Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- MALI TARTARIT

O male që nuk dëgjoni,
asnjë s’më përgjigjet mua!
Erë dhe gjëmim dërgoni,
dhe prapë unë ju dua!

O ju male kryelartë,
o malet e vëndi tim!
Borë e suferin duruat,
llafosi me perëndinë!

Për malet e labërisë,
kanë shkruar dhe më parë!
I dhanë emër historisë,
është mali, përmbi mal!

Kryehyu i Pellasgjisë,
bëri luftën me Titanë!
Në emër të përjetësisë,
i burgosi në Tartar!

Eh Tartar, çfarë mali je!
Harkun e Epirit fsheh!
Tezeu, Herkulit ja mori,
në Tartar brënda e hodhi!


Eh Tartar, çfarë mali mbete,
plotë me halle dhe derte!
Zjenë dhe grindesh me vehte,
pa tundur për jetë mbete!

Tartar, legjendë e vërtetë,
pret dhe përcjell rrufetë!
Mali mbi male do jetë,
llafose me zotin vetë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NATYRA ZOT

Zjarr ka rënë në fshat,
Po digjen shtëpi!
Hoxha si lugat,
Bërtet në xhami!

Ç’më bërtet uratë!
Dilë edhe ti...!
Merr kazëm, lopatë,
Bëj një hajmali!

- “Tuj be strofulla”,
Ç’e vunë me mua!
“Nuska”, s’bënë derman,
Jo se nukë dua!

Lutju atij lartë,
Që të hedhi shi!
S’është në dorën time,
Unë jam për xhami!

Të lëm, të mendohesh,
Dhe tek prifti shkojmë!
Fshati përvëlohet,
Një nder të kërkojmë!

Uratë, që ke emër,
Ndihmo këtë herë!
Vër dorën në zemër,
Bëje shi të bjerë!

Dhjetë ditë me zjarret,
Njerzit përvëlohen!
Ç’është taksirati,
Shenjtërit s’dëgjohen!

Fërkon mjekrrën prifti,
Kryqin merr në dorë!
Sytë nga qielli ngriti,
- Ai lart shikon!

Kur i di të tëra,
Shikon ai lartë!
Pse na lë e digjemi,
Mos ka marrë inat!

- S’e di bijtë e mij,
Përgjigje s’më kthen!
Unë po shkoj në kishë,
Mbase më rrëfen!

Pa shiko uratë,
Merru vesh një herë!
Po s’ra shi nga lartë,
Mbylle atë derë!

S’po na bëjnë dermanë,
Kisha dhe Xhamia!
Thuani mor aman,
Ku është perëndia?

Si të besoj unë,
Në Xhami e Kryq!
A do shuhet zjarri,
Po të rri duarkryq?

Zjarri përvëlon,
Edhe këto vënde!
Fshati të besoj,
Veç në fjalën tënde!

Zjarri nuk bje vetë,
Dikush e ka vënë!
Sado vapë të jetë,
Kur do vini mënd!

Diku shohim zjarre,
Pyjet digjen vetë!
Diku ka përmbytje,
Vëndi bëhet det!

Zjarri edhe uji,
Fuqi të mëdha!
Është Mëma natyrë,
Të sajat i ka!

Nuk prishet natyra,
Njeriu po s’diti!
S’e shpëton islami,
As dhe Jezu krishti!

Njerëzimi sot,
Po prekin natyrën!
Ndaj natyra Zot,
Do bëjë detyrën!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- AMANETI PASHAIT

Ali Pasha në saraje,
Vra të shkretën mëndje, vraje!
Sulltani të çon selame,
Ç’i bëre kësaj dynjaje!

Unë e di ç’kërkon Turqia,
Në gjak u mbytë Rumelija!
Në më dashtë dhe perëndia,
Kokën në satër t’ja vija!

Unë vërtetë kam vrarë e prerë,
Shqipëris i kam bërë nderë!
Pas mua, more të mjerë,
Do lindin Ali të tjerë!

I kam lënë amanetet,
S’punova vetëm për vehte!
Epiri vjetër, me derte,
Të jetë një, e jo dy shtete!

O i madhi padishah,
Që Stambolli të nderon!
Mbaje mirë atë krah,
Mos u hidh në anën tonë!

I ke parë dhe tjetër herë,
Shqiponjat e labërisë!
Rrojnë dhe vdesin me nderë,
Dhe vëndin se bëjnë pisë!

Shumë kohë para se të vije,
Ti Sulltan në ato troje!
Trimëritë e Epirit,
As që mundje ti mendoje!

