Nuk i trëmbem natës

[riza2008]

Deti,dielli dhe poeti.

Fundëjava kam festuar shumë,
Me miq,me shokë,por edhe vetëm.
Me netë të tëra i pagjumë,
Si arkeolog vetveten gjetëm.

Këtë fundjavë zgjodha Sarandën,
Ku deti femrat propozonte,
Si një kaçak e ngrita "bandën",
Atje ku dielli po pozonte.

Deti,dielli dhe poeti,
Atje buzë malit po gjallonin,
Ta dini ju se çfar më gjeti,
Si kanarinë do cicëroni.

I thinjur unë,shkumuar deti,
Vetëm dielli,djalë i ri.
Çdo rreze e tij ishte lezeti,
Kishte të drejta pa kufi.

Puthte këdo dhe si të donte,
M'a bënte mua si për inat.
Në shpella,guva depërtonte
Edhe pse larg,në qiell lart.

Një çast Sarandën s'po e doja,
Nisa ta shaja si idjot.
Nuk më dha shans të propozoja,
Atë që donte shpirti sot.

Më mbyti dielli me verbime
Dhe fjalët humbën në për gojë,
Këtë fundjavë,fundjava ime,
E akuzoj se bëri lojë.

E akuzoj dhe vetë Sarandën,
Se vjeshtën kishte kthyer verë,
Kishte ngushtuar autostradën,
Nuk më la hapur qoftë një derë.

Fundjava kam festuar shumë,
Si në Sarandë nuk dua më.
E ktheva detin në mjë lumë,
Humba figurën me gjithë zë.

[riza2008]

Qëllon

Për dreq qëllon çdogjë e kundërt,
Buzëqeshja qan e loti qesh,
Deti i ngrirë,mali si lundër,
Në dimër xhveshur,në verë i vesh.

Qëllon të ngrijë dhe zjarri vetë,
Dëbora flakë,s'është çudi,
Disheza kthyer e përpjetë,
Majmuni kthyer në njeri.

Shkëmbi pikon i tëri shi,
Shiu kallkan, era e lidhur.
Fjala kthyer në stuhi,
Zinxhiri bosh,ti i vetëlidhur.

I kthen njeriut gjëra të pa marra,
Gjëra të pa dukshme me dorë i prek,
Të mirave u thua ******,
Të ligën e blen me lek.

Për dreq qëlllon çdogjë e kundërt,
E kundërta të kundërshton.
I aromuar dhe pa ngrënë hurdhër,
Të kundërtën e saj zbaton.

[riza2008]

Çdo ditë e përditë

Çdo ditë e përditë,humbas diçka nga jeta
Dhe pse quhet humbje,veten prapë e mbaj.
Vetëm të vërtetën asnjëherë s'e gjeta,
Nëse do ta gjëja e ktheja në ar.

Çdo ditë e përditë,vidhet jeta ime,
Po lyps nuk më kthejnë,s'kanë aq fuqi.
Tani bashkjetoj vetëm me kujtime,
Me ëndrra të kota që s'quhen rini.

Çdo ditë e përditë kockë e lëkurë,
Rreshkur edhe fishkur ,si gjethet në vjeshtë,
Vetë në zemër ngrej të magjishmen urë
Dhe e ci mbi të si një gjë e leshtë.

Çdo ditë e përditë s'jam në rrugën time,
I ndryshoj korsitë pa sinjale fare,
Truri harrakatur ,i vogli thërrrime
Dhe dy sytë e ballit kthyer në kamare.

Çdo ditë e përditë nuk i ardhka fundi
Që të gjithë u plakën u kthyen si unë,
Po furtuna e jetës,jo nuk më lëkundi
Edhe dallkaukët s'më vunë dotë në gjumë.

Çdo ditë e përditë,ja ku ndodhem sot,
Zvarranik s'u bëra as edhe lypsar.
Po për jetën time derdh dhe ndonjë lot,
Por nuk mund të ndodhi ta kthej në pazar.

[riza2008]

S'e di çfar doni ?

S' ua di midenë,për llafe e për pirje,
Veç di që ju, jeni njëlloj si mua.
Më mië që s'jeni akullnai, për ngrirje,
Se do ngatrrohej buka me një thua.

Po ju, jeni njerzit më të lodhur,
Ndaj lodhje s'kam pse tu jap unë.
Nëse ndodh që vdesim duke ngordhur,
Kjo aspak nuk sjell ,një palo punë.

Se punë e zezë, ka pllakosur Shqipërinë,
Ndaj fundi s'di se ku do flëri gjumë.
Kjo valë thëthit dhe foshnjën që pi gjinë
Dhe më të ligut them se i prish punë.

S'i kam zili vetullat e syrgjynosura,
As lajkatarët me dosje nënë kra.
Kjo kohë ka mëndje, nga më të hekurosura,
Që dhe babain e flak pa inkra.

[riza2008]

Ndodh o ndodh e çfarë nuk ndodh

Ja qëllon që qan dhe gazi,
Lotët qeshin,s’di se si,
Vdekja ikën prej marazi,
Njeriu kthehet lubi.

Ndodh të ndizet dhe dëbora,
Zjarrin ngrin,kthehet kallkan.
Mund të ndodh për ca të gjora
Pa një shkak t’u hapet nam.

