Nuk i trëmbem natës

[mondishall]

Heej, të rinj! (1)

Pardje isha sa ju
Tëpkë, në mos më i ri
Sa them se ai jam un’
Se shpirtin e kam si ai!

Pardje ëndërroja si ju
Tëpkë, në mos më mirë
Dhe sot ëndërroj më shum’
Se kam në shpirt rininë!

Pardje do mbetet pardje
Dhe unë bashkë me të, ai
Po pse ende vazhdoj të ndjej
Atë që ju jetoni tani?

* * *

Heej, të rinj! (2)

Sa unë do jeni pasnesër
Tëpkë, në mos më shumë
Se mua ca borxhe më mbetën
Nga koha kur borxhli s’isha unë!

Si unë mos qofshi pasnesër
Pasnesër mos qoftë pardje, as sot
Mos paçi si unë borxh të vjetër
Mos iksha pa e shlyer këtë borxh!
-----------------------------------------------
Nëse kthimi prapa vërtet është një budallallëk, mos duhet që ecja përpara të jetë një çmenduri?!(E.SH)

[riza2008]

Ndoshta …..

Diçka nuk po shkon me vjershat e mia,
Dhimbje vetëm dhimbje,si s’na le rehat?!
Aty më shkon mëndia,ndoshta nga mërzia,
Ndoshta edhe dhimbia më ka zënur mat.

Unë e kam kuptuar se ç’far është dhimbja,
Ndaj e hedh në varg, që mos ta harroj.
Kjo nuk do të thot që është vetëm imia
Ka edhe të tjerë që unë i lëndoj.

Diçka nuk po shkon me vjershat e mia
Do t’ju lutem shumë mos mbani inat.
Kjo dhimbje e thellë vjen nga fëmijëria,
Kështu qe e thënë,s,kam faj që s’kam fat.

Ndoshta pas ca vitesh unë do kem ndryshuar,
Ndoshta edhe dhimbja ka ikur ca larg.
Prandaj po ju them: në ndjenjat e mia,
Dhimbja do jetojë,por jo në ç’do varg.

[Shpirta]

Do na mjaftonte një ditë në maj,
Një natë dhjetori do na dilte?
Të shiheshim,
Të qeshnim,
Të shkriheshim në vaj.....
Ta zgjidhnim nyjën...
Që aq fort na lidhte?...

Lexova sa munda...sa me lejon koha dhe shume te tjera... dhe keto rrjeshta me bene shume per vete! Shume te kendeshme. Vazhdoj t'ju ndjek me kenaqesi.

[riza2008]

Lexova sa munda...sa me lejon koha dhe shume te tjera... dhe keto rrjeshta me bene shume per vete! Shume te kendeshme. Vazhdoj t'ju ndjek me kenaqesi.

Shpirta,faleminderit qe gjetet kohen dhe u moret me leximin e poezive te mia.Eshte kenaqesi per mua qe kini dhene opinionin tuaj.Me respekt rizai2008.

[Agim Doçi]

Pas mesnate në Tiranë...

Padashur u futa në semafor me të kuq
Dhe shpëtova mirë e bukur pa më shkelur
Frenoi një bukuroshe e xhesti i shkoi huq
Kur më tha “ku e mëndjen or plak tru pjerdhur?!”

Ktheva kokën rrëmbimthi dhe embël i buzqesha
“ E pse s’më shkele?!...” – i thashë, - “të shpëtoja!”
Kafshoi buzën bukuroshia që rastësisht e ndesha
“Uau! Si të shkel poetin, jallah m’u thaftë goja!...”

Ja kështu qenka jeta, mbushur me semaforë
As të na shkelin bukuroshet, s’e paskemi në dorë…

[riza2008]

Pershendetie Z.Doçi gjithmon rinor ngele ashtu siç i ka hije zemres se poetit.Ne vazhdim po hedh poezine me titull:

Mos luaj me ndjenjat...

