Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- MOJ NATË E SHËNDREUT

Do mbetesh e pa harruar,
moj natë e Shëndreut – o!
Dy zemra i ke trazuar,
moj natë e Shëndreut – o!

Dy zemra të dashuruar,
moj natë e Shëndreut – o!
Dita i gjen përqafuar,
moj natë e Shëndreut – o!

Natë e gjatë, e natë e ftohtë,
moj natë e Shëndreut – o !
Jashtë ngricë e brënda ngrohtë,
moj natë e Shëndreut – o!

Bëj të ngrihem, s’ngrihem dotë,
moj natë e Shëndreut – o!
Më mbajti puthja e ngrohtë,
moj natë e Shëndreut – o!

Plagë që vuan njerëzia,
moj natë e Shëndreut – o!
S’ka të dytë si dashuria,
moj natë e Shëndreut – o!

Sa më doje, nuk e dija,
moj natë e shëndreut – o!
Në gjirin tënd do të flija,
moj natë e Shëndreut – o!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- FEMRËN MOS E KEQTRAJTO

O moj goja si kuti,
lumë kush të puthë!
Atë buzën si qershi,
më s’durova, nukë...

Nuk durova dot i mjeri,
doli zemra jashtë,
Të shërojnë si melhemi,
kush ka atë fatë!

A nuk është buza e femrës,
qëndra e gjithë botës!
Aty hëna, aty dielli,
parajsa pas portës!

Në buzët e saj të kuqe,
sekreti natyrës,
Bukuria çel burbuqe,
rreth e rreth fytyrës!

Duaj femrat, vajzat nënat,
të gjitha o botë!
Kurrë mos u’a lëndo zemrat,
pa ‘to s’jeton dotë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- E FUNDIT E MITOLOGJISË

Zana e fundit e mitologjisë,
fati e deshi të fliste me mua!
Nga ajo, si Muji, nuk piva sisë,
rastësisht u pamë, një ditë në krua!

Kjo zanë që mua më çfaqej e bukur,
gjithmonë e bukur do kishte qënë!
Të mburrej nuk dinte, as ishte trukur,
natyrshëm ashtu si nëna ja kish dhënë!

Zana pranonte ç’do nder që t’i kërkoje,
e sjellshme tregohej me mua njeri!
Veç një fletë të hapje, kurrë mos guxoje,
që tënden t’a kishe, të bëje dashuri!

Eh, një pjesë historie më vete,
ndaj ekzistenca po vinte drejt fundit!
Nuk ish si njeriu, kudo që vete,
në dashuri gjithnjë, kërkon të gjej fundin!

Dashuria për të, ishte një frikë,
se zemra e saj s’duronte tradhëtinë!
Prandaj ca vese, jo fortë për dritë,
kanë qënë dhe mbeten veç për njerinë!

Sado e bukur, me fjalë nuk thuhet,
të jetë një zanë, që është hyjnore!
Veç dashuria ka vlerat që duhet,
dhe jeta në tokë mbetet njerëzore!

Prandaj dhe zanat mbeten mistike,
mitologji e bukur e kësaj jete!
Më duan të flas në vargjet poetike,
dashurinë, ndienjat i kanë për vehte!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- ÇOBANE BUKUR

Pranë rrugës pa asfaltë,
dhëntë në një shesh!
Dal të flisja me çobanë,
më del çobanesh!

I vërshëllen qenit murrak,
mua të mos ngas!
Dhe një qengj, afër motak,
seç i vinte pas!

Fluturimthi mëndja ime,
tek Naimi shkoi!
Bukuris së vendit tij,
bukur i këndoi!

Ngrihet kënga e Naimit,
gjer lartë në mal!
Që i këndoj gjelbërimit,
gjithë gjësë gjallë!

Çobanesh e bukur pranë,
më pyet, çfarë kërkoj!
Mirësi kanë sytë e saj,
gati të ndihmoj!

Më thuaj çobane bukur,
ka krua, për ujë?
Ma trego mua të lutem,
se kam etje shumë!

Ajo ëmbël buzëqeshi,
krahun drejt e shtrin!
Kroin më të bukur kemi,
pak më tej o trim!

Do shikosh ca trëndafilë,
kroin e mbulojnë!
Udhëtari kur të pijë,
ujët ta shijojë!

Brez pas brezi ai krua,
na ka mbajtur gjallë!
Për këdo q’e ka provuar,
ka shije të rrallë!

Buron nga gjiri i malit,
ujët qelibar!
Ndaj dhe bijtë e këtij fshati,
rriten si lastarë!

Të besoj çobankë e bukur,
në qofshin kështu!
Parajsa qenka e mundur,
e gjeta këtu!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- MINISTËR RENDI
(fabula)

Një gomar kullot tek ledhi,
Që nga lartë letër i erdhi,
Të bëhej ministër rendi!

Nga sot nuk do mbaj kapistër,
Do më thonë " Z. Ministër"!

Çakallin dhe z. Ujk,
Do t'i mbyll brenda në burg!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- O ERA QË S’DUKET-O

O qerpiku bukur-o!
Numëroje lotin-o!
Kur rrëshket mbi faqen-o!
Sytë e bukur m'i zbulo!
Dashurinë t'a falë për 'to!
Dashurinë dhe jetën-o!

O meraku jetës-o!
Lule trëndafilit-o!
Ujët e burimit-o!
O era që s’duket-o!
Freski e mëngjesit-o!
Vesa rënë mbi lulet-o!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NATA N’A DËGJOI

Shkoi mikja ime shkoi,
një fjalë dot s’ja fola!
Pa ra nata, e dëgjoi,
miken përqafova!

