ndaloi këtë pemë përveçse të bëheni dy melekë, ose të bëheni të përjetshëm” (El-A'rafë: 20).
Tha Ibnul-Kajjimi: “Armiku i All-llahut vërejti dhe ndjeu se ata dy anonin kah përjetësia në atë shtëpi të begatshme e të përhershme, për këtë arsye e diti se nuk mund t'ju hyjë atyre përveçse nga kjo derë dhe u betua se ai është këshillues i tyre, e u tha: “Zoti juaj nuk u ndaloi këtë pemë përveçse të bëheni dy melekë, ose të bëheni të përjetshëm” (El-A'rafë: 20).

10- PARAQITJA E DYSHIMEVE:

Nga metodat e shejtanit në tentimet e tij për humbjen e njeriut është trazimi i besimit perms dyshimeve që i paraqet. I Dërguari i All-llahut sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem na këshilloi që të ruhemi nga disa dyshime të tij në hadithin të cilin e transmetojnë Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Hurejre radiAll-llahu anhu se tha: “I vie shejtani ndonjërit nga ju, e i thotë: Kush e krijoi këtë, kush e krijoi këtë? Derisa në fund thotë: Kush e krijoi Zotin tënd? Kur të arrinë deri këtu, le të
kërkojë njeriu strehim tek All-llahu dhe le të përfundojë”.
Edhe Sahabët radiAll-llahu anhum nuk i shpëtuan dyshimeve të tij, disa nga ata erdhën te Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem dhe u ankuan nga dyshimet dhe pëshpëritjet që janë duke i përjetuar. Transmeton Muslimi nga Ebu Hurejre radiAll-llahu anhu se tha: “Një grup i Sahabëve erdhën te Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem dhe e pyetën, e i thanë: “Ne ndiejmë në shpirtin tonë gjëra të tilla që na duken të pahijshme t'i flasim! Ai u tha: “A keni përjetuar diç të tillë”? Thanë: “Po”. Ai u tha: “Kjo është dlirësia (apo sinqeriteti) e imanit (pasi që nuk folën diç të tillë)”. Dlirësi e imanit të tyre është sepse larguan, urrejtën dhe e panë të pahijshme pëshpëritjen e shejtanit.
Shiko dyshimet e vështira të cilat i përjetonin Sahabët nga ai, transmeton Ebu Davudi nga Ibni Abbasi radiAll-llahu anhu se tha: “Një njeri erdhi te profeti sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem dhe i tha: “O i Dërguar i All-llahut, ndonjëri nga ne ndien në shpirtin e tij diç të tillë që më mirë do të ishte për te të ishte hi se sa të fliste një gjë të tillë”. Ai i tha: “All-llahu Ekber, All-llahu Ekber, All-llahu Ekber, falënderimi i qoftë All-llahut i Cili e ktheu kurthën e tij (shejtanit) vetëm në pëshpëritje”.

Nga të gjitha ato dyshime që ai i paraqet është edhe ajo që All-llahu na tregoi në fjalën e Tij: “Ne nuk dërguam para teje asnjë të dërguar (me shpallje) dhe asnjë pejgamber (të dërguar si vazhdues i shpalljes së mëparshme), e që, kur ai (i dërguari) dëshiroi diç, të mos iu pat hedhur në atë dëshirën e tij shejtani, kurse All-llahu asgjëson atë që hedh shejtani, dhe All-llahu fuqizon argumentet e Veta. All-llahu është shumë i dijshëm dhe me urtësi të madhe rregullon çështjet. E për ta bërë atë (dyshim) që shejtani e hedh si sprovë për ata që në zemrat e tyre kanë dyshim (munafikët) dhe për ata, që i kanë zemrat e shtangëta. S'ka dyshim se jobesimtarët janë në një armiqësi të pambarim. E, edhe për ta vërtetuar të dijshmit se me të vërtetë ai (Kur'anin) është e vërtetë prej Zotit tënd dhe kështu t'i besojnë atij (Kur'anit) dhe (zemrat e tyre) të bindën ndaj tij.
E All-llahu patjetër do t'i udhëzojë ata që besuan (përqafuan) në rrugën e drejtë” (El-Haxhxh: 52- 54).
Dëshira e profetit e përmendur në ajetin e parë është: të folurit e shpirtit. Dmth. kur Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem i fliste vetës shejtani u mundonte të hyjë ndërmjet fjalëve të tij si mashtrues, i thonte: Sikur të kërkoshe nga All-llahu që të pasurojë dhe që të pasurohen muslimanët, ose të dëshirojnë besimin e të gjithë njerëzve… kurse All-llahu asgjësonte këtë
pëshpëritje të shejtanit të paraqitur në dëshirën e profetit sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem dhe e drejtonte nga e vërteta dhe nga qëllimi i Tij. Mendimi se këto ajete vërtetojnë se shejtani mund të shtojë në Kur'an diç që nuk është prej tij, nuk është me vend, sepse Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem është i pagabuar në komunikimin e shpalljes.

Tha një dijetar duke sqaruar dyshimet të cilat shejtani i hedhë në shpirtin e njeriut: Në çdo mëngjes shejtani më ze pritën në katër vende: para dhe prapa meje dhe nga e djathta e nga e majta, e thotë: Mos u frikëso, sepse All-llahu është falës dhe i mëshirshëm, kurse unë e lexoj këtë ajet: “S'ka dyshim se Unë jam falës i atij që pendohet, beson dhe punon vepra të mira dhe pastaj përqëndrohet për në rrugën e drejtë” (Taha: 82), ose ai më vjen nga prapa dhe më frikëson humbjen e asaj që lë mbrapa, kurse unë lexoj këtë ajet: “Nuk ka asnjë gjallesë në tokë përveçse All-llahu e furnizon atë..” (Hud: 6), nga e djathta më paraqitet me gratë, kurse unë e lexoj këtë ajet: “...e ardhmja e lumtur është për të devotshmit” (El-A'rafë: 128), dhe nga e majta më paraqitet me anën e epsheve, kurse unë e lexoj këtë ajet: “Dhe ndërhyhet (ndërhyn All-llahu) ndërmjet tyre dhe ndërmjet asaj që dëshirojnë ata…” (Sebe'ë: 54).

11-14- ALKOOLI, BIXHOZI, IDHUJTË DHE FALLI:

Thotë All-llahu i Madhëruar: “O ju që besuat, s'ka dyshim se vera (dhe çdo pije dehëse), bixhozi, idhujt dhe hedhja e shigjetës (për fall) janë vepra të ndyra nga shejtani. Pra, largohuni prej tyre që të jeni të shpëtuar. Shejtani nuk dëshiron tjetër, përveçse nëpërmjet verës dhe bixhozit të hedhë armiqësi mes jush, t'ju pengojë nga të përmendurit Zotin dhe t'ju largojë nga namazi. Pra, a po i jepni fund (alkoolit e bixhozit)?” (El-Maide: 90-91). El-Hamr (vera) është: çdo gjë që dehë, El-Mejsir (bixhozi) është: bixhozi e kumori, El-Ensab (idhujt) janë: çdo gjë që adhurohet përveç All-llahut, sikurse guri, druri, statuja, varri, dituria, etj, kurse El-Ezlam (falli) janë: falli që bëhet me hedhjen e shigjetës (apo me çfarëdo falli tjetër) me anën e të cilës kërkohet përcaktimi i çështjeve; dmth. përmes tij dëshirojnë të dijnë ajo që iu është përcaktuar. Ky fall mund të bëhet përmes shtizave, shigjetave, gurëve apo diç tjetër, në njërën nga ato shkruhet: më urdhëroi Zoti im, kurse në tjetrën: më ndaloi Zoti im, e kur dikush dëshiron të martohet apo të udhëtojë apo diç të ngjashëm, e fut dorën aty ku gjinden ato shtiza apo shigjeta, nëse nxjerr ate ku shkruan: më urdhëroi Zoti im, e bën veprën që kishte për qëllim, e nëse nxjerr tjetrën, nuk e vepron atë vepër.

Shejtani i nxitë njerëzit në këto katër gjëra; sepse në vetvete janë humbje dhe të dërgojnë deri në rezultate të dëmshme dhe ndikime të këqija. Alkooli i humbë mendjen pirësit të saj, e kur ai e humbë mendjen, i vepron veprat shkatërruese, i vepron të ndaluarat, i lenë veprat e mira dhe u bën dëm robëve të All-llahut.
Përmendi Ibni Kethiri në tefsirin e tij nga Othman Ibni Affani radiAll-llahu anhu se tha: “Largojuni alkoolit, sepse ai është nëna e të këqijave. Para jush ekzistonte një njeri që ishte adhurues i madh dhe largohej nga njerëzit, një grua e prishur u dashurua në te, kështu që ajo e dërgoi robëreshën e saj që ta ftojë këtë për dëshmi, ky shkoi me te dhe sa herë që kalonte një
derë, ia mbyllte atë derisa arriti te një grua e pashme, afër saj kishte një fëmijë dhe një enë me verë. Ajo i tha: Unë betohem në All-llahun se nuk të ftova për dëshmi, por të ftova që të bësh marrëdhënie me mua, ose ta vrasësh këtë fëmijë, ose ta pijshë këtë verë. Kështu që ajo i dha të pijë një gotë verë, pastaj ai i tha: Më jepni ende, e nuk u ndal derisa edhe bëri marrëdhënie me te dhe e vrau fëmiun. Është e pamundshme që të bashkohen vera dhe besimi e që njëri prej tyre
mos ta largoj tjetrin”.

