Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- PYET LEXUESI PËRSËRI

Më pyetën në Tepelenë,
më pyetën me kërshëri!
Më të bukurën cilën ke,
më të mirën poezi?

Atë kërkoj edhe unë,
më të mirën poezi!
Mos më pyet kë do më shumë,
nga fëmijët, si t’a di?

Më pyetën në Tepelenë,
tek merrnin librat e mi!
Na shëron, na gjen midenë,
kur këndon për dashuri!

I lexojmë, i rilexojmë
dhe të ngopemi nuk di!
Brenda nesh hyn s’e kuptojmë,
ajo quhet bukuri!

Dashuria është e thjeshtë,
edhe brenda shpirtit rri!
Bëj kujdes dhe mos urrej,
sa je gjallë o njeri!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- VAJZAT DJEMTË TANË

Nëse do një femër,
për nder dhe për emër,
të rriten fëmija!
Ka plotë Shqipëria!

Nëse do një femër,
të bukur, me zemër,
të ngjallet dashnia!
Ka plotë Dardania!

Nëse do një femër,
t’a shkund atë zemër,
besnike për tyja!
Ka plotë Labërija!

Ngadale me hapa,
mos kthe kokën mbrapa,
shumë merak e pata!
Në malet e larta!

Malet kryet ngrenë,
përqafojnë renë,
aty edhe ngrenë!
Shqiponjat folenë!

Vajzat, djemtë tanë,
Shqiponja i mbanë,
stërgjyshe e kanë!
Shqiptarët ku janë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- SI FRERËT TËRHEQ SEVDAJA

Ç’është ajo që vjen kaluar,
këmbët në yzengji!
Vajzë e re, e pa martuar,
më duket si perri!

Frerët e kalit në duar,
ai ecën vetë!
Flokët e saja lëshuar,
si dielli mbi retë!

Një fanellë ngjitur për trupi,
mesi ngjyrë kashta!
Gjoksi saj, sytë nga turpi,
më dolën përjashta!

Moj e bukur, kush t’a fali,
atë kalë të bardhë!
Apo t’a bleu babai,
dhuratë në pajë!

- Po, dhuratë e kam mor djalë,
dhe e mbajë mirë!
Të mos lodhem, dal me kalë,
të shetis e lirë!

Gjithë vendin t’a shetisë,
në pyll e në mal!
Të më shtohen bukuritë,
për të mirin djalë!

- Bukurinë e ke pa masë,
si lule me vesë!
Shko edhe lutju mamasë,
të jap nder dhe besë!

Dhe babait, me përgjërime,
të japë atë dorë!
Merre dhe k’të zemrën time,
që t’a kesh si provë!

Lum babai dhe mamaja,
ç’trëndafil ka rritur!
Si frerët tërheq sevdaja,
o syri i ndritur!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- BESOMË O MIKE

T’a dije mike t’a dije,
kur jam i vetëm të vije!
Si era në dhomë të hyje,
çarçafin me dorë t’a ngrije!

Besomë mike, besomë,
zemra, zemrën e kërkonë!
Dashuria, të gjithë thonë,
është flakë, që të shëronë!

T’a dije mike t’a dije,
bashkë me mua të flije!
Pa gjumë natën të më lije,
të shtrydhja djersë dashurie!

Besomë mike, besomë,
zemrën dot s’e komandonë!
Dashuria, të gjithë thonë,
është flakë, e të shëronë!

Përballë mua të rrije,
si malet kur bëjnë hije!
Retë, e rrufetë, t’i lije,
dielli m’i qerpik kur bije!

Besomë mike besomë,
është e shkurtër jeta jonë!
Në do që, gjatë të jetojmë,
të duam, e të dashurojmë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TA DISH EDHE TI

Je vërtet e bukur,
a më duket mua?
Apo s'di çfarë them,
nga që shumë të dua?

Di të dashurosh,
apo më bën lojë?
A zemrën, nga vuajtja,
do që t’a shpëtoj?

Në trup dhe fytyrë,
shumë e bukur je!
Më thuaj dhe shpirtin,
të bukur e ke?

Them se shpirti im,
një vendim ka marrë!
Ca të fshehta, zemra,
do t’i çoj në varrë!

Sa të jem i gjallë,
nuk të pres në besë!
E tillë bukuri,
kurrë të mos vdesë!

Në u pafshim rrallë,
nuk ka rëndësi!
Edhe ti ke mallë,
unë këtë e di!

Pyes në je e bukur,
a më duket mua?
Kështu m’është dukur,
nga që shumë të dua!

E bukur më je,
e kështu qëndron!
Kush i pyet të tjerët,
për ty se çfarë thonë!

Dy shpirtra fisnik,
një çast përqafuar!
Furtuna, stuhitë,
s’i kanë turbulluar!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NUK DO ZEMRA MOSPËRFILLJE

Ç’kërkon moj zemër, ç’kërkon!
Plagë e hapur po kullon!
Ilaçin që të shëron!
Është e bukur, s’të pranon!

Nuk e njeh bukurin time!
Shpirtin e falja pa çmime!
Edhe një herë të vije...
Të loznim siç lozëm dije!

Dëgjoje dhe tusje kokën!
Sikur do pushtoja botën!
Eja, hapur e ke portën!
Në dorë t’a japë aortën!

Mos mendo se bën hatanë!
Eja pushtoje kalanë!
Njerëzia, kudo janë!
Dashuria, gjallë i mbanë!

