Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- MENDONI O SHQIPËTARË

Rrija vetëm, i menduar,
Për vendin me halle shumë!
Dhe bilbili që më zgjonte,
Më shumë më vinte në gjumë!

Këtë gjeta, që kur linda,
Të coptuar Shqipërinë!
U çudita dhe u binda,
Kur mësova historinë!

Shumë luftra ka kaluar,
Dhe armiq e shkelën shumë!
Bijt e tij me forcë ja muar,
Edhe nënat s’bënin gjumë!

Vendin në copa e ndanë,
Edhe kombin gjithashtu!
Në gjashtë copa e lanë,
I njëjti gjak, e njëjta gjuhë!

Më nj’anë rrija menduar,
Vendi im, me halle shumë!
Gjuhë bukur, e kulluar,
Bilbilin dot s’ma përzunë!

Të vërtetën se tret dheu,
Gjuha që më përket mua!
Armiku kurrë s’ma pëlqeu,
Më shumë u lartësua!

Që kur linda këtë gjeta,
Fëmijve ua trashëgova!
Vetëm kjo është e vërteta,
Sado të tjera mësova!

Gjuha, gjaku na mban gjallë,
E veçanta jonë si komb!
Shqiptarët vëllezër janë,
Kudo ndodhen nëpër botë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- BANDILLIN E MARRTË LUMI
(këngë grarishte, dashurie)

Një zemër varej tek gjiri,
moj aman, aman!
Larë me ujë floriri,
moj aman, aman!
Në mes një gurë xhevairi,
moj aman, aman!
Dhuratë ta bëri bandilli,
moj aman, aman!
Bandillin e marrtë lumi,
moj aman, aman!
Aman, mos e zgjuaj nga gjumi,
moj aman, aman!
Të rrëmbeu edhe humbi,
moj aman, aman!
Të bëri me krahë pëllumbi,
moj aman, aman!
Rroba të reja të bleu,
moj aman, aman!
Me një puthje ta shpërbleu,
moj aman, aman!
Bandillin e marrtë era,
moj aman, aman!
Të ndau nga shoqet e tjera,
moj aman, aman!
Rëntë bora ta mbulojë,
moj aman, aman!
Me sheqerka të mësojë,
moj aman, aman!
Rëntë dielli e ndriçoftë,
moj aman, aman!
Dashuria lulëzoftë,
moj aman, aman!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- PAQEDASHËS MBETEMI

Sa herë do ngrihesh ti o botë,
Më thuaj pra, sa herë?
Kundër vendit dhe timit kombë,
Unë maskën do ta çjerr!

Sa herë do futësh ti turinjtë,
Atje ku nuk të ftojnë!
Gjithmon ke parë, se kombi im,
I ka të gjithë heronj!

Dhe mos u kap me një e dy,
Që s’kanë gjak në damarë!
Se vendi im, shumë mirë e di,
U jep veç vend për varr!

Nuk do shumë kohë, që ta mësosh,
Dhe ti botë të vërtetën!
Lirinë s’ta falin, do ta fitosh,
Prandaj e mbrojmë me jetën!

E duam vendin dhe lirinë,
Prandaj dhe e mbrojmë!
Kurrë nuk ushqyem armiqësinë,
Armiqtë na tepërojnë!

E ç’të të them o botë e madhe,
Ti veshët po i mbyll!
Në qiell ku yjet hedhin valle,
Secili ka një yll!

Ashtu si yjet, qoftë njerëzimi,
Të lirë, pa ngatërruar!
Gjithkush të rrojë në vend të tija,
Pa luftë për ta pushtuar!

Historia shënon çdo ditë,
Ah, jo s’qenka e thënë!
Nga vendi im i mbajnë sytë,
Armiqtë të qetë se lënë!

Ne paqedashës kemi qënë,
Dhe mbetemi gjithmonë!
Të keqe kurrë si deshëm tjetrit,
Duam tokën tonë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DIELLI PËR MBI KRYE

Ç’është perëndia, zot i gjithësis?
Është njerëzia, jemi ne të gjithë!

Ç’është zoti madh, perëndia jonë?
Është gjithë natyra, bota që rrethon!

Zot është gjithësia, çdo gjë që shikon,
Është Dielli jonë, që botën ndriçon!

Ç’është zot i pa dukshëm, që nuk flëka gjumë?
Edhe njerzit grinden, kush falet më shumë!

Kush e do më shumë, unë apo ti?
Prit o i uruar, është një perëndi!

Është dielli mbi krye, njëlloj ndriçon,
Njerzit bëjnë gabime, ai nuk gabon!

Oh, hajde gjeja anën, s’jemi vetëm ne,
Të ndarë, e përçarë, një mij e ca fe!

Ka dy mij e ca vjetë, e nuk them gjë fare…
Feja këtu në tokë, ka sjellë veç përçarje!

Për ne shqipëtarët, ç’është perëndia?
Është gjuha që flasim, kombi dhe natyra!

Për tokë dhe për diell betoheshin të parët,
Kjo është dashuria, për gjithë shqipëtarët!

Kjo është dashuria dhe zot i vërtetë,
Sa diellin e zjarrtë, mbi krye ta ketë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TË PRES PËRSËRI

Në të rëntë rruga,
Nata në të zënë...!
Kthehu moj flokartë,
Do të bëj një vënd!

