Të filozofojmë bashkë !

[Pratolini]

Mendova te hap nje teme ku secili prej nesh te shpalose nje mendim sado modest filozofik per nje ceshtje te cfaredoshme. Nuk eshte e thene qe mendimi apo filozofia te jete e nje niveli shume profesional sepse ne fund te fundit diskutime dhe mendime mes miqsh po hedhim ketu keshtu qe mos nguroni te shprehni edhe ndonje ide te "cmendur" qe keni, vetem te perpiqemi te shmangim banalitetet.
Secili prej nesh mund ta zgjeroje, kunder argumentoje apo ta mbeshtese kete mendim filozofik te tjetrit.
Mendimi me i diskutuar filozofik i nje prej anetareve, do te kaloje me pas si kryeteme per tu diskutuar me vete.

Per ta filluar temen ne rrugen e duhur po e filloj vete i pari :

Here pas here me lind nje mendim i cuditshem rreth botes. Mendoj me vete : A e di milingona qe ne jemi lart dhe po e shohim teksa zvarritet me 0.0005 km/h ?
Po sikur ne te njejtin pozicion te jem une dhe bota ime ? Mendoj sikur gjithe Toka dhe gjithe galaktika apo universi qe ne njohim, ne fakt nuk jane vecse nje "milingone" per dike edhe me te madh. E gjithe ajo cka ne kemi arritur te zbulojme deri me sot, eshte ne fakt vetem nje milingone qe zvarritet dalengadale ne oborrin e nje "me te madhi se ne", i cili po luan futboll me disa shoke aty ne oborr
Ose ndoshta nuk po luan fare futboll, sepse ndoshta kjo "gjeja" me e madhe nuk e di fare cfare eshte futbolli, ashtu sikurse ne nuk e dime se cfare ben saktesisht milingona.

E nese pak a shume do ishte keshtu, a nuk mund te vazhdonte kjo histori e boteve paralele ( ose te shtresezuara ) shume gjate ?

[Elna Durrësi]

Mendova te hap nje teme ku secili prej nesh te shpalose nje mendim sado modest filozofik per nje ceshtje te cfaredoshme. Nuk eshte e thene qe mendimi apo filozofia te jete e nje niveli shume profesional sepse ne fund te fundit diskutime dhe mendime mes miqsh po hedhim ketu keshtu qe mos nguroni te shprehni edhe ndonje ide te "cmendur" qe keni, vetem te perpiqemi te shmangim banalitetet.
Secili prej nesh mund ta zgjeroje, kunder argumentoje apo ta mbeshtese kete mendim filozofik te tjetrit.
Mendimi me i diskutuar filozofik i nje prej anetareve, do te kaloje me pas si kryeteme per tu diskutuar me vete.

Per ta filluar temen ne rrugen e duhur po e filloj vete i pari :

Here pas here me lind nje mendim i cuditshem rreth botes. Mendoj me vete : A e di milingona qe ne jemi lart dhe po e shohim teksa zvarritet me 0.0005 km/h ?
Po sikur ne te njejtin pozicion te jem une dhe bota ime ? Mendoj sikur gjithe Toka dhe gjithe galaktika apo universi qe ne njohim, ne fakt nuk jane vecse nje "milingone" per dike edhe me te madh. E gjithe ajo cka ne kemi arritur te zbulojme deri me sot, eshte ne fakt vetem nje milingone qe zvarritet dalengadale ne oborrin e nje "me te madhi se ne", i cili po luan futboll me disa shoke aty ne oborr
Ose ndoshta nuk po luan fare futboll, sepse ndoshta kjo "gjeja" me e madhe nuk e di fare cfare eshte futbolli, ashtu sikurse ne nuk e dime se cfare ben saktesisht milingona.

E nese pak a shume do ishte keshtu, a nuk mund te vazhdonte kjo histori e boteve paralele ( ose te shtresezuara ) shume gjate ?

Ideja shumë e mirë.

Filozofimi yt shumë i goditur, por më duket mungon diçka.

Sipas mendimit tim, më duket se mungon ajo që na vë të gjithëve të flasim të njëjtën «gjuhë» shkëmbimi dhe të kuptojmë të njëjtën gjë së bashku: Perkufizimi se ç’është filozofia ? Shkurtimisht si lindi dhe si u zhvillua? Në cilin stad ndodhet sot?

Kështu dimë të gjithë për çfarë flasim sepse jo gjithkush ka të njëjtin botëkuptimin për fjalën apo konceptin "filozofi" dhe "të filozofuarit".

Personalisht angazhohem për në korrik që të marr pjesë më "filozofikisht" në këtë temë.

Përshëndetjet e mia më të mira.

Elna !

