Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- ERDHI ORA THËLLËZË

Erdhi ora jote moj,
Të dalësh, Thëllëzë!
Me fustan të bardhë moj,
Tako Babë, e Nënë!

Ti falesh e gjitha moj,
Edhe djali tyja!
Të bashkohen zemrat moj,
Të çelë dashuria!

Kështu është bota moj,
Që kur është zënë!
Një djal e një vajzë moj,
Familjen të ngrënë!

Të shtohet familja moj,
Të lindin fëmija!
Mbroni njëri-tjetrin moj,
Vetëm nga zilia!

Si ujët e kroit moj,
Të rrjedh harmonia!
Si drita e diellit moj,
Si rrezet e tija!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- BESË E FE NJË ATDHE

Për diell dhe tokë, betoheshin të parët,
Për dritën që ndrin dhe tokën që mban!
Për besë dhe nder betohen shqiptarët,
Për shekuj sa rrojnë, këto si ndërruan!

Me besë lindin, gjithmon besim kanë,
Pa fe e dogma, dallime nuk patën!
Besën stërgjyshore, të pastër e mbajnë!
Natyrës ju falën dhe Zot e quajtën!

Për diell dhe tokë, ende betohen,
Se janë jetike dhe vlera su bje!
Të tjerë popuj, shumë përgjërohen,
Të mbytur në dogma, teorira dhe fe!

Ndaj gishtin drejtuan nga populli fisnik,
Në kohë të vështira e sulmuan me fe!
Me shpatë dhe hekur, sulmuan pa frikë,
Na detyruan me forcë, të besojmë ne!

Shumë fletë librash të bardha i nxinë,
Njerzit që sollën u quajtën “Misionar”!
Me fjalë të shenjta na vodhën lirinë,
E gjithë ç’besonim, pa vler e nxuarë!

Atdheun ku rronte gjith fisi Ilir,
Filluan ta ndukin anë më anë!
Dhe s’kishte për ta, fare rëndësi,
Në përmbys falesh, a kryqin mënjanë!

Dhe kulte ngritën me qindra e mijra,
Bibël dhe Kuran u futën në mes!
Për të huaj treguam trimërira,
Dhe vëndin e ndanë në shumë pjesë!

Besën e të parëve mbaje shqiptar,
Dhe tokë e Diell nderoi përsëri!
Koha ka ardhur të rrimë zgjuar,
Pa grindje, përçarje, të rrojmë në liri!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- ASNJË NUK PO VJEN

- Në ëndërr të pashë moj,
Të pashë duke qarë!
Të pyeta, po heshte moj,
Tregomë, ç'të ka ngjarë!

Nuk e dua jetën, thoshe,
Si do ti bëj ballë!
- Babai është mërzitur,
Shumë më kanë kërkuar!

Fjalën se jap dotë, nënë,
Mbeta duke qarë!
Si ti them babait, moj,
Se dua një djalë!

Djali largë iku, moj nënë,
Shumë larg, laguar!
Në kurbet më iku, moj nënë,
Oh, për të fituar!

Një dimër të rrijë moj,
Edhe një beharë!
Me leje do vij, më tha,
Mua të më marrë!

Besën i kam dhënë, nënë,
Zemrën të pa ndarë!
Ta ndërtojmë familjen,
Ku na bëhet mbarë!

Mbarë të bëhet, bija ime,
Kudo që të shkosh!
Vëndin edhe gjuhën tënde,
Kurrë mos ti harrosh!

Mos u mërzit nëna ime,
Se do kthehem shpejtë!
- Shumë thanë, bija ime,
Po asnjë s’po vjen!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KOHA QESH

Brenga që më mbeti rëndë,
Godit “ Si Opinga vëndë”!
Majën, e thëmbër, të ngrënë,
Udhëve, natën pa hënë!

Dua të këndoj një këngë,
Për rininë e vëndit tënë!
Koha mbrapa i ka lënë,
S’janë për babë, as për nënë!

Vajzat “Mbi dafina flënë”,
Trupin zbuluar e lënë!
Celularët mbajnë për këngë,
Veshët me kufje të zënë!

Obobo, mos qoftë thënë,
Të vazhdojnë si e kanë zënë!
Djemtë, që syrin ju vënë,
Pa familje do ti lënë!

Kafenetë, mbushur dëngë,
Rroba pa qafë dhe mëngë!
Sikur qëntë i kanë ngrënë,
Sytë nuk të rrinë në vëndë!

Koha mbrapa na ka lënë,
Bota qesh, e qëndron rëndë!
Ndryshoni sjellje, jo vëndë,
Mendoni dhe mbani mëndë!

Brenga shpirtin ma ka ngrënë,
Gishtin kokës i kam vënë!
Brezave, çfarë do t’ju lëmë,
Traditat askund si gjënë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KURRË SE MOHOJ

Kur shikoj sisët zbuluar,
Bëhem djalë, e përmi djalë!
Si prek dot, jo se nuk dua,
Veçse shpirti do të dalë!

Sisë dhe kofshë zbuluar,
Tërheqin si me magji!
I dehur dhe dashuruar,
Kupën përmbi buzë ta pi!

Sisët që ushqejnë fëmijtë,
Njerëzimit i jep jetë!
Përmbi to buza të rrijë,
Atje kokën ta mbështes!

Femër, të bëri natyra,
Sisët, pasuria jote!
Dy kupa, mbushur të dyja,
I jep jetë kësaj bote!

Zeusin e madhërishëm,
E ushqeu sisë e dhisë!
Prandaj burimin e jetës,
E ka lënë, gjithë në sisë!

Amaltia, ëmbëlsia,
Strumbullari njerëzisë!
Edhe kur qajnë fëmija,
I pushon nëna me sisë!