Bota që kur është bërë,
Iliria gjallë ka qënë!
Epiri në soj e sërë,
Gjak ilir jemi të tërë!

Nga fisi nuk na shan dotë,
As për shpatë e jataganë!
Edhe Gjergji kryezotë,
Shkoi të mbronte vatanë!

Ishte bir nga Ilirija,
E thërriste gjaku tija!
Ishte zot e kryezotë,
Kishte gjakun epiriotë!

Aleksandri i Madh dikur,
Nuk e njohu humbjen kurrë!
Edhe Pirro doli burrë,
Romës i preu ushkurë!

Turqia paska harruar,
Sa herë është turpëruar!
Shqipëtarët s’kanë ndryshuar,
Ta kujtojnë kohën e shkuar!

Ali Pasha Tepelena,
Si kaçak punën e nise!
Trimërinë kishe në vena,
I dole kundër Turqisë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- I VARFËRI ËSHTË HUMAN

Ndihmë humanitare e pëlqejnë të tërë,
Gjer më sot njerëzimi një sistem s’ka bërë!

Gjithë sistemet bashkë, ç’kanë kaluar, ç’janë,
Djajtë kanë komanduar, të zi e të bardhë!

Tek komandon djalli, nuk i gjenë dot emër,
Nuk e gjenë dot kurrë, rrugën për në zemër!

Dhe pastaj na thonë, gjithë hipokrizi,
Njerzit janë në paqe dhe në lumturi!

Lumturi e quajnë, këtë që ndërtohet,
Ca vuajnë e lodhen, ca po pasurohen!

Dhe pa turpë fare, mbajnë dhe leksione,
Se si pasuria shtohet, vetëm shtohet!

Dhe mendojnë për botën, hedhin paratë lumë,
Mbjellin zi e vdekje, se janë shtuar shumë!

Sytë nga Tomorri, drejtësi munguar,
Pse në vendin tim, djajtë kanë komanduar!

Mohuam Dodonën vend i shenjtë, që lashtë,
Presim drejtësinë dhe ndihmën nga jashtë!

Humbi guximi dhe trimëria, e fisit ilir,
Shikoni njeri-tjetrin drejt në sy më mirë!

O Dodonë e lashtë, mos të mbetet hatri,
Tek ty vinin trimat, për të njohur fatin!

Kurrë nuk i gënjeve, fole drejtë në sy,
Këtë më dërgon qielli, është fati për ty!

“Fati ytë biro”, - i thoshje Akilit,
“Mos luaj me zemrat, ndienjat e të mirit!

Sado forcë të madhe, të dha perëndia,
Çdo njeri i lirë të rrojë, në vendin e tija!”

Dhe për kryezotin, i the një të vërtetë;
“Nuk shkatërron kurrë, atë që krijoi vetë!”
@cana

[Ali Baba Tepele]

- EVROPË E BASHKUAR

Kush i foli këtij populli,
me gjuhën e drejtësisë!
Kush, më shumë se poetët,
shkund pluhurin e historisë!
Kush e mban lulen kombëtare,
dhe kujdeset, ta ujisë!
Kush flamurin e ngre lartë,
i thotë ndal armiqësisë!

Janë shkrimtarët dhe poetët,
nga ky komb, me rrënjë e fis!
I thonë: Ndal! Penës së huaj,
historinë ti mos e gris!
Ku bilbili këndon bukur,
majës malit, lis më lis!
Lëre, mos ja ndërpre këngën,
avazin që ka për fis!

Oh sa shumë që ma ka ënda,
ta mbështes faqen mbi plis!
Kur ndjej erën, tokës sime,
në deje gjaku lëvis!
Dorë e shtrirë, tokë e bekuar,
të paqes dhe miqësisë!
Nuk e mbjellë farën e keqe,
dishempulli urtësisë!

Penë e ngjyer me gjakë,
mos ju fal ti ligësisë!
Nuk e quan lavdi shqiptari,
veprimin e tradhëtisë!
Kurrë s’kaloi pa e dënuar,
shkaktarin e pabesisë!
Historia ka treguar,
vëllezër, pirë në një sisë!


Është krenar që mbajti gjuhën,
të parën e Ilirisë!
Evropianët një gjak janë,
dikur rridhnin nga një fis!
Pellazgët me Ilirianë,
sot nderi qytetarisë!
Koha të gjithë i do pranë,
bashkimin e miqësisë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NËNA NATYRË

Malet, more malet,
me dorë nuk u bënë,
U bënë nga vullkanet,
që vjellin pa ngrënë!
Toka jonë e vjetër,
e ka barkun flakë,
Frynë e çfrynë ca kohë,
qetësohet prapë!

