Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- DILI ZOT VATANIT

Partitë politike,
ç'i bëjnë vatanit!
Katastrofë biblike,
me vulë të sovranit!

Të tillë shkatërrim,
s’ka parë historia!
Populli bën gropën,
me duart e tija!

Do të thoni ju:
- Populli s’ka faj!
E gënjejnë putanat...
...Ai do t’a hajë!

E ka ngrënë ca herë,
edhe sytë s’i hapë!
Kur të vijnë në derë,
“jepua votën prapë”!

Kur të vijnë për votën,
vinë duke qeshur!
Nxirri jashtë dere,
ashtu të xhveshur!

Parti shumë ka,
të majtë, e të djathë!
Vendi dot si mbanë,
janë bërë si djajtë!

Mblidhe mendjen popull,
thirre nga ka vajtur!
Ndryshe, gjithë kohës,
ti ke për të vuajtur!

More brezi vjetër,
s’dite për meritë!
Ç’e gatove jetën,
ç’faj të kanë fëmijtë!

Brezat që vijnë mbrapa,
ç’faje ty të kanë?
Si “hapa-dollapa”,
u’a bëre vatanë!

O burrat e vëndit,
mblidhuni, gjithë tok!
Atdheun ta bëni,
me mëndje në kokë!

Me mëndje në kokë,
se nuk pret më halli!
Kot mallkoni “beun”,
të bjerë nga kali!

Ri e bën sehirë,
mbahu o bej, mbahu!
Dhe të hedh zinxhirë,
ai që e shau!

Ai që e shau,
nuk është më i mirë!
Mos t’a hajë si beu,
vjen të hedhë zinxhirë!

Popull, mblidhe mendjen,
ti je vetë sovrani!
Qëroj këta derra,
dili zot vatanit!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- VENDI PELLAZGJIK

O malet e Shqipërisë dhe ju o viset e mija!
O vëndi ku piva sisë, të vij njëherë dhe të rrija!
O vendi im plotë diell, edhe bar, e lule shumë!
Të shetis më këmbë njëherë, në hijet ku flija gjumë!
Ti je vëndi më i bukur, ku frymoi pellazgjia!
Të kanë dashur, të janë lutur, aty lindi perëndia!
Gjithë fiset pas u rritnë, për ty bënë gjithçka që mundnë!
Të madhe shkuan sëkëlldinë, po nga shpirti kurrë s’të humbnë!
O djepi që rrite trima, shtëpija e natyrës Zot!
As nga mendja, as nga zemra, dashurinë nuk e heq dotë!
Njerëzimi që kaloi, shkroi dhe historin e tija!
E kur dielli perëndoi, vinin netët shumë të nxira!
Botë e keqe e luftoi, përfitoj nga errësira!
Zoti e ka thënë me gojë: - Do të rrojë Shqipëria!
Do rrojë dhe do përparojë, me bijtë dhe bijat e tija!
Me gjak trimash e ndërtoi, themelet ka tek liria!
Male, fusha dhe bregore, lumenjtë me ujë plotë!
Gjaku im që rrjedh në deje, gjaku, që s’e ndërroj dotë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- QYQE PA MUA

Mike moj, mikesha ime,
qyqe moj u bëfsh pa mua!
Zemrën m’a ke bërë “thërrime”,
rroj për ty, e ti për mua!

Pasurinë që mbaj për brënda,
sa të desha, s’ka mbaruar!
Ta fshihje, ty t’a ka ënda,
mirë e di, je përvëluar!

Qyqe moj mike, u bëfshë,
lotët të, të ngrijnë tek syri!
Më fisnik, për kokë s’do gjëshë,
për ty, kam qënë më i miri!

Kam ushqyer dashurinë,
pa xhelozi dhe pa hile!
Mirënjohës, falenderimë,
për çdo gjë që ti më dhe!

Mike moj, qyqe u bëfshë,
nëpër degë e nëpër pemë!
Fjala e besës së dhënë,
nuk ishte betim i rremë!

Qyqe që bredh nëpër pyje,
të vish, të vajtosh tek varri!
Si shpirt që endet në yje,
këndofsh në netë behari!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- SHPIRT ZINJ

Ai që të shikon,
vetëm nga mbrapa…
Hijen e kujtdo,
e zhduk vetëm nata!