Transmetojnë Ibni Xheriri, Ibnul-Mundhiri, Ibni Ebi Hatimi, Ebush-Shejh, Ibnu Merdevijje dhe En-Nuhhasi nga Sa'd Ibni Ebu Vekkasi se: njëri nga Ensarët (banorët e Medinës) i përgatiti ushqim disa Sahabëve, pastaj u dha të pijë verë para se të ndalohet ajo, e kur ata u pinë, filluan të lavdërohen, kështu që u përleshen ndërmjet vete. Edhe Sa'd Ibni Ebu Vekkasin e kishte goditur dikush në këtë përleshje, ai ishte goditur me eshtrat e kokës së deves në hundën e tij dhe gjurmët e kësaj goditje nuk i ishin larguar tërë jetën.

Pastaj njëri nga Sahabët doli para tyre imam që t'ua falë namazin duke qenë i pirë dhe në namaz tha : Kul ja ejjuhel-kafirune, a'budu ma tabudun - Thuaj: “O ju pabesimtarë, unë adhuroj atë që ju adhuroni” (në vend se të thotë: la a'budu ma tabudun - unë nuk adhuroj atë që ju adhuroni), për këtë arsye All-llahu e zbriti ajetin: “Mos iu afroni namazit derisa ju jeni të dehur që ta dini se çka jeni duke thënë” (En-Nisa: 43).

Kur njeriu pinë alkoolin, qoftë edhe në moshën më të shtyer, bën sjellje si të jetë i çmendur, me të qeshin të vegjlit e të mëdhenjtë dhe njerëzit e shkelin ate me këmbët e tyre midis rrugës. Nuk ka dyshim se edhe bixhozi është sëmundje e rrezikshme sikurse alkooli, kur ai rrënjëset në shpirtin e njeriut, vështirë mund të shërohet nga ai, ai është rrugë për humbjen e kohës dhe të pasurisë, ai formon armiqësi dhe të shtynë në veprimin e harameve. Po ashtu shejtani fton në ngritjen e statujave që pastaj të adhurohen si zota përveç All-llahut. Adhurimi i idhujve ishte i përhapur në të kaluarën dhe është i përhapur edhe sot, shejtanët i shoqërojnë ata idhuj, u flasin adhuruesve të tyre ndonjë herë dhe i bëjnë të shikojnë disa gjëra të cilat i tërheqin adhuruesit e tyre të besojnë në ata idhuj, kështu që kërkojnë nga ata kryerjen e nevojave, i thërrasin ata në vështirësi, kërkojnë ndihmë prej tyre në luftra, u bëjnë atyre kurbana dhe u dhurojnë dhurata, lozin e kërcejnë afër tyre dhe bëjnë aty festat dhe tubimet. Shejtani përmes idhujve humbi shumë njerëz, sikurse tha Ibrahimi alejhis-selam duke iu lutur Zotit të tij: “Dhe më largo mua e fëmijët e mi që t'i adhurojmë udhujt, o Zoti im, ata (idhujt prapa të cilëve janë shejtanët) humbën shumë njerëz...” (Ibrahim: 35-36).

Edhe sot e kësaj dite adhurimi i varreve është i përhapur në mesin e muslimanëve, luten tek ato dhe bëjnë kurbana… po ashtu në ditët tona është përhapur një risi e re - përmes të cilës shejtani përqeshet me njerëzit- ajo është statuja e ushtarit të panjohur, supozojnë se ajo është shenjë e ushtarit luftëtar, e respektojnë atë duke dërguar lule tek ai dhe e madhërojnë dhe sa herë që i viziton vendet në të cilat ekziston kjo statujë ndonjë kryetar, shkon tek ajo statuj dhe vendos ato dhurata e lule. Nuk ka dyshim se e gjithë kjo është adhurim i shejtanit dhe vepër e tij.

KËRKIMI I NJOHJES SË PËRCAKTIMEVE PËRMES FALLIT:

E ardhmja është fshehtësi e All-llahut, për këtë arsye i Dërguari i All-llahut sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem na mësoi salatul-istiharen (namazin e zgjedhjes) kur dëshirojmë të udhëtojmë, të martohemi, etj, shpresojmë nga All-llahu që të na zgjedhë çështjet më të mira për ne.
Islami zhduki tentimet e njohjes së ardhmërisë përmes fallit, sepse shtizat dhe shigjetat nuk e dijnë se ku është e mira, prandaj kërkimi i diturisë nga ato është prishje e mendjes dhe mëngëti e diturisë.
E njëjta gjë thuhet edhe për trembjen e shpendëve. Arabët e kishin shprehi që kur vendosnin të udhtojnë, dilnin nga shtëpia dhe e trembnin ndonjë shpendë, nëse ai fluturonte nga ana e djathtë, e konsideronin udhëtimin e tyre të begatshëm, e nëse ai fluturonte nga ana e majtë, e konsideronin udhëtimin e tyre të papëlqyeshëm…, nuk ka dyshim se e gjithë kjo është humbje.

15- ES-SIHRU - MAGJIA:

Magjia është një prej metodave me të cilat shejtani humbë njerëzit, ata u mësojnë atyre këtë dituri, e cila bën vetëm dëm e nuk bën dobi dhe është rrugë për ndarjen në mes burrit dhe gruas së tij, të cilën gjë shejtani e konsideron prej veprave më të mëdha të cilat i kryejnë ushtria e tij. Këtë gjë e kemi përmendur më herët. Thotë All-llahu: “(e hodhën librin e Zotit) E ndoqën atë që e thonin shejtanët në kohën e sundimit të Sulejmanit. Po Sulejmani nuk ishte pabesimtar, por shejtanët ishin të tillë, sepse u mësonin njerëzve magjinë. (ndoqën) Edhe çka u zbriti në Babil dy melekëve, Harutit dhe Marutit. Kurse ata të dy nuk i mësonin askujt (magjinë) para se t'i thonin: “Ne jemi vetëm sprovë, pra mos u bën pabesimtar!” E, mësonin (njerëzit) prej atyre dyve atë (magji) me çka ndanin burrin prej gruas së vet, por pa lejen e All-llahut me atë askujt nuk mund t'i bënin dëm dhe ashtu mësonin çka u sillte dëm e nuk u sillte dobi atyre. E ata (jahuditë) e kanë ditur se ai që (hodhi librin) e zgjodhi atë (magjinë), ai në botën tjetër nuk ka ndonjë të drejtë (në mëshirën e Zotit). Po ta dinin, ata se për çka e shitën vetveten, ajo është shumë e keqe” (El-Bekare: 102).

A ËSHTË MAGJIA REALITET?

Dijetarët ranë në dilemë rreth kësaj çështje, disa thanë: ajo nuk është realitet, por vetëm iluzion: “...kur, ja, atij iu duk se nga ajo magji e tyre litarët dhe shkopinjët lëviznin (si gjarpërinjë)” (Taha: 66), kurse disa të tjerë thanë se: ajo është realitet siç argumentoi ajeti i sures El-Bekare. Realiteti është se ajo është dy lloje: një lloj është vetëm iluzion, e cila mbështetet në mashtrimet shkencore dhe lëvizjen e lehtë e të shpejtë, kurse një lloj tjetër është realitet, sikurse magjia e cila
ndanë burrin me gruan…

MAGJIA QË I BËN JAHUDITË MUHAMMEDIT SAL-LALL-LLAHU ALEJHI VE SEL-LEM:

Transmetoi Buhariu nga nga Aishja radiAll-llahu anha, se tha: “I bëri magji të Dërguarit të Allllahut sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem një njeri nga Beni Zurejkët, i quajtur me emrin Lebid A'sam, saqë i dukej të Dërguarit të All-llahut sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem se është duke vepruar diç pa e bërë atë.
Duke qenë kështu një ditë apo një natë, ai ishte tek unë, bëri lutje të gjatë, pastaj tha: “Oj Aishe, a mendon se All-llahu mu përgjigj në atë që kërkova nga ai? Më erdhën dy persona, njëri nga ata u ulë te koka ime, kurse tjetri te këmbët e mia. Njëri nga ata i tha shokut të tij: Ç'farë dhimbje ka ky njeri? Tjetri i tha: I është bërë magji. Tha: Kush i ka bërë magji? Tha: Lebid Ibnul-A'sami. Tha: Si i bëri magji? Tha: Me krahër dhe mbetjen e flokëve (flokët që mbesin në krahën pas krehjes) dhe
me sythë të hurmëve. Tha: Ku është ajo? Tha: Në bunarin Dhervan. I Dërguari i All-llahut (sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem) shkoi tek ai me një grupë të Sahabëve të tij, pastaj u kthye e tha: “Oj Aishe, uji i tij sikur të ishte tretje e kanaës dhe frytet e palmave të tij ishin sikurse kokat e shejtanëve”.
I thashë: O i Dërguar i All-llahut, sikur ta nxirrje atë (magjinë nga bunari)? Tha: “All-llahu më shëroi nga ajo, e unë urreva që me te t'u bëhet njerëzve ndonjë sherr, për këtë arsye urdhërova që të mbulohet me dhe”.
Nuk mund të thuhet se: kjo magji i ndikoi dhe i pështjelli Muhammedit (sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem) shpalljen e tij; sepse magjia që iu bë atij ndikoi vetëm në trupin e pastër të tij dhe nuk arriti në zemër e mendje. Ajo i ndodhi atij sikur çdo sëmundje tjetër që i paraqitet trupit, kurse shpallja është e ruajtur nga All-llahu: “Ne e zbritëm përkujtimin (Kur'anin) dhe Ne e ruajmë atë” (El-Hixhr: 9).

