Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- ULU MBI MERMER

Përmbi varrin tim e dua një mermer,
të më ulet mikja, të mendohet thellë!

Mikja ime e mirë, mos të trishtoj ikja,
bashkë i kaluam, të mira, të liga!

Kur u njohëm bashkë, ishim shumë të rinj!
po me gjak e lotë, vaditëm dashurinë!

Sa herë këmba jote shkel përmbi mermer,
dashuria shpirtin do ma përkëdhel!

Në anë të rrugës varrin të ma bësh,
që çdo udhëtar të pushoj mbi të!

Kushdo që kalon, të ulet mbi varr,
dhe me shpirt të thotë: “Ja dhe një i ngratë”!

Ja një i larguar, nga bota e gjallë,
banesa e fundit mbetet veç një varr!

Kushdo që lexon, një emër mbi varr,
me të drejtë do pyes: “Rron apo është gjallë”?

S’jemi të përjetshëm, në botën e gjallë,
rron kush lë një emër, a trashëgimtarë!

@cana

[Ali Baba Tepele]

- KËNGA E TABANIT

Kënga labe e tabanit,
ka një histori të madhe!
Të dashuris dhe të mallit,
shkrirë si bora në male!

Kënga labe kur këndohet,
edhe kthesa me gurmas!
Nuk ka plagë që nuk shërohet,
t’a heq të shkretin maras!

Kënga labe, këngë malli,
mbrujtur me halle të rënda!
Nuk ka nota pentagrami,
e këndon si t’a do zemra!

Me kostumet popullore,
e këndojmë nëpër skena!
Edhe vallet dorë për dore,
i kërcejmë siç na ka ënda!

Refreni:
Kënga labe shokë,
është kënga jonë!
Pa kënduar s’rri dotë,
zemra e kërkonë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KO-KO-RI-KO-KO
(fabula)

Një kaposh si tjetërkush,
i puthte pulat në gushë!
Në gushë gjithmonë i puthte,
bëhej qafa flakë e kuqe!
Edhe pula rrinte, pulë,
një këmbë ngri, e tjetrën ulë!
Dhe sa herë që miza gjente,
gjithë pulat i gënjente!
Me një ko-ko-ri-ko-ko,
pulat i afronte!
Dhe me marifete,
në gushë i pickonte!
Nuk pyeste për ngjyrat,
të bardhë a të zezë!
E mbushnin kotecin ,
plot përplotë me vezë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- A KUJTOHESH VALLË

A të kujtohet moj lule, çfarë më thoshje mua?
ngrije kokën, buzëqeshje, “vetëm ty të dua”!

A e mban mend ti moj lule, sa ndiheshim mirë,
të varfër dhe s’kishim shumë, por ishim të lirë!

Kur shikonim njëri tjetrin, na shtohej fuqia,
ndryshe erdhi koha lule, për mua, për tyja!

Veç kujtimet mbetën lule, që kollaj nuk shkulen,
gjithmon në mëndje dhe zemër, këmbëkryq më ulen!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TË LOZ ME DASHURINË

Cila femër do vërtetë,
edhe respekton mua!
Ajo që ndjenjat nuk i vret,
më lë, të bëj ç’të dua!

Ajo që di t’a mbaj në shpirt,
të pastër dashurinë!
Në burg të jetës mbyll çdo ditë,
ambicjen, xhelozinë!

Çdo ditë ajo merret me punë,
familjen dhe çdo gjë!
Natën më vjen, më lë pa gjumë,
dhe loz e qesh me të!

Unë e puth me afsh ngadalë,
buzë, gushë dhe gji!
Ajo si trëndafili palë,
tulatur si mace rri!

Mace, që me gjumë nuk ngopet,
në gjumë prap të bjerë!
Për dashuri e ledhatime,
gati është, të çjerrë!

Me thonj të mprehtë, mbyllur sytë,
më falet e gjithë!
Duart mbledhur, buzën ndukë,
shtërnguar mbi sisë!

Kjo është ajo që dua,
kurrë nuk e ndërroj!
Kështu më bën gjithmon t’a dua,
në jetë t’a nderoj!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- E ZEUSIT EVROPË

Vet Zeusi u përkul, të puthi gushën dhe gjinë,
Magjepsur ish’ pas bukurisë, të fali dashurinë!
Ti bijë e bukur e Telefesës, copë e zemrës tij,
Mbi ty Evropë e hodhi dritën dhe gjithë Pellazgjinë!

Pamjen e një demi mori, të hodhi mbi shpinë,
Në ishull të tij të shpuri, nderoi Pellazgjinë!
Për ty në gjunj u përkul, gjithfarë lulesh të hodhi,
S’vonoi puthjen në buzë, pavdekësi të hodhi!

Nga më pjelloret të bëri, të kishje shumë bij dhe bija,
Nder dhe lavdi fitove, nderoje emrin e tija!
Ajo nuk ishte përulje, ajo ishte lavdi,
Që jetë dhe dritë të kishin, të tutë bija dhe bij!