Nxije, errësoje,
atë që s’e do!
Ferrë e drizë shtroje,
të shkelë përmbi to!

Pa gjak në damarë,
që si njerëz frymojnë!
Emrin djallë kanë,
djallit ja kalojnë!

Djallit ja kalojnë,
vetëm se s’kanë brirë!
Me gjuhë të helmojnë,
sa ti njohësh mirë!

Shpirtin kanë të zi,
më të zi se nata!
Kujdes o njeri,
nuk lënë hije mbrapa!

Në dritë të vërtetë,
hijen e lë pas!
Dhe kudo në jetë,
do të ndjek me gas!

Ngado ku ke shkuar,
diçka gjurmë le!
Jetës i rëndon,
kur ndërgjegje s’ke!

E në do të rrosh,
në jetë si njeri!
Ndërgjegjen si komb,
t’a kemi përmbi...
@cana

[Ali Baba Tepele]

- FAQEN MOS E NXI

Me asnjë në jetë,
faqen mos e nxi!
Në s’do që të thonë:
- Ja një faqezi!

Gjithmon faqebardhë,
mundohem, në jetë!
Rrespekt jap e marrë,
siç e dua vetë!

Kush tregon rrespekt,
sikur dhe një herë!
Unë atij ja kthej,
rrespektin dy herë!

Kjo është edukata,
siç po e tregoj!
Nuk të gënjej mbrapa,
nuk të detyroj!

I ndershëm në jetë,
në gjithë shoqëri!
Kushdo që të jesh,
faqen mos e nxi!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- AMAN TUNDE KOKËN

Ç'i do ti stolitë,
je stoli më vete!
Nëna të ka rritur,
me halle e derte!

Ç’i do ti stolitë,
ato s’kanë vlerë!
Aman, tunde kokën,
tunde dhe një herë!

Aman, tunde kokën,
dhe flokun e bukur!
Je e dashuruar,
apo më është dukur!

Ah kjo dashuria,
qënka flamë e keqe!
Të mbërthen në gracka,
të mbërthen në leqe!

Moj buzës e qeshur,
s’t’a them sa të dua!
Vetë ke për t’a gjetur,
në më do pakë mua!

Ç’i do moj stolitë,
nuk të bëjnë punë!
Zjarri i dashurisë,
të ka vënë në gjumë!

Dy zemra që digjen,
mos prit edhe shumë!
Prek ty edhe mua,
dhe na vë në gjumë!

Dashurisë së ngrohtë,
kurrë mos thuaj jo!
Për atë mendohu,
e për atë jeto!

@cana

[Ali Baba Tepele]

- NATYRË E GJALLË

Një zë xhuraje dëgjohet, edhe pyjet oshëtijnë,
fyelli dhe cula dyjare, shqerëzat që blegërijnë!
Era ngre fijet e barit, e në heshtje ç’i numëron,
floku deles s’ka të çmuar, për dimrin që po kalon!
Floku deles palë-palë, gunë që e mbanë veshur,
sharkun krahëve çobani, mëngët e gjata përveshur!
Dhëntë mbi barin e butë, kullosin me qetësi,
gjithë kokë-ulur mbi lëndinë, ndonjë qëngj mëmën pi!
Pakëz ulur përmbi gjunjë, sisën thithë me ëmbëlsi,
bishtin tund, na qumështi ngrohtë, nga cikma nuk do t’ja di!
Çobani mban në kontrollë, ulet mbi një gur, e rri,
më tej, pa ju’a ndarë sytë, shtrihet dhe Arap i zi!
Fyell e gjatë nxjerr nga brezi, lëpin gishtat nji na nji,
e vendos ngadalë mbi buzë, ëmbël qan një melodi!
Ja merr shtruar, zërin dredh, si ujvarë kur gurgullon,
çokale, këmborë dëgjohen, çurkë e kroit shoqëron!
Largë nga zhurmat, nga qytetet, nga ajri i bërë pis,
kjo liri që të shëronë, gjithë brengat e njerëzisë!
Klima dhe ajër i pastër, pa makinë e celularë,
malet dhe pyjet e dëndur, janë që na mbajnë gjallë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- MOS DËGJO TË TJERË
(përpunuar për këngë)

Aman tunde kokën moj,
tunde dhe një herë!
Sa shami e kokës moj,
mbi vetull të bjerë!

