Nuk i trëmbem natës

[riza2008]

I nderuar poet Riza Çato, jam "xheloz" se jeni kaq frytëdhënës ... sinqewrisht ndjej kënaqësi për punën që bëni si në luantitet, ashtu edhe në kualitet...
Mrekullohem... më jepni edhe mua forcë... dhe tani besoj se sa ka secili energji shtesë nëse do ta shfrytëzoj...

Rrnofsh Riza Çato...

Faleminderit o mik i vjeter. Ju çmoj per çiltersine që kini në mardheniet midis pjestareve te forumit.Gjithmone i matur dhe i pozicionuar tek puna qe ben sejcili dashamiresi yt.Perpiqem qe te argetohem dhe te argetoj te tjeret sa do pak sipas shijeve qe kane as edhe nje here per buje e per fame se e di qe ketu s'kane as edhe nje vlere.Te pergezoj dhe te vleresoj per maturine.Me respekt miku i juaj Rizai

[riza2008]

I nderuar poet Riza Çato, jam "xheloz" se jeni kaq frytëdhënës ... sinqewrisht ndjej kënaqësi për punën që bëni si në luantitet, ashtu edhe në kualitet...
Mrekullohem... më jepni edhe mua forcë... dhe tani besoj se sa ka secili energji shtesë nëse do ta shfrytëzoj...

Rrnofsh Riza Çato...

Faleminderit o mik i vjeter. Ju çmoj per çiltersine që kini në mardheniet midis pjestareve te forumit.Gjithmone i matur dhe i pozicionuar tek puna dashamirese qe qe ben sejcili antar.Perpiqem qe te argetohem dhe te argetoj te tjeret sa do pak sipas shijeve qe kane as edhe nje here per buje e per fame se e di qe ketu s'kane as edhe nje vlere.Te pergezoj dhe te vleresoj per maturine.Me respekt miku i juaj Rizai

[riza2008]

Në kafenenë e lagjes time,
Gumzhijnë njerzit si koshere.
Në tavolinë,bisedë intime,
Më tej të qeshura me potere.

Rrufitet kafia e konjaku,
Me etje nate epshore.
Një simpatike tek banaku,
Buzqeshje e ëmbël fëminore.

Qesh ti qesh, të shtohet jeta,
Thumbon një djalë me çumçakizë.
E di, edi lodh' e përpjeta,
E sulmon djalin,vajza me shtizë.

Në kafenenë e lagjes time,
Pihet raki ,pihet duhan,
Veç buzëqeshja nuk ka çmime
Dhe kur të bie në filxhan.

[Dorontina]

Mora frikë,nuk shkruaj më vargje,
Jam strukur në gufë,i gatshëm në mbrojtje.
Kështu më thanë mbrëmë dhe ëndrrat në pragje,
Kujdes poet!...Po na krijon ndotje....

Rrugës kur vrapoja,dëgjoj pëshpëritje,
Të zbehta,pa frymë,të zëna në fyt.
Kujdes zotrote!.....Të pamë se ku mbrite,
Tërhiqu nga vargu......,se gati na mbyt.

Dhe yjet në qiell filluan ankimin:
Ndriçimin tonë e ke zbehur pak!
Pemët në një pllajë e nisën rrallimin
As stolat në park s'më qasin për darkë.

Ajo që më donte më shikonte vëngër,
Ç'far bëre poet?!...Ç'far ke ngatërruar?
-Disa poezi ike shkrojtur shtrëmbër,
Me dashnorin tim më ke turpëruar.

Sa botë kurreshtare,sa e merakosur!
Edhe për një gërmë të bën hakaret,
Si lumenjtë në verë që rrinë çarmatosur,
Vargu i poetit as njeri nuk vretë.

Fajin e ka muza që s'më lë të qetë,
Ma ngacmon ndërgjegjen edhe në pushim.
Dielli i vërtet nuk trëmbet nga retë,
Trimi në beteja gjithmonë ngelet trim.

Krejt i çorjentuar mes zjarrit,mes flakës,
Si një gjeneral i them poezisë:
"Vargu i poetit nuk i trëmbet natës
Dhe trimi në luftë si trëmbet pusisë"!....

shum e bukur.riza2008 vertet flet me zemer........