16- DOBËSIA E NJERIUT:

Njeriu posedon shumë pika të dobëta, të cilat në realitet janë sëmundje, e shejtani i forcon këto sëmundje në shpirtin e njeriut, madje, edhe i shfrytëzon si hyrje të tij në shpirtin njerëzor, në mesin e atyre sëmundjeve janë: dobësia, pesimizmi, humbja e shpresës në mëshirën e All-llahut, kryelartësia, gëzimi i tepruar, hamendja, lavdërimi, mizoria, sulmimi, injorimi, mohimi i begatisë, ngutja, sjellja e pahijshme, mendjelhtësia, koprracia, shpirtngushtësia, lakmia, konflikti, llomotitja, dyshimi, injoranca, hutia, shpërthimi në armiqësi, vetmashtrimi, akuza e rrejshme, dorështrëngimi dhe frika, mosdurueshmëria, ndalimi i dhënjes, renegimi, kalimi i çdo kufiri, dashja e pasurisë, sprovimi me këtë botë…
Pra, Islami fton në përmirësimin e shpirtit dhe shërimin nga sëmundjet e tij, por kjo ka nevojë për mund të madh, sikurse ka nevojë edhe për durim ndaj vështirësive të rrugës.

Ndërsa ndjekja e dëshirës dhe e asaj që shpirti i preferuar për të keqe të urdhëron është gjë e lehtë, shembulli i parë i ngjanë njeriut që ngjitet në maje të malit plotë gurë, kurse shembulli i dytë i ngjanë njeriut që hudhet nga maja e malit, për këtë arsye ata që iu përgjigjën shejtanit janë shumë, kurse thirrësat e të vërtetës në rrugën e All-llahut u ballafaquan më vështirësi të mëdha. Më poshtë do t'i paraqesim disa thënie të selefit (të parëve tanë) që të sqarojmë se si shejtani i
shfrytëzon pikat e dobëta te njeriu. Tregon El-Mu'temer Ibni Sulejmani nga babai i tij se tha: “Më është përmendur mua se shejtani pëshpëritës lëshohet në zemrën e njeriut kur ai është i pikëlluar dhe kur është i gëzuar, e kur ai
përmend All-llahun zbrapset”.
Tha Vehb Ibni Munebbihi: “Një prift i tha shejtanit i cili iu kishte paraqitur atij: Cila sjellje e njeriut është më e përshtatshme për ju që ta përdorni kundër tij? Tha: Hidhërimi i mprehtë, kur njeriu është shumë i mprehtë, luajm ne me te sikurse luajn fëmijët me top”.
Transmetoi Ibnul-Xhevziu nga Ibni Omeri radiAll-llahu anhu se: “Nuhu alejhis-selam e pyeti shejtanin për cilësitë me të cilat i shkatërron njerëzit, e i tha: zilia dhe lakmia”.
Nuk është larg prej nesh vepra të cilën e punuan vëllezërit e Jusufit kundër tij, tha Jusufi: “.. Zoti mua më dhuroi mirësi kur më nxori prej burgut, e juve u solli nga fshati pasi shejtani pat future përçarje ndërmjet meje dhe vëllezërve të mij..” Jusuf:100).

17- GRATË DHE DASHURIA PËR KËTË BOTË:

I Dërguari i All-llahut sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem na lajmëroi se nuk la pas vete sprovim –fitne më të madhe për burrat se sa gratë, për këtë arsye është urdhëruar femra që ta mbulojë trupin e saj në përgjithësi përveç fytyrës dhe shuplakave të dorës (është e preferueshme që ajo të mbulohet në përgjithësi), kurse burrat u urdhëruan t'i ulin shikimet. I Dërguari i All-llahut sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem po ashtu na ndaloi që të vetmohemi me femrën dhe na lajmëroi se kurdo që një njeri
vetmohet me ndonjë grua, shejtani është i treti i tyre. Po ashtu transmeton Tirmidhiu se Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem tha: “Gruaja është avret (i gjithë trupi i saj është turpësi përveç fytyrës dhe shuplakave të dorës), e kur ajo del, i drejton shejtani sytë nga ajo”.
Ne sot e shohim këtë sprovim të madh të daljes së grave ashtu sikurse i përshkruajti i Dërguari i All-llahut sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem: të veshura e të deshura. Sot janë themeluar me mija organizata, në Lindje e në Perëndim, të cilat shfrytëzojnë ushtri të grave e të mashkujve për përhapjen e imoralitetit përmes televizionit, romaneve dhe filmave të cilët ftojnë në imoralitet! Dashuria për këtë botë është koka e çdo të keqe. A mos u derdh gjaku, u shkelën moralet, u
grabitën pasuritë, u shkëputën marrëdhëniet farefisnore,… përveçse si shkak i animit kah dun'jaja, konfliktit për pasuritë e përkohshme të saj dhe lakmisë për kënaqësitë zhdukëse të saj.

18- MUZIKA DHE KËNGËT:

Muzika dhe këngët janë dy rrugë me të cilat shejtani i shkatërron zemrat dhe i prishë shpirtërat, thotë Ibnul-Kajjimi:”Prej kurthave të armikut të All-llahut me të cilat mashtroi ata që kanë pak dituri, mendje dhe fe, dhe me të cilat uzurpoi zemrat e injorantëve të prishur janë: dëgjimi i britmës e i duartrokitjes dhe i muzikës me vegla muzikore të ndaluara të cilat pengojnë zemrat nga Kur'ani dhe i bëjnë ato t'i përmbahen mosbindjes e mëkateve, janë kur'ani i shejtanit, mbulesa e trashë ndaj All-llahut, është ftesa për çdo imoralitet, përmes muzikës shejtani mashtroi shpirtat e prishur, ua zbukuroi ate atyre me mashtrim e kurthim… dhe për shkak të gjithë kësaj e hudhën Kur'anin…”.

Është çudi me disa njerëz të cilët i mveshën vetës devotshmërinë se si e marrin muzikën e kërcimin rrugë të devotshmërisë, e lënë dëgjimin hyjnor e shkojnë te dëgjimi djallzor. Ibnul Kajjimi e quajti muzikën me disa emra: shmangie (nga përkujtimi i All-llahut), gjë e padobishme, kotësi, gënjeshtër, britmë, duartrokitje, ftesa e imoralitetit, kur’ani i shejtanit, mbirësja e
dyfytyrësisë në zemër, zëri i ahmakut, zëri i të prishurit , thurja e shejtanit dhe hutia1.

ZILJA ËSHTË MUZIKA E SHEJTANIT:

Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem na lajmëroi se: “Zilja është muzika e shejtanit”. Për këtë arsye melekët: “Nuk shoqërojnë grupin në të cilin ka qen dhe zile”.

19- PËRTACIA E MUSLIMANËVE NË REALIZIMIN E ASAJ ME TË CILËN JANË URDHËRUAR:

Nëse muslimani i përmbahet Islamit, shejtani nuk do të gjejë rrugë që ta devijoj dhe të luaj me të, e nëse ai i lë pasdore disa çështje dhe bëhet përtac, shejtani gjenë rast të mirë tek ai, thotë All-llahu: “O ju që besuat, hyni në islamizmin e tërësishëm (praktikoni fenë Islame në përgjithësi), e mos i ndiqni hapat e shejtanit, sepse ai është armik i juaj i hapët” (El-Bekare: 208).
Pra, praktikimi i Islamit në çdo çështje është ajo që të shpëton nga shejtani, si p.sh. nëse rreshtat e atyre që janë duke u falur janë të ngushtuar e të përforcuar, shejtanët nuk mund të ndërhyjnë në mes namazlive, e nëse mbesin disa zbraztira nëpër rreshta, shejtanët kërcejnë mes tyre, për këtë arsye Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem tha: “Drejtoni rreshtat tuaj që mos të ndërhyjnë shejtanët mes juve sikur të jenë ata evladul-hadhef”. Dikush i tha:O i Dërguar i All-llahut: Kush
janë evladul-hadhef? Tha: “Kingjat e zi e të vogël që gjinden në tokën e Jemenit”.

Në një hadith tjetër thotë Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem: “Drejtoni rreshtat tuaj dhe ngushtonu se betohem në Ate që shpirti im është nëdorën e Tij, unë i shoh shejtanët ndërmjet rreshtave tuaj sikurse të jenë ata dele të zeza”.

