Këtu...
Ka shumë veshë,
Por pak mëndje.
Këtu...
Ka shumë sy,
Por pak zëmra.
Këtu...
Ka pak njerëz
Që s'u shket këmba!
Strehëz malli…
Çdo kush e ka një strehëz malli
Ashtu si ju e kam dhe unë.
Në vite kthehem për së gjalli
Si çunak fshati që loz me gurë.
Në netët me hënë rizgjoj kujtime
I vrullshëm kthehem, humor gazmor
As gjë s’harroj,as një thërrime
Dhe malli tretet mbi kristofor.
Urime Riza dhe ti Sorkadhe e bukur!
Gjej rastin te pershendes edhe z.Agim.
Qofshi perhere keshtu te kendeshem!
Beso faleminderit per interesimin ne faqen time te poezive dhe faleminderit per gjithcka,jeni nje poet i kendshem.
Të gjitha urimet e botës i mblodha.
Të gjitha urimet e botës i mblodha,
Në gjunjë u ula dhe u luta për ty.
Të gjitha kujtimet që dija i shkrova
Dhe loti pa dashje më ngriu në sy.
Ardhka një ditë që njeriu pendohet,
Për çdo prapësi që ka bërë në jetë.
S’e di, apo ndoshta nuk po më kujtohet
Ndo një fjalë e keqe ndërgjegjen s’ma vret.
Po dhe në ka ndodhë ne nuk u mërzitëm
Nuk patëm mallkuar kërkënd në këtë botë
Me fjalën e mirë lirinë e rritëm
Nuk lamë as njeri të na shante kot.
Sa mirë u kuptuam,për lindjet ,për vdekjet,
Për hallet ditore,more për çdo gjë.
Ky mall i malluar s’po i shuan dertet
Më la të hutuar ,pa sy e pa zë.
I ftohtë në shpirt dhe i dalldisur,
As vapën nuk e ndjej.
Si në për brinjë i rrokullisur,
Kërkoj....;s'di ç'far të gjej!
Shtrirë mbi sfungjer,më dhëmb gjith trupi,
Fajsoj lodhjen e gjatë.
Flas me vete dhe them nga turpi:
"Kjo jetë më zuri mat".
I akullt shpirti i dashuruar,
As ndjen,as reagon.
S'e di se kush më ka mallkuar
Dhe po më torturon.
Nuk jam i keq e s'bëj mëkat,
Veç lus për mirësi.
Kush më ka dashur,le të vijë prapë,
S'besoj në largësi.
Dhimbje
Syri loton faqen
Faqia krejt e lagur
Dhe pse bën shumë vapë
Unë ndjehem i mardhur.
Kaq kohe pa hedhur grepin neper vale,
Kaq kohe dhe lumi prap u turbullua.
Kaq kohe i ndare nga shoket peshkatare,
Kaq kohe pa e ngritur nje cirua.
Kaq kohe i mbetur kafeneve
Qe mbajin ere duhan e politike,
Kaq kohe ne hanin e thashethemeve
Dhe as kush s'me therret qe te ik.
Te fluturoj nje ore e me pare
Nga kjo kotesi qe veç gogesin,
Te iki dhe ta heh grepin neper vale
T'i le kafenete e mbytura ne tym.
Lumi me ka thirrur pas shterngates
me nje pulebardhe ardhur nga larg,
Ta shkelmoj pa frike jeten e zbrazet
Qe shpirt e mendime kerkon te m'i plake.
Pershendes poetin,shokun mikun,L.Kolleshi.
Pse më treti malli fare
Për një arë,për një livadhe,
Për një xanë e për një shkarpë,
Për një drekë në divan jashtë,
Për një lule kalimore,
Me merak mbjellë në oborre,
Për një krinë borziloku,
Ta vë mbi veshë tek floku,
Për një degë me dafinë,
Me aromë ma mbush shtëpinë,
Për një tufë me çaj mali,
Për një vajzë si behari,
Për një ilqe në Zasten,
Për një djalë që shok nuk gjen,
Për një vajzë leshradrudhë,
Me dy gjyma shkon mbush ujë,
Për një dëllinjë në Sjadun,
Për një këngë që vëndin tund,
Për një lofatë në Prodan,
Për një stan syri më qan,
Për një thes me rozmarinë,
Ta mbledh e të mbaj shtëpinë,
Për një cfakë poshtë nga Grilli,
Për një vajzë që ndrin si ylli,
Për një rrap poshtë në lumë-
E kam ëndërr e s'vë gjumë,
Për një thanë në Kavaçova-
S'ma sheh syri s'ma prek dora,
Për një fik poshtë në Kala-
E kam ëndërr,s'kam ta ha,
Për dy mana në Shanie-
Të pi ujë të rri në hije,
Për bajamen në oborr,
Për një gur tej në Sodol,
Për thëllëzën në Çaushe,
Zbukuruar si një nuse-
Të dal tutje nga Dreniku,
Të zbres poshtë e të pres mikun,
Për qershinë në Matarënja,
Për një grusht me gështënja,
Për një dushk në korije-
Ta pres e ta mbaj për hije.
Në Kuluricë për një kulpër,
Eshtë si trumë,si çupë e bukur.
Rruga që vjen nga Lëmejsi,
Kur ngjit shkallët,të dhemb mesi;
Shtruar bukur me kalldrëm,
Kur hedh këmbën trupi dhëmb.
Nuk ka baltë, s'të laget këmba,
Gurët i ndrijnë si hëna.
Për një cërmëdell në Bigë,
Pjek përvlakët dhe mesniknë.
Për një ilqe në Lekdede,
Dimrit njerzit vergje-vergje.
Për një ferrë e një murriz,
Zë një shteg,vendos një drizë,
Për një shkozë në Haxhiaj
Ngjitem lart,prap zbrez tek vija.
Për një frashër në një buzë
E lidh trupin me tërkuzë.
Për një qelbës,për një qarr,
I bëj drutë që në behar...
Pse o mall, më trete fare
Për ato të shkretat male,
Për Qesinekun si fushë,
Të rrish lartë,vetëm në Gushtë.
Mall,o mall,që më kujton,
Në vëndlindje shpejt më çon.
Kujtoj çdo gjë që më rriti,
Nëpër male më kaliti.
Malli s'di të shuhet kurrë,
Tërë jetën ta jetoj.
Sa herë që të më vejë mëndja,
Lart në Limar do të shkoj.
Shënimmrat e përveçëm të kësaj poezie janë toponime.
Ndryshuar për herë të fundit nga riza2008 : 26-08-2008 më 16:27 Arsyeja: Gabim ortografik
Krijoni Kontakt