Një dit Nëntori në Tiranë,
Po ecia rrugës për në punë.
Një vajzë e bukur si një zanë,
Ma bën me sy,eja tek unë!

Me flok të shkurtër,estravagante,
Me syrin pish e mëndjen bosh.
Nga pas i vinin dy jaranë,
Kërkon me lajka të më josh.

Un' s'jam i bukur thash me vete,
Por moshë kam për dashuri.
S'di ç'far kërkon ti moj lanete?!
Bashkë me jaranët që ke ti!

Vazhdova rrugën i menduar...
Veten vendosa në faj!
Ç'më di ti moj e uruar?
Se mos jam ndo një budall!

Vërtet kam ardhur nga provinca,
Por jeta më ka bërë profet.
Të lutem vajzë, mos luaj me ndjenjat,
Se ke të bësh me një poet!.....

[riza2008]

Kjo ndarje s'është e thjeshtë,
Siç s'është i zakonshëm ky mërgim,
siç mund të jetë një ditë e bukur në vjeshtë,
që shirat e rrufetë,
i fshijnë çdo kujtim....

Unë s'e besoj ndarjen që sjell mërgimi.
Pas shtegëtimit,
dallëndyshet kthehen përsëri....
Rron malli,pjellë e çdo kujtimi,
te çerdhja që e ngrite Ti.

Pa tjetër,mbas vitesh,diku larg,
do të kujtohet si në pëllëmbë të dorës,
dikur...dikush...,s'u lodh as pak...
të këndonte për Ty,
Si Homeri për Helenën e Trojës...

[riza2008]

Po digjemi pak e nga pak,
si lisat kur treten në zjarr e bëhen prush.
Dashuria e heshtur,
na hap plagë pa gjak...
Mbjell dhimbje,
që s'na i shëron askush...

[Agim Doçi]

riza2008!
Me pelqeu shume vjerrsha e juaj "Mos luaj me ndjenjat!...". Ndaj po shkruaj diçka qe me ndodhi parmbreme. Mos me kritiko, por eshte e vertete kjo qe me ngjau. Sa mire ë? U beme te gjithe te njevlefshem. Ndaj them e shkruaj qe JENI NJE POET I VERTETE. URIME TE SINQERTA!

Ore miq, pa më thoni ku qëndron sekreti!?
Sa herë që dal i vetëm, udhëve të Tiranës
Plot bukuroshe çuçurisin: - ky është ai poeti?
Unë ec i shkujdesur buzë përroit të Lanës.

Madje ndonjera syresh, me laps e me fletore
Më ndal dhe më kërkon një firmë, një dedikim?..
“Jam adhuruesia e juaj, me origjinë prej Vlore...”
Nënshkruaj dhe buzëqesh me emrin tim Agim.

“Ua professor më falni, nuk jeni Pandush Laço,
më falni u ngatrrova, ju jeni Arben Duka!...”
Besomëni qesh dhe qaj, taman si një palaço
Është rritur çmimi i prasit, madje është rritur buka.

[Rebele]

Riza, jam duke te te lexuar. Me pelqen lirshmeria ne varg. Perzgjodha poezine e meposhtme. Eshte e çilter dhe e cenueshme. Me dha pershtypjen e nje metamorfoze te ndersjellte: nga flutur ne larve.


Do largohem .

Unë u fika,unë u treta,
ndaj s'bëj zë.
Kot kam rrojtur,andaj ika
pa thënë gjë.

Deti ngrirë e lumi turbull,
nata pus.
Lumturia shpresëhumbur
ra në buzë.

Do të iki,do largohem,
pa dijeni.
Kush më do,le të takohet
që tani.

Natës dimrit të pa hënë
do lëviz,
rrugë pa rrugë e nëpër mjegull
jetën nis.

S'dihet ku më nxjerr kjo rrugë
pak e njohur,
ndaj dhe hëna dyllon shumë
malin e lodhur.

Jeta paska qënë e rremë,
veç lrgohem.
Në Parajsënisem pa derte.
Vallë,a do lumturohem?

Muze te mbare,
R.