Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

KOLLA

Si hollë je veshur, shum hollë!
Fustani si cipa e qepës.
Temperaturë kishe dhe kollë,
Ja nxore të fshehtat vetes.

Ku-ku, khë-khë, e shkreta kollë.
Dhe njerzit nga ty kthenin kokën.
I tejdukshëm fustani i hollë,
Të shihnin “Parajsën dhe portën”.
@cana

[Ali Baba Tepele]

PARLAMENTI KAFSHËVE
( fabula )

Si krye parlamentari,
Më në fund u zgjodh Gomari.
- Njerzit duhen falenderuar,
Nga samari kam shpëtuar.

Kemi shpëtuar nga samari,
Edhe unë, edhe kali.
Ka një dekret presidenti,
Apo se di parlamenti?

Fol Balash, edhe pohoje,
Këtë kohë a e shpresoje?
- Mendoj ta fshijmë historinë,
Ç’kemi qënë, të gjith e dimë.

- Këtë seancë parlamentare,
Ja kushtojmë Dhisë Manare.
Ta harroj Ujkun gërdallë,
Sotë rri vetëm në stallë.

Kohë e mirë erdhi, them unë,
Dhe Zagarët s’kan më punë.
Iku koha që të rendin,
Sotë ndihmojnë parlamentin.

Ja pret Dërri, me gërrhitje:
- Kjo ja vlen një duartrokitje.
Ne s’kullosim si nga hera,
Sotë kemi fushat me plehra.

Ngrihet Miu, lavdërohet:
- Popullsia jonë po shtohet.
Maçoku të rrij në hije,
Kemi bër “pakt” miqësie.

Jemi në një organizatë,
Ushqimi na vjen nga lartë.
Fol moj Skile, ti si thua?
A pin ujë hilet e tua?
- Që të them ca të vërteta,
Sotë ka ardhur ndryshe jeta.
Ky modernizim në faktë,
Na ka dembelosur pakë.

Them të aprovojmë ca ligje,
Të ketë vënd edhe për hile.
Po lashë zanatin e vjetër,
Kotë që më quajnë Dhelpër!
@cana

[Ali Baba Tepele]

LE TË NGRIJË ACAR

Le të bjerë dëborë mbi tokë,
Le të bëhet Antraktikë.
Nga hakmarja e natyrës,
Njerëzimi të ketë frikë.

Qielli le të hedhë dëborë,
Akulli tokën ta mbuloj.
E liga po mbretëronë,
Njerëzimi ka nevojë.

Le të zbardhet, si në pole,
Dhe në vendet më të nxira.
Të vras mëndjen njerëzimi,
Dhe më pas të mbijë e mira.

Do hakmerret rëndë natyra...
Ujë dhe akull mbi këtë tokë.
Njeriu lidhi të mirën...
Të keqen e bëri zot.

Natyra të fal mëkate,
Syri i saja nuk gabon.
“Mos i prish ligjet e mia”,
Çdo ditë paralajmëron.

Le të ngrijë acar mbi tokë,
Mëndje prishurit të ngrijë.
Të çahet si arra gungë,
Edhe brënda ti përpijë.

O njeri, ngrehu më këmbë!
Gjer tani je hequr zvarrë.
Zot Natyra të ka bërë,
Dhe Ajo do të të marrë.

Ngrihesh kundër Nënës kokës,
Dhe mallkimi do të ndjek.
Me ato që i bën Botës,
E vë Botën në siklet.

Pa ktheje kokën nga qielli,
Ai do të flasë me ty.
Shiko, është mëzitur Dielli.
Me të shihu sy më sy.

Për Tokë, për Diell betohu,
I kam simbolet e mia.
Janë një e të pa ndara,
Këtu lindi njerëzia.

[Ali Baba Tepele]

SI S’GJETA NJË MASKË

Si nuk gjeta një maskë edhe unë!
Kush më ndihmon të gjej, se e dua!
Ta ngjis në fytyrë dhe të mbaroj punë.
Ndihmoni, se ndershmëria u mbarua.

Një maskë më duhet, asgjë më shumë,
Ta zgjedh, që njerëzimin ta mashtroj.
Kur bota bëhet karnaval, s’prish punë!
Kur njerëzimi luan, më të keqen lojë!

