Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- SYRI AFËRDITËS

Afërdita perëndeshë,
“nga shkuma e detit dalë”!
Perëndeshë e dashurisë,
si i kishte sytë vallë?

Ç’ngjyrë të syve ajo mbante,
sy të zi, apo të bardhë?
Apo kaltërosh e hapur,
ngjyrë e detit nga kish dalë?

Ngjyrën perlës ja kish marrë,
perëndeshë e dashurisë!
Kur doli nga shkumë e bardhë,
e bukur e mitologjisë!

Burrë pati Efestin, çalë,
ishte armëtar i zoti!
Zot i zjarrit, përvëluarë,
plot zjarr në zemër i hodhi!

Afërdita perëndeshë,
flokët kishte kaçurela!
Si valët nga kishte lerë,
dallgët që i ngrinte era!

Dallgë në flokë vetëtinte,
nga të gjithë u dashurua!
Zemër dallgë kudo ngrinte,
edhe kurrë s’u pendua!

Ç’ngjyrë të syve kishte vallë,
mitologjia nuk e thotë!
Bukuri dhe emri i sajë,
qarkullon kudo në botë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- BESA JONË

O shqipëtarë të mjerë!
U ka marrë koka erë!
Jepni besën tek të tjerë,
s’ja vlejnë as për minderë!

Mos e jepë besën për Fe!
Po më qëndro ashtu si je!
Besimi tek perëndia,
feja, është shqiptaria!

Feja jonë, që njohu Zotin,
mësoni, flisni me Thotin!
Dyzet mijë vjet më parë,
zoti ishte shqipëtarë!

Zoti edhe perëndia,
është gjithë mitologjia!
Është Zeusi me nam,
është Dielli që na mban!

E luftuanë mitologjinë,
se fliste për shqiptarinë!
Dhe Zeusin e mohuan,
shpikën dreqër, na trazuan!

Se të mos qënkej i ligu,
ku do dallohej armiku!
Mësuan shqiptarët me besë,
hodhën helmin mes për mesë!

Besimin tonë e luftuan,
na sollën ato që duan!
E quajtën fenë të mirë,
njerëzimit i vunë brirë!

Ata që shkruan në gurë,
Zeusin s’e mohuan kurrë!
Në gjuhën tonë na treguan,
bënë sikur u mashtruan!

O shqipëtarë të mjerë,
gjuha jonë, shumë e ndjerë!
Mos t’u marrë koka erë,
jepni besën për të tjerë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- PËR TY THËLLËZË ME VIJA

Hajde thëllëzë me vija,
hajde në krahët e mija!
Një natë me ty të rrija,
të tregoj ç’është dashuria!

Ti që dashurin e zgjove,
mal më mal si top më hodhe!
As më merr, as më lëshove,
në dritare më këndove!

Qëndro në krahët e mija,
Thëllëz e bukur me vija!
Kaq të mirë nuk të dija,
gjithë natën me ty t’a gdhija!

Thëllëz e malit të lartë,
nuk të ndahem asnjë çastë!
Dashuria s’do inatë,
të na shkojë jeta më gjatë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- QERSHIA MBI TORTË

Çarçafët shtroi natyra,
me vesë, e rreze dielli!
Për hapetë mjegullira,
ngadalë zbret nga qielli!

Dhoma jote ku flije,
dritarja shikon nga unë!
Jashtë dritën s’e ke fikur,
ende ti je në gjumë!

Dhe celularin pranë,
e di që e ke tani!
Në mesenxher një puthje,
ta nisë me dashuri!

Një tring i telefonit,
të zgjuan dhe sytë i ngre!
Në dorë e merr i-fonin,
përgjigje mua më kthen!

Një puthje, përqafuar,
ma kthen me dashuri!
Dhe njëmij vjetë gëzuar,
urimet lexoj nga ty!

Sot është datlidja ime,
dhe ti s’e haron dotë!
Ndaj puthjen pak të zgjatur,
e kamë “qershi mbi tortë”!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TË GJYKOJ PADREJTËSITË

Do bëhet, se duhet bërë,
kështu thotë profecia!
Përmes luftës dhe urrejtjes,
do kalojë mirësia!

Ju tregoj për kombin tim,
profecia është caktuar!
Vijnë ditët plotë shkëlqim,
nëse deri sotë ka vuar!

Ka lindur veç për të mirën,
askujt keq nuk i ka bërë!
Shekuj përballet me cmirën,
sot e di bota e tërë!

Cmirë dhe inat është jeta,
si gjarrpër për mesi lidhur!
Është e bukur e vërteta,
por na serviret e hidhur!

Për kombin rruga e fatit,
bekuar nga perënditë!
Është gjithmonë fundi inatit,
ajo që shikon përditë!

Kombi im, është gjaku im,
deri sot ke hequr shumë!
Rrespekton gjithë perënditë,
dritë e diellit nuk fle gjumë!

Zoti lindi nga poeti,
dhe, ai ja dha jehonën!
Besoni, se brez pas brezi,
e mira plotëson tonën!

Profecia është e shkruar,
po të doni mos besoni!
Dritë e diellit ka qëndruar,
koha është jona, do thoni!

Shkruar e vulosur me ar,
përmbi pllaka të zmeralda!
Që u zgjuan nga gjumi gjat,
dalë-ngadalë largohet nata!

Do të zgjuhem, kishte thënë,
do kthehem në jetë një ditë!
Do hakmerret, kush s’ka nxënë,
të gjykojë pa drejtësitë!

