Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- TI QË KOMANDON RRUFETË

Të flas si Çajupi dua,
do t’i marr pak gjuhën hua!
“Zot i madh dhe i vërtetë,
ti që komandon rrufetë”!

Vëndin përshesh e kanë bërë,
hidhe përvëloj të tërë!
Vëndin tënë, Shqipërinë,
atë që na mëkoi gjinë!

A do t’a lëmë ne, të vuaj,
nga dora dhe këmbë e huaj!
Që të vuaj, a do t’a lëmë,
këtë zonjën tënë Mëmë!

Gjaku jonë në të vërtetë,
gjuhën, kombin nuk e tretë!
Gjithmon në qëndër është vetë,
i zgjedhuri është për mbretë!

Vëndi jonë, zonja Mëmë,
të vuaj a do t’a lëmë?
Në barkun e saj na mori,
nga plancet e saj na nxori!

Tani është koha jonë,
t’a duam dhe t’a nderojmë!
Ndryshe lumi që na mori,
biri, nënës sytë i nxori!

Koha Çajupin kërkonë,
“ Zot o zot që na dëgjon!
Si t’u mbaruan rrufetë,
kur të ligun nuk e vretë!”

E pra zot dhe unë s’të dua,
hajde të luftosh me mua!
Dashuria ka një çmim,
si t’a mbroj unë vëndin tim!

Gjithë sa shkuan para meje,
janë dëshmor kësaj beteje!
Të gjithë si Çajupi shkruan,
vëndin kurrë nuk e mohuan!

Të mos ishte kjo armatë,
do të ishim të pa fatë!
Thuaj se s’është e vërtetë,
ti që komandon rrufetë!

Dhe emrin që ke gjithë zjarrë,
nga rraca jonë e ke marrë!
Të deshën me të vërtetë,
ty që komandon rrufetë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

-VËSHTIRËSIT E JETËS
(kujtime)

Më zuri gjumi na Gropa,*
hapa sytë në mugëtirë!
Kërkova, s’po dukej lopa
me vrap shkova në shtëpi!

Mos kish vajtur në kasolle,
me dru më priti im atë!
Ç’e bëre, shko e kërkoje,
ndryshe mos më hajde lartë!

Vëndin e mbuloj nata
ku më iku, ku më shkoi!
Mora Arapin nga mbrapa,
kisha frikë nga përroi!

Arapi, një qenë i zi,
sa e ndjell më vjen me vrapë!
Unë çaja errësirën,
Arapi më ndiqte pas!

Vajta nga ana e përroit,
mbi një breg të vogël dola!
Dhe për fat, veshi m’a ndolli,
çokalen e saj dëgjova!

E gjetëm Arap, i thashë,
menjëherë u trimërova!
E çova lopën përpara
dhe fillova të këndoja!

Tani isha vetë i tretë
edhe frikën e harrova!
Të lumtë, më tha babai,
se për pak desh të qëllova!
@cana
Gropa*- Emër vendi

[Ali Baba Tepele]

3- SHOKËNI SHOQENI
(këngë pop. Grarishte)

Vajta një ditë në mulli,
shokëni, shoqeni!
Mullixhiu djalë i ri,
shokëni, shoqeni!
Sikur s’kishte parë me sy,
shokëni, shoqeni!
Grurë e mirsër u përzi,
shokëni, shoqeni!
M’i bloi më dy, e më tri,
shokëni, shoqeni!
Hauzi ç’u boshatisë,
shokëni, shoqeni!
Fustanin m’a bëri pisë,
shokëni, shoqeni!
M’a tërhoqi sa u grisë,
shokëni, shoqeni!
M’a bëri gushën ibretë,
shokëni, shoqeni!
Sa mulliri ndaloj vetë,
shokëni, shoqeni!
Më mbajti edhe për drekë,
shokëni, shoqeni!
Shkojë e poqi një shelek,
shokëni, shoqeni!
Duhemi me të vërtetë,
shokëni, shoqeni!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- EKSPOZITA
(fabula)

Brumbulli në Amerikë,
vendos të hapë ekspozitë!
Kapuzhela të ç’do llojë,
u mblodhën për një përvojë!

Një majmun, vë gishtin kokës:
- Vetëm nga balgat e lopës,
lloj-lloj topa i fal botës!