Dhe mbete një emër i nderuar, për gjithë mitologjinë,
Olimpi perëndi-drejtuar, nga ty e kishin synë!
Ndaj kthehu Evropë dëshirës dhe duaj bija dhe bij,
Vëndit pellazgjik-bekuar atje ku sisën ke pirë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- PËR RRJETET SOCIALE

Thonë e ç’a nuk thonë,
për rrjetet sociale!
Mblidhen njëmij dreqër,
dhe na hedhkan valle!

Ç’do njeri që di,
e ka një profil!
E ndërton si do,
mundohet për mirë!

Dreqërit të kërcejnë,
atë punë kanë!
Kush me ‘ta bashkohet,
bëhet më shejtan!

Unë për vehten time,
të mirën kërkoj!
Kujt i çoj mesazhe,
shumë e repektoj!

Etikën, moralin,
i kamë yll në jetë!
T’i ketë shoqëria,
siç i kamë dhe vetë!

Kur s’shoh edukatë,
normat fillestare!
Në shoqërin time,
nuk e pranoj fare!

Në do që në jetë,
ndershmëri të kesh!
Qëndroj larg të ligut,
kurrë mos u përzje!

Siç jamë virtual,
jamë dhe ditë për ditë!
E dua shoqërinë,
rrespekt për të gjithë!

Jam ky që jam,
kurrë nuk maskohem!
Kur të respektoj,
dhe të respektohem!

Kujt nuk i pëlqej,
i qoftë udhë e mbarë!
Nuk mbahet rrespekti,
lidhur me litar!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- VASHA ARBËRORE

Vasha arbërore, e fisit ILIR,
bukurin që more, nuk ka më mirë!
Dielli larë ka, me rreze të arta,
hëna të sodit, numuron me çapa!

Era mërmërit, diçka në të shkuar,
të tillë bukuri, kurrë s’kam ledhatuar!
Të tillë freski, bukuri mbuluar,
mua dhe burimit na i ke kaluar!

Siç lind bukuria në fis e në farë,
dhe fisnikëria, mbruhet në damarë!
Kjo rracë e bukur, gjithë bota pyet,
femra arbërore mbretëron në jetë!

Kush e ka krijuar, kush e ka stolisur,
nëna që e lindi, ku piu dhe sisën!
Rritur e gjezdisur nëpër gryka malesh,
si motra, të lira, janë me sorkadhet!

Me faqe të kuqe, si mollët në rrëza,
si dy pika ujë ngjajnë me thëllëzat!
Si zanat e malit në mitologji,
dinë të dashurojnë, të rrisin fëmij!

Vajzat shqipëtare, janë vajzat tona,
nga shekujt e shkuar na gjëmon jehona!
Kush jetën e prish dhe s’e respekton,
si ora e malit, shpirti saj mallkon!

Shpirti saj i bukur, zemra e saj e dlirë,
mos ja pengo dritën, s’rri në errësirë!
Mashkullin që do, e nderon në jetë,
kush në krah e ka, dashuron vërtetë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- VAJZAT SI TRËNDAFILA

O trëndafili në barçe,
për ty u mundova shumë!
Dielli të puthte në faqe,
aromën t’a merrja unë!

Trëndafil o lule e bukur,
gonxhet e tua me erë!
Kur nata është në të ndukur,
vesa për mbi ty do bjerë!

Trëndafil i butë në barçe,
o lule e shpirtit tim!
Ti me buzë, e unë me faqe,
t’a shijojmë dashurinë!

Aromën shumë të pëlqyer,
me atë të vë në gjumë!
Si një vajzë buzën ngjyer,
betohem të dua shumë!

Vajzat edhe trëndafilat,
një familje do të jenë!
Thëllëzat edhe bilbilat,
prani e tyre na denë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- RUAJE DASHURINË

Si një lojë erdhe, trokite në zemër,
nga mali më zbrite m’u ktheve në ëndërr!
Nga mali më zbrite, siç zbresin thëllëzat,
dite si ato, t’i ndezësh dhe zemrat!

Erdhe dhe m’u ule, më qëndron përballë,
të shkëlqente floku, që bje palë-palë!
Buza jote e kuqe, ngrirë si brazyma,
si bora e malit që shkrihet nga fryma!

Trupi yt i bukur, sorkadhe motake,
që nga fëminia të mbaj mënd ca naze!
Naze edhe hire, që kurrë s’u harruan,
vetëm me vështrime ishim dashuruar!

Ishim dashuruar, se dinim as vetë,
por koha na ndau, si shpërndahen retë!
Tani që u pamë, nuk ka as mëdyshje,
si të mos të dua, nuk bëhet ndryshe!

Zjarri i dashurisë, nuk duhet zbuluar,
edhe pse vetë koha, tani ka ndryshuar!
Dashurinë e pastër, shumë e sulmojnë,
ajo verbon sytë, ndaj e xhelozojnë!

Mos trego moj zemër, atë që mban brënda,
dhe sikur të thonë, fjalët më të rënda!
Floririn e pastër, gurin xhevair,
për vehte e ruajmë, zemrës i bën mirë!
@cana