SI ARRINË SHEJTANI TË PËSHPËRITË NË SHPIRTIN E NJERIUT?

VESVESJA-PËSHPËRITJA:

Shejtani ka mundësi të arrijë deri te mendja dhe shpirti i njeriut në një mënyrë që ne nuk mund ta kuptojmë dhe nuk e dijmë ate.Ate e ndihmon të bëjë një gjë të tillë natyra e tij në të cilën u krijua dhe kjo është ajo që ne e quajmë vesvese, All-llahu i madhëruar na lajmëroi për këtë dhe ate e quajti el-vesvas: “Thuaj: “Mbështetem (mbrohem) me Zotin e njerëzve! Sunduesin e njerëzve. Të adhuruarin e njerëzve. Prej të keqës së cytësit (el-vesvas) i cili zbrapset (el-hannas, kur përmendet
All-llahu). I cili bën cytje në zemrat e njerëzve… “ (En-Nas: 1-5). Tha Ibni Kethiri në tefsirin e tij: “El-Vesvasul-Hannas, shejtani qëndron në zemrën e njeriut, kur ai harron dhe hutohet, i pëshpëritë (i bën cytje), e kur e përmend All-llahun zbrapset (largohet nga ai)”.
Buhariu dhe Muslimi transmetuan se Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem tha: “Shejtani qarkullon në trupin e njeriut sikurse qarkullon gjaku”.Përmes vesveses ai e humbi Ademin dhe e mashtroi që të hajë nga pema e ndaluar: “Shejtani i pëshpëriti atij, e i tha: “O Adem, a të udhëzoj te pema e përjetësisë dhe te pushteti që nuk përfundon” (Taha: 120).
Shejtanët mund të paraqiten në formën e njeriut, mund të flasin me njerëzit, i urdhërojnë dhe i pengojnë ata dhe i urdhërojnë t'i kryejnë qëllimet e tyre. Më poshtë do ta sqarojmë këtë.

[_Mersin_]

ARMËT E BESIMTARIT NË LUFTËN KUNDËR SHEJTANIT

http://mjekesia-profetike.com/forum/showthread.php?t=63

RUAJTJA DHE PËRGATITJA

Ky armik i fëlliqur dhe mashtrues nxiton pandërprerë që t'i humbë njerëzit, ne më parë i mësuam qëllimet dhe mjetet e tij devijuese, pra aq sa ne e njohim këtë armik: qëllimet, mjetet dhe metodat e tij për mes të cilave na humbë, do të shpëtojmë nga ai, derisa nëse njeriu është në huti ndaj këtyre çështjeve, armiku i tij do ta robërojë dhe do ta drejtojë atë në cilindo drejtim që dëshiron.
Ibnul-Xhevziu -All-llahu e mëshiroftë- e përshkruajti në mënyrë të përkryer këtë konflikt në mes të njeriut dhe shejtanit, e tha: “Dije se zemra është sikurse kalaja, e cila kala është e rrethuar me mure, kurse muret kanë dyer, ato mure kanë disa prishje, në atë kala banon mendja, po ashtu melekët kalojnë kah ajo kala, afër saj ka disa vendstrehime në të cilat gjindet epshi (dëshira), shejtanët hyjnë në ato vendstrehime pa kurrfarë pengese dhe lufta vazhdon pandërprerë mes
banorëve të kalasë dhe banorëve të atyre vendstrehimeve, shejtanët sillen pandërprerë rreth asaj kalaje duke vëzhguar hutinë e rojës dhe kështu mundohen të depërtojnë nëpër ato shkatërrime të mureve”.
Pra, roja është i detyruar që t'i dijë të gjitha dyert e kalës dhe të gjitha shkatërrimet në mure të cilat i janë dhënë nën kujdesin e tij, përndryshe nëse ai vetëm një moment bie në huti, armiku i tij nuk ndalet asnjëherë.
Një njeri i tha Hasen El-Basriut: A flenë Iblisi? Tha: Sikur ai të flej, ne do të gjenim rehati. Kalaja e përmendur ndriçohet me dhikr2 (përmendjen e All-llahut) dhe me iman, në te gjindet një pasqyre shumë e bardhë në të cilën duket çdo gjë që kalon afër saj, për këtë arsye çështja e pare që vepron shejtani në ato strehime të tij është se ngre tym të shumtë që t'i nxijë muret e kalasë, ta ndryshkë pasqyrën… kurse dhikri ndritë atë pasqyre. Ky armik bën disa ekspedita e sulme, ndonjëherë mundohet të hyjë me fuqi në kala, por e ndjek ate roja kështu që ai ikë, ndonjëherë hynë brenda në te e bën dëme të shumta, ndonjëherë qëndron në te një kohë të gjatë si shkak i hutisë së rojeve, e ndonjëherë ngriten erëra të mëdha kështu që i nxinë muret e kalasë dhe e ndytin pasqyrën, pastaj shejtani kalon pa e ditur askush, ndonjëherë ndoshta edhe e plagos rojen
si shkak i hutisë së tij, zë robër dhe shërben ata që dëshiron, pastaj fillon t'i shpikë mashtrimet në pajtim me epshet njerëzore”.


PËRMBAJTJA E KUR'ANIT DHE SUNNETIT

Metoda më e suksesshme për mbrojtjen nga shejtani është përmbajtja e Kur'anit dhe Sunnetit, mësimi dhe veprimi i tyre, sepse ata të dy sqarojnë rrugën e drejtë, kurse shejtani mundohet të na devijoj nga rruga e tyre, thotë All-llahu: “Dhe se kjo është rruga (feja) Ime e drejtë (që e caktova për ju), pra përmbajuni kësaj, e mos ndiqni rrugë të tjera e t'ju ndajnë nga rruga e Tij.Këto janë porositë e Tij për ju, ashtu që të ruheni” (El-En'amë: 153).

I Dërguari i All-llahut sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem na sqaroi këtë ajet, transmetojnë Imam Ahmedi, Nesaiu dhe Daramiu se Abdull-llah Ibni Mes'udi radiAll-llahu anhu, tha: “Na bëri i Dërguari i All-llahut sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem një vijë, pastaj tha: “Kjo është rruga e Allllahut”, pastaj i bëri disa vija në të djathtë e në të majtë të saj dhe tha: “Këto janë rrugë të
ndryshme, në fillim të çdonjërës rrugë qëndron nga një shejtan i cili fton në te”, pastaj Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem e tha këtë ajet: “Dhe se kjo është rruga (feja) Ime e drejtë (që e caktova për ju) , pra përmbajuni kësaj…” (El-En'am: 153).
Pra, përmbajtja e asaj që erdhë nga All-llahu, si besimet, veprat, fjalët, adhurimet, ligjet dhe largimi nga çdo gjë që ai na ndaloi, i mundëson njeriut të jetë i mbrojtur nga shejtani, në këtë kontest All-llahu i madhëruar thotë: “O ju që besuat, hyni në Islam përgjithësisht (duke praktikuar të gjitha ligjet e tij), e mos ndiqni rrugën e shejtanit, sepse ai është armik i juaj i hapët” (El-Bekare: 208).
Ky ajet na detyron që t'i përmbahemi Islamit në të gjitha urdhërat e ndalesat e tij dhe t'i bindemi All-llahut me bindje të plotë, për këtë arsye na urdhëroi All-llahu që sipas mundësisë t'i praktikojmë të gjitha degët e imanit dhe të gjitha ligjet e Islamit, po ashtu na urdhëroi që mos t'i ndjekim hapat e shejtanit, sepse ai që përqafon Islamin është larg nga shejtani dhe hapat e tij, kurse ai që i lenë masdore disa çështje të Islamit, ka ndjekur shejtanin në disa hapa të tij, për këtë
arsye lejimi i asaj që ndaloi All-llahu dhe ndalimi i asaj që Ai e lejoi, apo ngrënia e gjërave të ndaluara dhe të këqija, konsiderohet ndjekje e hapave të shejtanit të cilët na janë ndaluar: “O ju njerëz, hani nga ajo që është në tokë e që është e lejuar dhe e mirë, e mos shkoni hapave të shejtanit se ai është armik i hapët i juaji” (El-Bekare:168).
Përmbajtja e Kur'anit, si në fjalë ashtu edhe në vepra, e përze shejtanin dhe e hidhëron ate shumë, transmeton Muslimi nga Ebu Hurejre radiAll-llahu anhu, se Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem tha: “Kur i biri i Ademit (njeriu besimtar) e lexon ajetin në të cilin ka sexhde (ato janë disa ajete që kur të lexohen duhet bërë sexhde) dhe pastaj bën sexhde, largohet shejtani, fillon të qaj dhe thotë:”Mjerë për mua, u urdhërua i biri i Ademit të bëj sexhde dhe e bëri ate, e për te është
Xhenneti, u urdhërova edhe unë të bëj sexhde, por refuzova, prandaj për mu është Xhehnemi”.