Çfarë të mire po na jep,
s’futi kush duart në xhep!
Ja kthen Bufi, miku im,
ky quhet riciklim!

Që të hapet ekspozita,
pa tjetër që ka merita!
T’i përmbahemi parimit,
shkojmë drejt modernizimit!

Balgë e lopës, që thua ti,
është kompletë një industri!
Ekspozita jo shaka,
ka në shtetet e mëdha!

Se nga shteti që vij unë,
s’ka të tilla, se s’ka punë!
Dhe së fundi miku im,
duhet t’a quajmë ndryshim!

Topin brumbulli ngre lartë:
- S’janë të njomë,
janë të thatë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- GJYSËM YLBERI

Me nipër dhe mbesë,
dola një ditë jashtë!
Pas shiut të shkurtës,
thashë luajmë bashkë!

Në qiellin e kaltër,
retë u shpërndanë!
Një ylber i bukur,
plotë ngjyra kish dalë!

Gjyshi, ore gjyshi,
hajde pakë këtu!
Pse yleberi bukur,
del vetëm kështu!

Më trego o gjyshi,
nuk e kuptoj dotë!
Pse del gjysëm harku,
pse nuk del i plotë!

Kjo pyetje e mbesës,
më shtangu në vënd!
Kjo formë e ylberit,
s’më kish shkuar në mënd!

Pse është gjysëm harku
dhe nuk është i plotë?
Këtë koka ime,
s’e sqaronte dotë!

Çfarë t’i thosha mbesës,
që përgjigje pret!
Kureshtje fëmijëve,
na vë në siklet!

Kush nga ju të tjerët,
përgjigje i jep!
T’ja tregoj dhe mbesës,
që përgjigje pret!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- SYRI DODONËS PËRGJON

Dalë majë Shëndëllisë, vëndin të shikoj,
të gjithë malet rrotull më duken njëlloj!
Fryn një jugë e lehtë, barin ledhaton,
lule e blirit çelur, hundën më ngacmon!

Çaj e trëndelinë mbushur mali plotë,
shumë lule të tjera, s’i numëron dotë!
Si një strehë kapele dorën çoj mbi ballë,
shikoj lumin Vjosë, rrëshket përmbi zallë!

Ngado hedhë sytë, mrekulli shikonë,
s’duket plagë e hapur, që qelbin kullon!
Mbytur vëndi im, vjedhje, korrupsion,
ç’qe kjo flamë e keqe, askush nuk tregon!

Përballë Trebeshina, vëngër më shikon,
dhe mali Golikut fjalët s’m’i beson!
O Tomorr i lartë, që rri e na sheh,
tregoja Dodonës të ardhmen për ne!

Ti që ke shokë Dijen, ke dhe trimëri,
je zemra e vëndit ndaj, heshtur mos rri!
Fol me Keraunet dhe malin Tartar,
mblidhe ti të keqen dhe digje në zjarrë!

Ata që i hapin këtij vëndi plagë,
si Akili Trojën e dogji në flakë!
Akili tek ty erdhi me peshqeshe,
ja tregove fatin, të vërtetën deshe!

“Ose shkon në Trojë, e mbulon në flakë,
ose me lavdi mbretëron më gjatë!
Ti ikën nga Troja, mbuluar me ar,
kur të shkosh në Spartë, të pret veç një varr”!

Dodonë të lutem, bëje mrekullinë,
një bandë hajdute po vjedh vëndin tim!
I vunë zjarrin vendit, për pakë pasuri,
thuaju se ç’i pret, zhytur në lakmi!


Një popull fisnik e bëjnë mjeran,
që nderin dhe besën tek tyja e kanë!
Njerëzve të pa ngopur, jepu shpejt një fat,
tërhiqi nga këmbët dhe çoji në Had!

Gjithë çibanët e liq shkuli ti me rrënjë,
shpëtoje popullin tim edhe këtë vënd!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- ME KUPË NË DORË

E pije kupën me verë, gjithë hieshi,
Dridhej kupa, apo buza, paksa syri zi!
Pas çdo gllënjke rotulloje, lehtë gjuhën ti,
Këto naze të mos kishe zonja Dituri!

