Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- PANGOPËSIA NJERI

Për njerëzimin jeta ikën shpejtë,
Për kozmosin ikën shumë ngadalë!
Kjo botë jeton miliona vjetë,
Njerëz të lumtur kurrë s’ka parë!

Se dituria mungon për njerzimin,
Që botës vetëm zhvillim t’i sjellë!
Lumturinë në tokë e mbyt hidhërimi,
Të pa ngopur me tokë, me ajër, me djell!

Përse në luftë k’të jetë të shkurtër,
Në paqe vallë nuk mundesh dot!
Jeta për të gjithë të bëhet e lumtur,
Dhe njerzit të rrojnë si mik dhe shok!

Jeta jonë është shumë e shkurtër,
Për botën është veç një pikë ujë!
Ashtu siç vjenë në botë, i zhveshur,
Ashtu dhe ikën, i vetëm pa bujë!

Pangopësia ka emrin Njeri,
Njeri që fati të është dhënë!
Të frymosh dhe jetosh rruzullin e zi,
Dhuratë të falën një Diell dhe Hënë!

Dhe Ti njeri krijesë e zgjuar,
Natyrës së virgjër dhuratë ç’i dhe!
U ktheve në qënien e djallëzuar,
Dhe kot betohesh për Qiell e Dhe’!

Luftë i shpalle ti dashurisë,
Mallkove dhe mitrën, nga ku ke dalë!
Mohon me dashje ti mirësinë,
Ngrysesh e gdhihesh përqafuar me djall!

Natyra kurrë nuk të mohoj, njeri,
Arsyes, të mirës, t’i qëndrosh pranë!
S’kurseu natyra edhe mënçuri,
T’a duash më shumë botën që të mban!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KOHA THËRRET

Mbi varr të drejtësisë, ferra mbinë,
fuqija armikut përsëri ju ngjall!
Ajri u prish, mushkonjat na grinë,
Zhabat këndojnë në vendin moçal!

Një vend që e burgos drejtësinë,
do mbushet me ferra dhe gjëmba!
Në hije të korrupsionit e mbyll synë,
kurrë nuk rritet më shumë se pëllëmba!

Ka kohë që ajri po mbyt shoqërinë,
kudo vezët lëshojnë zhabat moçalit!
Në vend plehrash t’a kthejnë Shqipërinë,
me një vrimë i bjen fyellit të moralit!

Por, gjithmonë ka një por për njerinë,
shpresa për shqiptarët kurrë s’ka vdekur!
Gjithmon ka një fillim për dashurinë,
e drejta me kohën tresin dhe hekur!

Të jesh njeri është shumë vështirë,
të mbrosh gjakun, gjuhën dhe vendin tënd!
Nënshtrimi ndaj pasuris kushton më lirë,
paranë pa djersë s’e hanë as qentë!

Për të gjithë sot më shumë se kurrë,
ne koha me shpresë po na thërret!
Të ndahemi nga politikë e sëmurë,
drejtësinë t’a kthejmë në pushtet!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NJERIU SORRË

Ca re të zeza mbi vendin tim,
Në vënd të shiut derdhin mallkim!
Dhe mbushur vendi ferrë dhe gjëmbaç,
Në vend të lules, korçan të trashë!

Një Sorrë e hipur për mbi Shqiponjë,
Dhe diellin, thotë, e kam në dorë!
Dhe retë e zeza, të mijat janë,
Dëgjoni mirë, do marr komandë!

Dhe tek flamuri, sytë i lëvis,
Po, dot s’shpëtonë, nga sorra pis!
Një gjahtar trim, si s’doli dot,
T’a gjuaj sorrën, t’a hedh në tokë!

Ka vite që Sorra, shqipen gënjen,
Me kra-kra-kra derman s’po gjenë!
Një Sorrë e zezë ka kapur rob,
Gjithë politikën dhe s’dryshon dot!

Një korb i zi, me emrin Sali,
Ka bërë çfarë deshi në Shqipëri!
Të gjithë vendin e shkatërroi,
Gjysmën e popullit, jashtë e dëboi!