STREHIMI TEK ALL-LLAHU DHE MBROJTJA ME TE

Rruga më e mirë për mbrojtjen nga shejtani dhe ushtria e tij është strehimi tek All-llahu dhe mbrojtja me Te, sepse Ai është i fuqishëm ndaj tij.Nëse All-llahu i siguron njeriut strehim, prej nga do të arrijë shejtani tek ai, thotë i madhëruari: “Ti (Muhammed) merre të lehtën, urdhëro për mirë dhe hiqu prej të padijshmëve.E nëse të godet shejtani me ndonjë vesvese, ti kërko strehim tek All-llahu, sepse vërtet Ai dëgjon e di” (El-A'rafë: 199-200).

Po ashtu All-llahu i madhëruar e urdhëroi të Dërguarin e Tij sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem që të kërkoj strehim tek Ai nga cytjet e shejtanëve dhe nga prezenca e tyre: “Dhe thuaj:”O Zoti im, unë mbrohem me Ty, prej cytjeve të shejtanëve!Dhe mbështetem te Ti që ata të mos më afrohen!” (El-Mu'minun: 97-98).

Cytjet e shejtanëve janë vesveset e intrigat e tij, All-llahu na urdhëron që të kërkojmë strehim tek Ai nga armiku i palodhur, shejtani; i cili nuk dëshiron tjetër veçse shkatërrimin e bijve të Ademit si shkak i armiqësisë së madhe të tij ndaj babit të tyre Ademit alejhis-selam. Thotë Ibni Kethiri gjatë komentit të këtij ajeti: “…kërkoj strehim me afërsinë e All-llahut e mbrojtjen e Tij kundër shejtanit të mallkuar që mos të më dëmtoj në fenë e në botën time, apo që të më pengoj nga veprimi i urdhërave me të cilët jam urdhëruar, apo të më nxitë në veprimin e veprave të cilat më janë ndaluar, sepse shejtanin nuk mund ta largojë nga njeriu askush përveç All-llahut; për këtë arsye urdhëroi i madhëruari që t'i shfaqim mirëkuptim e të sjellemi mirë me shejtanin e njerëzve (njeriun e keq) që kështu ta largojmë ate nga natyra e keqe e tij, kurse Ai na
urdhëroi që të kërkojmë strehim tek Ai nga shejtanët e xhindëve; sepse ata nuk pranojnë ryshfet dhe nuk ndikon asgjë e bukur në te; sepse ata janë dëmprurës në natyrën e tyre dhe nuk i pengon ata nga njeriu përveç Atij që i krijoi”.

Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem e shpeshtonte kërkimin e strehimit tek All-llahu nga shejtani në mënyra të ndryshme, pas lutjes hapëse të namazit (SubhanekAll-llahumme) ai thoshte: “Eudhu bil-lahi-s-semiil-alimi minesh-shejtanirr-rrexhim, min hemzihi ve nefhihi ve nefthihi - Kërkoj strehim tek All-llahu i Cili dëgjon e di çdo gjë nga shejtani i mallkuar, nga pëshpëritja, kryenaltësia dhe nga poezia e tij”.

VENDET E KËRKIMIT TË STREHIMIT

KËRKIMI I STREHIMIT TEK ALL-LLAHU GJATË HYRJES NË NEVOJTORE:

Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem kërkonte strehim tek All-llahu nga shejtanët kur hynte në nevojtore, sikurse transmetojnë Buhariu dhe Muslimi nga Enes Ibni Maliku radiAll-llahu anhu, se Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem para se të hynte në nevojtore thoshte: “Ty o Zot të kërkoj strehim nga të fëlliqurit (shejtanët meshkuj) dhe nga të fëlliqurat (shejtanët femra)”.

Po ashtu transmeton Ebu Davudi nga Zejd Ibni Erkami radiAll-llahu anhu, se Muhammedi sallAll-llahu alejhi ve sel-lem tha: “Këto nevojtore janë të banuara (qëndrojnë tek ato xhindët dhe shejtanët me qëllim që t'u bëjnë dëm njerëzve), kështu që kur ndonjëri nga ju shkon në nevojtore le të thotë: Tek All-llahu kërkoj strehim nga të fëlliqurit (shejtanët meshkuj) dhe nga të fëlliqurat (shejtanët femra)”.

KËRKIMI I STREHIMIT TEK ALL-LLAHU ME RASTIN E HIDHËRIMIT:

Transmetojnë Buhariu dhe Muslimi nga Sulejman Ibni Suredi radiAll-llahu anhu, se tha: “U fyen dy persona ndërmjet vete në prezencë të profetit sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem derisa ne ishim duke ndejtur tek ai, njëri nga ata e shante tjetrin duke qenë i hidhëruar dhe iu kishte skuqur fytyra, Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem tha:” Unë e di një fjalë që sikur ta thotë ai (i hidhëruari) do t'i largohej hidhërimi: Eudhu bil-lahi minesh-shejtanirr-rrexhim - Tek All-llahu kërkoj strehim nga shejtani i mallkuar”.
I Dërguari i All-llahut sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem i mësoi Ebu Bekrit radiAll-llahu anhu të thotë çdo mëngjes e mbrëmje: “Ty të lutem o Zot, Shpikësi i qiejve dhe i tokës, Njohësi i të fshehtës dhe i të dukshmës, nuk ka zot tjetër përveç teje, Zoti dhe mbreti i çdo gjëje, tek Ti kërkoj strehim nga e keqja e shpirtit tim, nga sherri i shejtanit dhe shirku i tij (shirku i tij, dmth.
nga shirket në të cilat ai fton) dhe që të veproj gjë të keqe ndaj vetvetës ose t'ia bëj ate ndonjë muslimani”.

KËRKIMI I STREHIMIT TEK ALL-LLAHU GJATË MARRËDHËNIEVE SEKSUALE:

Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem na nxiti që të kërkojmë strehim tek All-llahu gjatë marrëdhënieve seksuale me gruan, sikurse transmeton Ibni Abbasi radiAll-llahu anhu, se ai tha: “Sikur ndonjëri nga ju të thotë, kur dëshiron t'i afrohet gruas së tij (që të bëj marrëdhënie seksuale): “Bismil-lah, All-llahumme xhen-nibnesh-shejtane, ve xhen-nibish-shejtane ma
rezektena - Në emër të All-llahut, të lutem o Zot, largoje shejtanin nga ne dhe largoje ate nga ai (fëmiu) që na furnizon me te”, sikur pas kësaj të jetë caktuar nga All-llahu që ata të kenë fëmij, nuk do ta dëmtonte shejtani ate kurrë”.

KËRKIMI I STREHIMIT TEK ALL-LLAHU GJATË ZBRITJES NË NDONJË LUGINË APO GJATË HYRJES NË SHTËPI:

Kur njeriu zbret në ndonjë luginë apo hyn në shtëpi, duhet që të kërkoj strehim tek All-llahu, e jo të kërkoj strehim tek xhindët e shejtanët sikurse vepronin pabesimtarët në kohën e xhahilijjetit3, e të cilët thonin: “Kërkoj strehim te i pari i kësaj lugine nga mendjelehtët e popullit të tij”, përkundrazi atëherë xhindët bënin mendjemadhësi dhe i dëmtonin ata, këtë na rrëfen All-llahu në suren El-Xhinn: “Dhe se ka pasur burra prej njerëzve, që kërkonin ndihmë prej burrave të xhindëve dhe ashtu ua shtonin edhe më shumë arrogancën” (El-Xhinn: 6); d.m.th. xhindët u shtonin arrogancën atyre burrave të cilët kërkonin strehim tek ata.

Po ashtu i Dërguari i All-llahut sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem na mësoi se si të kërkojmë strehim tek All-llahu kur të hyjmë në shtëpi, sikurse transmeton Havletu Bintu Hakim radiAll-llahu anha, se Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem tha: “Sikur ndonjëri nga ju të thotë kur hynë në ndonjë shtëpi:”Eudhu bikelimatil-lahit-taamme min sherri ma halek - Kërkoj strehim tek All-llahu me fjalët e Tij të plota nga çdo e keqe që Ai krijoi”, nuk do ta dëmtonte në atë shtëpi asgjë derisa
të largohet nga aty”.

KËRKIMI I STREHIMIT TEK ALL-LLAHU NGA SHEJTANI GJATË PËLLITJES SË GOMARIT:

Thotë Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem: “Kur të pëllitet gomari, kërkoni strehim tek All-llahu nga shejtani i përbuzur”. Ai na lajmëroi se kur gomari pëllitet, ka parë ndonjë shejtan.