Eja moj zemër katile!
Në dashuri nuk ka hile!
Ta peshosh zemrën me kile!
Mbaje, jo me mospërfillje!

@cana

[Ali Baba Tepele]

- TURP I TURPËRUAR

Turpi nuk njeh rracë dhe komb,
është hije që të mbulon!
Kur njeriu vehten turpëron,
është e rëndë, vështir që rron!

Ndienja më poshtëruese,
turpi, vlerën e humbet!
Ndaj kushdo, me fjalë fyese,
të turpëron, nderin godet!

Njerzit luftojnë për nderin,
se turpin askush s’e do!
Kush e humb, thonë: “i mjeri”,
“ i mbuluar me turp po rron”!

I mënçuri s’turpëron vehten!
Budallai s’e ka për gjë!
Edhe pse veprimet ngecen,
ai prapë, ashtu i lë!

Janë disa tipa të ndyrë,
që natë edhe ditë mendojnë!
Maskohen dhe pa fytyrë,
popullin si të turpërojnë!

Populli i sheh me përbuzje,
si qyqarë dhe të mjerë!
Dalin dhe flasin me mburrje,
edhe pse janë të dhjerë!

Të mjerë, përbuzur, qyqarë,
popullin si fjalë e mbajnë!
Populli s’ka vdekur, i gjallë,
nga drejtësia dot s’e ndajnë!

Populli nuk turpërohet,
ju turpin t’a mbani me turp!
Litari i jetës shtërngohet,
e nderi ju bëhet zullum!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KUR JEP ME ZEMËR

Borë e parë mbajti dy ditë
dhe po shkrinte dalë-ngadalë!
Mbyllur ishin dhëntë e dhitë,
blegërinin për të dalë!

Mora shkopin me kërrabë,
një torbë lecke, me pak bukë!
E lëshova gjënë e gjallë,
të kullosin pakë tek-tuk!

Ashtu bëri dhe gjitonia,
moshatarë ishim të dy!
Rritur ishte, si billonja,
gjoksi i saj binte në sy!

Poshtë nga përroi shkuam,
më pak borë kishte rënë!
Me buzë vëndin e kërkuan,
dhëntë e dhitë, për të ngrënë!

Ajri i ftohtë rrihte fytyrën,
mbushte mushkritë oksigjen!
Mrekulli të ndjesh natyrën,
koha ikën, prapë s’i gjen!

Pyes vajzën a ka ftohtë,
këmbë e duar a mbërdhinë?
I mbledh duart, të dyja tok,
duket se i ngroh me frymë!

Shpejt, mblodha një krah me shkarpa,
cërmëdele dhe dunicë!
Një krah lofata të thata,
mbi ‘to, i vura kapicë!

Një dorë me bar të thatë,
i vura shkrepsen me flakë!
Vajza u afrua pranë,
u ndez zjarri bubulak!

E nxora bukën nga trasta,
e çova mbi prush të ngrohej!
E dija që s’kishte vajza,
nuk e pyeta, zëmërohej!

Në dy pjesë e ndava bukën
dhe ja zgjata buzëqeshur!
Më shikonte dhe e skuqur,
zgjati dorën, duke dredhur!

Si prushi, sytë ju ndezën,
s’e pyeta në kishte ngrënë!
Sado pakë, kur jep me zemër,
gjithë botën ti, i ke dhënë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- JU THEM MREKULLINË

Po ju tregoj i entuziazmuar,
se unë kamë parë mrekullinë!
Kam parë një grua të dashuruar,
e dua, gruaja që bën njerinë!

Ishte e vërtetë, e dashuruar,
foli për këtë, më bindi dhe mua!
Të tilla mrekulli, s’kanë të treguar,
me bindje ju them, më bën t’a dua!

O njerëz, në s’përqëndrohem dot më thoni,
mos u tallni me ndjenjat e mija!
Kur ndeshni një të tillë, t’a respektoni,
atëherë do ndodhë mrekullia!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NË SY TË MBIN

Nga sytë vjen,
në buzë vaditet!
Në zemër zbret,
dhe atje rritet!

Ndienj e pa dukur,
tek njerëzia!
Ç’gjë e bukur,
është dashuria!

Nga sytë vjen,
në zemër rritet!
Buzët i deh,
atje vaditet!

Kur djali, femrën,
e prek me buzë!
S’ka tjetër emër,
digjet si shpuzë!

Kur trupat bashkojnë,
zemra mbi zemër!
Një zë këndojnë,
s’ka tjetër emër!

Me zogj e lule,
të gjitha dihen!
Kur zemrat duhen,
së bashku shkrihen!

Dhe jetën mbrapa,
që nga fillimi!
S’e djeg as vapa,
s’e ngrin as dimri!

Dy zemra që rrahin,
si vetëm një gji!
S’mundet t’i ndajnë,
asnjë njeri!

Nga goja e keqe,
veç vrer t’kulloj!
Kur duhen dy zemra,
nuk mund t’i ndaloj!

Dy zemra kur duhen,
s’kanë kushte të dyja!
Se kushti i vetëm,
është dashuria!

Pra, sytë hapi,
se aty mbin!
Kur shikon mjaltin,
buzët lëpin!

Në zemër të rritet,
ajo, vetë shkonë!
Kur buzët ngjiten,
veç kjo mjaftonë!

Gëzim, hare,
mbushet shtëpia!
Më pas peshqesh,
të vijnë fëmija!

S’ka veç gëzim,
po jeta shtohet!
Bashkë me fëmijtë,
të lumturohet!
@cana