Një korb i zi dhe ca zagarë,
Për tridhjet vjetë e morën zvarrë!
Dhe Shqipëria nuk paska një djalë,
Për zverku t’a kapë, t’a fusë në varrë!

Oh, me det qajnë të zezat nëna,
Se për t’o erdhën ditë të rënda!
Mbetën shtëpitë, pa bija, e bij,
Veç pleq e plaka me duar në gji!

Për vendin s’ka kush të punojë,
Deri sa korbat të komandojnë!
Ngrihu o popull, mbërtheje korbin,
Zagarëve të tjerë tregohu shkopin!

Gjakun t’a pinë për tridhjet vjetë,
Për ty o popull, i mbyllën qesetë!
Për vehte zgjodhën hise të mira,
Të gjithë blenë makina e vila!

Dhe presim gjykata të ketë frena,
Para të virgjër, mbrapa hyjnë trena!
Çdo gjë e bëjnë në fshehtësi,
Zemër dhe mendje kanë korbin e zi!

Një ditë Shqiponja do fluturojë,
Dhe korbi i zi nuk do durojë!
Ngordhur mbi zagarët do bjerë,
Frymën e fundit mbi shkarpë t’a lerë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- ARIU DO PUSHTET
(fabula)

Ariu kërkonte të ishte në qeveri,
tek shpella ku flinte, kish ndyrë, mender...
E mbante vehten për zotëri,
dhe jo njëherë, me qindra herë!

Një ditë macja që vjedhur kish hyrë,
Ariun rëndë e kritikoj!
Si mund të flesh në shpellën e ndyrë,
ke parë mua si e mbuloj?

Mbi shpellë dhija, bisedën dëgjon,
s’je hiç i pastër o miku im!
Pastroje njëherë shpellën ku rron,
pastaj kërko dhe qeverinë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KALLËZAT E GRURIT

Kur isha i ri, me shoqërinë,
kallëza gruri piqnim në flakë!
Sa mallë ndjej dhe nostalgji,
të përsëritet vetëm një natë!

Gruri i njomë, i pjekur mbi flakë,
ka shije t’veçantë kush ka provuar!
Nuk krahasohet me çokollatë,
një dashuri e pa tjetërsuar!

Ajo që rëndësi kishte shumë,
ishte shoqëria që kishim ndërtuar!
Hanim, pinim, të flinim dhe gjumë,
askush të keqen s’e kishte menduar!

Eh, kallinjtë e pjekur të rinisë,
pa dashur më vutë sot në mendime!
Rrëmbyer nga dallgë e dashurisë,
si kallëzat mbi flakë jeta ime!

Eh, sa herë në korrje dhe shirje,
i përkëdhelnim kallinjtë plotë!
I çonim kurorë mbi koka vashërie
dhe nga gëzimi qeshnim me lotë!

Një kalli gruri do bëhej shkaku,
që vajzës t’i afrohesha pranë!
Me dorë prekja buzën nga meraku,
se gjoja kishte mbetur një halë!

Oh ç’buzë të buta, dora më digjej,
si kalliri i njomë mbi flakë!
Flakë të kuqe, si flaka që digjte,
t’i puthja do të doja jo pakë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- Në vend të fabulës

Saliun dhe ca të tjerë,
dua t'i shikoj njëherë,
si do fshihen në bunkier,
atje ku gjithmon ka dhjerë!

S'vdesin kollaj maskarenjtë,
ngjiten kudo si rrëshirë!
shkojnë lart gjer në pushtetë,
karrigen duke lëpirë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DASHURIA SHPIRTIN DREJTON

Ndoshta një ditë do të vijë,
në rrugë të më shohësh me shkop!
Atëherë të mendosh dashurinë,
dhe kohën që s’e jetove dotë!

Jeta nuk është një skenë teatri,
që rolin e luan si do dhe si di!
Rinia të mbanë me hatër,
dashuria mbetet në pleqëri!

Rrugës një ditë me shkop në më pafsh,
kurrizin si drapër të kthyer!
Mos u mundo të prekesh dhe qash,
pyet zemrën ç’ka metur pa rrëfyer!