[Zombi]

Pratolini, me aq sa kuptova filozofia yte ka te beje me pafundesine, qe s'ia gjejme dot fundin. Ndersa hipotezes suaj do i pergjigjegjisha: Sigurisht, perderi sa ka vazhduar keshtu deri me sot. Por ajo qe me mundon mua eshte fuqia apo superfuqia e atyre qe gjithmone gjenden permbi(persiper) shtresave. Duke filluar nga me i vogli deri ne infinit. Po i marrim shembull milingonat. Nje dite tek qendroja ulur ne shkallet e shtepise sime, disa milingona po benin jeten e tyre. Ndersa une tek i po i shikoja, e shkela njeren prej tyre. Pse, nga qe per ne ato jane qenie milimetrike dhe me rendesi minimale. E pranoj, me vone u ndjeva keq, shume keq. Nga te dijme ne apo une ne kete rast, se c'dem kam shkaktuar. Qofte i vogel apo qofte i madh. Na ben fuqia apo superfuqia te ndermarim vendime te pamenduara, madje edhe makabre?
Kerkoj ndjese nese kam devijuar qellimin tuaj apo te temes. Por te pakten te leme hapesire per te debatuar ide te "cmendura".

[ABSOLUTE]

Pikerisht Zombi, mendoj, qe kjo teme, edhe emrin duhet ta ket " IDE TE CMENDURA" dhe e gjthe filozofia, qe behet ketu, te jet e ketij koncepti.

Krahasimin,q e e beri Pratolini edhe mua me pelqeu, por siq tha Elna..., eshte fakt se i mungon dicka, i mundon nje permbyllje ende me absurde etj etj...Por megjithate e ka godite temen.......Dhe te kthehem, saktesisht tek ajo SHkelja e milingones dhe ta debatojme nje cik: Aty kur e shkele, Milingonen, PSE e shkele....?? edhe ajo ka "shpirt"!

[*Anxhi*]

Bregdeti. I adhuruari im. Vija e tij, drejtimi qe ndjek. Qetesimi i shpirtit dhe gjurmet qe hapat e mia lene mbi reren e zbehte. Nje vije e holle eshte bregdeti, nje vije ndarese mes reales dhe ideales, mes henes dhe diellit, mes tokes dhe qiellit, mes qiellit dhe detit, mes jetes dhe vdekjes. Eshte vetem nje vije, nje vije 'bregdetare', kufi ndares i qenesise sime. Ne token e njomur ec. Koken pas s'e kthej. Duket si nje arratisje, arratisje drejt te panjohures, drejt zgjimit te te rejave endrra, drejt asaj qe, pasi e njoh, mbetet thjesht nje e kaluar. Meditimthi koken pas hera hera kthej, shoh, meditoj, peshperis, sjell ne mendje kujtime dhe vijes se bregdetit me hapa te shpejta i nenshtrohem. Ikja nga e shkuara frika ndaj te ardhmes. C'te bej? Te mbetem gjithmone ketu? Ne kete vije te holle bregdeti? Apo? Ti largohem detit? Apo tokes? Cdo gje eshte e frikshme. Perballja me natyren me ben te ndihem e pafuqishme, por humane. Atehere kuptoj se sa e dobet jam para saj..

(vazhdon)

[xfiles]

Per ta filluar temen ne rrugen e duhur po e filloj vete i pari :

Here pas here me lind nje mendim i cuditshem rreth botes. Mendoj me vete : A e di milingona qe ne jemi lart dhe po e shohim teksa zvarritet me 0.0005 km/h ?
Po sikur ne te njejtin pozicion te jem une dhe bota ime ? Mendoj sikur gjithe Toka dhe gjithe galaktika apo universi qe ne njohim, ne fakt nuk jane vecse nje "milingone" per dike edhe me te madh. E gjithe ajo cka ne kemi arritur te zbulojme deri me sot, eshte ne fakt vetem nje milingone qe zvarritet dalengadale ne oborrin e nje "me te madhi se ne", i cili po luan futboll me disa shoke aty ne oborr
Ose ndoshta nuk po luan fare futboll, sepse ndoshta kjo "gjeja" me e madhe nuk e di fare cfare eshte futbolli, ashtu sikurse ne nuk e dime se cfare ben saktesisht milingona.

E nese pak a shume do ishte keshtu, a nuk mund te vazhdonte kjo histori e boteve paralele ( ose te shtresezuara ) shume gjate ?

Mendoj dhe une te njejten gje,
dhe kjo historia e boteve te shtresezuara (ose une do e quaja fraktale, holografike) eshte ne fakt e gjate, pafundesisht e gjate .

Kurse per punen e milingonave, ne fakt, duke marre parasysh dimensionet e universit, duke marre parasysh se nje galaktike e jona mund te jete atomi i nje shtrese tjeter bote, nuk besoj se superfuqite jane ne dijeni per ekzistencen tone, po aq sa mund te jemi ne ne dijeni per ekzistencen e jetes ne siperfaqen e atomit apo ne brendesi te tij.

