Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- BOTË E LËTYRË

Drini melodioz si emër,
shkonte në klasën e tretë!
Të gjithë e kishin për zemër,
por e vinin në sikletë!

Kishte vite në emigrim,
familja e tij në Angli!
Me punën ishin shumë mirë,
dhe ai kish lerë aty!

Kishte një motër të vogël
dhe ajo në kopësht shkonte!
I pëlqenin shumë lodrat,
kurrë nuk i ngatërronte!

Një mësues, e kish për zemër,
jepte lëndë shoqërore!
Kishte ca huqe si femër,
dhe shpesh e merrte për dore!

Një ditë prej ditësh mësuesi,
mjerë kush do të n’a mësoj!
Po ju bën mësime seksi,
homoseksualët kish në gojë!

“Njerzit lindin me difekte”,
shoqëria t’i pranojë!
Kur nuk di se ç’është për vete,
se është mashkull e mohoj!

Këto gjëra të pa hijshme,
në familje u bë temë!
Nuk dua të prish familje,
ndaj dy fjalë do t’ja them!

Në mëngjes babai tek shkolla,
shkon kap mësuesin e Drinit!
Për kulturë edhe të holla,
mora rrugën emigrimit!

Ke dëgjuar për Shqipërinë,
është një vënd me tradita!
Ndaj të lutem matu mirë,
ç’i thua fëmijës përdita!

Njerzit lindin nga natyra,
jo ç’thotë mëndja e sëmurë!
Atë flamurin me ngjyra,
unë nuk e përkrah kurrë!

Ndaj të lutem nuk dua,
budallalleqe tek fëmija!
Ndryshe ke të bësh me mua,
që vij nga Shqipëria!

Mësuesi shpërfytyruar;
- është programi mësimor!
Që më vjen nga ministria,
unë s’kamë gjë në dorë!

Jemi në demokraci,
është liria e mendimit!
Propagandë në fëmij
dhe sistemin e arsimit!

Bota po bëhet e ndyrë,
gjoja e qytetëruar!
Paçavure e lëtyrë,
njerëzimi ka mbaruar!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TA NJOHËSH PERËNDINË

Për çdo ditë flas me Diellin,
i them dëshirat e mija!
E vetmja dritë që kemi,
aty është dhe Perëndia!

Flasë se, e di historinë,
të parët kanë biseduar!
Mos t’a braktis kurrë njerinë
dhe ai s’ka tradhëtuar!

Që kur bëri pellazgjinë,
në krahë të tij i pati!
I çliroi, u dha lirinë,
rrënjët më tepër i zgjati!

I zgjati rrënjët në tokë,
nga stuhitë, të rezistojë!
Brez pas brezi u bekoftë,
gjaku pellazg do të rrojë!

Gjakun pellazg e bekoi,
edhe nuk mori shpërblim!
Brez pas brezi i këndoi,
kjo është tokë e vëndit tim!

Gjatë gjithë historisë,
koha mirë e ka treguar!
Sa ju vërsulë Shqipërisë,
për t’a marrë e gllabëruar!

Por s’e dinë se ka një mbrojtje,
ka një zot të dashuruar!
Bishat që u bënë për mortje,
ende nuk e kanë mësuar!

Pa dëgjoni o shqiptarë:
- Gjak fisnik në deje mbani!
Nga natyra lind kjo farë
dhe natyrës mos ju ndani!

Gjithë fetë që duall më mbrapa,
janë intriga, të mashtrojnë!
Feja jonë është drita, balta,
dhe atë duhet të mbrojmë!

Drita, që kur hapim sytë,
nuk ka tjetër të vërtetë!
Si ajo nuk ka të dytë,
njerzit kanë vetëm një jetë!

Jetën që të fali fati,
jetoje me mençuri!
Diellin që shikon, i zjarrti,
atë kemi dhe Perëndi!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KOCE VËNDI PIKË ERGJËNDI

Koce vëndi je e rrallë,
o pallë e larë në ar!
Flori e margaritarë
që nuk ke të krahasuarë!

O koce e vëndit tim,
ylli që çel në agim!
Je dhe mbetesh e pa çmim,
aty njoha dashurin!

Koce vëndi, pikë ergjëndi,
edhe guri, më i rëndi!
I vjetri kështu e mëndi,
peshon zemra për së rëndi!

Fisnike vëndit në sua,
s’i humbas gjurmët e tua!
Nga maj’e flokut në thua,
sa të frymoj do të dua!