Pak ta thithë dhe flë gjumë,
Ngopet me qumështin e saja!
Është nektar i perëndisë,
Jetën me të do ta ndaja!

Kurrë në jetë nuk e mohoj,
As përbuzur, a ta shaja!
Sa të jem do ta nderoj,
Sisën që më dha mamaja!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- PASQYRA E NDERSHMËRISË

Ndershmëria është pasqyrë,
E mbron ai që e njeh!
Po e theve, iku, vate,
Më dhe vehten nuk e sheh!

Ndershmëria është pasqyrë,
Në ndërgjegjen e vërtetë!
I vendosur, pak nga pak,
Ta krijosh duhet një jetë!

Është pasqyra e ndërgjegjes,
Shumë njerëz e kërkojnë!
Është pashaporta e vehtes,
Jo të gjithë e dashurojnë!

Pashaportë identiteti,
Është pasqyra, miku im!
Ta krijojë e mbaj i miri,
I pandershmi s’ka qëllim!

Të bëhesh njeri i ndershëm,
Edukohesh që fëmij!
Familjen ta mbajmë afër,
Ti rrisim me dashuri!

Prindi, shkolla, shoqëria,
Janë baza jonë në jetë!
Kush i mbanë këto të tria,
I ndershëm do jetë vërtetë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- BUKURIT E VËNDIT

O malet e mi, të lartë,
Me bar edhe lule shumë!
Ngarkuar dëbor të bardhë,
Edhe retë vini në gjumë!

Përulje kurrë s’pranuat,
Këmbët freskoni në lumë!
Nga ç’do brez ju u lëvduat,
Lavdia s’ju humbet kurrë!

O malet e vëndit tim,
Ç’do pëllëmbë përkëdhel era!
Mbushur çaj e trëndelinë,
Pelinë e lule të tjera!

Vëndi im, me male shumë
Zemrën peshë ma ngrini mua!
Vëndi me det e me lumë,
Me ju kush su dashurua!

Bukuritë e vëndit tim,
I kemi dhe do ti çmoj!
Të moshuar dhe të rinj,
Brez pas brezi ti gëzoj!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- ËNDËRRA TJERR
(romancë)

S’ke faj ti, mikja ime,
Fajin e ka largësia!
Rrallë më del në takime,
Po jo kujtimet e mija!

Ca kohë mendoja takimin,
Kisha mall për dashuri!
Sot kam mall për mendimin,
Malli i vetëm mbetesh ti!

Të shihemi s’ka mundësi,
Të takoj rrallë, shumë rrallë!
Të harroj, s’mundem, e di,
Ndaj ushqej të nxehtin mall!

Malli nuk u shuaka dotë,
E çuditëshme edhe ti!
Herë thua, s’të harroj dotë,
Herë hiqesh, sikur nuk di!

Largësia të vret shumë,
Se ndienjat nuk janë si erë!
Kur rëndojnë qepallat plumb,
Filloj ëndrra, që të tjerrë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- FLORIRI NUK VLEN SA TY

Një ditë pashë në derë të kishës,
Një të bukur si Perri!
Falej edhe kryqin bënte,
Në derë, para se të hyj!

Vajzë e re, e veshur bukur,
Në dorë mbante një qiri!
Lart i ngrinte sytë e bukur,
Betohej për perëndi!

Flokun të zi, pëndë korbi,
Lëkura e bardhë borë!
Edhe shpirt i priftit tretej,
Si qiri që mbanë në dorë!

Përmbi gjoksin e zbërthyer,
I shkëlqen një kryq flori!
Vështirë e ka perëndia,
Kur sheh të tillë bukuri!

Të gjithë kryqet të mbledhësh,
Nuk vlejnë sa vleje ti!
Dhe prifti kur të rrëfehesh,
Si heq dot sytë nga ty!

Falet, përmbi Bibël, lutet,
Ç’më bëre o perëndi!
Do ta djeg rrobën e zezë,
Ta bëj pluhur edhe hi!

Si rroba që mbajë veshur,
Bëhet shpirti, ti e di!
Pse më dhe gjakun në vena?
Ç’më fute zjarrin në gji!

Kush të lind, kush të rritë,
Dhe në jetë na jep emër!
Xhevairet e gjithë botës,
Mbajnë emrin si ty, Femër!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DEMONI NË SHPIRT

Nuk ka lutje, fjalë magjike,
Ta heq zjarrin që më djeg!
Shumë herë vuaj të çlirohem,
Demonët më mbajnë peng!

Dhe pse shpirtin ja kam shitur,
Të përjetshmes shenjtëri!
Nuk e ndiej diellin ta ngroh,
Të ftohtit e shpirtit tim!

Kamë kohë që të mendohem,
Se mos djalli më ka kapur!
Thellë, penduar përgjërohem,
Dua botës ti flas hapur!

Shpesh në mëdyshje jam gjendur,
Kur them lutje për të tjerë!
Dhe nga shpirti im i tharë,
Nuk mundem djallin ta nxjerrë!

Imitojmë librat e shenjtë,
Që flasin për dashuri!
Edhe shpirtin tënd të bukur,
E burgos ti, o njeri!

Se shikojmë syrin e madh,
Që ngroh botën edhe mua!
Them, zoti më ka braktisur,
Kur nuk bëj atë që dua!

Nuk ka një lutje magjike,
Njerëzimin ta çliroj!
Gjithë këto Fe, të shpikura,
Gjithkush kërkon të sundoj!

Dhe njeriun mbajnë peng,
Të jetës, botës së tija!
Në emër të drejtësisë,
Të ngre kurthin djallëzia!

Zgjuhuni o njerz të zotë,
Ju që zotin e krijuat!
Bota mbytet, gjak e lotë,
Djallin në sofër lejuat!
@cana