KËRKIMI I STREHIMIT TEK ALL-LLAHU NË FILLIM TË LEXIMIT TË KUR'ANIT:

Thotë All-llahu i madhëruar: “Kur të lexosh Kur'anin, kërko mbrojtjen e All-llahut prej shejtanit të mallkuar. Vërtet, ai nuk ka kurrfarë fuqie kundër atyre që besuan dhe i janë mbështetur Zotit të tyre” (En-Nahl: 98-99).
Ibnul-Kajjimi sqaroi urtësitë e kërkimit të mbrojtjes së All-llahut nga shejtani i mallkuar në fillim të leximit të Kur'anit, e tha:
Kur'ani është shërim i gjoksave, ai largon nga aty vesveset, epshet e dëshirat e prishura të shejtanit, ai është ilaqi i asaj që urdhëroi shejtani në te, kështu që njeriu u urdhërua që ta përze me te bakterien sëmurse… në këtë mënyrë, ky ilaq shërues, hynë në zemër pasiqë ajo është spastruar nga ngushtësirat e reaksionet e saj dhe kështu ka sukses.
Kur'ani është substanca e udhëzimit, diturisë dhe hajrit për zemrën, sikurse është uji substanca e bimëve, kurse shejtani është një zjarr i cili djegë ato bimë një nga një, kurdo që vëren se në zemër ka bimë të hajrit, nxiton që t'i prishë e t'i djegë ato.Për këtë arsye All-llahu urdhëroi që të kërkohet strehim tek Ai nga shejtani që kështu të mos e shkatërron ai atë që përfiton nga Kur'ani.Dallimi në mes të këtij aspekti dhe aspektit të parë është se në aspektin e parë kërkohej strehim tek All-llahu si shkak i arritjes së dobisë kur'anore, kurse në të dytin si shkak i mbetjes e ruajtjes së asaj dobie.

Melekët i afrohen lexuesit të Kur'anit dhe e dëgjojnë ate, sikurse thuhet në hadithin të cilin e transmetoi Usejd Ibni Hudajri radiAll-llahu anhu kur ishte duke lexuar Kur'an dhe pa mbi te diç sikurse retë në të cilën kishte drita, i Dërguari i All-llahut sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem i tha: “Ata ishin melekët”, e shejtani është kundër melekëve dhe armik i tyre, për këtë arsye u urdhërua lexuesi i Kur'anit të kërkoj nga All-llahu i madhëruar që ta përze shejtanin që kështu të vijnë melekët, sepse ky është një vend ku nuk mund të bashkohen edhe melekët edhe shejtanët.
Shejtani me ushtrinë e hilet e tij mundohet ta bëj lexuesin e Kur'anit që të harrojë qëllimin e leximit të tij, e ai qëllim është mendimi rreth tij, kuptimi i tij dhe njohja e asaj që pati për qëllim All-llahu i madhëruar, ai në çdo mënyrë mundohet të ndërhyj në mes zemrës së tij dhe qëllimit kur'anor dhe kështu lexuesi nuk përfiton nga ai asgjë, për këtë arsye u urdhërua lexuesi i Kur'anit që në fillim të leximit të kërkoj strehim tek All-llahu nga shejtani i mallkuar.

Lexuesi i Kur'anit flet me All-llahun gjatë leximit të tij, All-llahu e dëgjon lexuesin e bukur të Kur'anit me vëmendje më të madhe se sa që dëgjon këngëtarja veglën muzikore të saj, kurse shejtani lexim të tij ka poezin dhe muzikën, për këtë arsye u urdhërua lexuesi i Kur'anit të kërkojë strehim tek All-llahu nga shejtani i mallkuar që ta përze ate gjatë të folurit me All-llahun dhe gjatë dëgjimit të All-llahut kur ai lexon.

All-llahu i madhëruar na lajmëroi se nuk ka asnjë profet që gjatë leximit të tij (të fjalëve të Allllahut) nuk është munduar shejtani t'i hedhë fjalë të tij në atë lexim… e nëse kështu ishte puna me profetët alejhimus-selam, atëherë ç'farë të themi për të tjerët.Për këtë arsye shejtani e bën të gabojë ndonjëherë lexuesin dhe ia përzinë atij leximin, kështu që i pështillet gjuha…
Shejtani më së shumti nxiton kundër njeriut kur ai mendon të bëjë ndonjë mirësi, kështu që i ndërhyn atij që ta pengojë nga veprimi i asaj mirësie.

KËRKIMI I STREHIMIT TEK ALL-LLAHU PËR FËMIJËT DHE FAMILJEN:

Transmeton Ibni Abbasi radiAll-llahu anhu, se Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem kërkonte strehim tek All-llahu për Hasanin dhe Husejnin radiAll-llahu anhuma (dy bijtë e vajzes së tij Fatimes radiAll-llahu anha), e thoshte: “Ju kërkoj strehim tek All-llahu me fjalët e Tij të plota nga çdo shejtan e nga çdo gjallesë helmuese (apo nga çdo gjallesë dëmprurëse) dhe nga çdo sy dëmprurës”, dhe thoshte: “Babai juaj (ka për qëllim Ibrahimin alejhis-selam) u kërkonte strehim (tek All-llahu) me këto fjalë Ismailit dhe Is'hakut”.

SURET KUR'ANORE MË TË MIRA ME TË CILAT KËRKOHET STREHIM:

Ato janë kaptina El-Felek dhe En-Nas (dy kaptinat e fundit në Kur'an), sepse i Dërguari i Allllahut sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem e urdhëroi Abdull-llah Ibni Hubejbin që t'i lexoj “Kul-Huvallllah Ehad-in” dhe dy kaptinat e përmendura nga tri herë kur të ngrysë e kur të gdhijë dhe i tha: “Pas kësaj të mjafton All-llahu për çdo gjë”. Në një transmetim tjetër e urdhëroi t'i lexoj kaptinat El-Felek dhe En-Nas, pastaj i tha: “Njerëzit nuk mund të kërkojnë strehim me diç më të mirë se këto”.
Në një hadith tjetër të cilin e transmeton Nesaiu, Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem thotë: “Asnjë lutës nuk është lutur me diç më të mirë se këto dhe asnjë kërkues i strehimit nuk ka kërkuar strehim me diç më të mirë se këto”.

SI VEPRON ME SHEJTANIN KUR T'I HIJESHON MËKATET?

Tregohet se një nga dijetarët e parë i tha nxënësit të tij: “Ç'farë vepron me shejtanin nëse t'i hijeshon mëkatet?I tha: “E luftoj ate”. Dijetari i tha: “E nëse ai prapë kthehet?” Tha nxënësi: “Prapë e luftoj”. I tha dijetari: “Po nëse prapë kthehet? “Tha nxënësi: “E luftoj prapë”.
I tha dijetari: “Kjo do të zgjatë shumë, ç'farë mendon nëse kalon pranë deleve dhe të lehë qeni i tyre apo të pengon që të kalosh, ç'farë do të bëshe?” Tha: “Mundohna me tërë fuqinë time që ta përze” I tha dijetari: “Kjo do të zgjatë shumë, por ti kërko ndihmë nga qobani i deleve që ta largojë ate”.
Kjo është një dituri e madhe nga ky dijetar i ndritur, sepse mbrojtja me All-llahun dhe kërkimi i strehimit tek Ai është rruga më e fortë e cila e përze dhe e largon shejtanin, kjo është ajo që veproi gruaja e Imranit, nëna e Merjemes alejhes-selam (nëna e Isaut alejhis-selam) kur tha me rastin e lindjes së saj: “…atë (Merjemen) dhe pasardhësit e saj po t'i lë Ty në mbrojtje nga shejtani i mallkuar” (Ali Imran: 36).
Për ç'farë arsye nuk largohet shejtani në disa raste kur njeriu kërkon mbrojtje kundër tij? Thonë disa njerëz: Ne kërkojmë strehim tek All-llahu nga shejtani, por megjithatë ne ndiejmë se shejtani na bën vesvese, na nxitë në sherr dhe na pengon gjatë namazit.
Përgjigjja është: Kërkimi i strehimit (istiadhja) i ngjan shpatës në dorën e luftëtarit, nëse dora e tij është e fortë, e godet dhe e vret armikun e tij, përndryshe ai mund të mos i lë kurrfarë gjurme edhe nëse shpata është shumë e prehtë.
Po ashtu nëse kërkimi i strehimit bëhet nga një i devotshëm e besimtar i fortë, është zjarr i cili e djeg shejtanin, e nëse kërkimi i strehimit bëhet nga një njeri me besim të dobët, nuk ndikon fuqishëm mbi armikun e tij.
Tha Ibnul-Xhevziu -All-llahu e mëshiroftë-: “Dije se Iblisi ndaj të devotshmit dhe atij që nuk është i devotshëm, është sikurse njeriu i ulur pranë të cilit ka ushqim dhe mish, pranë tij kaloi një qenë, të cilit ky i bërtiti duke i thënë: Largohu, kështu që ai u largua. Pastaj qeni kaloi pranë njeriut tjetër (i cili nuk është i devotshëm) pranë të cilit kishte ushqim dhe mish, e saherë që ky u mundonte ta përzë, ai kthehej prap. Njeriu i parë është i devotshmi, të cilit i mjafton përmendja e
All-llahut që ta përze shejtanin, kurse njeriu i dytë është i padevotshmi, të cilit nuk i largohet shejtani si shkak i veprave të pahijshme të tij. Kërkojmë strehim tek All-llahu nga shejtani”.
Pra, muslimani i cili dëshiron të shpëtoj nga shejtani dhe mashtrimet e tij, duhet ta përforcoj imanin e tij dhe të kërkoj mbrojtje e strehim tek All-llahu, ve la havle ve la kuvvete il-la bil-lah.