Koce vëndit plot me nure,
bardhaku me ujë gurre!
Në të lënça ty sëmure,
u bëfshim për në qivure!

Për qivure moj u bëfshim,
njëri-tjetrin në e lënçim!
....................................

Bota le të bëjë dy gojë,
le të flasi si të dojë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- FEJA TË DO IDIOT

Nuk kamë çfarë të themë,
por, koha po na e thotë!
Po re viktimë për fenë
gjithë kohës je idiot!

Vendin të mbajmë, atdhenë,
si komb e kemi një tokë!
Me kohë armiqt’ rrëmbyenë,
e tani na hiqen si zot!

Të them më tepër nuk di,
por koha na mëson shumë!
Kërkohet të bëj drejtësi,
mjaftë përçarje dhe gjumë!

Se koha kërkon drejtësi,
i vetëm nuk mundem dot!
Në paqe bota të rrijë
dhe vëndit t’i dalim për zot!

Ende hienat në veri,
çdo ditë gjak po kërkojnë!
Çdo ditë një dëshmor i ri,
për luftë, më keq provokojnë!

Dhe kombit mendjen ja mpinë,
me fetë, me prift dhe hoxhë!
Shqiptarët mes veti u grinë,
kurani dhe bibla na rroftë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- LAVDI AFRIM BUNJAKU

Aty ku re,
lulëzoj gjaku!
Re për atdhe,
Afrim Bunjaku!

Vendi ku re,
nuk ka rëndësi!
Por ideali,
që mbrojte ti!

Jug e veri,
një ë’shqipëria!
Një këngë t’a nis,
nga çamëria!

Kush jetën jep,
me nder për atdhe!
Dëshmor do jetë,
edhe për ne!

Guxove hasmit,
i dole përballë!
Hakun t’a marrim,
asgjë s’na ndal!

Aty ku re,
lulëzoj gjaku!
Lavdi për jetë
Afrim Bunjaku!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TË KAM SI FLORI

Bëj ca zhgarravina letre,
s’janë vargje janë derte!
Kur s’kam një vajzë për vete,
larg nga mua ti moj dreqe!

Ti moj dreqe larg na mua,
më mirë shih hallet e tua!
Gjithë mjalti t’u mbarua,
ylli karvanit ç’u shua!

Jam i mirë, ç’e do që jam,
atë që dua s’e kamë!
As për pashkë, as për bajram,
më duall, e njëjta flamë!

Ti moj dreqe, ah moj dreqe,
zemrën e ngrohtë ç’e trete!
Në do, trëndafilin jepe,
mos qaj vetëm për sebepe!

Ah i mjeri, i varfëri,
mbeta pengë, në dashuri!
Për besë, kjo të mban të ri,
unë los me gushën flori!

Gushë e buzë sa i dua,
ethet seç m’i ngjite mua!
Si qiri të dy kulluar,
më mbulo e tjetër s’dua!

Kot që bëj k’to zhgarravina,
ti qëllon si vetëtima!
Të ndjek pas, mbarohet fryma,
për gjuhe m’u tha pështyma!

Bëj si di e si do vetë,
me dorë do t’i largoj retë!
Për një xhevair në jetë,
floririn dheu s’e tretë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

-ZEMËRPLASUR PSE RËNKON

I përmbysi djallëzia,
nuk e la dashurin tonë!
Është e brishtë dashuria,
ç’ke moj zemër që rënkon!

E plagosur dashuria,
plagë e hapur që kullon!
Pranë saj doja të rrija,
as fati nuk më ndihmon!

Të dhëmb shumë plag e hapur,
zemër plasur pse rënkon!
Ke gabuar, që ke dashur,
është e verbër, nuk shikon!

Dhe sa do që të përpiqet,
dashuria nuk shikon
Gjithë trupi zë e digjet,
zemërën t’a përvëlon!

I dashuruari nuk ndalet,
si fëmijët zë lodron!
Po kur tjetra zë e tallet,
nuk ka zemër, s’të kupton!

Mos u bëni, të pa shpirtë,
mos frenoni ndienjën tuaj!
Jeta do ushqim përditë,
ndryshe mbetemi të huaj!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- GJITHMON FITON DASHURIA

Për të mbrojtur dashurinë,
i ri bëhem, si një herë!
Për të prishur dashurinë,
i ligu ende s'ka lerë!

