Me vdekjen takohem
çdo ditë në rrugë.
Se di!
Më ndjek ajo
apo e ndjek unë?!
Me vdekjen takohem
çdo ditë në rrugë.
Se di!
Më ndjek ajo
apo e ndjek unë?!
Ç'u plekse kështu me mua
Si pjergulla pas lisit te vjeter.
As ti s'shqitesh,
As unë s'dua,
Të provoj kalorës tjetër....
Askush s'më thotë:"Kthehu në shtëpi"
dhe kur nata plloçat ka mbuluar.
Shëtit i heshtur në vetmi,
torturat veten në qiell kanë dërguar.
Mbrëmja më gostit me lodhje
në pa fundësinë e heshtjes sime;
një rreze mëngjesit ia marr për dore,
zgjoj kujtesën për shtegëtime.
Askush s'më përshëndet sa dal nga shtëpia,
veten përshëndes dhe cigaren ndez.
Rrugën nis atje ku më pret vetmia,
mes yllësive kërkoj një shpresë
Nisem rrugës i menduar,
Për të qarë,për të vajtuar.
Rrugë e gjatë më lodh shumë,
Rrugë halli,s'flë dot gjumë.
Kam ca ditë që jam vonuar,
Syri liqen i lotuar,
Se mos varri ka ndryshuar,
Vij vërdall për ta takuar.
Rrugës mëndja ku s'më vete,
Kujtoj hallin qaj me derte.
Prap gënjehet mëndje shkretë:
Nuk ke vdekur,jo Zhanetë!
Zbres në Durrës si i trëmbur,
I mërzitur,zemërdhembshur.
Po tani ku do shkoj unë?
Në varreza kam një punë.
Duart i mbush me karafila,
T'ia jap motrës t'u mbajë erë.
Unë erën i marr dheut,
Ta mbaj mend,të vij përherë.
Sa hedh këmbët në varreza,
Sytë shkrepin retë e zeza,
Ikën mëndja ,turbullohet...
Ku është varri,mos gabohem?
Varri dallon nga të gjithë,
Një lëndinë plot me lule.
Flutura në ballë të varrit
Ndrin si dielli i beharit.
Buzëqeshur,krahëhapur,
Ngjitur te pllakë e mermerit,
Bëj të flas,por nuk flas dot,
Sytë e zez rrëke me lot.
Varrit i vij rreth e rrotull...
T'ia dëgjoja paksa zënë.
Mos çudi,vërtet ka ndodhur
E më çohet shpejt në këmbë!
E vë dorën përmbi varr
Mos i ndjej rrahjet e zemrës;
Shpresoj që ta gjëj të gjallë,
Siç e pashë mbrëmë në ëndërr.
I them motrës dy-tri fjalë;
Jemi zhur për të të parë,
I ndes një qiri tek koka,
Të ketë dritë si gjithë bota.
Largohem me mall nga varri
Sy e zemër pikëlluar.
Koka prap më mbetet mbrapa,
Mos harroj pllakën e shkruar.
*PaLmA* faleminderit qe erdhe ne faqen time letrare.Eshte kenaqesia ime per çfar ke shkruajtur per poezite e mia.Ndersa per ndjesen qe kerkon eshte nje fenomen i dyanshem dhe qe ndodh jo qellimisht.Me kenaqesi do futem ne temat e tua dhe do krijojme lidhjet tona letrare.Me respekt Riza Çato
Nuk i trembem nates
Nata u tremb nga une
Athua qe lotova
Dhe leshova zerin shum?
Mos u tremb moj e bekuar
Nuk munda ta ndali
Zerin qe me doli nga shpirti
Athua ishte i trishtuar?
P.s Poezi te mrekullueshme i nderuar!u lumt!
Rëndesia e një personi nuk vlerësohet nga hapësira që zë, por nga boshlleku që le kur nuk është më.
Po qaj une, me mua qan dhe qielli
Valle nga lotet tane po meshihet dielli
Ne zemrat e njerezve kaq shume ftohtesi
Ne mungesen e dashurise per mua dhe per TY!
MOS SHIKONI KISHA E XHAMIA, FEJA E SHQIPTARIT ËSHTË SHQIPTARIA
Me shumë rrespekt për ty riza2008 ,
edhe unë shoqëroj Almen për ate se jo qëllimisht paska anashkaluar poezitë e tuaja.
Kështu ndodhë edhe me mua dhe më dhimbset rasti që më heret nuk të kam lexuar.
Të uroj shumë sukes dhe nga Ti, me arsye, shumë pres.
"Lehtë bëhesh pasha në nahi
por është vështirë të jesh njeri".
Krijoni Kontakt