TË MARRURIT ME PËRKUJTIMIN E ALL-LLAHUT

Përkujtimi i All-llahut është gjëja më e madhe e cila të shpëton nga shejtani, sikurse thuhet në një hadith: “All-llahu e urdhëroi profetin e Tij Jahjan që t'i urdhëroi Beni Israilët me pesë cilësi…”,
nga ato: “…dhe ju urdhëroi ta përkujtoni All-llahun e madhëruar, sepse kjo i ngjanë një njeriu të cilin janë duke e ndjekur armiqët e tij derisa ky arriti te një kala e fortifikuar dhe kështu e shpëtoi vetën nga ata, kështu edhe njeriu nuk mund ta siguroi vetën nga shejtani përveçse me përkujtimin e All-llahut”.
Thotë Ibnul-Kajjimi: “Sikur përkujtimi i All-llahut të mos kishte veçse këtë cilësi, njeriu do të meritonte që mos ta ndalë gjuhën e tij nga përmendja e All-llahut të madhëruar, sepse ai nuk mund ta siguroi vetën e tij nga armiku përveçse me përkujtimin e All-llahut, kurse armiku i tij mund të arrij tek ai kur ky është në gaflet (huti), ai e vëzhgon ate pandërpre, kur ky bie në huti, ai i hudhet njeriut dhe e shqyen, e kur ky e përmend All-llahun e madhëruar, zbrapset dhe zvogëlohet armiku i All-llahut sa që bëhet sa një zog i vogël dhe sa një mizë, për këtë arsye edhe është quajtur shejtani (në Kur'an) “El-Vesvas El-Hannas”; sepse ai pëshpëritë në zemrat e njerëzve, e kur përmendët All-llahu, ai zbrapset. Tha Ibni Abbasi radiAll-llahu anhu: “Shejtani qëndron pandërpre në zemrën e njeriut, kur ky bie në huti, ai i pëshpëritë, e kur të përmend Allllahun,
zbrapset”.
Po ashtu tha Ibnul-Kajjimi: “Shejtanët e kanë rrethuar njeriun nga çdo anë dhe ata janë armiqët e tij, e çka thua ti për një njeri të cilin e kanë rrethuar armiqët e tij nga çdo anë dhe të cilët janë plotë hidhërim në te, secili nga ata i bën dëm atij aq sa ka mundësi, në të njejtën kohë nuk ka rrugë tjetër që ta përçaj grupin e tyre përveçse me përkujtimin e All-llahut të madhëruar”.

Pastaj ai -All-llahu e mëshiroftë- përmendi hadithin të cilin e transmeton Abdurr-Rrahman Ibni Semre radiAll-llahu anhu, se tha: “Një ditë doli i Dërguari i All-llahut sal-lAll-llahu alejhi ve sellem te ne derisa ne ishim duke ndejtur në një hije (shtëpi verore e thjeshtë kulmi i të cilës është i mbuluar me degë të hurmeve) në Medine, u ngritë para nesh e na tha: “Unë pashë mbrëmë një ëndërr të çuditshme: E pashë një njeri nga ummeti im të cilit i erdhë meleku i vdekjes që t'ia merr shpirtin, në atë moment erdhë bëmirësia e tij ndaj prindërve dhe e largoi melekun e vdekjes nga ai.

E pashë një njeri nga ummeti im të cilit i ishte shtruar dënimi i varrit, në atë moment erdhi abdesti i tij dhe e shpëtoi nga ajo gjendje.

E pashë një njeri nga ummeti im të cilin e kishin rrethuar shejtanët, në atë moment erdhi përkujtimi i tij i All-llahut dhe i përzuri shejtanët nga ai.

E pashë një njeri nga ummeti im duke u ndezur -në një transmetim tjetër thuhet: duke dihaturnga etja, sa herë që afrohej afër ndonjë pusi, pengohej dhe u përzente, në atë moment erdhi agjërimi i tij i Ramazanit dhe i dha të pijë e u ngop.

E pashë një njeri nga ummeti im dhe i pashë profetët të ulur në rrethe, sa herë që ai afrohej afër ndonjë rrethi të tyre, u përzente, në atë moment erdhi pastrimi i tij nga xhunubllaku (pastrimi pas marrëdhënieve seksuale me gruan apo ejakulimit) e kapi për dore ate dhe e uli afër meje.

Pastaj e pashë një njeri nga ummeti im para të cilit kishte një errësirë, mbrapa tij kishte errësirë, në të djathtën e tij kishte errësirë, në të majtën e tij kishte erësirë, mbi te kishte errësirë dhe nën te kishte errësirë, kurse ai ishte i hutuar në ato errësira, në ato momente erdhën Haxhxhi dhe Umreja4 e tij dhe e nxorrën nga errësira në dritë.

Po ashtu e pashë një njeri nga ummeti im duke u mbrojtur me duart e tij nga flaka e xixat e zjarrit, në atë moment erdhë sadaka (zeqati dhe lëmosha që ua dha fukarave për All-llahun) e tij dhe u bë mburojë mes tij dhe mes Xhehnemit dhe ia mbuloi kokën.

E pashë një njeri nga ummeti im duke u folur besimtarëve, por ata nuk i flisnin, në atë moment erdhë lidhja e tij farefisnore e tha:O ju grup i muslimanëve, ai mbante lidhje të mira me farefisin e tij, pra, folni me te, atëherë, i folën besimtarët, ua zgjati dorën atyre dhe ia zgjatën dorën ata.

E pashë një njeri nga ummeti im të cilin e kishin rrethuar Zebanijet (melekët e zjarrit), në atë moment erdhë urdhërimi i tij në vepra të mira dhe pengimi i tij nga veprat e këqija dhe e shpëtuan nga duart e tyre dhe e futën te melekët e mëshirës.

E pashë një njeri nga ummeti im të gjunjëzuar dhe në mes tij e All-llahut të madhëruar kishte një pengesë, në atë moment erdhë morali i lartë i tij, e kapi ate për dore dhe e futi tek All-llahu i madhëruar.

E pashë një njeri nga ummeti im të cilit i vinte libri i tij nga ana e majtë, në atë moment erdhi
frika e tij ndaj All-llahut të madhëruar, e kapi librin e tij dhe ia vendosi në dorën e djathtë.

E pashë një njeri nga ummeti im të cilit i kishte dalur peshoja e lehtë, në atë moment erdhën fëmijët e tij (të cilët i kishin vdekur të vegjël) dhe ia rënduan peshojën.

E pashë një njeri nga ummeti im i cili qëndronte në buzë të Xhehnemit, në atë moment erdhi shpresa e tij në All-llahun e madhëruar, e shpëtoi nga aty dhe ai shkoi.

E pashë një njeri nga ummeti im i cili ishte hudhur në zjarr, në atë moment erdhi loti i tij që kishte derdhur nga frika ndaj All-llahut të madhëruar dhe e shpëtoi nga aty.

E pashë një njeri nga ummeti im duke qëndruar në Sirat5 dhe dridhej sikurse dridhen degët e hurmës nga një erë e fortë, në atë moment erdhë mendimi i tij i mirë ndaj All-llahut të madhëruar, e qetësoi të dridhurit e tij dhe ai vazhdoi rrugën.

E pashë një njeri nga ummeti im duke u zvarritur në Sirat, ndonjëherë u zvarritte, e ndonjëherë mbetej i lidhur, në atë moment erdhë salavati i tij mbi mua, e ngriti në këmbë dhe e shpëtoi.

Dhe e pashë një njeri nga ummeti im i cili kishte arritur te dyert e Xhennetit, por ato iu mbyllën, në atë moment erdhë shehadeti (dëshmia) i tij La ilahe il-lAll-llah -se nuk ka zot tjetër përveç All-llahut-,ia hapi dyert dhe e futi në Xhennet”.
Këtë hadith e transmetoi El-Hafidh Ebu Musa El-Medinij dhe tha se ky hadith është hasenun xhidden -me transmetim shumë të mirë-, e transmetuan nga Seid Ibnul-Musejjibi: Amr Ibnu Azer, Alij Ibni Zejd Ibni Xhedan dhe Hilal Ebu Xhibil-le, kurse shejhul-islam Ibni Tejmijje –All-llahu e mëshiroftë- e ngritte çështjen e këtij hadithi dhe thoshte se ky hadith ka dëshmi të shumta (se është i vërtetë).

Nga ky hadith ne kemi për qëllim fjalën e tij sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem : “E pashë një njeri nga ummeti im të cilin e kishin rrethuar shejtanët, në atë moment erdhë përkujtimi i tij i All-llahut të madhëruar dhe i largoi shejtanët nga ai”.
Kështu është puna e shejtanit, njerëzit nuk mund ta mbrojnë vetën nga ai përveçse me përkujtimin e All-llahut të madhëruar, transmeton Enes Ibni Maliku radiAll-llahu anhu, se Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem tha: “Kur njeriu del nga shtëpia e tij dhe thotë: Bismillah, tevek-keltu alAll-llah, la havle ve la kuvvete il-la bil-lah -Në emër të All-llahut, u mbështeta në All-llahun dhe nuk ka zhvillues (mutesarrif bidikka) e fuqi tjetër përveç All-llahut-, atëherë i thuhet atij: U udhëzove, të mjafton kjo dhe u mbrojte.Me këtë rast largohet shejtani nga ai, kurse një shejtan tjetër i thotë: Ç'farë do bësh me një njeri që u udhëzua, u mjaftua dhe u mbrojtë?”.

