Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- KËMBË E MALIT U KËPUT

Gjithë jetën muzikant,
Në Evropë dhe në Azi,
Lozte piano, saksofon,
Kompozonte melodi!

Shumë koncerte kishte dhënë,
Nëpër sheshe dhe pallate!
Po rasti nuk i kish rënë,
Të dëgjoj një këngë labe!

Ja, rastisi, që një ditë,
Një djalë, emigrant i ri!
Muzikanti u çuditë,
Po dëgjonte një ci-di!

Vinte në veshët e tij,
Një këngë e pa dëgjuar!
Dëgjoj, a ju duk atij,
Shumë zëra, harmonizuar!

U ngritë vëndit me vërdik,
Hap dritaren për të parë!
Zërat nuk ishin larg tij,
Gjitoni i ri, përballë!

Muzikanti me përvojë,
Ulet në pianon e madhe!
Mundohet ta kompozoi,
Çfarë dëgjoi nga kënga labe!

Zëri i parë, zëri i dytë,
Po mundohej ti fiksonte!
Pas tyre një iso e zgjatur..
Aty pianon e bllokonte!

Dha e mori, dotë se zgjidhte,
Pyeti djalin, kulturuar!
Cili vënd, traditë e kishte,
Këtë këngë të pa fiksuar!

Djali shpejt e kuptoj,
Muzikantin çfarë hall kishte!
Mos u lodh kot, e sqaroi,
Është këngë labërishte!

Është këngë që del nga zemra,
Jo të gjithë mund ta këndojnë!
Notat nuk i nxë tastiera,
Është Lum, që gurgullon!

Para teje, mik i dashur,
Janë munduar dhe të tjerë!
Asnjë të lehtë se ka pasur,
Që ta hedhi në tastierë!

Filloj djali të këndojë,
" Çu këput një këmbë mali!"
Muzikanti rri menduar,
Pianos dua ti vë zjarrin!

Këtë vënd se dija kurrë,
Që e quajnë Labëri!
Këngë e saj të trondit shumë,
Por s'mundet ta vjedh njeri!

Atje dua që të shkoj,
Jam kompozitor me famë!
Të gjallë dua ta dëgjoj,
Të lutem, më shpjer o djalë!

Dhe djali ja plotësoj,
E pruri në festival!
S'mundi kurrë ta kompozoi,
Më rëndon një këngë si Mal!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- E FUNDIT LAMTUMIR
(Kushtuar Petrit Rukaj)

Ikin shokët, pa thënë gjë, po jeta prapë vazhdon...
Veç një kujtim në jetë na lë, që mbetet dhimbja jonë!

Nuk do përgjigjet më, në klasë, apelin që bën përdit...
Na iku sot mësuesi i madh, shoku dhe miku Petrit!

Sa keq që jeta e ka caktuar, një ndarje përgjithmonë...
Lindesh, rritesh, gëzon dhe vuan, të tret dhe ligështon!

Kafene e mengjesit e pi, gjithmonë pa sheqer...
Hap celularin, për lajm të ri, kafeja më duket zeher!

Syri më shkon në lajmin e trishtë, na lë një shok i vyer...
Oh! Zemra ma dha shtërngimin dhe s'paska të rrëfyer!

Lamtumirë o miku im, çfarëdo të them, është pak...
Jeta qënka e shkurtër shumë e, vdekjen na jep si hak!

Se jeta qënka veç një vizion, ëndërr, asgjë më shumë...
Por Tepelenës do ti mungosh dhe Vjosës, të mirit lumë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DASHURO PËR VEHTE

Vito, Vitori me halle,
E bukura si sorkadhe!
Fshatin në dy pjesë ç'e ndave,
Ç'i lanë dhitë cangadhe!

Vitori ç'të fliste nëna,
Shiko punën, hajde brënda!
Mos dëgjo fjalët e rënda,
Janë brenga, si mban zemra!

Vito dëgjomë njëherë,
Si e derdhur në mermer!
S'jamë djalë besëprerë,
Për ty syrin do ta nxjerrë!

Bukuri që peshon rëndë,
Vito, që mbete në këngë!
Zgjodhe bandillin në vëndë,
Ç'i gëzove babë e nënë!

Vito që në këngë mbete,
Dite të mbaje sekrete!
Dashurove veç për vehte,
Djalin si qiri ç'e trete!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- VAJZË FSHATI

Vajzë fshati, moj sorkadhe,
Lule,lule, trëndelinë!
Nuk heshta dot kësaj radhë,
O syri që dritë ndrinë!
Hajde ngjitu lartë në male,
Lule, lule, trëndelinë!
Të mjelim kopen e madhe,
Të të puthë, gushën dhe gjinë!
Do të vij o sorkadh mali,
Do ta falë edhe shaminë!
Mbështete kokën të gjoksi,
Si shqerrat kur mëmën pijnë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- LIDHI QENTË

Qentë lehin kur ndjejnë ujkun,
Nuk di në ka tjetër vend!
Që fle e ngrihet me hangullima,
E të mos lidhë qentë!