Ndienjat nuk kanë munguar,
nuk munguan asnjëherë!
Të bindesh duhet provuar,
çfarë tjetër mundet të them!

Femrat ngjajnë me burimet,
që nxjerrin ujë të kulluar!
Shijen edhe ledhatimet,
s’mund t’i dish pa e provuar!

Binduni se dashuria,
kërkon përkëdhelje shumë!
Shije saj dhe ëmbëlsia,
mposhtin më të fortin burrë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TRADHËTARIT

Mos t'u gjend një vend,
as edhe për varr!
Kalli bosh, pa mend,
dole tradhëtar!

Faqezi që del,
kundër kombit tënd,
Dhe për varr s’të bëhet,
asnjë pëllëmb vënd!

Tokës i rëndoi,
gjallë dhe i vdekur!
Dora që mëkoi,
djepen t’a kish djegur!

Askush përmbi dhe,
s’e fal tradhëtinë!
Vulën ballit ke,
në gjithë historinë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- GJAKU S’KA KUFI

Jam krenar që jam bir vëndi,
i Epirit historik!
Historia vet e gdhëndi,
pikë e globit strategjik!

Këtu lindi trimëria,
është njohur qysh më parë!
Ku lindi mitologjia,
ishte dhe mbetet shqipëtar!

Sot në shekullin e shkencës,
Epirit i vunë kufi!
Nuk e fshehim të vërtetën,
ai nuk rron në robëri!

E di mirë nga historia,
shumë furtuna ka kaluar!
Këngët dhe vallet e tija,
s’mundën kurrë për t’ja ndryshuar!

Këngët, vallet, të veçanta,
derdhet shpirti epiriot!
Që nga kohët më të lashta,
armiku s’i ndryshoj dot!

Pas një shekulli të ndarë,
gjuhën shqipe ja mohoj!
Epirioti prap krenar,
në fëmij e trashëgoj!

Kur këndojnë këngë e valle,
gra edhe burra levendë!
Lidhur sup më sup si malet,
për heronjtë që ja prenë!

Heronjtë që gjakun derdhë,
për të mbrojtur këtë tokë!
Në këngë e në zemër mbenë,
është gjaku epiriot!

Është gjaku epiriot,
që është derdhur për liri!
Ta mësosh dhe ti Evropë,
se gjaku nuk njeh kufi!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- PYET LEXUESI PËRSËRI

Më pyetën në Tepelenë,
më pyetën me kërshëri!
Më të bukurën cilën ke,
më të mirën poezi?

Atë kërkoj edhe unë,
më të mirën poezi!
Mos më pyet kë do më shumë,
nga fëmijët, si t’a di?

Më pyetën në Tepelenë,
tek merrnin librat e mi!
Na shëron, na gjen midenë,
kur këndon për dashuri!

I lexojmë, i rilexojmë
dhe të ngopemi nuk di!
Brenda nesh hyn s’e kuptojmë,
ajo quhet bukuri!

Dashuria është e thjeshtë,
edhe brenda shpirtit rri!
Bëj kujdes dhe mos urrej,
sa je gjallë o njeri!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- VAJZAT DJEMTË TANË

Nëse do një femër,
për nder dhe për emër,
të rriten fëmija!
Ka plotë Shqipëria!

Nëse do një femër,
të bukur, me zemër,
të ngjallet dashnia!
Ka plotë Dardania!

Nëse do një femër,
t’a shkund atë zemër,
besnike për tyja!
Ka plotë Labërija!

Ngadale me hapa,
mos kthe kokën mbrapa,
shumë merak e pata!
Në malet e larta!

Malet kryet ngrenë,
përqafojnë renë,
aty edhe ngrenë!
Shqiponjat folenë!

Vajzat, djemtë tanë,
Shqiponja i mbanë,
stërgjyshe e kanë!
Shqiptarët ku janë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- SI FRERËT TËRHEQ SEVDAJA

Ç’është ajo që vjen kaluar,
këmbët në yzengji!
Vajzë e re, e pa martuar,
më duket si perri!

Frerët e kalit në duar,
ai ecën vetë!
Flokët e saja lëshuar,
si dielli mbi retë!

Një fanellë ngjitur për trupi,
mesi ngjyrë kashta!
Gjoksi saj, sytë nga turpi,
më dolën përjashta!

Moj e bukur, kush t’a fali,
atë kalë të bardhë!
Apo t’a bleu babai,
dhuratë në pajë!