Aman tunde gjoksin moj,
tunde dhe një herë!
Portokalle mbushur moj,
të varur në degë!

Aman shkelma syrin moj,
mbyllma dhe një erë,
Ato buzë të kuqe moj,
trëndafil me erë!

Aman falma gushën moj,
falma ti një herë!
Zemrën t’a kam falur moj,
mos dëgjo të tjerë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- CILI ZOT VË DREJTËSINË

Ç’të besosh në zot, se bën drejtësinë?
Kur nëna jeton dhe i merr të birë!
Si mundet një zemër, këto t’i duroj?
Të qajë fëmijën dhe vetë të jetoj!

Më thuaj cilën fe, duhet të besosh?
Të bindesh kokë ulur, të mos kundërshtosh!
Njerëz të pa ditur, kudo i shikon,
nga feja verbuar, askush s’reagon!

Pyet një zemër nëne, që djali i vdes,
mu përpara syve, e këput në mes!
Që i dha këtë gjëmë zoti a e do?
Dëgjoj prift e hoxhë, që i thonë: “beso”!

Gjithë lutjet e nënës u mbytën në det,
bashkë me fëmijët, të ketë veç shëndet!
Në kishë e xhami, gjithë kohës sa shkuan,
nga xhepat na grinë, dhe na varfëruan!

Hapi sytë në jetë, o njeri i mirë,
se zoti vërtetë, është nëna natyrë!
Ajo është gjithçka, atë të nderojmë,
edhe njeri-tjetrin më shumë t’a ndihmojmë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NORMAT E SHOQËRISË

Tek njeriu injoranca,
kurrë nuk na ka shërbyer!
O do bëhet qesharak,
o do bëhet i urryer!

Kur është bërë qesharak,
ka dëmtuar veten e tij!
Vishet, mbahet karnaval,
me tatuazh lëkurën nxin!

E kur bëhet i urryer,
kërkon të dëmtoj të tjerë!
Gjithmon vetja i ka pëlqyer,
të tjerët nuk kanë vlerë!

Ka disa që rëndë dëmtojnë,
me ideologji dhe vepra!
Të ardhmen e errësojnë,
s’dinë cila është e drejta!

Njerëzimi do t’a dijë,
në jetë jemi kalimtar!
Kurrë mos bëni poshtërsi,
mos u bëni grabitqar!

Të vishesh thjesht, edhe bukur,
janë norma dhe kulturë!
Nuk kuptojnë, a m’është dukur,
disa nuk mësojnë kurrë!

Sa je gjallë përfito,
kultura është pjesë e jetës!
Nga e keqja u largo,
rrijë afër të vërtetës!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- FLAKE TI URREJTJEN

Ishe një viktimë,
për kohën e shkuar!
Se kishe fajin ti,
të tjerët gabuan!

Me a pa qëllim,
të tjerët gabuan!
Dhe nga drejtësia,
ata u dënuan!

Koha ka ndryshuar
dhe, ai sistem ra!
Sistemi ndërruar,
pafajsinë të dha!

Ky sistem i ri,
ty të dëmshpërbleu!
Që të mos mohosh,
kombin e atdheun!

Por urrejtja jote,
me kohë grumbulluar!
Në stuhi e ktheve,
për të shkatërruar!

Furtunë me sharje,
urrejtje stuhi!
Që kombi të vuaj,
siç vuajte dhe ti!

Kombi është familje,
për mua, e për ty!
Familja s’do urrejtje,
po do veç dashuri!

T”a flakim urrejtjen,
për kohën e shkuar!
Atdheu na do ne,
veç të dashuruar!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- PËR MBI BUZË TË RRI

Dua, mike sa jam gjallë,
të, të puthë me dashuri!
E n'u ngjallça prapë, e prapë,
mbi buzën tënde të rri!