Ndodh që era të vetëvaret,
Tek një pishë a tek një bredh.
Tallaniku, pa shkak të tallet
Ledhi hipur mbi një ledh.

Ndodh o ndodh e çfarë nuk ndodh,
E di unë, e di dhe ti.
Kot së koti mos u lodh,
Po s’beson në Perëndi.

Ja qëllon që qan dhe gazi,
Lotët qeshin,bukuri.
Vdekja, jetën s’do ta zgjasi,
Ndaj jeto për dashuri.

[riza2008]

Në këtë jetë kalimtare


Në këtë jetë kalimtare,
Veç shpirti rron e nuk vdes kurrë,
Nuk blihet zemra ,jo me pare,
Nuk quhet, pushti i pushtit, burrë.

Mbase dhe zëri, s’duhet ngritur,
S’përfiton gjë,po ta them unë,
Të jesh i gjatë, s’do thotë i rritur,
Të kesh kollaro, s’thotë di më shumë.

Mbi këtë tokë sa kanë kaluar,
Sa do kalojnë, as kush s’e di.
Kush kalit ja ka hip kaluar,
Nuk do të thotë fal dashuri.

Në këtë jetë kalimtare,
Veç shpirti rron e dhuron jetë,
Kjo jetë quhet dhe zuzare,
Siç quhet grerëz dhe jo bletë.

[riza2008]

Shejtanin nuk ua solla unë

Shejtanin nuk ua solla unë,
E gjeta mes grave të shokëve të mi.
Ato e mendonin dhe e bënin atë punë
Dhe s’besonin se i kuptonte njeri.

Në rolin e shejtankës u vendosën shumë gra,
Ato lëviznin si molekulat në ajër.
U thosha shokëve : Kanë punë të mëdha!
Ndaj i lutesha Zotit u daltë për hajër.

Të gjithë u besonin përveç meje,
Se unë jam shejtani vet.
Ndaj diellit i thosha : Dil prej reje
Dhe femrën klonoje në epruvet.

[riza2008]

Laver, ti s’vdes, je Perëndi !
( Në vend të ngushëllimit)

Po e ndjej veten i pikëlluar,
Fjala nuk flet,buza nuk qesh.
Një lajm i hidhur i ligështuar,
Si ortek bore, në vesh m’u ngjesh.

Dëgjoj,s’besoj,por fundi ndodhi,
Ka vdekur sot, Laver Bariu.
Kujtesa shpejt diku më hodhi,
Për atë burrë,loti më ngriu.

Vajtojnë sot gjithë trëndafilat,
Vjosa vet, loton me dallgë.
Përmeti që rriti bilbilat,
Dhëmbeli e preu çdo fjalë.

Unë melodinë e ti ndër vite,
E kam në zemër s’e harroj.
Laver me klarinetë na rrite,
S’e di pa ty, si mund të rroj.

Unë sot po shkruaj i lotuar,
Ti meriton këngë e valle.
Laver Bariu i mjeshtëruar,
Gërneta e ti, gëzim dhe halle.

Ti meriton fjalë më të mira,
Poet me emër,jo si unë.
Përmetit i dhe ëmbëlsira,
Por unë të shkrova : M’u dhimbse shumë !

Sa keq më vjen për këtë burrë,
Por vdekja nuk fal as njeri.
Laver ti je e ngelesh gurrë,
Laver ti s’vdes ,je Perëndi !

[riza2008]

Në këtë jetë

Në këtë jetë,Zotin kam prekur,
Jam puthur gjatë me Perënditë.
Si i pa ngopur,si i pa tretur,
Kufijtë e mi s'i dinë liritë.

Mes malesh ka vetëm lugina,
Mjegullnajë e mjegullirë.
Unë shyqyr që s'kam qejf për vrima,
Shyqyr që s'dua errësirë.

Jam djalë pa fjalë,plot pretendime,
Po nuk i shpreha,s'ka më keq.
Me mendjen time marr vendime,
Me mendjen time nuk i heq.

Në rrugën time s'pranoj ferra,
Po s'i heq dot,kërkoj dhe ndihmë.
Një gjë nuk ndodh ,s'pyes për erëra,
Se jam vetë erë si varg në rimë.

[riza2008]

Në jetë kam bërë edhe gabime

Në jetë kam bërë edhe gabime,
E s’them që s’mund të gaboj më.
Zigzake po, eh sa shumë kthime,
Por vazhdoj eci, në këmbë nuk fle.

Në rrugën time bashkohen turma
Dhe bashkë të gjithë në rresht për një.
Ca lenë e ca nuk lenë gjurma,
Ca flasin e ca s’nxjerrin zë.

Dikush të thotë je yll karvani,
Një dikush tjetër nuk e pranon,
Sikur të gjallë të më hani,
Prapë shpirti im për ju punon.

Nuk është e lehtë të kesh veç miq,
Të gjithë ti njohësh,jo e jo.
Nga miqtë,po, prit dhe armiq,
Nga këta mbrohu me domosdo.

Në jetë kam bërë edhe gabime,
Bukë shkelur asnjë herë.
Sikur ta hapni zemrën time,
Aty jeton vetëm pranverë.