Transmeton Ebu Hurejre radiAll-llahu anhu, se Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem tha: “Ai që thotë: La ilahe il-lAll-llahu vahdehu la sherike leh, lehul-mulk, ve lehul-hamd, ve huve ala kul-li shej'in kadir -Nuk ka zot tjetër përveç All-llahut të Vetmit i Cili nuk ka shok, i Tij është krejt pushteti, vetëm Atij i takon falënderimi dhe Ai për çdo gjë është i fuqishëm- njëqind herë në ditë, për te është sikurse i ka liruar dhjetë robër, i shkruhen njëqind të mira, i shlyhen njëqind të këqija
dhe e ka mbrojtje ate atë ditë nga shejtani deri në mbrëmje”.

Tha Ebu hal-lad El-Misrijj: “Ai që hyn në Islam, ka hyrë në një kala, e ai që hynë në xhami, ka hyrë në dy kala, kurse ai që ulet me një grup që përkujtojnë All-llahun e madhëruar (ashtu siç urdhëroi Ai dhe profeti i Tij), ka hyrë në tri kala”.
Transmetoi Buhariu nga Muhammed Ibni Sirini, e ky nga Ebu Hurejre radiAll-llahu anhuma, se tha: “Më la përsipër i Dërguari i All-llahut sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem zeqatin e Ramazanit që ta ruaj, në ato momente më erdhë mua një njeri dhe filloi të marr ushqim me grushtat e tij, unë e kapa ate, kurse ai më tha: Më liro se nuk do të kthehem prap…”, ai e përmendi hadithin në përgjithësi dhe tha: “Herën e tretë (kur shejtani u kthye te Ebu Hurejre) më tha: “(Nëse më
liron)Do t'i mësoj disa fjalë me të cilat All-llahu do të bëj dobi, kur të shtrihesh në krevatin tend thuaje Ajetul-Kursinë (Tesbi dovën) në përgjithësi, sepse kështu do të qëndroj afër teje një mbrojtës nga All-llahu dhe nuk do të afrohet asnjë shejtan derisa të gdhijë sabahu”, Ebu Hurejre pas kësaj e liroi ate dhe kur gdhiu sabahu e lajmëroi Muhammedin sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem për këtë që i tha shejtani, kurse ai i tha: “Të vërtetën e tha ai, kurse vetë është gënjeshtar”.

Transmetoi El-Hafidh Ebu Musa nga Xhabiri radiAll-llahu anhu, se Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem tha: “Kur të shtrihet njeriu në krevatin e tij, i afrohen një melek dhe një shejtan, i thotë meleku: Përfundo (ditën tënde) me të mirë, kurse shejtani i thotë: Përfundo me të keqe.
Nëse ai e përmend All-llahun dhe pastaj flenë, një melek e mbron atë tërë natën. Kur të zgjohet i thotë meleku: Hape (këtë ditë) me të mirë, kurse shejtani i thotë: Hape këtë ditë me sherr. Nëse ai thotë: El-hamdu lil-lahil-ledhi redde ala nefsi ve lem jumitha fi menamiha, el-hamdu lil-lahil-ledhi jumsikus-semavati vel-erdi en tezula ve lein zaleta in emsekehuma min ehadin min ba'dihi, elhamdu lil-lahil-ledhi jumsikus-semae en tekaa alel-erdi il-la bi idhnih (Falënderimi i qoftë Allllahut i Cili ma rikthej mua shpirtin dhe nuk e bëri të vdes gjatë fjetjes sime, falënderimi i qoftë All-llahut i Cili i mbanë qiejt dhe tokën të mos zhduken, e nëse ato zhduken, askush përveç Tij nuk mund t'i mbajë ato, falënderimi i qoftë All-llahut i Cili e mbanë qiellin që mos të bie mbi tokë përveçse me lejën e Tij), nëse ky njeri (pasi që ka thënë këtë) bie nga krevati i tij dhe vdes, hynë në Xhennet”.

Transmetojnë Buhariu dhe Muslimi nga Ibni Abbasi radiAll-llahu anhuma, se Muhammedi sallAll-llahu alejhi ve sel-lem tha: “Sikur ndonjëri nga ju të thotë kur t'i afrohet gruas së tij (që të bëj marrëdhënie seksuale): Bismil-lah, All-llahumme xhennibnesh-shejtan, ve xhennibish-shejtane ma rezaktena (Në emër të All-llahut, të lutem o Zot, largona shejtanin nga ne dhe largona ate nga ai që na furnizon me të), nëse pas kësaj përcakton All-llahu që ata të kenë fëmijë, nuk e dëmton
shejtani ate asnjëherë”.

Po ashtu Buhariu transmeton se shejtani ikë kur e dëgjon ezanin. Transmetoi Muslimi nga Ebu Hurejre radiAll-llahu anhu, se Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem tha: “Kur të thirret ezani për namaz, ikë shejtani duke bërtitur”.

NDJEKJA E XHEMAATIT TË MUSLIMANËVE

Prej çështjeve të cilat e largojnë muslimanin nga rënia në mashtrimet e shejtanit është jetesa në vendet islame dhe zgjedhja e shoqërisë së mirë e cila të ndihmon në të vërtetën, të nxitë në te dhe të përkujton mirësitë, sepse bashkimi bën fuqinë dhe ate të fortë, transmetohet se Ibni Omeri tha: “Na mbajti Omeri radiAll-llahu anhu një ligjëratë në El-Xhabijje, e tha: “O ju njerëz, unë jam ngritur para jush sikurse u ngritë i Dërguari i All-llahut sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem para nesh dhe nga ajo që na tha ishte: “Përmbajuni xhemaatit dhe ruajuni përçarjes, sepse shejtani është me të vetmuarin, kurse nga dy persona është më larg…”.

Xhemaati është xhemaati i muslimanëve dhe imami i tyre, kurse xhemaati i cili nuk i përmbahet të vërtetës: Kur'anit dhe Sunnetit, nuk ka kurrfarë vlere në Islam, transmeton Ebud-Derdai se dëgjoi Muhammedin sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem duke thënë: “Nuk ka tre persona me një qytet apo me një fshat që nuk e falin namazin (me xhemaat), përveçse shejtani ka mbizotëruar mbi ata, ti përmbaju xhemaatit, sepse ujku e hanë delën e ndarë”.

Transmetoi Ebu Davudi nga Muavijetu Ibni Ebu Sufjani radiAll-llahu anhu, se tha: “I Dërguari i All-llahut sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem u ngritë para nesh e tha: “Ata që ishin para jush nga Ehlul-Kitabi (hebrenjët dhe të krishterët) u përçanë në shtatëdhjetë e dy sekte, kurse ky ummet do të përçahet në shtatëdhjetë e tri sekte, shtatëdhjetë e dy nga ato do të hynë në zjarr dhe vetëm një do të hyjë në Xhennet, ajo është xhemaati”.


ZBULIMI I PLANEVE DHE I GJUEJTJEVE TË SHEJTANIT(1)

Për muslimanin është obligim që t'i dijë rrugët dhe metodat devijuese të shejtanit dhe t'ua zbuloi ato njerëzve, kështu veproi Kur'ani dhe Muhammedi sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem e kreu këtë rol në mënyrë më të bukur.Kur'ani na bëri të ditur metodën se si shejtani e mashtroi Ademin, kurse i Dërguari sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem i njoftonte Sahabët se si shejtanët vjedhin fjalët nga qielli, pastaj ato fjalë i hudhin në veshët e falltorëve dhe të magjistarëve të cilët shpikun me ato fjalë
njëqind gënjeshtra, ua sqaronte këto gjëra që mos të mashtrohen me njerëz të tillë. Po ashtu ai u sqaroi se si ai u pëshpëritë atyre dhe mundohet t'i pengoj nga namazi e adhurimi i tyre, se si mundohet t'i bëj ata të mendojnë se u është prishur abdesi, kurse në realitet nuk u është prishur, pastaj si i ndanë burrin nga gruaja e tij dhe si i pëshpëritë njeriut, e i thotë: Kush e krijoi këtë? Kush e krijoi këtë? Derisa i thotë: Kush e krijoi Zotin tënd? Kur ai arrinë deri te kjo pyetje, besimtari duhet thënë: Eudhu bil-lahi minesh-shejtanirr-rrexhim.

Reference
(1) Nëse dëshiron të dishë çdo hollësi rreth planeve e mashtrimeve të shejtanit dhe si i mashtroi njerëzit në
fetë e tyre, si i mashtroi hebrenjët, të krishterët, zjarrputistët, idhujtarët…duhesh të lexosh patjetër këto
dy libra:
“Telbisu Iblis - Pështjellimi i Iblisit” të Ibnul-Xhevziut.
“Igathetul-Lehfan - Ndihma e të pikëlluarëve” të Ibnul-Kajjimit.