Kur pushtetari del i maskuar,
Më thoni, unë kë duhet të besoj?
A të besoj ca deputet të degjeneruar,
Që vetes i thonë, politikan me përvojë?

Jo, në valle me maska nuk merret vesh,
Se kush është partneri që të vë në lojë.
Tallen, argëtohen dhe ti vetëm qesh.
Dhe në paç fytyrë, tjetri do të maskoj.

Është koha për maskë, ju lutem ku ta gjej?
Një fytyrë ëngjëlli, të dal ku të dalë.
Bota do më dashuroj, s’ka ku të vejë!
Pa le të fshihet pas saj edhe një djall!

Vetëm me maskë sot mbaron punë.
Në do të jesh “dikushi” në jetë.
Prandaj vendosa, të maskohem dhe unë.
Kur nuk të duan te jesh i vërtetë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

E VËRTETA LAKURIQ

Unë e dua të vërtetën, le të jetë lakuriq.
E kam dashur gjithë jetën, të vërtetën dhe e dua.
E kam parë edhe të vuaj, po nuk jam trishtuar hiç.
Gënjeshtra i ngriti kurthin, ashtu si ma bëri mua.

Nuk e quaj të përdalë, gjithë bota me të të flerë,
Le të ziejnë gojët e liga, e vërteta di të dalë.
Kur më vjen e më rri pranë, më mëson të rroj me nderë.
Nuk e besoj çfarë thot bota, s’ka të vërtet të përdalë.

Unë e dua të vërtetën, ajo këtë e di mirë,
Edhe botës ja kam thënë, botës ja tregon me vepra.
Më vjen keq, një pjesë e vogël, janë pak, për njerëzinë.
Pak e duan, e çmojnë, pjesa tjetër janë gënjeshtra.

E vërteta lakuriq, po ta prekësh është e hidhur.
Me zor del nga shpell e errët, pik e shkëmbit që pikon.
I braktisur, i vetmuar, kur ke etje pret ta mbledhësh.
Ta mbash mbi buzën e tharë, është ilaçi që shëron.
@cana

[Ali Baba Tepele]

TURIZMI

Zbritën nga malet, nga malet me borë,
Mësuan gjithë jetën zile dhe këmborë.
Dikush tetë-vjeçare, dikush me merita,
Sa lejonte koha dhe kooperativa.

Ndryshoj sistemi, iku komunizmi,
Erdh demokracia dhe kapitalizmi.
Dhe kooperativa nuk është më e jona,
U bënë fshatarët, të gjithë me prona.

Dhe disa që s’kishin pronat i rrëmbyen,
Rrëmbyen bregdetin, në biznes e kthyen.
O burra turistët, ti sjellim këtu.
Tu marrim paratë, ti përzëm me hu.

Dale mor të gjorë, turizmi ka rregulla,
S’mund ta hash byrekun me petë të pa pjekura!
Dhe Cjapi kopesë, nuk vlen sa një zile,
Turizmi nuk shitet si qumësht me kile!

Dhe qumështin nga dhija, ta marrësh, ta zjesh,
Ndryshe, miku im, të zë militencë!
Nuk është turizmi, si prodhime fshati,
O merre si dua, o ik nga inati!

Do vijnë shum të huaj, aty në bregdet,
Po duhet dhe gjuha, që të merresh vesh!
Po duhet tu sillesh, shum i kulturuar,
Ata s’janë të krrabës, po jan të shkolluar.

Ti o biznesmen, o pronari ynë,
Pazaret nuk bëhen, me të shkelur synë!
Se të vjen fadroma e ligjit të shtetit,
Ti rrafshon të gjitha si rëra e detit.

Artin e mikpritjes, ti duhet ta dish,
Turistin e huaj, ne e quajmë mik.
Ja që erdhi koha për Shqipërin tonë,
Sjellje e kulturuar ne na zbukuron.
@cana

[Ali Baba Tepele]

DJALIN NË GJUNJ E ULE

Palë e flokut sërë-sërë,
Lum nëna që të ka bërë.
Seç të ndrinin ato llërë,
Syri si flori i tërë.

Faqeja si napolon.
Trëndafil që kutërbon.
Dil në dritare të shohmë,
Je e vogël a s’të njohmë?