Ketu do shtoja diçka, meqe koha dhe hapesira jane varuara ne menyre reciproke nga njera tjetra, sa me te medha keto superfuqi, aq me ngadale jetojne, jeta jone eshte nje mikrosekonde marre nga pikpamja e qenieve te tilla hipotetike, ashtu si jeta e thermijave te krijuara ne laboratoret e CERN eshte ne rendin e mikrosekondave pare nga njesia jone e kohes, e ndoshta ne ate mikrosekonde ne ate thermije u krjua ne univers i tere pas nje big bangu, me planete, me galaktika, me jete te shumellojshme, dhe me ne fund ashtu si u krijua nga nje energji e jashtme shuhet dhe kthehet po ne energji.

Mbase dhe universi jone, eshte produkt i rastesishem i nje eksperimenti ne nje laborator te ketyre qenieve "superiore", qe ne fakt nuk jane ne dijeni per ekzistencen tone.

Pafundesia nuk eshte absurd, absurd do ishte mungesa e pafundesise.

[Zombi]

Aty kur e shkele, Milingonen, PSE e shkele....?? edhe ajo ka "shpirt"!

Tani s'do me besh te ndjehem me keq sec isha ate dite, ndonese kane kaluar vite. Ishte cast i veshtire per mua, dhe levizja e saj e ngadalte 000.05km/h me bente nervoz dhe shfryva mllefin tim po aty. Te ndjerit fajtore me largoi nga realiteti im. Dmth edhe pse une u tregova e pashpirt, milingona me ndihmoi te rikthehem ne realitetin e duhur. Sado e vogel qe ishte, ajo kreu nje rol te rendesishem. Megjithate, une mora nje jete. Cdo gje qe jeton ka shpirt. Madje edhe bimet, petalet, dhe gjethet e tyre. Por neve na pelqen te keputim nje trendafil, te nuhasim aromen e tij. Te vrasim shtresen pratoliniane me te vogel. Mendoj se keto shtresa shtrydhin njeri tjetrin, jo nga nevoja por nga te qenurit superior, me i madh. Duke harruar, se cdo gje qe jeton ka rendesi te madhe. Sic kishte dhe ka viktima ime ne kete rast, milingona e ndjere!

[ABSOLUTE]

Anxhi, nukben te ndjehesh ashtu ' e pafuqishme ndaj natyres" mos, sepse vet ti je natyra, je pjese e saj, duhet ta pranosh natyren, mos e refuzo, pranoje sinqerisht. nejse mos te predikoj ketu...
te kthehmi tek Idet e cmendura,,,,

A iu kane gerditur ndonjeher, njerezit ne resttorane.. Ata duke hanger, duke hanger ,duke hangeri , duke mos u ngier kurre, gjithnje duke hanger, mish, mish, mish, e gjthcka tjeter
me te vertet njerezit jane te cmendur, nuk ngihen kurre... ATA vetem hane...

[xfiles]

Anxhi, nukben te ndjehesh ashtu ' e pafuqishme ndaj natyres" mos, sepse vet ti je natyra, je pjese e saj, duhet ta pranosh natyren, mos e refuzo, pranoje sinqerisht. nejse mos te predikoj ketu...

E ke thene mire ABSOLUTE, duhete te ndihemi pjese e natyres, jo te kemi frike prej saj.

[ABSOLUTE]

Tani s'do me besh te ndjehem me keq sec isha ate dite, ndonese kane kaluar vite. Ishte cast i veshtire per mua, dhe levizja e saj e ngadalte 000.05km/h me bente nervoz dhe shfryva mllefin tim po aty. Te ndjerit fajtore me largoi nga realiteti im. Dmth edhe pse une u tregova e pashpirt, milingona me ndihmoi te rikthehem ne realitetin e duhur. Sado e vogel qe ishte, ajo kreu nje rol te rendesishem. Megjithate, une mora nje jete. Cdo gje qe jeton ka shpirt. Madje edhe bimet, petalet, dhe gjethet e tyre. Por neve na pelqen te keputim nje trendafil, te nuhasim aromen e tij. Te vrasim shtresen pratoliniane me te vogel. Mendoj se keto shtresa shtrydhin njeri tjetrin, jo nga nevoja por nga te qenurit superior, me i madh. Duke harruar, se cdo gje qe jeton ka rendesi te madhe. Sic kishte dhe ka viktima ime ne kete rast, milingona e ndjere!

o pikerisht, kjo me ka ndohdur para disa dite, e mbyta nje e shkela,( nuk e lash qe te vuaj, por e mbyta ne nje sec te vetem) dhe kurre nuk e di pse...cncnncncncn dhe pas 1 sec u vetedijesova, sikur ti Zombi, thash wowww,cka bera....ose cka bere more njeri, pse e shkele cka te beri???
sinqerisht pastaj mendova: kush do te me denoj tani mua, qe vrarva nje milingone, askush nuk me pa...apo do t'me denoj, Ndokush per ket...?sigurisht qe, po (nuk jam fetar) por ndonje ligj natyror po...

Edhe ne jemi si "Milingona", por qe na denoi dikush per ta ndjere, thelle DHEMBJEN... ata qe hane Pakufi, fare pak e ndjejne, vyrtytin me te lart DHEMBJEN!