Dielli herët ka aguar...
Dielli herët ka aguar,
Lagështirën po e thith.
Pemët sythet kan' lëshuar,
Zogu këndon mbi një vith.
Edhe erës ja ndrin ballin,
Sytë e mi e dashurojnë,
Krah për krah ecën me malin
Dhe luginën e pushtojnë.
Tortuaret shkrihen gazit,
Nga të bukurat e stinës.
Dhe damarët e gurmazit,
Çfaqen edhe ikin tinëz.
Dielli herët ka aguar,
Udhëton me kokën lartë,
Nëse s'je i dashuruar,
Puthu me k'të stin' të artë.
Në këtë qytet...
Në këtë qytet, ja vlen të shetisësh,
Në mëngjes,mbrëmje dhe në mesditë.
Ja vlen që buzqeshjet ,ajrit t'ja shitësh,
Ja vlen, t'i shitësh edhe liritë.
Në këtë qytet, rrugicat quhen parqe,
Ku stolat zvëndësohen, nga muret me gur.
Hëna përdridhet, mbi vetullat si harqe
Dhe buza, merr tjetër nur.
Në këtë qytet, s'ka nevojë për semaforë,
Trafikun e drejtojnë, vajzat sykaltëra.
Ato të thonë : Eja,me dorë,
Ato të puthin dhe të vinë nga prapa.
Në këtë qytet,po s'shetite, ke vdekur para kohe,
Rrugicat të qetsojnë e të rinojnë, pa para.
Stinët vinë dhe ikin, si fjalë goje,
Aty projektohen dhe shëmben gjërat e mëdha.
Në këtë qytet, ja vlen të shetisësh,
Edhe kot, pa plan e orar,
Ja vlen që rininë, për puthje ta shitësh,
Ja vlen të hysh, me jetën në pazar.
Kur të puth Ty......
Kur të puth Ty e harroj vdekjen
Dhe them : Jeta puthje qënka.
I mbyll sytë e shuaj etjen,
Edhe gjumi ëmbël zënka.
Shikoj ca ëndrra lumturie,
Disa livadhe plot me lule
Dhe ca grimca dashurie,
Kur në zëmër ti m'i ngule.
Ndjej ca rrahje shum' të forta,
Pyes zemrën çfar ka ndodhur?
Ajo thotë : T'u hap porta,
Tani mund të hysh pa lodhur.
Kur të puth ty harroj gjithçka,
Harroj dhe veten përmbi buzë.
Por nuk e quaj kurrë hata,
Po dashuri me varg plot muzë.
Mos harro
Mos harro se jam prej gjaku
Dhe ballkanas mos harro.
Jam shqiptar ta dish së paku,
Që vetshpallem dhe hero.
Ta dish verën pi me kana
Dhe rakinë me opingë,
Në ëndërr puth njëmijë zana,
Dashurohem me magjinë.
Ta dish kam damar komiti
Dhe kaçak ta dish që jam.
Sa një orë më duket viti,
Fatin kur gjëj në filxhan.
Ta dish shokë jam me shqiponjën
Edhe malet kam jatak.
Me shikime mbyt ujkonjën,
Dallandyshet kam ortak.
Ta dish kam nerva të marri
Dhe koburen mbaj në bresë.
Gjaku ndizet nga gurzjarri
Edhe botën ndaj në pjesë.
Ta dish besën s'e shkel kurrë
Dhe bukshkelur s'bëhem jo.
Ballkonin mbush me flamurë,
Shqipëfolës puth kudo.
Po fryn një erë
Po fryn një erë,s'di se nga fryn,
Një erë e trazuar.
Si fletë plepi tutje më shtyn,
M'u ngjit në kraharuar.
Në një rrugicë tutje më çon,
Më ngjesh në cep të murit.
Si një i pirë zë e këndon,
Sa nervat ja ngren gurit.
Shtëllungë,shtëllungë nëpër dritare,
Në qiell perde tymi.
Syt s'i hap e s'shikoj fare,
Në rrugë filloi thëllimi.
U err, u nxi qielli, toka,
Një shi filloi rrëmbimthi.
Më duket se po çmëndet bota,
Nga rrezet vetëtimthi.
Sikur të isha lart në male,
Ret do ti largoja.
Nga kjo furtunë kaq e madhe,
Ç'të mundia të shpëtoja.
Po fryn një erë në këtë stinë,
As nuk i shkoka fare.
Kjo stinë ka pronë dashurinë
Dhe zemrat ndes me zjarre.
Po fryn një erë e më përlau,
Nuk më la flok në kokë
Dhe qielli vetë nisi e qau,
Për këtë gjë të kot.
Ç'ke që më shikon ?
Ç'ke që më shikon? Pse ma bën me sy?!
As që më shkon mëndia të rri bashkë me ty.