Ngrohtë do të mbajë…,
Në u bëfsh pishmënd!
Ruaje si sekret…,
Thellë në shpirtin tënd!

Në, se mban të fshehtën,
Dhe ndjen dashuri!
Hajde, unë të presë,
Të presë përsëri!

Hajde të rrimë bashkë,
Deri sa të gdhijë!
O më “çmend” ti mua,
O të “çmes” unë ty!

O më “çmend” ti mua,
Ta braktis kopenë!
Ose dashuria,
Rritet e mbush dhenë!

Nuk dua pallatin,
Me shumë salltanete,
Dua ty syshkruar,
Të të kem me vete!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DITI ZEMRA DITI

Çu këput një yll e ra,
Ra në fshatin tënë!
Bobo ç’është, dikush tha,
“Një e madhe gjëmë”!

Çu këput e ra një yll,
Nga na erdhi, thanë!
Ç’fatë patën që të dy,
Bashkë kur i panë!

Qielli pak se çu nxi,
I fshehu gjithë yjet!
Pa filloi, bje një shi,
Livando mbi kryet!

Diti zemra diti,
Që të zgjidhte bukur,
Në krahë çe priti,
Yllin e këputur!

Dil o nënë e prite,
Çfarë të bie djali!
Njëra yll më ishte,
Tjetri sorkadh mali!

Ç’dasëm bënë, s’ishte parë
S’njihej në kto anë!
Një yll rrëmbeu një djalë,
Të tjerat ku vanë?

Bir i nënës bir,
Kam veç një urim,
Me gëzim e dritë,
Ma mbushe shtëpinë!

Jetë gjatë të ini,
Dhe shumë lumturi!
Gjithmon bashk të rrini,
Gjer në pleqëri!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KOHA E SHKENCËS

Këtë punë kush e shpiki;
Që ndahet trupi nga shpirti?
Shkon nga bota, mëndjehu,
Se truri mbetet këtu!

Ikën shpirti, s’di ku vete,
Se trurin se merr me vete!
As nuk flet, as nuk dëgjon,
Se s’ka kush e komandon!

Ç’janë, botën e nxinë sterrë,
Thonë se shpirti shkon në ferr!
Të tjerët, kush nuk trazon,
Në parajsë shpirti u shkon!

Në ferr, a parajsë, kush iku,
Të gjitha truri i shpiku!
Kur truri mbetet në tokë,
Atëher shpirti s’paska kokë!

Kush i shpik këto histori,
E bën për kënaqësi…
Njerëzimi të qetësohet,
Se një ditë do të largohet!

Si të varfër edhe mbretër,
Nuk merr gjë në “botën tjetër”!
Nuk ka parajsë dhe ferr,
Kur trupi frymën e nxjerr!

Këto punë feja i bën,
Të sundojë mbi botën tënë!
Këtë punë shikoje sot,
Një dor njerzish, bëhen zot!

Bëhen zot, të komandojnë,
Ndaj viruse na dërgojnë!
Sado prralla të tregojmë,
Kohën e shkencës jetojmë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DERR POETI
( fabula)
Derr poeti, hundë e buzë,
Nuk shkruaj dot, nuk kam muzë!

Kam pyetur dhe herë të tjera,
Ç’kërkon dhija nëpër ferra?

- Pyet kecin, do ta dijë!
Po pret qumësht që të pijë!

I thotë pata, pllac e plluc:
S’je për vjerrsha, je për llucë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- LEPURI DASHURUAR
(fabula)
Lepurush, fringo i ri,
Për herë të parë zë dashuri!
Duke parë pemët lartë,
Sytë i mbenë tek një xhirafë!

Ngriti zërin, me sa mundi,
Dhe xhirafa veshët tundi!
- Bukuroshe, rri që rri…
A nuk bëjmë dashuri?

Per guxim të dua shumë,
Xhirafa e falenderoj!
Uli kokën, ra në gjunjë,
Dhe një puthje i dhuroi!

Që nga bishti gjer tek koka,
Bobo si u dukërka bota!
Bëj me vrap gjithë atë udhë,
Për të puthur veç dy buzë!

Vraje mendjen, bëhu “burrë”,
Ke mbetur kockë e lëkurë!
Xhirafa shtrirë përtokë,
Lëviz bishtin edhe kokë!

Dashnori ndezur si shpuzë,
Godiste kokën me gisht!
- Gjithë kjo rrugë, për dy buzë,
Më mirë e puthë nën bisht!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- VAJZË E PËRKËDHELUR

Dole si hëna mbi mal,
Sytë tek ty më mbenë!
Ç’të kish rënë nur i rrallë,
Të gjithë të pëlqyenë!

Nëna ty të zbukuroi,
Dhe babai të rriti!
Erdhi dita të martoi,
Fati seç të ndriti!

Shumë djem erdhën vërdallë,
Shumë të propozuan-o!
Prindrit fjalën se dhanë,
Të mirën të duan-o!

Vajzë e vogël e mamasë,
Shum e përkëdhelur-o!
Kur hodhe vellon e bardhë,
Nuse shumë e bukur -o!

Shumë e kishe ëndërruar,
Një ditë do bëheshe nuse!
Kur hodhe vellon e bardhë,
Dy pika lot çi këpute!

Sytë mbenë nga mamaja,
Mendja mbeti tek babai!
Do tu vish si mike, rrallë,
Malli zemrën do tu bluaj!
@cana