Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- KUR FJALËT I TJERR

Kishim një në fshat,
mos e pastë askush!
Dhe emrin, si fat,
e kishte Agush!

Çfardo që dëgjonte
nga mua, nga ty!
Shpejt e transmetonte,
dhe e bënte dy!

Tek të gjithë vije,
ngarkuar me fjalë!
Si kallëp ta shihje,
thoshje, “goxha djalë”!

Agushi ish bërë,
si tel telefoni!
E thoshin të tërë,
një shaka s’guxonin!

Fshehur të përgjonte,
veshët ngritur lartë,
fjalët shumëfishonte,
jo vetëm në fshatë!

I madh dhe i vogël,
Agushin e di!
Sapo kthente kokën,
ruheshin nga ai!

Hiqej sikur deshte,
pleq edhe të rinj!
Si flinin, përqeshte,
shtrirë apo në brinjë!

Tërë ditën mendonte,
tirrte vetëm fjalë!
Dhe i ngatërronte,
të vdekur, të gjallë!

Fjalët, janë si retë,
fryhen edhe shtohen!
Kur fillojnë rrufetë,
përplasen, kullohen!

Dhe pa pritur derdhen,
të gjitha mbi ty!
Kudo që të gjenden,
rrebesh e stuhi!

Stuhi dhe rrebesh,
ku të futësh kokën!
Sa ta marrësh vesh,
ta kanë bërë gropën!

Fjalë dhe vetëm fjalë,
në lagje, në fshat!
Agush, gjeç belanë,
nuk na le rehat!

Ngjish e mbush një shakull,
fjalë e vetëm fjalë!
Dhe gomarin mashkull,
e bënte me barrë!

Kështu janë bërë sot,
si Agushi ynë!
Gazetarë plotë,
të gjitha i dinë!

Të gjitha i mësuan,
ku i kanë mësuar!
Dhe botën e duan,
veç të ngatërruar!
@cana

[Ali Baba Tepele]

-ATY SHUHET FLAKA

Ta puth buzën, flakë-ndezur,
po kam frikë se ç'ndodh më vonë!
Një ilaç prej zemrës fshehur,
dashuri, ah, dashuria na përgjon!

Aty në cepat e saja,
është mbledhur ëmbëlsia!
Gjithë jetën do t'a mbaja,
çfarë shije ka dashuria!

Si bleta që mbledh polenën,
t'i thith buzët pak, e nga pak!
Zemrës aty t'ja bëj tendën,
i lodhur kur vij nga largë!

Buzët, ah buzët e tua,
fshehin dhe të butën gjuhë!
Këto më kanë dehur mua,
sy hapur më vën në gjumë!

Dhe pastaj ashtu si era,
t'ja lë kohës, të pushoj!
S'jan fjalë mike, janë vlera,
besom se të dashuroj!

Mike, aty shuhet flaka,
vetëm tek buzët e tua!
Dridhu, përdridhu si ngjala,
flaka jote vjen tek mua!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- ÇMOJE FEMRËN

Gruaja sa të mund,
të duhet me burrë!
Me dashuri dhe buzë,
s'u ngop njeri kurrë!

Gruaja për burrë,
shkrihet-ë si vesë!
Nuk u çmua kurrë,
shtrenjtë do të shesë!

Gruan-ë në jetë,
asgjë s’e ndalon!
Bëhet si do vetë,
e kur dashuronë!

Gruaja vërtetë,
çfarë do jeta, di!
Zemrën ajo tretë,
ngadalë si qiri!

Nga natyra femra,
është mrekulli!
Ato mbajnë në zemra,
shumë dashuri!

Kur me burrë martohet
dhe hap një shtëpi!
Ajo përkushtohet,
me shum dashuri!

Femra bën njerinë,
kurr mos i ver faj!
Mos e lerë të fiket,
si kandil pa vaj!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- BUKURIA MERR KALANË

Kapërceve male,
shkove në bregdet!
Vajzë përmetare,
si hëna mbi det!

Vëndi kishte pritur,
për hiret e tua!
Bukuri e rritur,
që nuk merret hua!

Rërës, e të nxehtit,
të pashë këtë radhë!
Do ti futem detit,
dallga të më marrë!

Erdhe në bregdet,
bleve një shtëpi!
Bëri me shëndet,
të tillë bukuri!

Bukuri e falur,
nga babai dhe nëna!
Kalatë, me të tallur,
i merrje nga brënda!

Vendi që të lindi,
vendi që të mban!
Vetëm bukuria,
e pushton kalanë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- LAPIDAR I GJALLË

Koha letrat i ka hapur,
nuk po gaboj aspak!
Për shqiptarët e shum vuajtur,
vëllezrit në Sanxhak!

Po ringjallet kombi ynë,
koha po na prinë!
Natë e ditë, nuk e mbyll synë,
një vajzë heroinë!

Amina Nuraj, me nure,
trimëresh, me guxim!
Nga presionet s’u përkule,
veç e rrit lavdinë!

Ashtu si e do atdheun,
kombi të nderon!
Ti, stërmbes Skënderbeut,
kurrë s’e mohon!

Koha idetë shoviniste,
i kalb pak nga pak!
Ringjalljen, koha e priste,
aty në Sanxhak!

Është tokë shqipëtare,
gjithë ajo krahinë!
Shqipëria natyrale,
e di historinë!

Koha i do shqipëtarët,
me zemër dhe gjak!
Amina është ndër të parat,
aty në Sanxhak!

Flamurin e kombit tonë,
shqipe dykrenare!
Lart ngre, nuk e mohon,
trime shqipëtare!

Krenohem me ty Amina,
me gjak shqipëtar!
Për ty do flasë historia,
mbetesh lapidar!
@cana