Duhet me luftu jeten

Duhet me luftu jeten
keshtu armiqet vdesin
duhet afrimu
jeta asht e imja du me jetu

Luften se kam qef
oh pse me shapllin luft
nuk rri duar kryq
kam nji kokê kam dhe dy durê

skan njerzit pune
livrojn jeten time
oh sa jam ba e ashper
flas me hidherime

ikni ju shkela
bubreca te errur
me rrini te kembet
mendjen e keni te shkepur

Mua me quj Lua
nuk kafshoj qdo gja
une pres shum
por kur qohem bej punê...

Jeta asht e imja
asht edhe pylli
ne deti nuk shkoj
peshqit sme pengojnê

afirmue u tregu per ata qe nuk shofin njeriun por shofin aparencen(silhueten)

[riza2008]

shum e bukur.riza2008 vertet flet me zemer........


Duhet me luftu jeten

Duhet me luftu jeten
keshtu armiqet vdesin
duhet afrimu
jeta asht e imja du me jetu

Luften se kam qef
oh pse me shapllin luft
nuk rri duar kryq
kam nji kokê kam dhe dy durê

skan njerzit pune
livrojn jeten time
oh sa jam ba e ashper
flas me hidherime

ikni ju shkela
bubreca te errur
me rrini te kembet
mendjen e keni te shkepur

Mua me quj Lua
nuk kafshoj qdo gja
une pres shum
por kur qohem bej punê...

Jeta asht e imja
asht edhe pylli
ne deti nuk shkoj
peshqit sme pengojnê

afirmue u tregu per ata qe nuk shofin njeriun por shofin aparencen(silhueten)

Dorontina faleminderit qe gjeni kohen, lexoni e shkruani ne faqen time.Respekte

[riza2008]

Ne poetët “vocërrakë”,
Përpiqemi të ngrejmë një strehë.
Me çekiç,daltë a sopatë,
Përpiqemi,përpiqemi e ndjejmë.

S’lëmë libër e revista pa lexuar,
Përmbysim bibloteka, magazina.
Të gjëjmë atë që na ka munguar,
Fshehur nëpër skuta,nëpër vrima.

Përpiqem dhe unë i ngrati,
Nga mëngjezi deri natën von.
Shkruaj, gris…., më zë inati,
Epres frymëzimin në ballkon.

Çekiçin përdor për qoshe,
Daltën veç për zbukurim.
Sopata krasit,s’pranon joshje,
Ç’do gërmë,çdo varg shkruar gabim.

E ngrej,rrëzohet e përsëri e ngrej,
Strehëzën e dashur të poetit,
Me gurë,qerpiç,dërrasa….,ku gjej,
Nga bregu i lumit,nga bregu i detit.

Lëkundem nëpër rrjeshta, nëpër rima,
Tronditem nga poezia fantazmë.
Në disa vënde më pikon kaptina,
Zemra tronditet si orgazmë.

E lodhshme rruga për në banesë,
Përpara dalin,ferra,driza,gjëmba.
Poezinë e dua…., për besë,
Me të do të vdes,me të do të gjymoi kënga.

Një strehëz e vogël më duhet,
Për të mirët zmadhohet vetë.
Në kujtesën time do të ruhet,
Fjala jote poet!

Ah ne poetët “vocërrakë”,
Gjith’jetën na rrahu rrebeshi.
E kam thënë dhe po e them prapë:
Me poezitë tona mos qeshni!

[BlackEagle]

Ne poetët “vocërrakë”,
Përpiqemi të ngrejmë një strehë.
Me çekiç,daltë a sopatë,
Përpiqemi,përpiqemi e ndjejmë.

S’lëmë libër e revista pa lexuar,
Përmbysim bibloteka, magazina.
Të gjëjmë atë që na ka munguar,
Fshehur nëpër skuta,nëpër vrima.

Përpiqem dhe unë i ngrati,
Nga mëngjezi deri natën von.
Shkruaj, gris…., më zë inati,
Epres frymëzimin në ballkon.

