Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- Ç’MË DUHET MUA
(fabul)

Një Pelë e bukur pa hedhur samar
Dëgjoi propozimin nga një Gomar!
Në një lëndinë kullosnin të dy,
Gomarit ju tek të bënte dashuri.

- Unë kam shum frikë dhe nuk e di,
Nga dashuria do lindin fëmij!
- U ankua Pela. – I dashur Gomar,
Pastaj kush i ngop ata me bar?

- Po kot jam unë për kë më merr?
Nuk dua fëmijtë, më muar trut erë?
U mburr gomari me krenari...
Po qasu më pran të bëjm dashuri.

Kërceu veshgjati pa pritur mbi pelë,
Se la të gjorën klithëm të nxjerrë.
Dhe pas këtij akti trimërie,
U hoq mënjanë nën një hije.

- Tani të bëjmë dhe llogaritë,
Si do të bëjmë t’i mbajmë fëmijtë?
- Ç’më duhet mua ! - I tha gomari,
I shtrirë në hije dhe veshët i vari.
@cana

[Ali Baba Tepele]

- AMANI MË THONI

Vajzat shqipëtare, i gjen si i do!
Të mira, duarata, bel-këputur-o,
Lum’ kush i ka dhe lum’ kush i do,
Lum’ ata bandillë që lozin me ‘to!
* * *
Aman për merak me to pak të rrija!
Me sy t’i shikoja, me dorë t’i zija!
Në këmbët e tyre shpirtin do ta lija!
Të qetë më lini, vuajtje zdo të dija.
* * *
Amani për nazet, mëndjen ku ta lija!
Për sy e për vetull tek lidhet shamija.
Për gushën e bardhë gjerdanin t’i vija.
Për belin e hollë tek lidhet “peshlija”.
* * *
Në valle kur lozin, vetëm t’i shikoni,
Dridhen e përdridhen si pllakë gramafoni.
Gjilpërë në zemër ngulet po të doni.
Kush u ngop së pari...amani më thoni !
@cana

[Ali Baba Tepele]

Poezi nga Danel Cana

- PËR BE E RRUFE

Fustani me lule, mëngët allafrënga,
E kishe dhuratë ta kish qepur nëna.
Trupi yt i bukur, kur të shihja veshur,
- Prit! - i thoshje Hënës, me buzë të qeshur.

- Prit! I thoshje Hënës,- dola unë e para.
Mos mi prish të lutem ëndërrat e rralla!
Ëndërrat e tua me të mijat ngjajnë...
Ëndërrat duan dritë, mbyllur dot s’i mbajmë!

Fustanin e bukur mëngët “zhapone”,
Të rinj dhe të vjetër pa mëndje i le.
Përmbi gju dy gishta, si hëna mbi re,
Pika që s’u ra, ... pa mëndje i le.

Qëllimisht përpara shkoje si rrufe,
Flokët që të ndrinin, i lyeje me se?
Përmbi mes të binin për ‘ta bënin be,
Shqerrkë qumështore, për be e rrufe.

@cana

[Ali Baba Tepele]

poezi nga Danel Cana

- SA TË RROJ DO KËNDOJ

Dashuris i kam kënduar,
Edhe sa të jem i gjallë,
Do t’i thurë këngë dhe vargje,
Diell, Borë e Det me valë.

Mos kurse njeri i mirë
Kupën gjer në fund ta kthejmë,
Mbushur fjalë, kokriza pjalmi,
Çfar ka zemra ta rrëfejmë.

Sikur lulja që shkund pjalmin,
Nënë natyra e ka bërë,
Me ndiesin e ngrohtë zemra,
Pa pjalmuar mos t’i lërë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

poezi nga Danel Cana

S'SHITET BUKURIA

Më thoni o shokë kush gjeti shërimin?
Kush gjeti ilaçin për gjith njerëzimin?
Nga ta pres të vijë, ti hedh syt më parë,
Nga qielli i kaltër a dielli me zjarrë?

Nga malet e larta, a pyjet me vesë?
Nga honet e thella, a zallit të presë?
Do ti lë të gjitha në dorë të fatit,
Ballin lar në djersë moll e artë e fshatit.

Gjëja më e shenjtë ilaçi kërkuar,
Buza ngjyrë vishnje, syri vajzës shkruar.
Këtë bukuri të qiellit e tokës,
Si ju bëri dora ta shisni Evropës !

Vajzat, dashurinë, bukurin me derte,
Nuk i shesim dotë i kemi përvete.
Ai sy i bukur, çmuar si rubini
Trashëgim e kemi botës mos ja lini.

@cana

[Ali Baba Tepele]

SI DËBOR NË DUAR

Ti mblidhja retë në dorë,
A me shi a me dëborë,
Përpara mikes ti çoja
Si stuhi do ta rrethoja.

Si dëbor të mbaj në duar
Ti shkrihesh, unë duke vuar,
Dhe veriu të na ngrijë,
Ti dëbor e re kërthinjë.

Në gjumë lulet mbuluar,
Dëbora qilimin shtruar.
Ashtu të flë edhe unë,
Dëbor ti, unë në gjumë.

@cana

[Sorkadhe_Kelcyre]

Poezi nga Danel Cana

- PËR BE E RRUFE

Fustani me lule, mëngët allafrënga,
E kishe dhuratë ta kish qepur nëna.
Trupi yt i bukur, kur të shihja veshur,
- Prit! - i thoshje Hënës, me buzë të qeshur.

- Prit! I thoshje Hënës,- dola unë e para.
Mos mi prish të lutem ëndërrat e rralla!
Ëndërrat e tua me të mijat ngjajnë...
Ëndërrat duan dritë, mbyllur dot s’i mbajmë!

Fustanin e bukur mëngët “zhapone”,
Të rinj dhe të vjetër pa mëndje i le.
Përmbi gju dy gishta, si hëna mbi re,
Pika që s’u ra, ... pa mëndje i le.

Qëllimisht përpara shkoje si rrufe,
Flokët që të ndrinin, i lyeje me se?
Përmbi mes të binin për ‘ta bënin be,
Shqerrkë qumështore, për be e rrufe.

@cana

keto krijime jane per kenge labce apo thjesht poezi???
lexova disa prej tyre, sikurse edhe kete qe po sjell por me duken shume kontradiktore fjalet te cilat perdoren vetem per te krijuar rimen..

[Ali Baba Tepele]

- NDIHMONI

Do rend në botë duke bërtitur,
Dhe thirrja ime të mbuloi dhenë.
Ndihmoni mëmën e rraskapitur,
Se korrupsioni pushtoi atdhenë.

Se njerëzia po rendin me veset,
Kush më parë të bëhet i poshtër,
Mirësi në shpirt asgjë s’më mbetet,
Me turpë ndihem përpara botës.

Mëndjet e liga si gjarrpërinj,
Kudo përhapin helmin e hidhur,
Kërkojnë ta mbysin dhe mirësinë,
Vërtetësinë, t’a mbajnë të mbyllur.

@cana

[Ali Baba Tepele]

- XHA MOZI
( poemë )

Një herë e një ditë një plak takova,
Diku isha nisur me të udhëtova.
Një duhan drodhëm, kur kutinë nxori,
Dhe si pa teklif muhabet na solli...
I mbushi mushkritë me tymin e fortë
Dhe qetë-qetë më pyeti pastaj:
- Nga je mor bir? – Pastaj u koll;
- Nga fshati këtu afër. - Nisa ti shpjegoj;
Me pyetje përgjigje u desh të kalojë,
Një orë e tërë, që plaku të fillonte...
- Më quajnë Mozi ,...Xha Mozi më thonë,
Pesë fëmij kam, tre vajza dy djem.
Në k’të kohë i rrita, si s’ka më mirë.
Dhe shkollë ju dhashë, ku deshën vetë...
Ishin me fat se...në kohën time...
Tre klasë të kishe, bëheshe mbret!
Të gjithë qeshëm me k’të shaka,
Dhe vetë Xha Mozi, tha me lezet...
- Çfar moshe ke xha Mozi? – E pyes.
- Tetëdhjetedy, i mbush në Shëndre.
Kam gjashtëdhjet vjet që jam i martuar...
Ehuu mor bir...Më mirë, ç’e pyet..!
Dhjet vjet të parë, nuk qe e thënë,
Që unë të gëzoje si gjithë të tjerë.
Katër djem më lindi gruaja...
Asnjë nuk rrojti në këtë jetë.
U desh e pesta të ishte vajzë,
Të rronin mbas saj dhe katër të tjerë!
Tregonte xha Mozi, cigarja po sosej..
Sa tymi lëpinte gishtat e verdhë...
- Kur plekesh mor bir...dhe mëndja të lë..
Për shum fuqia dhe gjunjët nuk bëjnë
Sa të jet gjallë njeriu, e zemra lëfton,
Duhet doemos në jetë të punojë...
Që thoni ju...vite më parë,
Babai më la shum katandi..
Kisha shumë toka, çoban ysmeqarë,
Lopë, kuaj, qe, dhënë e dhi.
Isha i ri, isha i fortë, i bukur,
Por mbi të gjitha kisha liri.
Kush e mendonte se një ditë do rroja,
Të shihja dhe unë k’të qeveri...!
Kur bëmë luftën ndryshe e mendoja,
Të ishim të lirë në demokraci.
Pa u tharë mirë gjaku, u bë kooprativa,
I mblodhi të gjithë pleq edhe të ri,
Në pronat e popullit filloi gërshëra,
Kishim e ç’nuk kishim, lopë e bagëti.
Fillonte kështu një luftë e heshtur,
S’i bihet mor bir, murit me kokë,
As deti me not, nuk dilet, e di...
Si ta rrëzoje pushtetin me votë?
Kur nukë votoje në fshehtësi!
Nukë shprehje atë që ndieje,
Mendimin e lirë se donte njeri.
U bënë njerzit si kau i arës,
Që hante vetëm ç’i hidhje ti!
Unë shkollë s’kam dhe firmë nuk di,
Por jeta është shkollë
Dhe me të mënçur kam bërë shoqëri.
Do thoni ju:- E nxiu xha Mozi,
Kohën që ka shkuar...
Kishte dhe të zeza ...
Dhe për të kënduar!
Mbretërit me radhë,
Ardhur kanë dhe shkuar,
Për gjuhe të var vetëm ai,
Që ka frik nga populli i tij.
************************
@cana

[Ali Baba Tepele]

ZGJIDHE FJALËN

Dil o yll i bukur,
Dil të bësh sehirë ,
Mbi majën e lartë,
Qëndro gjer të gdhirë.

Hidhe syrin tënd,
Mbi detin e gjërë.
Shih se ç’ka ky vënd,
Labërin të tërë.

Si dallgët e detit,
Hidhet fustanella,
Humbet drit e hënës,
Në honet e thella.

Opingat me xhufkë,
Poturet me tirqe,
Del e qan me culë,
Labi për një mike.

Dhe ujët në krua,
Rrjedhën e shteroi,
Lum kush fjalën zgjedhë
Di të dashurojë...
@cana