Dua mike, bëj urimin,
puthja të zgjas pafundësi!
Në mos e mbajça premtimin,
më dëno me puthje ti!

Ah mike, unë mbaj premtime,
veç i ikur në mos qofsha!
Nuk ka gjetkë, si mikja ime,
mbi zemrën e saj lëngofsha!

Vëre pak buzën në gazë,
kur të lexosh poezinë!
Kur je vetëm ndën çarçafë,
se unë fle me fantazinë!

Gjysmën ke aty me vete,
rrethuar nga dashurija!
Gjysma tjetër këtu mbete,
më ndjek pas fantazia!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- EJA MË BËJ DHËNDËRR

Mbolla një fidan një ditë,
në barçen mbrapa shtëpisë!
E prita gjer sa u rritë,
ishte lule e lumturis!

U rrit trëndafil i bukur
dhe lëshoi lule shumë!
Mjafton njëzë e këputur,
mbi jastëk më vë në gjumë!

Një vajzë shkonte në rrugë,
tek ai sytë ç’i vanë!
Shkova, këputa një tufë,
sikur i fala dynjanë!

Ç’do dit’ i bëja dhuratë,
nga një trëndafil të çelur!
Shikonte me sytë e zjarrtë,
po buzët i mbante mbledhur!

Çfarë do tjetër të, të falë,
aman hape atë gojë!
Çfarë do që të bëj o djalë,
zemra do më dënojë!

Çfarë të them more djalë,
çfardo të më falësh mua!
Nga dora jote e marrë,
rri e heshtur se të dua!

Ç’zë i bukur, fjalë e rrallë,
fole ti a jam në ëndërr!
Buza me trëndafilin ngjan,
eja nuse, më bëj dhëndërr!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KAFE DHE SHI

Ca pika shiu ranë mbi pellg,
përpara këmbëve aty ku rri!
Sytë ngre lart, nga qielli me re,
qielli kish marrë një ngjyrë gri!

Përmbi pellgun që kamë pranë,
sytë i drejtova përsëri!
Mendimet trazuar, kurrë s’u ndanë,
vrapin kanë marrë, aty tek ti!

Ky shi behari, se ç’më kujton,
kur pi kafenë në qetësi!
Një lëmsh i zjarrtë, të dalë kërkon,
gjithë akujt t’i shkrij në dashuri!

Si stinët e vitit jeta më ngjan,
nuk janë të gjitha ditët me shi!
Gjithmon pas dimrit, me borë, acar,
do lulëzoj dhe lulja dashuri!

Shumë romantike, dyshim nuk kamë,
të shprehem lirshëm me poezi!
Asgjë në jetë nuk është mëkatë,
kur je i bindur në dashuri!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KUSH LEU SHQIPËTAR

Dhe Çajupin dhe Naimin,
i kamë brenda dhe i mbaj!
Nuk e mbaj dot hidhërimin,
nga meraku zë e qaj!

Në ç'dorë është mëmëdheu,
po më pyesin me çudi!
Pallë-larë e Skënderbeut,
përmbi krye po më rri!

Si u katandis atë’dheu,
i kënduam me dashuri!
Dhe kush iku, dhe kush leu,
i lëvduanë hiret e tij!

Mbani rrënjët shqipëtarë,
vehten mos e turpëroni!
Mos u bëni tradhëtarë,
se pastaj do të pendohi!

Gjuha shqipe, mëmëdheu,
janë një, e nuk ka tjetër!
Shqipëtar me gjak kush leu,
është dhe mbetet kryevepër!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- MITOLOGJI HARKU I EPIRIT

Sidoqoftë “Harku i Epirit”,
arma më e fortë e kohës...
Është i fshehur në Tartar,
mali kurorë i Vlorës!

Kjo armë, bashkë me Titanët,
u gropos nga biri i Zeusit!
Të mbajë largë ziliqarët,
të lirisë, shkatërruesit!

Kjo tokë nuk do ziliqarë,
gjysëm njerëz, gjysëm kafshë!
Ndaj Herkuli e groposi,
të mos dalë kurrë jashtë!