T’a pengosh ti të vërtetën,
o njeri, mos e lakmo!
Çfarë ka thënë Ai, me gojë,
do bëhet me domozdo!
* * *
@cana

[Ali Baba Tepele]

- PYET ZEMRËN

Çfarë të bëj me ty, më thuaj,
që s’më dashuron!
T’a thashë vetë që, mos më duaj,
kur zemrën s’dëgjon!

Çfarë të bëj me ty, të thashë,
s’di të dashurosh!
Pa dashur, vehten e lashë,
të më torturosh!

Nuk ke zemër, nuk ke ndienja,
a s’do t’a kuptosh!
Kënaqësinë, çfarë do zemra,
botën do dëgjosh!

Ata që s’ta duan të mirën,
duan të largojnë!
E fshehin inatin, cmirën,
kurrë nuk tregojnë!

Beson ti, të besoj unë,
prishet jeta jonë!
Kur pyet zemrën nuk prish punë,
vërtet dashuron!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- PERDET E MËNDAFSHTA

Këto perdet e trasha,
me dorë qëndisur!
As dritën nuk linin,
për t’u arratisur!

As dritën, as zërin,
i mbanin për brënda!
Nga zërat e dashur,
lëkundej si rrëma!

Rrëma të një varke,
që çan oqeanë!
Të lumturat perde,
ato dinë se ç’panë!

S’kish nevoj për dritë,
dhe në errësirë!
Edhe sytë mbyllur,
shikonin më mirë!

Të gjitha i panë,
të gjitha dëgjuan!
Po besën e dhanë,
kurrë nuk treguan!

Eh, perdet e trasha,
të dhomës, ku janë!
Perde të mëndafshta,
shumë sekrete kanë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- ARMË SEKRETE DASHURIA

Sikur të mundëte poezia,
të bënte një mrekulli!
Të, t'a binte tek krevati,
atë që dëshiron ti!

Qoftë vajzë, a qoftë djalë,
do t"i falte dashuri!
Dhe poeti do të quhej,
barabar me perëndi!

Sikur të vije, të trokisje,
ashtu siç vjen poezia!
Shpirtin tim më shumë do grishje,
siç e grish dhe dashuria!

Sikur, sikur gjithë bota,
dashuris i bje në gjunjë!
Këngët, nuk janë fjalë të kota,
shpirtin tonë e vënë në gjumë!

Shpirti keq, që kërkon luftë,
me rrufe prej poezie!
Do ta bindë, si një Zeus,
me ca fjalë dashurie!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NË GJAK ME ALI PASHANË

Kardhiqi, o fshat i vogël,
i vendosur në një gropë!
Ke bërë llogari dhe kokën,
pashanë s’e turpëron dotë!

Betuar, për nënën dhe motrën,
hakun pa marrë s’e lë dot!
Nuk e qas hasmin në sofër,
pa larguar nga kjo botë!

Le të thonë se bëri krime,
le të thonë ishte gjakpirës!
Për nënën dhe motrën time,
i vë flakën më të mirës!

Eh Kardhiq, o fshat me halle,
qysh e humbe burrërinë!
Për Hankon dhe Shanishanë,
hyre në gjak me Alinë!

Ali Pasha në saraja,
mendonte si do hakmerrej!
Mori urdhër Thanas Vaja,
ndaj priste ditën të errej!

Satërin me majë thike,
kujdes, se të priste shumë!
Poshtë kalasë historike,
turfulloj kali në lumë!

Në kuvend burrat i thirri,
asnjë për shpi, të mos mungojë!
Kush është trim dhe më i miri,
erdhi koha t’a provojë!

Koha do t’a provoj trimin,
mua “nuk më prishet gjiza”!
Për nënën dhe motrën time,
ju vë, të shini dhe driza!

Ali Pasha një pëllëmbë,
del nga milli jatagani!
Do marr hakun kishte thënë,
nderin me gjak do t’a lani!

Bushatlliu gjeti shkak,
për besë, “na korite votrën”!
Shkove në thikë “vëllanë”…
…“Vëllai” nuk e ç’nderon motrën!

Kush t’a mbron nderin dhe besën,
është vëlla, shkuar vëllait!
Pabesia t’a merr jetën,
është pjellë e satanait!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- ZANA E FUSHËS

Zana e malit zbret në fushë,
me sytë e bukur të shiton!
I freskon faqe dhe gushë,
burime e kroje ku kalon!

“Ty o zemër të shitoft Zana”,
më i mirë urim nuk ka!
Ç’bukuri që ka bërë nana,
më të bukur Zanë, s’kam pa!

Hej Zanë, kur shkonë n’ato pyje,
n’ato lugje gjithë freski!
Hijeshon vendit tek rrije,
buzë e kuqe si qershi!

A s’ma nep, ta kem me veti,
syrin dritë të bukurisë!
E si yll natën të shkrepi,
tej, i ngopur dashurisë!

Thuaj fjalë të ëmbël Zanë,
të më ngjis plot dashuri!
Kush t’kreh flokët e artë,
kush vendos lule mbi gji!

Thuama që ta shkruaj në kartë,
të mbetet në histori!
Me Zanën të flesh një natë,
nesër je tjetër njeri!

Të fleshë një natë me Zanë,
në gji të rrëshket si ngjalë!
Gjithë qelizat e trupit ç’janë,
ta rinojnë zemrën si djalë!
@cana