Kishe dalë dhe më rrije, vetëm në ballkon,
Dielli në të perënduar, dita po mbaron!
Gotë e verës mbaron shpejtë, vetëm s’të shijon,
Dikur shokun që të donte, merrje telefon!

Sot e vetme në ballkon, dëshira t’u shtua,
Hape zemrën trëndafile, ftomë edhe mua!
Mos shiko vitet e mija, as vitet e tua,
Dashuria t’a bën zemrën sa një kokërr ftua!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TË KEQEN BUKA ME KRIPË

Të keqen o bukë e saçit,
o buka në hi!
Jemi rritur me të keq,
por shumë dashuri!

Të keqen o bukë e misrit,
nuk kishte si ti!
Bukë me gjizë edhe një qepë,
një shishe raki!

Të keqen o copë e bukës,
me ujë dhe sheqer!
Që të hidhej poshtë buka,
s'ndodhte asnjëherë!

Koha ka ecur përpara,
ikën shumë shpejtë!
Edhe njerzit kanë ndryshuar,
u bënë mëndje lehtë!

Koha është modernizuar,
nuk qëndron në vënd!
Nga supet tona ka hequr,
një barrë të rëndë!

Heq një barrë dhe çonë tjetër,
shumë përgjegjësi!
E rëndë për brezin e vjetër,
jo brezin e ri!

Brezi i vjetër ka punuar,
një jetë të tërë!
Sot që është shtrenjtuar jeta,
nuk ka për të ngrënë!

Vetëm, mbështetur tek shkopi,
kohës i këndon!
Të keqen o kohë e shkuar,
zemrën ma lëndon!

Të keqen o buka thatë,
o buka në hi!
Kthenim kurrizin nga zjarri,
barku na mbërdhi!

Flinim me dritare hapur,
kishte qetësi!
Njëlloj do t’a blije bukën,
si jug dhe veri!

Të keqen buka me kripë,
ç’shije kishe ti!
Sot ha shumë dhe për lumë,
prapë ke uri!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TEOREMA

Teoremat i kam harruar,
kam vite që i kam lënë!
Një teoremë e kam jetuar,
në zemër vëndin e ka zënë!

Një teoremë s’e kam harruar,
e kam jetuar me dashuri!
Ajo mbetet e vërtetuar,
për mua ishe dhe mbete ti!

Një teoremë është dashuria,
por njerëzimi s’ka si e mat!
Kur heqim dorë, na mbyt vetmia,
e quajmë vehten të pa fatë!

Një teoremë për njerëzimin,
e cila duhet vërtetuar!
Mbetet paqja që sjell trishtimin,
s’e kam kuptuar ç’duhet luftuar!

Ç’duhet luftuar nuk e kuptova,
dhe s’kam për t’a mësuar kurrë!
Në jetë dashurin e nderova,
të barabartë grua dhe burrë!

Ku ka barazi, ka dashuri,
ashtu lumturin e ndërton!
Me familjen dhe fëmijë,
teoremë që na mëson!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DY PLEQ NA LABËRIA
(këngë humoristike)

Plaku-:
Pse m’i ke varur turitë,
sikur t’u mbytën gjemitë!

Plaka-:
Më marrçë të keqen mua,
ti, për ç’gjemi më thua!

U bëre për lumë e detë,
U, ato i mbyta vetë!

Plaku-:
Pika mua kush më fletë,
shi, si je fishkur e tretë!

Plaka-:
Shi shejtani, kush më fletë,
ke mbetur si dordolecë!

Plaku-:
Ti më trete më kullove,
që ditën që më martove!

Plaka-:
Derëbardhë po fol më bukur,
unë të putha, s’të kam ndukur!

Apo se isha belhollë,
ti më haje mu si mollë!

Plaku-:
Iku plakë, rinia iku,
e dogji vapë e Korrikut!

Plaka-:
Unë plakë e ti plakush,
kemi mbetur si lëpushkë!

Plaku-:
Si lëpushkë ke mbetur vetë,
se unë jamë kalli i drejtë!

Plaka-:
Të ishe kalli, po hajde,
do të zjeja në jamake!

Fol more, si është e mbara,
s’të pëlqen të jem përpara!

Plaku-:
Nazelleshë ç’po më thua,
qasma faqen se e dua!

T’a kthejmë të dy na e mbara,
t’i njomim buzët e thara!
@cana