Në Shqipëri janë shtuar shumë,
Të mbrojtur me ligj dhe pikë!
Ndaj s'lanë vend pa lehur,
Në histori dhe politikë!

Qentë qibar të mëdhenj,
Nuk hanë në një çanak!
Siç e shikoj unë terezinë,
Ju do ju hanë, për pak!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- PRISTE LABËRIA

Sytë mbi pasarelë, tek priste karvanë,
Priste Tepelena, vetë, Ali Pashanë!

Nga Janina nisur, për në Labëri,
Ca meraqe kishte, Veziri Ali!

Do të çante rrugën për në Labëri,
Amanet të linte, dy, tri, porosi!

Ndaj që nga Janina, Veziri po vinte,
Me gojën e tija, porosit ti linte!

Do vij një i huaj, Lordi Xhorxh Bajroni,
Dua që ta prisni, siç e do zakoni!

Dua që ta prisni, siç më prisni mua,
Këtu është fuqia, prandaj dhe u dua!

Me besë Labëria, gjithmonë do të mbetet,
Ndaj se do Greqia, i trëmbet për vdekje!

Si djalli thimjamit i shmanget gjithmonë,
Ne s'pyesim të tjerët, kemi pjesën tonë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- RRËNJË

Labëri e Toskëri,
Të dyja janë rrënjë!
Më të lashtat janë tri,
Gegëri e rëndë!

Këto Tre, janë të lashta,
Të trija janë motra!
Janë gjaku, janë ashta,
Janë pragu dhe votra!
* * *
- POETI FSHATIT

Iku djali nga fshati,
Shkoj largë në kurbet!
Malli për vëndin e kapi,
Dhe na u bë poet!

I këndoj vëndit të tijë,
Me male dhe pyje!
Fushat e gjera me lule,
Dhe qiellit me yje!

I këndoi dashurisë,
Dhe fyellit që bije!
Në avaz të labërisë,
Si farë mirësie!

I këndoj bujkut në arë,
Dhe lëvdoj punët e stanit!
Vashës së re, që hedh farë,
Dhe sharkut të zi të çobanit!

I këndoj jetës së fshatit,
Që ditë dhe natë s'ka gjumë!
Rinisë dhe plakut të urtë,
Që mendon dhe i do shumë!

Fshati do ta lëvdojë,
Se doli një djalë poet!
Iku po kurrë se harrojë,
E deshi dhe në kurbet!

Fshati kurrë s'do ti harrojë,
Këngët e tija me derte!
Po me qejf do ti këndojë,
Në dasma e muhabete!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- STANI NË SHËNDËLLI

Për një stan në Shëndëlli,
I varfëri, si të bëj!
Të nisem, bëhem veri,
Ta shkoj beharin të tërë!

Ta ndërtoj tëndën e vjetër,
Me erën faqe më faqe!
Çatinë ta mbuloj me thekërr,
Ta shtroj me dega lofate!

Një gur si jastëk të vë,
Të shikoj njëherë dhëntë!
Ta hedh sharkun përmbi të,
Të më zërë gjumi rëndë!

Murroja roje të rri,
Dhëntë mos i trëmbi bishë!
Të, të, kemë mike dhe ty,
Të më rrishë në këmishë!

Një sy hap, e një sy mbyll,
Tërë natën do ta gdhi!
Ti shkëpus qiellit një yll,
Ta vendos tyja mbi gji!

Mali dashur Shëndëlli,
Dyzet vjet që jamë larguar!
Mëndja tek tyja më rri,
Zemra me ty dashurar!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- PËR DERTET E MIA

Malli më ka marrë tek rri,
Për fshatin ku kamë lerë!
Të shkoj shtëpi më shtëpi,
Ti ftoj në dasëm një herë!

Të mblidhemi vëllezëri,
Të vështirat ti harrojmë!
Mish të pjekur e raki,
Këngë dhe valle të shkojmë!

Të fillojmë nga dollitë,
Të paça edhe ti rrofsh!
Gotën, me gotë trokit,
Dasma e paçim gjithmonë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NUK KA SHPËRBLIM

Kur shkruaj këngë, poezi,
I shkruaj me përkushtim!
Ndihmesën jap në letërsi,
Dhe nuk kërkoj shpërblim!

Shumë lexues komentojnë,
Dhe vargjet i pelqejnë!
Botën reale tregojnë,
Dhe shpresën kurrë se thyejnë!

Letërsia është burim,
Dritë dhe dije nxjerrë!
Mëndjes tonë i jep drejtim,
E kurrë s’e lë të djerrë!

Pa të Bota, do ishte një hiç,
Ndërgjegjia do ishte skëterrë!
Kur truri njeriut është i brishtë,
Nga ajo formën e merrë!

Shkrimtarë që muarë famë,
Nga pena e tyre shkëlqyen!
Trimit në luftë kënduan,
Në gjak penën e ngjyen!

Shpresën gjithmon lartësuan,
Që bota të ketë shpresë!
Luftën në vargje dënuan,
Në paqe jeta të mbesë!

Shpërblim, paqja për poetin,
Kudo të lulëzojë!
Për brezat e ditur, e të lumtur,
Gjithmon do të këndojë!
@cana