Trëndafil, mbreti mbi lule,
Djalin në gjunjë e ule.
Kur erdhi tek penxhereja,
Sikur e qëlloi rrufeja.

Ska rrufe që më djeg mua,
Vetëm ata sytë e tua.
Me sy e vetull më vretë,
Si dielli kur çau retë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

SI PUTH TI

Si puth ti, është poezi,
Dhe mister i pa zbuluar!
Puthjen tënde, unë se di!
Por të ngroh, kur fle zbuluar.

Si puth ti unë nuk e di,
Po dhe ti s’di si puth unë!
Kur më shtërngon e mban në gji,
Gjith natën të lë pa gjumë!

Imagjinoj puthjet e tua,
Dhe ëmbëlsinë që kanë ato.
Në më pyetësh se çfarë dua,
Të puth në buzë kur thua PO.
@cana

[Ali Baba Tepele]

MËSO DHE TI O BOTË

Edhe pse kam një zemër të ngrohtë, atë askush se do.
Kjo botë e vogël ku jetojmë, nga errësira s’po del dot.
Edhe pse gjysma është natë, gjysma digjet në diell,
Edhe tani, kjo zemër pret dhe zemër dotë, s’ po gjej.

Një gur të ftohtë në zemër kanë dhe prapë gjejnë ngushëllim.
Dhe zemra ime, gjithmon e ngrohtë, në jetë s’po gjen shpërblim.
Se me dëshirë askush se mbanë, mbi kokë një gurë të zi.
Dhe pse në jetë, gurë shpirtin kanë, të ftohtë të thellin gji.

Ah, unë i gjorë, më kotë thërras dhe forca po më lë.
E kokën kthej nga natë e errët, më kot, nuk duket gjë.
Sikur një shekull të ishte jeta, prapë nuk kam çe dua!
Se bota qark, më la mënjanë, s’më do, s’më përfill mua.

Sikur ky shpirt të kthehej ujë, ky ruzull dot se mban.
S’do ishte lum, as det s’do ishte, do ishte Oqean.
Rrezet e diellit kur të binin, mbi të nuk rrinin dot,
Në Oqeanin si pasqyrë, derdhur lumenj me lot.

Çdo ditë një plagë mbi trup të hapet, mëso ti o Botë!
A u përpoqe një ditë ti mbyllësh, edhe nuk munde dotë?
Më kotë dhimbja niset nga polet, si një Ajzberg gjigand.
Nuk mund gjithë botën ta trondisë, lundron në Oqean.
@cana 2018

[Ali Baba Tepele]

MOS E DUAJ ENVERIN

Unë nuk e dua aspak Enverin,
Më besoni aspak.
Po dua sistemin që ai ndërtoi,
E sotmja më mbyt si lak.

Nuk pata fatin të isha komunist,
Askush nuk më pranonte.
Dhe aq më tepër si Enverist,
Koha atëherë e donte.

Sistemin popullor që përmbysën,
Enveri e ndërtoi.
Ata që ndryshe mendonin,
Të gjithë i persekutoi.

Unë nuk e doja aspak Enverin,
Po kush më pyeste mua!
Por jam i lumtur që jetova atë sistem,
Tani sa shumë e dua.

Tani kuptoj, kush na ka dashur,
Mua dhe vëndin tim.
Si ujqër të urritur u vërsulën,
Shikojmë veç shkatërrim.

Unë kurrë se desha Enverin,
Le të thonë ç’të donë!
Sistemin nuk e mohoj dot!
Ishte Enveri jonë.

Gjithkush lë gjurmë e histori në popull,
Populli thotë një fjalë.
Mund të quhet Diktator, sa të doni,
Po kurrë tradhëtarë.

E ku ka shtet pa diktatur, më thoni?
Ndryshe s’ka demokraci!
Edhe shteti më i përparuar,
Mban ushtri dhe polici.

Sotë, del populli, lufton në rrugë,
Atë e quajnë liri!
Kur ndesh me policinë e shtetit tënd,
Quhet anarshi.

Më besoni, se desha Enverin
S’do ta dua kurrë.
Për sistemin dhe vëndin që ai bëri,
Për mua qëndroi si BURRË.
2018 @cana