Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- ISHE VAJZË U BËRE NUSE

Sapo ranë rrezet e para,
ty të gjetën me të bardha!
Ref.
Ishe vajzë, u bëre nuse,
trëndafil që çel burbuqe!

Të përcjell nëna dhe baba,
mos e mbaj ti kokën mbrapa!

Të përcjell motra, vëllai,
kokën lartë dhe mos qaj!

Atje ku të shkosh moj bijë,
të çelësh lule, fëmij!

Presim që ti përqafojmë,
emrin gjysh ta gëzojmë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- O NJERËZ PA NJERËZI

Disa njerëz, pa njerëzi,
që gjenden në natyrë!
Turp e ndot, duhet tu vijë,
të shihen në pasqyrë!

Disa njerëz, pa njerëzi
mbahen për politikan!
Zjarr i vënë me kënaqësi,
botës anë e mbanë!

Në pellgje gjaku për çdo ditë,
po vriten të pa faj!
Kokat e nxehta në politikë,
i hedhin zjarrit vaj!

Të moshuar, gra, fëmij,
që nuk kanë asnjë faj!
Qan i uritur foshnja në gji,
se nuk ka të hajë!

Qan i gjakosur , me ngashërim,
fëmija në gji të nënës!
I ngrohtë ende, nuk e di,
se është fillimi gjëmës!

Edhe pse gjysma e trupit,
asaja i mungon!
Zorrët barkut dalë përjashta,
në gji birin shtërngon!

I vogël është dhe nuk e di,
një frikë të madhe ndjen!
Ca njerëz pa shpirt, pa njerëzi,
botën të qetë se len!

O njerëz pa njerëzi,
ndaloni ju njëherë!
Mendoni se vdekja një ditë,
mbi ju njëlloj do bjerë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- ÇOBANI ME IFON

Në një të bukur lëndinë,
përtej një përroi!
Dhen e dhi po blegërijnë,
ujku i coptoi!

Çobani një djal i ri,
s’ka kohë ti shikoi!
Ka blerë një “Ifon” të ri,
do që ta mësoi!

Ujku po bënte kërdi,
shkoi more, shkoi!
Nuk kishte pyetur njeri,
leje nuk kërkoi!

Dhentë fortë blegërijnë,
shqerat po kërkojnë!
Ujqërit ishin dy a tri,
po i rregullojnë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- EDHE MALET FLASIN

Foli mali me burime,
me zogj e me cicërime!
Juga fryn me ledhatime,
erë çaj e trëndeline!

Flet mali me përgjërime,
shtohen kopet për verime!
Me diellin në përqafime,
nga lindja në perëndime!

Aty ku lindin gjëmime,
rrufe edhe vetëtime!
Borë, shi, me bubullime,
stuhi edhe suferine!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- ZGJEDHJE ME MERITA
(fabula)
E zgjodhën Gomarin, në një post të lartë,
i dhanë të hajë dhe një dekoratë!
Pastaj e drejtuan, për nga ishte nisur,
me samar ngarkuar dhe goxha kapistër!

Në fillim u ndje, si kurrë më parë,
ç’histori do bëj more edhe një gomar!
S’e kish menduar kurrë, se do ish një ditë,
pjesë e parlamentit, plot me hipokritë!

Kishte ditë Gomari që nuk flinte gjumë,
e çuan për kapistre, drejt e në podium!
Të ngritëm nga hiçi, tani ne dëgjona,
nga sot do të mbrosh, interesat tona!

Lëshoi Gomari, një thirrje të gjatë:
“ Të gjithë do ti bëj, të hanë bar të thatë!
Mos më thënçin në emër, gomar, bir gomari,
po s’i detyrova, mbi kurris t’ju mbajnë”!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- BOLL TË PËRÇARË

Vdes një armik, dalin ca të tjerë,
pa kufi shumohet e uruar ferrë!
Gjethet i ndërron dimër edhe verë,
lart i çon lastarët, poshtë s'do të bjerë!

I bukur na doli, vendi Shqipëri,
e bëri natyra t'a kenë zili!
Po s'e mbrojti dot, të gjithën se di,
i futi armikun brenda, mu në gji!

Si krimbi kur pemën, na brënda e ha,
me atë ushqehet dhe mëshirë nuk ka!
Pema që nga maja përmbi tokë u tha,
nga një krimb i vogël, brenda saj e ka!

O popull shqiptar, ti gjumë mos fli,
armiku hap varrë, ti këtë e di!
Bashkohuni të tërë, me gra e fëmi,
të mbrojmë vëndin tënë, nënën Shqipëri!

Paqe edhe liri, nuk ka pa bashkim,
bollë ndëjte i ndarë, o vendëthi im!
Se besoj armikun, nuk i bëj premtim,
grindjet dhe përçarjet, nuk sjellin fitim!

Mos beso armikun, kur shum mirë e di,
vetëm nga bashkimi, do ketë frikë nga ti!
Ai s’na ka dashur, kurrë në histori,
nuk do t’ja ndjej emrin, vendit Shqipëri!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- E KEQJA VDES KUR I PRET KOKËN

Nëpër pyje, nëpër hone,
nëpër natë, në errësir!
Atje, ku ka fole shqiponje,
është ngjallur një egërrsir!

