Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

SYRI EDHE MËNDJA

Nuk di kush ngjyrën kopjoi,
Gështenja ty, a sytë e tu !
Dy sy gështënje dashuroi,
Të zemrës formë, ka gjithashtu.

Mëndja hyn thellë, më thellë,
Në çdo qelizë të trupit tënd!
Por syri, jashtë porte mbet...
Prandaj të them, më le pa mënd!

Pa mënd më la, ky syri jot,
Që dhe më shum të dashuroj.
Pa sy më la mëndja jote,
Që tjetër s’mundem të shikoj!

Dashuria moshë s’ka...
Por dhe sy, s’ka dashuria!
Kur të shoh bëhem me krahë,
Ty të mbaj mbi krahët e mia.
@cana

[Ali Baba Tepele]

... E VËRTETË

Lavdi komandanti ynë,
Doli fjala që na the…!
“Do t’ju hanë me gjithë rrecka,
Po u përzjetë me fe!
Mbroni kombin, mbroni vëndin,
Gjuhë e gjak, shqiptar në je!
Mos e shisni në pazar,
Besë, nder edhe atdhe.”
@cana

[Ali Baba Tepele]

MOS U MBAJ RËNDË TANË

Ç’ish për ty, Tanë moj korbë!
Që i besove një të marri!
Nderin, ta futi në një torbë,
Fustanin majë hurit ta vari!

Ti, Tanë që rrije rëndë,
E thoshje se vije nga fisi!
Kapelen zbukuroje me pëndë,
Dhe kolltukun me dru lisi.

Ç’më rrije rëndë moj Tanë,
“Na vështi i Beut e vrisje..”
Ule ca hundën, të thanë!
Po ti, këshilla nuk prisje.

E deshe burrin të pasur,
Si lumi ta derdhte paranë.
Po zemra kurrë s’është qasur,
Të dyja në një çanak të hanë.

Para e shumtë nuk mblidhet,
Nga zemër e butë, e ndjerë.
Pasurohesh kur “populli lidhet”,
Dhe gjakun me pika ja merr.

Të tillë burrë zgjodhe Tanë,
E qahesh, se kurrë s’të deshi!
Edhe njëqind si ty i mbanë,
Për të, dashuria është qejfi.

Në skllavëri zemra përfundon,
Kur nuk e zgjedh dashurinë.
Për para gjithçka jetonë…,
Po zemra s’pranon tregëtinë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

NË TAKIM

Nuk e dija se do vuaja,
Nga ky mall i grumbulluar!
Si ta dija, se do qaja,
Si fëmij i zemëruar!

Si fëmij i zemëruar,
Ç’të kam bërë, ç’më ke bërë?
Gjithmonë ëndër shkatëruar,
Se nxë një botë e tërë!

Bota s’paska vënde bosh,
As për mall e dashuri!
Të jesh largë që ta kuptosh,
Ç’je për mua, unë për ty.

Ç’je për mua ta kam thënë,
Je si një ëndër në djepe!
Do të mbaj siç të kam thënë,
Si trëndelina në xhepe.

Ç’jam për ty, veç ti e di,
Nëse s’ndjen të njëjtën gjë!
Kur nuk ndien dashuri,
Pa përgjigje ti më lë!

Një përgjigje e një takim,
Të pres shumë, durim nuk kam!
Gjej ilaç këtij shpirtit tim,
Se për tëndin, ilaç jam.
@cana

[Ali Baba Tepele]

PSE SU BË

Pse su bë një urë e madhe,
Të lidhte dy brigjet tanë!
Unë këtej, veroj në male,
Ti në çadër, përmatanë.

Unë i veshur me poture,
Ti nxin lëkurën e bardhë!
Fle e ngrihem përmi lule,
Jod e kripë deti të fal.

Një peshqir shtruar përmbi rërë,
Krejt e zhveshur shtrirë ti.
Doja, të të marr të tërë,
Kur të shihja me dylbi.

Syri sheh e nukë ngopet,
Sikur të gjith do të hajë!
Që nga thoi, gjer në flokë,
Sisët e tua me majë!

