Hahahaha, sa e bukur kjo dehja e poeteve...
(ah sikur ta kishin edhe politikanet shqiptare keshtu...)
Hahahaha, sa e bukur kjo dehja e poeteve...
(ah sikur ta kishin edhe politikanet shqiptare keshtu...)
What goes around---comes around
Trokitje e kotë
Te një portë pa dashur trokita,
i detyruar se mbeta në rrugë.
Kjo rrugë nuk kishte as drita,
ky fshat nuk paska një burrë?
Përballë meje një çezëm pikonte,
nuk ishte as rrjedhë,as ujë.
Kjo zhurmë gati më çmendte,
si nuk pashë një vajzë për ujë!
Trokita,trokita sa munda,
në portë as sy,as hije s'më doli.
pastaj godita me grushta,
Mentesha, e vetmia që foli.
Me errësirën u mbulova atë natë,
tek o borri i shtruar me gurë....
Si s'më ftoi një burrë për darkë?
Si nuk gjeta një vajzë në gurrë?
Vazhdoj leximin e poezive me kenaqesi. Urime!
Bulkthi
Te kokë e krevatit bulkthi fle çdo natë.
Sa shtrihem për gjumë,bëhet më i prapë.
Edhe kur jam zgjuar,ai prapë këndon;
s'është këngë bulkthi,ndryshe tingëllon.
Cfar të ketë i shkreti që po më gjurmon?
Ka frikë nga sekreti dhe nuk më tregon.
ç'mision i kanë dhënë që më rri tek koka,
unë nuk jam i lig, e di e gjithë bota.
I bërtas ta trëmb,ai s'do t'ia dijë.
Ka pushtet të fortë,mund të më përpijë.
E marr me të mirë, i ofroj rryshfet,
rryshfet shumë të majmë,të më lërë të qetë.
Si ushtar besnik,nuk kompromentohet,
bën detyrën "miku",nuk do të gabohet.
Një gjë më ka mbetura shpall deputet,
ti ngre vilë në ishull që të flë i qetë.
Shume shume te bukura poezite. sidomos kjo e Bulkthit.
na kenaqe Riza.
What goes around---comes around
Pemët e braktisura...
Një shegë e kuqe kokrrat i çau,
Një fik i zi më pa dhe qau.
Një pjergull lisi më thaëndro,
Provoi kokrrat,se unë të njoh.
Një arrë e madhe sipër në brinjë
I ndriçon fleta si vetëtimë.
Një ketërr mali mbi degë qëndron,
Një zog i bukur folenë ndërton.
Një dardhë vjeshtake lulelëshuar
Selishtën lartë ka zbukuruar,
Një man i zi për mbi përrua
Më jep raki të përvëluar.
Një rrënjë qershije sipër mbi arë
Thotë:Rri dhe ca që të nxjerr mallë.
Më lër të rritem dhe ndo një vit,
Me frut të rrallë do të gostit.
Sa naze madhe qënke bajame,
Një herë s'të erdha më hape name.
I thave degët kokrra s'lëshon,
ai shtat i derdhur ç'ka që rënkon.
Shumë pemë të tjera nuk i takova,
Te lisi plak kërkesën shkrova.
Çdo vit kur frutat ju ti lëshoni,
Më mbani pjesë,mos më harroni.
Nuk e jetoj dot këtë tmerr.
Nuk e jetoj dot këtë tmerr,
Nata pus,zemra më therr,
S'dëgjoj dot halle të rënda,
Më dridhet trupi,më ikën mëndja.
Kush t'i shton hallet në këtë jetë?
Ca vinë nga zoti,ca nga maskarenjtë,
Për disa halle gjëj ngushëllim,
Të tjerat i dëdjoj, tmerri më përpin.
Udhët e dhimbjes po jetoj,
Në ç'do hap të jetës halle dëgjoj,
Brymë dhe ngricë më hyjnë në shpirt,
S'i largoj dot, janë ditë për ditë.
Njerëzit kaq shumë pse i lodh, o jetë?
Krijesën e bukur me ç'kurajo e vret?
Pse e torturon me sëmundje të rënda?
Balsam pse s'u bëhesh, a s'ta ka ënda?
Pse s'ke një masë për njerëzinë?
ca i plak shpejt,ca me zor rrinë,
Ca i pasuron, i lumturon,
Ca i rraskapit,për kafshatën i mundon.
Ç'është kjo jetë tmerri!
Nga do që shkoj,rrathë ferri.
Njerëz shpresëvidhisur,të harruar,
Rrojnë nga e keqja,rrojnë të coptuar.
Shënim: E hidhur,por reale për realitetin shqiptar dhe më tej.
Krijoni Kontakt