- Po, dhuratë e kam mor djalë,
dhe e mbajë mirë!
Të mos lodhem, dal me kalë,
të shetis e lirë!

Gjithë vendin t’a shetisë,
në pyll e në mal!
Të më shtohen bukuritë,
për të mirin djalë!

- Bukurinë e ke pa masë,
si lule me vesë!
Shko edhe lutju mamasë,
të jap nder dhe besë!

Dhe babait, me përgjërime,
të japë atë dorë!
Merre dhe k’të zemrën time,
që t’a kesh si provë!

Lum babai dhe mamaja,
ç’trëndafil ka rritur!
Si frerët tërheq sevdaja,
o syri i ndritur!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- BESOMË O MIKE

T’a dije mike t’a dije,
kur jam i vetëm të vije!
Si era në dhomë të hyje,
çarçafin me dorë t’a ngrije!

Besomë mike, besomë,
zemra, zemrën e kërkonë!
Dashuria, të gjithë thonë,
është flakë, që të shëronë!

T’a dije mike t’a dije,
bashkë me mua të flije!
Pa gjumë natën të më lije,
të shtrydhja djersë dashurie!

Besomë mike, besomë,
zemrën dot s’e komandonë!
Dashuria, të gjithë thonë,
është flakë, e të shëronë!

Përballë mua të rrije,
si malet kur bëjnë hije!
Retë, e rrufetë, t’i lije,
dielli m’i qerpik kur bije!

Besomë mike besomë,
është e shkurtër jeta jonë!
Në do që, gjatë të jetojmë,
të duam, e të dashurojmë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TA DISH EDHE TI

Je vërtet e bukur,
a më duket mua?
Apo s'di çfarë them,
nga që shumë të dua?

Di të dashurosh,
apo më bën lojë?
A zemrën, nga vuajtja,
do që t’a shpëtoj?

Në trup dhe fytyrë,
shumë e bukur je!
Më thuaj dhe shpirtin,
të bukur e ke?

Them se shpirti im,
një vendim ka marrë!
Ca të fshehta, zemra,
do t’i çoj në varrë!

Sa të jem i gjallë,
nuk të pres në besë!
E tillë bukuri,
kurrë të mos vdesë!

Në u pafshim rrallë,
nuk ka rëndësi!
Edhe ti ke mallë,
unë këtë e di!

Pyes në je e bukur,
a më duket mua?
Kështu m’është dukur,
nga që shumë të dua!

E bukur më je,
e kështu qëndron!
Kush i pyet të tjerët,
për ty se çfarë thonë!

Dy shpirtra fisnik,
një çast përqafuar!
Furtuna, stuhitë,
s’i kanë turbulluar!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NUK DO ZEMRA MOSPËRFILLJE

Ç’kërkon moj zemër, ç’kërkon!
Plagë e hapur po kullon!
Ilaçin që të shëron!
Është e bukur, s’të pranon!

Nuk e njeh bukurin time!
Shpirtin e falja pa çmime!
Edhe një herë të vije...
Të loznim siç lozëm dije!

Dëgjoje dhe tusje kokën!
Sikur do pushtoja botën!
Eja, hapur e ke portën!
Në dorë t’a japë aortën!

Mos mendo se bën hatanë!
Eja pushtoje kalanë!
Njerëzia, kudo janë!
Dashuria, gjallë i mbanë!

Eja moj zemër katile!
Në dashuri nuk ka hile!
Ta peshosh zemrën me kile!
Mbaje, jo me mospërfillje!

@cana

[Ali Baba Tepele]

- TURP I TURPËRUAR

Turpi nuk njeh rracë dhe komb,
është hije që të mbulon!
Kur njeriu vehten turpëron,
është e rëndë, vështir që rron!

Ndienja më poshtëruese,
turpi, vlerën e humbet!
Ndaj kushdo, me fjalë fyese,
të turpëron, nderin godet!

Njerzit luftojnë për nderin,
se turpin askush s’e do!
Kush e humb, thonë: “i mjeri”,
“ i mbuluar me turp po rron”!

I mënçuri s’turpëron vehten!
Budallai s’e ka për gjë!
Edhe pse veprimet ngecen,
ai prapë, ashtu i lë!

Janë disa tipa të ndyrë,
që natë edhe ditë mendojnë!
Maskohen dhe pa fytyrë,
popullin si të turpërojnë!

Populli i sheh me përbuzje,
si qyqarë dhe të mjerë!
Dalin dhe flasin me mburrje,
edhe pse janë të dhjerë!