Kofshët ngjyrë çokollatë,
Si dy shishe vere ngjajnë.
Më drejtojnë për në parajs,
Shpirtin tim atje e kam.

Mbi kërthizë një rreth, vendosur,
Rrethuar me tatuazh.
Një buzëqeshje flamosur,
Zemrën time zinte mat.
@cana

[Ali Baba Tepele]

PENGU

Si u ndodha disa çaste,
Është më vete histori.
Në krahët e një mulate,
E çmëndur për dashuri.

Për dashuri aq e çmendur,
Sa mua më hipnotizoi!
Atë çast, në dhomë të err’t,
Me asgjë se krahasoj.

Trullosur nga lumturia,
Harrova ku ishte dera.
Peng më mbajti dashuria,
Ashtu qofsha herë të tjera!

Në shtrat, të dy ball për ballë,
Dy zemra, shkrirë bërë nji!
Eh sa rrallë ndodh, sa rrallë!
Që peng të jesh në dashuri!
@cana

[Ali Baba Tepele]

KUJDES POET

Rastis të lexoj ca vargje,
Që poetët shkruajnë bukur.
“Jam pa mendje, zemër, sy,
Dhe kështu qënkan të lumtur.”

“Kam ca kohë që jam pa sy…
Më verboi bukuria,
Jam i lumtur se kam ty,
Ke ti sy, çi do të miat?”

“Edhe zemra ka pushuar,
S’kam çe dua, se ke ti..!”
Prit poet, o i uruar…
Ç’je pa zemër e pa sy?

Dhe Homeri, s’ish i verbër,
Shkroi gjith atë tragjedi!
Qorr e bën nga dashuria,
Ja, kështu, ca si ti!

Dashuria ti merr mend,
Po nuk them se je i lumtur!
Pse u dashka, sytë ti nxjerr,
Para një vajze të bukur?

Bota ka parë shum poet,
Dashuris i kanë kënduar!
Me sa di, asnjë në jetë,
Të jetë vetësakrifikuar.

Se dhe femra që të zgjedh,
Të do me zemër dhe sy,
Çdo ta bëj ajo në jetë,
Kushdo qoftë kur është pa sy?

Thamë ti shkruajm dashuris,
Jo fare ta shpartallojmë!
Se dhe tjegullat e çatisë,
Po i hoqe, do pikojë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

FLUTUR MOJ

Flutur moj, Flutur e lehtë!
Që shkon e qëndron mbi fletë.
Të vi pas edhe të ndjek,
Po, më ikën sa të prek!

Përplas krahët dy-tre herë,
Edhe ikën nëpër erë,
S’pyet për mua të mjerë,
Që pas ty rend përherë.

Gjalles e bukur në botë,
Krahët ndrijnë ngjyra plot.
Fëmijët qajnë me lot,
Rendin dhe s’të kapin dot.

Nëpër pemë, nëpër lule,
Fluturon edhe ule.
Kur dielli ndriçon mbi tokë,
Mbushet vëndi flutura plot.
@cana

[Ali Baba Tepele]

BIJË UDH’E MBARË

Udhë e mbarë moj bijë,
Do shkosh tjetër derë.
Po të foli vjehrra,
Mos e prish qederë.
Po të foli vjehrri,
Na dërgo haberë.

Vjehrrin edhe vjehrrën,
Ti ti respektosh.
Nënën dhe babanë,
Kurrë mos ti harrosh.
Shokun tënd të jetës,
Gjithmon ta nderosh.

Të urojmë bijë,
Qoftë udhë e mbarë.
Flori dhe ergjënd,
Këmba përmi kalë.
Do na vish si mike,
Rrallë edhe më rrallë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

KUVENDI UJKUT
(fabula)

Kur ujqërit mblidhen në kuvend,
Atje s’hyn tjetër, as kafsh, as shpend.
Një gjë dinë mirë ujqëria,
Ligj për ta, është vetëm barku.
Nga ne mësoi dhe njerëzia,
Që për të tjerët si ha meraku.
@cana