Ulëret e çirret fortë,
se ç'do gjë po i vret sytë!
Më i keqi, mos o zotë,
nuk e gjën më një të dytë!

Syt e tij nxjerrin veç zjarr,
zjarr që e dogji k’të vend!
Gjuhën e ka kthyer në pallë,
vritë e prit, e fund s’po gjen!

Egërrsir të thuash është pak,
është një qënie mbishtazore!
Natë e ditë po kërkon gjak,
gjithë britma kafshërore!

Dhe unë s’di, që e përmend,
s’kam mësuar pse ndodh kjo!
Një popull i lashtë në vend,
të duroj një pjellë si kjo!

Një pjellë që zorrët ja griu,
shkatërroj gjithë industrinë!
Mbrojtjen në furrë e shkriu,
grabiti gjithë pasurinë!

Dhe s’i del njeri përballë,
t’ja ndal dorën e zezë pis!
“Fjala duhet respektuarë”,
në emër të demokracisë!

Ç’është kjo e keqe e gjallë,
që quhet “demokraci”!
Që popullin e tërheq zvarrë,
pa punë dhe pa prokopi!

Në udhëkryq shitur e kanë,
për liri dhe pa liri!
Me fjalë ngopur e kanë,
se, nuk paska tjetër si ti!

Zgjohu popull, hapi sytë,
po të çojnë drejt greminës!
Hidhi thonjtë mu në grykë,
gropose “birin e shkinës”!

Çohu, gropose të gjallë,
atë që përçarje nxiti!
Derdhja plumbin mu në ballë,
armikut që të goditi!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NË BUZËN E TRËNDAFILTË
(tekst për këngë labe)

Vashëza herët u ngritë,
u vesh, e vari stolitë!

U vesh e vari stolitë,
vajti në burim me ditë!

Zbërthen këmishën e linjtë,
palë-pal i mban shamitë!

Me grushta i lante sytë,
e freskoj gushën e gjitë!

Erdhi dhe ju fal një dritë,
në buzën e trëndafiltë!

Në buzën e trëndafiltë,
një merak që dot se hiqë!

Një merak që dot se hiqë,
n’dë krah të flija njëçikë!

Fatin që më zinte pritë,
ta kem për natë e për ditë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- OPINGAT ME DHE

Më niste nëna, me torbë të leshtë,
ti çoja babait bukën në arë!
Që largë më shihte, lëshonte qetë,
pranë parmëndës dhe thesi me farë!

Unë sapo kthehesha nga shkolla
dhe shkollën e kishim shumë largë!
Nëna më priste, me torbën gati
dhe unë nisesha duke qarë!

Më jepte një copë bukë në dorë,
me çfarë të ndodhej në dollap!
Unë qaja të bëja mësimet k’të orë,
nisu, më bërtiste nëna, me vrap!

Dhe ulej babai në hije të ledhit,
i hiqte opingat nga këmba!
I shkuste opingat, mbushur me dhe,
po dashuria e tokës mbetej brënda!

Me opingat plot dhe, ngiste qetë,
nuk mundej ti shkuste orë e çast!
Unë si fëmij, shikoja me kureshtje,
si duronte babai, këmbët në baltë!

Opingat e babait, vijnë në mëndje,
me dheun e shkriftë që brënda kanë!
Qetë djersitur, largoheshin parmënde,
dashurin për tokën që zemra mban!

Një oping dhe, me vehte kam marrë,
bashkë me kujtimet, në mërgim ku jam!
Nuk më harrohet, me lot ka qarë,
ditën kur nga fshati ne u larguam!

Eh fshati, toka, janë të dhimbsur,
me ato, që fëmij, u rritëm, jetuam!
Çdo plis të saj me djers e kanë vaditur,
prindët tanë, që kurrë nuk e mohuan!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DASËM HARIXHISHTE

Nëna harixhofkë, babai harixhi,
me një çadër bridhnin, nuk kishin shtëpi!

Anës së lumenjve, bridhnin harixhinjtë,
thurnin shporta shelgu dhe zbusnin arinjtë!

Një çadër e madhe, ngritur për merak,
përpara saj ndezur një zjarr bubulak!

Mbledhur harixhinjtë nën dritën e hënës
pinin e kërcenin, ja kishin marrë këngës!

Këndonin, kërcenin, me dajre muzikë,
hëna ishte e plotë, nata dukej ditë!

Dy çadra me dritë, sonte s’kishin gjumë,
martonin të ritë, që duheshin shumë!

Njëri me mustaqe, të kthyera përpjetë,
dy deshë, të mirë, në hell po i pjekë!

Harixhinjtë pinin, bërë për merak,
kërcente ariu me dy këmbët lart!

Harixhofkat mbledhur, një çadër më vete,
pas traditës vinin, pajën në sepete!

Nusja e mbuluar, nga mesi e lartë,
plot me xhevaire, një vello të artë!

Dhëndërri kish veshur një kostum të bardhë,
rrojtur edhe qethur, si ylli kish dalë!

Në krahë e mori, nusen atë natë,
tek një çadër shkoi, të shtruar për merak!

Të na trashëgohet, çifti më i ri,
ajo harixhofkë, ai harixhi!
@cana