Të mjerë, përbuzur, qyqarë,
popullin si fjalë e mbajnë!
Populli s’ka vdekur, i gjallë,
nga drejtësia dot s’e ndajnë!

Populli nuk turpërohet,
ju turpin t’a mbani me turp!
Litari i jetës shtërngohet,
e nderi ju bëhet zullum!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KUR JEP ME ZEMËR

Borë e parë mbajti dy ditë
dhe po shkrinte dalë-ngadalë!
Mbyllur ishin dhëntë e dhitë,
blegërinin për të dalë!

Mora shkopin me kërrabë,
një torbë lecke, me pak bukë!
E lëshova gjënë e gjallë,
të kullosin pakë tek-tuk!

Ashtu bëri dhe gjitonia,
moshatarë ishim të dy!
Rritur ishte, si billonja,
gjoksi i saj binte në sy!

Poshtë nga përroi shkuam,
më pak borë kishte rënë!
Me buzë vëndin e kërkuan,
dhëntë e dhitë, për të ngrënë!

Ajri i ftohtë rrihte fytyrën,
mbushte mushkritë oksigjen!
Mrekulli të ndjesh natyrën,
koha ikën, prapë s’i gjen!

Pyes vajzën a ka ftohtë,
këmbë e duar a mbërdhinë?
I mbledh duart, të dyja tok,
duket se i ngroh me frymë!

Shpejt, mblodha një krah me shkarpa,
cërmëdele dhe dunicë!
Një krah lofata të thata,
mbi ‘to, i vura kapicë!

Një dorë me bar të thatë,
i vura shkrepsen me flakë!
Vajza u afrua pranë,
u ndez zjarri bubulak!

E nxora bukën nga trasta,
e çova mbi prush të ngrohej!
E dija që s’kishte vajza,
nuk e pyeta, zëmërohej!

Në dy pjesë e ndava bukën
dhe ja zgjata buzëqeshur!
Më shikonte dhe e skuqur,
zgjati dorën, duke dredhur!

Si prushi, sytë ju ndezën,
s’e pyeta në kishte ngrënë!
Sado pakë, kur jep me zemër,
gjithë botën ti, i ke dhënë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- JU THEM MREKULLINË

Po ju tregoj i entuziazmuar,
se unë kamë parë mrekullinë!
Kam parë një grua të dashuruar,
e dua, gruaja që bën njerinë!

Ishte e vërtetë, e dashuruar,
foli për këtë, më bindi dhe mua!
Të tilla mrekulli, s’kanë të treguar,
me bindje ju them, më bën t’a dua!

O njerëz, në s’përqëndrohem dot më thoni,
mos u tallni me ndjenjat e mija!
Kur ndeshni një të tillë, t’a respektoni,
atëherë do ndodhë mrekullia!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NË SY TË MBIN

Nga sytë vjen,
në buzë vaditet!
Në zemër zbret,
dhe atje rritet!

Ndienj e pa dukur,
tek njerëzia!
Ç’gjë e bukur,
është dashuria!

Nga sytë vjen,
në zemër rritet!
Buzët i deh,
atje vaditet!

Kur djali, femrën,
e prek me buzë!
S’ka tjetër emër,
digjet si shpuzë!

Kur trupat bashkojnë,
zemra mbi zemër!
Një zë këndojnë,
s’ka tjetër emër!

Me zogj e lule,
të gjitha dihen!
Kur zemrat duhen,
së bashku shkrihen!

Dhe jetën mbrapa,
që nga fillimi!
S’e djeg as vapa,
s’e ngrin as dimri!

Dy zemra që rrahin,
si vetëm një gji!
S’mundet t’i ndajnë,
asnjë njeri!

Nga goja e keqe,
veç vrer t’kulloj!
Kur duhen dy zemra,
nuk mund t’i ndaloj!

Dy zemra kur duhen,
s’kanë kushte të dyja!
Se kushti i vetëm,
është dashuria!

Pra, sytë hapi,
se aty mbin!
Kur shikon mjaltin,
buzët lëpin!

Në zemër të rritet,
ajo, vetë shkonë!
Kur buzët ngjiten,
veç kjo mjaftonë!

Gëzim, hare,
mbushet shtëpia!
Më pas peshqesh,
të vijnë fëmija!

S’ka veç gëzim,
po jeta shtohet!
Bashkë me fëmijtë,
të lumturohet!
@cana