Çekiçin përdor për qoshe,
Daltën veç për zbukurim.
Sopata krasit,s’pranon joshje,
Ç’do gërmë,çdo varg shkruar gabim.

E ngrej,rrëzohet e përsëri e ngrej,
Strehëzën e dashur të poetit,
Me gurë,qerpiç,dërrasa….,ku gjej,
Nga bregu i lumit,nga bregu i detit.

Lëkundem nëpër rrjeshta, nëpër rima,
Tronditem nga poezia fantazmë.
Në disa vënde më pikon kaptina,
Zemra tronditet si orgazmë.

E lodhshme rruga për në banesë,
Përpara dalin,ferra,driza,gjëmba.
Poezinë e dua…., për besë,
Me të do të vdes,me të do të gjymoi kënga.

Një strehëz e vogël më duhet,
Për të mirët zmadhohet vetë.
Në kujtesën time do të ruhet,
Fjala jote poet!

Ah ne poetët “vocërrakë”,
Gjith’jetën na rrahu rrebeshi.
E kam thënë dhe po e them prapë:
Me poezitë tona mos qeshni!

Më pëlqen sinqeriteti yt Riza. Njeriu që shkruan me shpirt eshte në përgjithsi i sinqertë, ndaj dhe ti, s'mund të jesh ndryshe. Pak më lartë tek një tema ime, sapo i shkrova Besos se, ne kalojmë kohën këtu. Tê jesh poet , duhet të jesh shum herë më shumë se e qe poezinë ja hedhim forumeve, jo përjetsisë.
Respektet e mia.

[riza2008]

Më pëlqen sinqeriteti yt Riza. Njeriu që shkruan me shpirt eshte në përgjithsi i sinqertë, ndaj dhe ti, s'mund të jesh ndryshe. Pak më lartë tek një tema ime, sapo i shkrova Besos se, ne kalojmë kohën këtu. Tê jesh poet , duhet të jesh shum herë më shumë se e qe poezinë ja hedhim forumeve, jo përjetsisë.
Respektet e mia.

Leonard faleminderit per pjesmarrjen.Une ndaj te njejtin mendim me ju persa i perket paraqitjes se shkrimeve ne forum.E kam theksuar edhe me perpara jemi thjesht per argetim dhe as gje tjeter.Ju uroj gjith te mirat.

[riza2008]

Shijoni një çast të vetëm,
kur ju egzistoni për mua,
stërqoka nga kepi i fjetur
këndon refrene të pa shkruar.

Dhe femra e thjeshtë dhe e bëshme,
si mushti i ardhur që pret,
Vlen më shumë se dyzet shtete,
se njëqind parti dhe poetë......................

Dhe fjala dhe brumi i zënë,
Do të ngelen sërisht më të parat
dhe fara e mbjellë nënë Hënë,
në brazda,në shpirtra,në ara.

Dhe unë një vjeshtë me mundime,
ju fal se nuk kam ç't'ju dhuroj,
dhe larg torturash me çizme,
më mirë nëpër baltra të shkoj...

Shijoni ju çastin e vetëm
dhe egzitoni për mua,
trumcakët kaçubash të gjelbra
thonë vargje të paçensuruara.

Dhe larg papagallësh kafazesh,
që veç lavdërojnë e përqeshin,
lavdira të kota marazesh,
ne njerzit s'po njohim më njerzit!...

[riza2008]

Dhe dola nga jeta i mjerë,
As kush nuk më foli një fjalë.
Trokitjen që prisja në derë
Nuk ndodhi për vite me radhë.

U ula tek pragu i derës,
Ç’far mundem të bëj unë tani?!
Flladi i ngrohtë i Verës,
I përkëdheli të dy sytë e mi.

M’i mori dje, jeta të gjitha
Dhe shpejt më harruan të tërë,
Madje dhe dy shokë që i kisha,
Harruan se ç’far kishim thënë.

Nga jeta e lodhur tmerrohem
Dhe derën s’ma hap asnjeri.
Nuk dua mëshirë,përgjërohem
Dashuroj veç dy syçkat e zinj.

Do iki në malet me bore,
O gufë,në shpellë,më prano!
Veç ti, mund të më japësh dorë,
Të tjerët në jetë nuk i njoh.