Unë duke u çapitur ngadalë,
dhe hapat ngadalë numuroj, një, dy...
Një trup i tharë, si kal gërdallë,
por mendja rri gjithmonë tek ty!

Ndoshta vjen dhe ajo ditë,
që mua të më shohësh me shkop!
Në ndjefsh ende pak dashuri,
eja m’a jep njërën dorë!

Sapo të ndjej dorën e ngrohtë,
shkopin me dëshirë tej do t’a hedh!
Dashuria shpirtin e drejton,
dhe zemra gjithmonë fuqi merr!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- HIQMA KËTË FLAMË

Lulet nga dora më ranë,
zog o zog me zë të rrallë!
I këputa dhe u thanë,
zog o zog që s’të kam pranë!

Ujë në djersë ngjita mal,
zog o zog me zë të rrallë!
Si era kur frymën mbanë,
zog o zog që s’të kam pranë!

Tek stani ndënë një panjë,
zog o zog me zë të rrallë!
Vetiu sytë më qanë,
zog o zog që s’të kam pranë!

Kënga jote zgjoi fshanë,
zog o zog me zë të rrallë!
E kishe zgjedhur për djalë,
zog o zog që s’më rri pranë!

Të rrim bashkë nuk na lanë,
zog o zog me zë të rrallë!
Të ma hiqje këtë flamë,
zog o zog që s’më rri pranë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- RESPEKTI ËSHTË VLERË

Kujtoj kohën në fëmijëri,
isha pesëmbëdhjet vjeç djalë!
Nëna më nisi për në mulli,
me një gomar çalë-çalë!

Dy thasë i hodha gomarit,
mbushur me misër të verdhë!
Një thes grurë e marr në krahë,
gomari dot s’mund t’i ngrerë!

Mulliri ishte ca largë,
mbi dy orë rrugë në këmbë!
Sa duronte shpirti vallë,
edhe mirë nuk kisha ngrënë!

Shumë herë udhës rrija pakë,
gomari përpara shkonte!
Me sy e ndiqja nga largë,
ndonjë shkarpë thesin m’a shponte!

Herë ngrënë, herë pa ngrënë,
dhe prindit çfarë t’i kërkoje!
Për të gjithë ishte e rëndë,
do duronim, doje a s’doje!

Veshur rroba gjithë andra,
nga këmbët opingat grisur!
Këto që them nuk janë prralla,
janë vuajte e djersitur!

Sot që shkruaj duket prrallë,
duket prrallë sot që tregoj!
Vërtet jeta ka ndryshuar,
të rinjtë duhet t’a mësojnë!

Gjithmonë ne jemi përpjekur,
jetën t’a bëjmë më të mirë!
S’njohin radhë për bukë të pjekur,
as dhe rrugën për në mulli!

Sot jeta shumë ka ndryshuar,
dhe fëmijët duhet t’a çmojnë!
Vuajtje prindit s’u shpërblye,
me ca respekt t’a vlerësojnë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KORBI SHAKAXHI
(fabula)
Korbi i zi një goxha shpend,
Gjithë pyllin po e çmend!
Me krra-krra natë e ditë,
Gjithë kafshët po i çudit!

Por nuk dini më të renë,
Nuk gjuan dot, ndaj e vjedh prenë!
Shokët e tij çakallët janë,
Se me Ujkun nuk ja mbanë!

Kur Çakalli mbi kërmë rri,
Shkon çukit dhe Korbi i zi!
Vërtet me ujkun s’ja mban,
u bë trim e ngaxmoj Luanë!

Për së largu i hedh fjalë,
Luanit që rrinte përballë!
“Nuk dëgjoj dhe mirë nga veshët”,
I thotë Luani, edhe qeshet!

Eja, eja ca më pranë,
Si vëllai me vëllanë!
Çfarë mendon thuama në sy,
Dua veç një pëndë nga ty,
Si kujtim për miqësi!

Ja kthen Korbi, me krra-krra,
Ti e di që bëj shaka!
@cana