Fryn e çfryn nga brënda,
flakë dhe vullkan,
Jashtë borë dhe akull,
mbi krye ç’i mbanë!
Plotë ujë të kripur,
det dhe oqean!
Burimet me ujë,
mjalt të ëmbla janë!

Pemë e lule plotë,
që s’ka shëmbëlltyrë!
Si i bëri dotë,
e Madhja Natyrë!
Peshq edhe zogj,
kafshë e gjë e gjallë,
Bëri dhe njeriun,
krijesën e rrallë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DASHURIA S’KA KUSHTE

Dashuria nuk ka kushte,
ndienjat janë si lumë!
Po e bëre ti këtë…
të dua më shumë!

Më vjen keq për disa,
mëndja i ka lënë…
Dashuri të madhe kanë,
edhe kushte vënë!

Mëso o njeri i mirë,
bëhu mëndjehollë!
Dashuria s’ka mësim,
është vetë shkollë!

Profesori më i mirë,
aty kapet matë…
Se thotë dot fjalën e lirë,
me zemër të thatë!

Dashuria more shokë,
duket si manare!
Po kur s’gjen fole të ngrohtë,
ta heq mëndjen fare!

Duhet ti rrimë dashurisë,
si klloçka mbi vezë!
I ftohti i tradhëtisë,
mos të hyj një rrezë!

Edhe lumi turbullohet,
nga rrëketë e shiut!
Rëndë e vret, kush dashurohet,
shpifjet e njeriut!

Do ca kohë që të kullohet,
lumi turbulluar!
Dashuria që mohohet,
s’mbahet e andruar!

Mbani vesh moshat e reja,
gjer në pleqëri!
Kur ta gjeni dashurinë,
shikoje në sy!

Mos ja ulni sytë poshtë,
zemrës dashuruar!
Se dhe jeta në gaboftë,
ajo do ndihmuar!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KËNGA E MËLLËNJËS

Malli më merr shumë,
s’ja ndal hovin zemrës!
Për zërat e zogjve,
këngën e Mëllënjës!

Mëngjeseve më zgjuanin,
në odë kur flija!
Tingujt ajrin çanin,
zjente gjithë korija!

Ende pa dalë dielli,
Mëllënja këndonte!
Ku-ku i fortë i qyqes,
pas e shoqëronte!

Kënga e Mëllënjës,
është këngë e rrallë!
Si fyelli i çobanit,
që binte në mal!

Malli shokë, malli,
edhe gurin tretë!
Zemrën kam në fshat,
dhe pse në kurbet!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NUK KA PËRSOSMËRI

Kush dhimbje vërtetë, ndjenë,
… vetëm ai e di!
Nuk di dhe s'mund ta ndjejë,
kur s’e ka provuar njeri!

Dhimbja është pjesë e jetës,
njeriu i gjallë e heq!
Ka dhimbje, e dhimbje, në jetë,
kur nuk i përballon njeri!

Njeriu është i fortë,
të gjithë e thonë, e di!
Por, rasti është idjot,
të kthen nga do ai!

Të shajmë dhe perëndinë,
ndodh në jetë, jo rrallë!
Harojmë se dhimbjet, fatkeqësitë,
pjesë e botës së gjallë!

Na ndodh çdo gjë në jetë,
të gjitha për njerinë!
Për asnjë, natyra vetë,
s’ka dhënë përsosmërinë!

Mendoj se, gjer më sot,
përsosmëri s’do ketë!
Në ka, për këtë botë,
e mbanë natyra vetë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- LULET I DUA

Hapet lulja si ombrellë,
me ngadale shumë,
Pran gjirit të saj më ndjellë,
hajde të mbroj unë!
Hapet lulja si ombrellë,
butë, e me ngadalë,
Me aromë të sajë më ndjellë,
hajde more djalë!
Lule, përmbi lule shumë,
rasti si u gjend!
Del në rrugë, e më hap punë,
mbirë në k’të vend!
Lule, nga e ftohta erë,
pse më pate frikë!
Apo druhesh nga të tjerë,
pritë dhe njëçikë!
Për mua je shumë e vyer,
kur pranverës çel,
Dhe më pret me krahët hapur,
në ditën me diell!
Dy krijesa nga natyra,
vajzat edhe lulet,
Lum, kush me to bën buqeta
dhe gjunjë u ulet!
Lule shoqe, lule bijë,
motra edhe nëna,
Kush i ka në jetë të dijë,
ti dojë të tëra!
Se lulja është një krijesë,
që fal dashuri,
Jetën shumë e zbukuron,
gjer në pleqëri!
@cana