Për lirinë e këtij vendi,
Epir e gjithë Ilirinë!
Zeusit zemra i dhëmbi,
aty hodhi trimërinë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- MBETI SILUETË

Shoh një siluetë,
nga drita e ndukur!
S’e kam shkruar, vërtetë,
vjerrshën më të bukur!

Vjerrsha plotë, si det,
krijimet e mija!
Në qëndër të jetë,
vetëm dashuria!

Dashurinë, vërtetë
të gjithë e kërkojnë!
Dheu s’do më tretë,
kur të kritikojnë!

Avullon e s’duket,
ndjenjë e saj, si deti!
E plotë kurrë s’duket,
silueta mbeti!

Nuk e lënë, në dritë,
e plotë të dalë!
Dalin i zënë pritë,
njerzit tinëzar!

Tepër nuk kërkoj,
e dua vërtetë!
Bëj t’a përqafoj,
zonjën siluetë!

Silueta hije,
iluzion, mashtrim!
Dallgë prej dashurie,
ka në shpirtin tim!

Në jetë i vendosur,
o njerëz, lexoni!
Jepni, s’ka të sosur,
dashuri kërkoni!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KËNGA E TABANIT

Të parët tanë kanë kënduar,
por s’i rregjistruam dotë!
Dëgjonim të përvëluar,
dhe i mbushnim sytë me lotë!

Zëri i tyre çante malet
dhe merrte qiellin përpjetë!
Gjithë e ëmbëlsonte ajrin,
ç’ponte zemrën si shigjetë!

Pa, ja merrnin pleqërishte,
asaj këngës, shtruar-shtruar!
Mblidheshin, rasti kur ishte,
në dasma për të uruar!

Kur ngriheshin dorë për dore,
në valle duke kënduar!
Malet me kapele bore,
shkrinin ujë të kulluar!

Kur luftës binin dëshmorë,
o burra, të gjithë të vemi!
Mbaheshit fort dorë më dorë,
nxirrte çika dhe Mademi!

Këngë e bukur labërishte,
o damarë, i vendit tim!
Marrë shtruar, pleqërishte,
gju mbi gju deri në agim!

Ç’bukuri me iso kënga,
nëpër shekuj trashëguar!
Si gjaku në zemër brënda,
nuk rri dot pa të kënduar!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- MBAMË PËRQAFUAR

- Me dorën e bardhë,
ç’e kape bandillë!
E në dorën tjetër,
mbaje trëndafilë!

Trëndafil i bukur,
te buza ç’e mbaje!
Një petale ndukur,
sikur do t’a haje!

- I bukuri, imi,
o bandill duro!
Sa të vijë vjeshta,
hajde dhe më kërko!

Ja duro në vendë,
ja në vendë pëlcit!
N’e paçë me gjith mend,
të falë të dy sytë!

Ja pëlcit në vendë,
ja duro o djalë!
N’e ke me gjith mendë,
buzën po t’a falë!

Me duar përqafomë
mbamë të shtërnguar!
Buzënë afromë,
se ashtu të dua!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- BILBIL QAJE HALLIN TIM

O bilbil që këndon malit,
pse s’e qanë dhe hallin tim!
Në s’e di se ç’janë hallet,
janë mall në shpirtin tim!

O bilbil simbol i këngës,
të rri brënda s’mu durua!
Fundi dhe fillimi brengës,
me ty kush s’u dashurua!

Të hysh brenda pa trokitur,
ashtu siç futet dhe era!
Tregoma, ashtu pa ditur,
të vi, t’i trokis te dera!

Bilbil, që kapton dhe detin
me ty jemi dashuruar!
Tregoma mua sekretin,
t’ja tregoj asaj që dua!

Çfarë ka në këngët e tua,
që njerzit i ngre na gjumi!
Vajzë, nga buzët e tua,
folë, të më marrë lumi!

Folë, zemra në t’a ndjenë,
të shkrij akulli në mua!
Ndjenjat gjumë nuk flenë,
tek ti, të gjitha i dua!

Thuaj se bota u çmendë,
po bilbili nuk ka faje!
T’a dish hallin, sa të rëndë,
bashkë me mua do të qaje!

Të dy tokë do të qajmë,
për dashurin e munguar!
Edhe buzët nuk i ndajmë,
të rrimë të përqafuar!
@cana