Kot që e lodh synë,shiko dikë tjetër,
S'ta fal dashurinë,le të bëhem rretër.
S'ke pse vjen vërdall,bëj një tjetër punë,
Ndoshta dikush tjetër do të dojë më shumë.
Ndoshta edhe unë jam si egërsirë,
Po për sytë e ballit pa ty ndjehem mirë.
Ta them që ta dish : Për ty s'ndjej asgjë,
Jo se kam një tjetër e nuk dua më.
Ti se si më dukesh,vajzë tradhëtare,
Ose unë s'marr vesh nga dashuria fare.
Rri e rri mendohem,s'e kuptoj as vetë,
Shpesh po më ankohet dhe kjo zemër e shkretë.
Tani që s'vjen më,pse po më kërkohesh,
Apo edhe kot mund të dashurohesh !
Ish rruga ime
Kjo rrugë, s'do më pëlqejë më kurrë,
Do mbesë e shkretë në mëndjen time.
Ika dhe pas hodha dy gurë,
Si një mallkim, për ato shikime.
Sa dilte ajo, rrugica nxihej,
Në sy një dimër i tërbuar.
Ajëri nëpër vrima fshihej,
Si një hajdut i tensionuar.
Ajo në shpirt tret vetëm dhimbje,
Dhimbje e kthehu dhe këtë rrugicë.
Ka perëndim e nuk ka lindje,
Ka fërfëllim,veri dhe ngricë.
Ndaj shpesh e quaj ish rruga ime,
Se tani më, s'kaloj andej.
Kam frikë se kthehem i tëri dhimbje
Dhe vetveten e gënjej.
Ngula këmbë
Në mes të urës ngula këmbë,
Gozhdova veten, si një krishtë.
E shava jetën nëpër dhëmbë
Dhe ty të shava miqësishtë.
Nuk lë njeri të ci tutje,
Bllokova urën si ortekë.
As Zotin s'e dëgjoj në lutje
Dhe nuk i plotsoj asnjë tekë.
Në besën time veten mora,
Urën do ta hedh në erë.
Nga shpirti fitilin e nxorra,
U shtriva gjatasi dhe gjerë.
Nga zemërimi i jetës time,
Nisi ura të lëkundej.
Jo nuk luaj me vendime,
As me shpirtin që nuk tundej.
Dikush më quajti të marrë,
Dikush katil e bir katili.
Askush nuk pyeti : Ç'i ka ngjarë?!,
Përse zotrisë i ka ikë filli?!
As kurreshtari më fanatikë,
S'u bë kurioz se çfar po ndodhte.
Veç luteshin dhe kishin frikë,
Që ura si unë, mos të lëngonte.
Në mes të urës ngula këmbë,
Si një kaçak dola në pritë.
Kjo jetë po më shqyen me dhëmbë,
Po më përtyp si një orbitë.
Atje ku kam lindur unë
Atje ku kam lindur unë,
Shokë, kanë diellin dhe yjet.
Këndohet edhe në gjumë,
Sy e veshë kanë edhe pyjet.
Atje ku kam lindur unë,
Vëndi i mëndjes,vëndi i dijes.
Gjoksin nxjerrin në furtunë
Dhe shpinën i kthejnë hijes.
Atje ku kam lindur unë,
Burrërohesh para kohe.
Hënës i ulem në gjunjë,
Kur vallzon mbi ato troje.
Atje ku kam lindur unë,
Magjia,dërrasa vetë.
Malet freskohen në lumë
Edhe mizat kthehen bletë.
Atje ku kam lindur unë,
Ka lindë Krishti, Muhameti.
Zoti shkon punë e pa punë
Se vetveten aty gjeti.
Aty ku kam lindur unë,
Shqiponjat kanë shtëpinë.
Kur shkova këtë të shtunë,
Në ballë putha Perëndinë.
Ndryshuar për herë të fundit nga riza2008 : 03-06-2012 më 13:30
S'dimë çfarë të themi
Unë s'di çfar t'ju them,Ju s'dini ç'të thoni
Dhe pse plagë e zemrës nisi pikoi gjak.
As lule ballkoni, s'mund të më dhuroni
As dhe lule mali, s'mundeni aspak.
Ju as buzëqeshje s'kini më në buzë,
Qepallat të ngrira, si kallkan ujvare.
Unë në zemrën time s'kam se ku t'ju fus,
Vënd nuk ju gjëj dot as edhe në varre.
Si unë edhe ju mbajmë të njëjtin emër,
Plaga e pikëllimit,helmi më i mirë,
Nëse njëri-tjetrin shikojmë në ëndërr,
Terri errësirës duket më i nxirë.
Unë s'di çfarë t'ju them,Ju s'dini ç'të thoni,
Të tëra janë thënë veç me një shikim.
Nëse nëpër mëndje ju do të më shkoni
Ju ngrej përmendore brënda shpirtit tim.
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt