Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

nga Danel Cana

...PRAPË... DHE PRAPË

Duke lozur me një mike,
Ngadalë e putha në qafë!
Ajo ëmbël pëshpëriti:
- Si e bëre? ..Bëje prapë!

Dora...vetiu te gjoksi...
Sumbullat i ndezi flakë!
Erdh mu ngjit një buzë e ëmbël,
Trupi i saj m’u bë jatak!

U treta, e djersë më binin,
Që në thuat mora flakë!
Syri i ndritur si rubini,
Më tërhiqte jakë...jakë!

Miken e mora ndër duar,
E lehtë ish, dyzet e pakë!
Por një shpirt i përvëluar,
Botën e sillte përqarkë!

[Ali Baba Tepele]

Nga Danel Cana

– TË FLASIM SHQIP

Gjuha jonë sa e mirë,
E lëvduan të parët tanë!
Gjuha e dallon njerinë,
Nderon nënën dhe babanë!

Sa e ëmbël gjuha jonë,
Që të parët na mëkuan!
Sa fatkeqë i shikonë,
Gjith ata që e mohuan!

Fol shqip or tungjatjeta,
Si mohon gjuhën e nënës?
Gjuha s’varet nga kuleta,
Ajo është çelsi i zemrës!

Kur ka dhimbje zemër e shkretë,
Nënën e thërretë pranë...
Dhe dashuri e sinqertë...
Këtë gjuhë brënda e mbanë!

Ndaj, ju flas o shqipëtarë!
Gjuhën tonë mos e mohoni!
Atë flisni në familje,
Me fëmijët kudo shkoni!

Sikur gjithë gjuhët e botës,
Të arrini t’i mësoni...
Sa gjuhë e nënës së kokës...
...Më të ëmbël z’do shikoni!

Gjuha jonë, gjuhë e vlerë,
Ka qënë dhe kështu do mbetet!
S’krahasohet me të tjerë,
Nuk zhduken malet e detet!


©cana

[Ali Baba Tepele]

nga Danel Cana

SIMBOLI I KOMBIT

Vetë natyra na e fali,
Që t’a kemi në flamur,
Mbretin më krenar të qiellit,
Shqiponjën që s’trëmbet kurrrë !

Është simboli kuptimplotë,
Që ka brënda historinë,
E në do të dish për moshë...
Pyet Diellin që ndrinë..!


Është një simbol i bekuar,
Këtë të gjith nuk e dinë...
Është e fshehta më e madhe,
Për të gjithë njerëzinë !

Që kur zbriti si dhuratë,
Që nga qielli paqësishtë,
U përjetësua ndër Pellazgë,
U lartua në Iliri !

U mbrojt me hekur e zjarrë,
Për të, trimat binin fli,
Nëpër dete, nëpër male,
Që nga jugu në veri !

Nëpër lugje nëpër kroje,
Kudo nëpër Pellazgji,
Këndohej gojë me goje.
Lëvdohej me krenari !

Aleksadri Madh me famë,
Këtë simbol e trashëgoi...
Edhe Pirrua gjeneralë,
Vëndit të tij ja kushtoi !

Kur ushtarët e uronin,
Për guxim e trimëri...
“Shqiponja me flatra jemi”,
U thoshte me dashuri !

Edhe Gjergji ynë i ndjerë,
E mori e bëri dy...
T’a kishte më vigjilentë,
Geg e Toskë, Jug e Veri !

Plaku Vlorës patriot,
Lart e ngriti përsëri...
Atë që na bën krenarë,
Flamuri ynë... kuq e zi!

[Ali Baba Tepele]

- SHKRIJE ZEMRËN

Hënës i këndon gjithë bota ,
Edhe yjeve në qiell !
Në distancë dridhet toka ,
Rregullishtë rreth Zotit Diell !

Erës, shiut, borës bardhë ,
I këndojnë gjithë poetët ,
Detit e qiellit pa anë ,
Ditës dritë, e natës errët !

E gjithë mëndja njerëzore,
Porsi toka vërdall vjenë.
Ngrirë nga furtuna bore,
Një copë diell s’ka ku gjen !

Dielli është shum i madhë ,
Lëshon rreze për të gjithë !
Por i verbëri sy s’ka ...
Jetën shkon në errësirë !

Sytë e mëndjes mbaji hapur,
O njeri në këtë jetë ...
Shkrije atë zemër akull ,
Duaje, mos e ler të shkretë !

Natyra është e përsosur ,
Bij të saj të gjithë jemi !
Harmoninë që kanë yjet ,
Gjithë njerzit mund ta kemi !

Yjet, dielli, gjithë natyra ,
Shumë rrojnë, s’kan inat ?
Përse mëndja njerëzore ,
Qënka kaq e pafatë ?

Mysafir në këtë jetë ,
Vjen e ikën porsi era ,
Se një zemër e vërtetë ,
Nuk lëndon zemrat e tjera !

©cana

[Ali Baba Tepele]

nga Danel Cana
- ISHE TI

Vetëm puthje doje, diçka të pengonte,
Si xhinde e bardhë, më erdhe sonte!

Bukuri e freskët, me leshrat lëshuar,
Pa krehur, pa lyer, shum e përmalluar!

E puthje në buzë nga mua kërkoje,
Sytë nën baluke ëmbël rrotulloje...

Gjoksin të mbulonte floku ytë i gjatë,
Varur poshtë mesit, një pëllëmb e pakë!

Rrinim, vetëm rrinim, të dy përqafuar,
Asnjë zë nuk nxirrnim, putheshim malluar!

Eh, sa bukur ndiheshim, s’kish të krahasuar,
Kur u zgjova Zemër, ndihesha vetmuar!

©cana

[Ali Baba Tepele]

poezi nga Danel Cana

– LOJË FËMIRORE

Te kroi fshatit ishte një Mën,
Nuk di sa vite bënte hije...
Shtëpia ime ishte përballë,
Me sy të ndiqja, kur Ti vije.

Përballë Mënit ishte lëndinë...
Që majit mbushej plotë me tërfilë.
Atje ne shkonim kur ishim fëmijë,
Prisnim lofata, nxirrnim bilbilë.

Sa shpesh fëmijë shkonim e luanim,
Të lumtur ishim tek ai vënd...
Mëna të pjekur, hipnim e hanim,
O, përralla thoshim, këndonim këngë.

Krejt të shkujdesur uleshim pranë,
Petale lulesh duke shkëputur...
Krejt vjedhurazi sytë më vanë,
Në sisët e tua që ishin mbushur.

Vështrimet tona u kryqëzuan,
Ti buzëqeshe me çiltërsi...
E buzën e kuqe, pakë të tharë,
Afër m’a prure, me pafajsi.

Si lojë të putha, e thashë, më falë!
Ti më rrëmbeve me shpejtësi...
Mëso, më the, si puthet një djalë...
Dhe duart mi vure përmi gji...

Oh, të gjorët gishtrinj, ç’pësuan,
Ku e mbaje atë nxehtësi...?
Duar e kofshë, m’u përvëluan,
E dotë nuk flisja..nuk di...nuk di!

Ti ishe vajzë, si brumi i ardhë,
E unë njomishte, faqe sini ...
Kujtim i bukur gjithmon na mbanë,
Tyja të freskët, e mua të ri!

Tani jeta na ka larguar,
E kroj i fshatit shteroi një ditë...
Dhe Mëni i zi, me ferra mbuluar,
Kujtimi i bukur më përtëritë.

©cana

[Ali Baba Tepele]

nga: Danel Cana

MALLI I FSHATIT

Më vjen mall për fshatin tim,
Për vëndin në Shëndëlli,
Më vjen mall për ato pllaja,
Ku kullosin dhën e dhi.

Malli më merr për të gjithë,
Për çdo derë e çdo shtëpi,
Për mikun djegin shtëpinë,
Të presin me bujari.

Një zë bëj, e të gjithë mblidhen,
Për dasma e për vaki....
Njëri tjetrin e ndihmojnë,
Lum ndër ta kush ka miqësi.

Njerëz fisnik e punëtorë,
Gra e burra dhe rini...
Burra të zotë për blektorë,
Gratë të zonjat për shtëpi.

I kam shetitur me këmbë,
Ato pyje, ato male,...
Pyjet me lisa të rëndë,
Pija ujë nëpër spithare.

Mbushur me çaj e pelinë,
Nëpër gropa ngrinin stane.
Mbrëmjeve me bagëtinë,
Vërshëllim e cylë dyjare.

Kur shqerat dilnin në vatha,
Edhe mëmat i kërkonin,
Si shigjet kërcenin para,
Kur sisën kapnin, pushonin.

Cjeptë me zile të rënda,
Edhe deshët me këmborë,
Ti dëgjoj shum ma ka ënda,
Është ilaçi shpirtëror.

©cana

[Ali Baba Tepele]

100 VJETORI I PAMVARSISË

Sotë dita është tjetër ditë,
Edhe nata tjetër natë...
Na bie gjithë mirësitë,
Bie bashkimin, si dhuratë.

Gjithë rilindasit me ne janë,
Me dëshirën aq të zjarrtë,
Që atdheun e lëvduanë...
Atdhe! Ty t’u bëfsha baltë!

Dëgjoni o atdhetarë,
Naimin tek ligjëron!
Si qiri tretet ngadalë,
Bashkim kombëtar kërkonë.

Vlorë o djep atdhetarie!
Ti që prite Qemal Benë!
Ti shpërndan kulturë e dije,
Shqiponja që mbron folenë!

Katër vilajete bashkë,
U mblodhën për në kuvënd.
Me besë e me zë të lartë,
I thanë botës: - Kemi vënd!

Këtë vënd e ky flamur,
Është i joni s’e mohojmë.
Për të në sy nuk ka gjumë,
Është i shenjt e do ta mbrojmë.

©cana

[Ali Baba Tepele]

Nga Danel Cana

VLORA LEGJENDARE
(këngë)

Ja ku erdhëm përsëri, tek ty Vlora jonë,
Shqiptaria anë e mbanë, tek ty sot festonë!
Veshur rroba nusërie,
O Vlora ime me derte.
Buzë Jonit Fanar ishe,
Fanar në histori mbete!

Si një fllad i ëmbël deti, që mban jod e krip me vete,
Në flamur buza ç’të mbeti, gjallë i mbajte amanetet.
Është ky kombi shqipëtar,
Që feston me krenari.
Tirqet të larë në ar,
Me flamurin kuq e zi!

Tetqind vjet sundoi Romaku edhe prap s’të nënështroi,
Pesqind vjet Anadollaku ...edhe huqet s’ti mësoi!
Nga trup i kombit të ndanë,
Vlorë moj, në katër pjesë.
Ti dite lidhjet ti mbash,
Kundër hasmit të pa besë.

Vlorë fisnike dhe bujare, vëndi Donikës së bukur,
Yll i femrës shqipëtare, në krah të Gjergjit e lumtur.
Donika lulja nga Vlora,
Për Gjergjin nuse të mora,
Në derë të Kastriote
Ndriçove shekuj e mote!

Vlorë e bukur bregdetare,
Vlorë me fusha e me male,
Vlorë e zemrës shqipëtare,
Do të mbetesh legjendare.
©cana

[Ali Baba Tepele]

nga Danel Cana

RROFT E QOFT’ ELKTRONIKA

Flokë prera si një djalë,
Ballin, baluket mbuluar,
Syri xhevair i rrallë,
Gjoksi allafrënga çuar!

Më luaje me celularë,
Në profil e përqëndruar!
Si me djem dhe të moshuarë,
Ju thoshe: “Jam pa martuar..”

Rroftë sot elektronika...
Mund të gjesh atë që do...
Kur e pash profilin tëndë,
Kishe mbetur...po Ajo!

Po ajo që kisha njohur,
Për tridhjet e kusur vite.
Një çapkëne e pa lodhur,
Eh, sa shum që më çudite!

Duke qeshur bisedoje,
Njëlloj me vajza e djem.
Këngë e vjerrsha shum botoje,
E kishe bërë ujem!

Vitet ikin pa na pyetur,
Veçse, nganjë shënj e lënë...
Diku thellë e ngulin spatën,
Diku derdhin drit e hënë!

Dikush kërruset nga mizerja!
Dikush mëndjen s’e vret fare!
Dikush rudhet përmbi letra...
Dikush i përdor...për zjarre!

Ka disa që ju qesh fati,
E kanë mbledhur mëndjen top!
Mos i shiko nga surrati,
Po, shikoj se ç’kan në kokë!

Mbas kaq kohe u takuam,
Në të vogëlin ekran...
Oo..dhe uaaa, sa ke ndryshuar!
U çudite moj aman!

Eh, në bankat e maturës,
Isha djalë, më çapkën!
Tani fletë koka e tullës,
Shiko, floku na ka rënë!

Për ty vitet s’kan lëvizur,
U gëzova që të shoh!
Për dashuri e kurdisur,
Paske mbetur, po Ajo!