Sikur era të kish gojë,
për sekretet tona!
Si pëndët e një palloi,
t’a mësonte bota!

Pa ra nata, e dëgjoi,
ankimet e zemrës!
Nuk ishin ankime, jo,
rënkimet e ndjenjës!

Dy zemra të përqafuara,
nuk ankohen dot!
S’e masin dot dashurinë
dhe rënkojnë kot!

Shkoi mikja ime, shkoi
dhe s’i fola dot!
Pa ra nata, më dhuroi,
përqafime plotë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KUR TË YSHTË “BABAI”
(poemth)

Flejtën një natë bashkë,
një grua dhe një burrë!
Pas gjumit të gjatë,
notonin në shurrë!

Ç’është kjo moj grua?
Thotë burri i shkretë!
Nuk e di mor burrë,
më shpëtoi vetë!

Ishte kohë e vjetër
e pa diturisë!
Ku do shkoje tjetër,
në derë të Xhamisë!

Në derë të Xhamisë,
ku tjetër do shkoje!
O në derë të Kishës,
Krishtin në besoje!

Gjithë hallet e popullit,
veç feja i dinte!
Qeverija ishte,
vetëm për fitime!

Në derë të xhamisë,
a Babai Teqesë!
Shkonin për t’u yshtur,
a për ndonjë ves’!

Në teqenë e fshatit,
ishin më rehat!
Shtruar me velënxa,
me leshë të gjatë!

Babai i Teqesë,
bërë rrumbullak!
Vërdall dy dervishë,
me mjekërr të gjatë!

Merr vjerra për nusen,
dy kuaj me shalë!
Në portë të Teqesë,
takuan babanë!

Babai fërkoj mjekrrën,
rrotulloi sytë!
Pa miken e vjetër,
të vijë vet i dytë!

Hejvalla Baba,
do të lutem shumë!
Nusja e tim biri,
më është e sëmurë!

I bëhet një hije,
gati për ç’do natë!
Edhe pa vetdije,
urinon në shtratë!

Ishte nuse e re,
dhe e bukur bollë!
Me syrin të vret
dhe belin e hollë!

Të largohet hija,
do t’a bëjmë ne!
Po duhet të gdhihet,
një natë në Teqe!

Si t’a thotë qitapi,
si t’a dojë zakoni!
Neve jemi gati,
vetëm t’a shëroni!

Të dyja të rrini,
oda është e ngrohtë!
Të ngrënë e të pirë,
Teqeja ka plotë!

Dy oda u shtruan,
secila mënjanë!
Vjerra me dervishin,
nusja me Babanë!

Në tym të qirinjve,
oda plotë aromë!
E fërkonte gjinjve,
xhindin ja largon!

Gjinjtë i fërkonte,
mesin shtërngon fortë!
Perëndin kërkonte,
shiko pak më poshtë!

S’i la vënd pa ndukur,
u bë ujë në djersë!
Hija ishte zhdukur,
deri në mëngjes!

Pa vënë në sy gjumë,
e pritën sabanë!
Lloje-lloje frutat,
mbushur tabakanë!

Në të dalë të diellit,
lanë odat e ngrohta!
Dy kuajt me shalë,
ju erdhën tek porta!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- MBETESH SHQIPËTARE

- Kthema zemrën time,
zemrën që m’a more!
Trëndafile Prilli,
ti moj lule bore!

Mëndjen m’a kthen dotë,
arratinë ka marrë!
Shih se mos e ngrijë,
dëbora e bardhë!

Shih se mos më ngrijë,
mëndja nga dëbora!
Vet-vehten se dijë,
më iku nga dora!

Ç’ishte ai vështrim,
a dot s’e kuptova!
Ishte si kërcënim,
a diçka që doja!

Buza jote e kuqe,
s’di të kërcënojë!
Çelur si burbuqe,
pret të dashuroj!

Mos je një e huaj
dhe gjuhën s’ma di!
Shprehu pak me shënja,
t’a nxjerr një kuptim!

- E huaj nuk jam,
di të flas në shqip!
Gjuhë të nënës kam,
gjuhë e dashurisë!

Ashtu si edhe ti,
unë shqiptare jam!
Gjuhë e vendit tim,
në zemër e kam!

- Folë moj sorkadhe,
stërmbesë e shqiponjës!
Vajzë shqipëtare,
e Diellit buronjës!

E dritës së Diellit,
e dritës së Hënës!
Foli bijës, birit,
në gjuhën e nënës!

Folu ti fëmijëve,
në gjuhën amëtare!
Kudo që ti ndodhesh,
mbetesh shqipëtare!

@cana

[Ali Baba Tepele]

- VELLON NË DOLLAP

- Vellon në dollap ç’e mbanë,
nuse trëndafil i larë!
Shoqet që të erdhën pranë,
t’i mbushën moj, flokët me ar!

Shoqet shumë zili të kanë,
edhe kohën -ë t’a muarë!
Të pyesnin moj, për Jaranë,
kush ish dashuri e parë!

- S’kam ç’e dua unë Jaranë,
shijoj dashurin e parë!
Dale, s’ja kam nxjerrë sevdanë,
mos më flisni moj amanë!

Dashuri, është më e ëmbëla,
mezi pres të më vijë brënda!
T’a shikoj si m’a ka ënda,
t’a puth, të më ngopet zëmra!

Refreni;

- Vellon në dollap ç’e mbanë,
edhe qanë me lot!
Harroje që ishje vajzë,
më nuk bëhesh dot!
@cana