Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

PERËNDIA DASHURI

Eh, ç’më kujton moj kohë e keqe,
Po më rri si shpatë mbi kokë.
Shqiptari i zënë si lepur ndër leqe,
Nga pangopësi e botës, s’po del dot.

Ka vite e shekuj, si deti duron,
Që thonjtë ti kanë ngulur në mish.
Lumenj balte u derdhën mbi komb,
Gjuhën, gjakun, askush s’mundi ti prish.

Koha ime, ti kohë e botës ku rroj,
Hapur, e drejta po hiqet zvarrë.
Qorr të isha, nga veshët mos dëgjoj,
Mbetem pa gojë, kur shoh të ligat kalavar.

Sikur të mund të kthehej, si në filma,
Me komandë, të kthehej mbrapsht koha.
Unë pa tjetër që Homer do isha,
Dhe Shqipëria do ishte Troja.

Thonë të vjetrit “Nuk shkon dy herë”,
Vdekja mbi njerëzit, këtë e di.
As zjarri atje, ku gjithçka ka djegur,
Nuk kthehet, s’ka çfarë djeg përsëri.

Nga vdekja e Trojës, të tjerë qytete,
Krijuan dhe shtuan trojanët.
Kjo kohë do marrë dënim më vete,
Që solli në skenë Tiranët.

Gjithë, cep më cep do këndoja,
Unë, edhe po të isha Homer.
Në Olimp, tek perëndit do shkoja,
Ti pyesja edhe një herë.

Dodonë, me peshqeshe do shkoja,
Si Akil këmbëshpejti dikur.
Odisesë, udhëtimin t’ia lehtësoja.
Pinelopën ta gëzoja me burrë.

O kohë e keqe, ç’më kujtove sot,
Që shpatë mbi kokë po më rri!
Ata burra që bënë epokë,
Që dashurinë kishin Perëndi.
Tetor 20- 2018
@cana

[Ali Baba Tepele]

DASHURUAR ME DASHURINË

Kur të mungoj nga kjo botë,
Nevoj s’do kem për miqësi.
Kush më kujton dhe i mungoj,
Do më gjej në poezi.

Një ditë, kur botën ta braktis!
Edhe, të marr udhën pa kthim!
E them këtu dhe ti ta dish,
Do flasim bashkë në vargun tim.

Do flasim bashkë, ja si tani,
Kur poezinë do të lexosh.
Dhe kur të lozësh me rimën, ti,
Ëmbël dhe shpirtin do më trazosh.

Kur nga kjo botë do të mungoj,
Nuk do të shkruaj më kjo dorë.
Kush poezin do të lexoj.
Në shpirt do shkrij, çdo ngric e borë.

Këto që shkruaj, për të gjallët,
Një përmendore për poezinë.
I dua, si do deti valët,
Dashuruar, me dashurinë.

Një pjesë e shpirtit në këtë botë,
Vargun e desha si fëminë.
Çdo pasuri më është e kotë,
Nuk krahasohet me poezinë.
***********************
@cana

[Ali Baba Tepele]

DY HERË GJYSH

Ska kufi gëzimi, kur jeta e sjell,
Që të bëhem gjysh, për të dytën herë.
Muaji i bekuar, ky Shtator që shkoi,
Na solli Arionin, të gjithë na gëzoi.

Jetëgjatë urojmë, të rroj sa më shumë,
Të mirat në jetë, i burofshin lumë.
Gjyshërit urojnë, u bëftë i mbarë.
Presin dhe nxitojnë, kush ta puth më parë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

PLAGA KULLON GJAK

S’mund të flas me plagën hapur,
Më bëhet zemra farmak!
Çakej vendin tim kanë kapur,
E kafshojnë, kërkojnë gjak.

E shikojnë të braktisur,
Vetëm, këtë farë luani!
E harruan kohën e ndritur,
Kur shkëlqente jatagani.

Harruan kohët e arta,
Kur shpata delte nga mylli!
Lëvizja matej me hapa,
Qaraman me jargë kërmilli.

Nuk bëhet rigoni lis,
Historia nuk harron!
Trimëria shkon në fis,
As lisi bëhet rigon!

Shqipëtarët nëpër botë,
I çon halli, të punoj!
Po dhe vendin se shet dotë,
Do të dij edhe ta mbroj.

Planet tuaja djallëzore,
Mos mendoni mor të mjerë!
Se largimet kohë pas kohe,
Juve do t’ju bëjnë nder!

Kërkoni ta prishni gjakun,
Sa më larg more të marrë!
Kudo që ta ngrenë oxhakun,
Ata mbeten shqipëtar.

Shqipëtar që doni vendin!
Prishni planet djallëzore.
Mbaje pranë vëllanë, tëndin,
Mëso nga plagët që more.
************************
@cana

[Ali Baba Tepele]

TË GJITHËVE BURGU U PRET

Si duron mali dëborën,
Duro dhe ti zemra ime.
Qeveris i rruat këmbora,
Se vetë ka mbetur jetime!

Duro moj zemër duro,
Si duron mali me borë.
Drejtësin mos e kërko,
Vjedhin dashin me këmborë!

Dashin dhe cjapin përçorë,
Rrëmbejnë të gjithë kopenë.
Pastaj me zile, këmborë,
Popullin në gjumë venë!

Si çoban rrëmbejnë krrabën,
Edhe dorën përmbi sy.
Popullit ti japin hakën,
S'pyet për mua dhe për ty!

Gënjejnë politikanët,
Na gënjen e gjithë bota.
Kur syrin na nxjerrin tanët,
Nuk na do as Evropa!

Kur ka sherr shtëpia jote,
Edhe luftë, edhe zi...
Çfarë kërkon asaj Evrope,
Kurrë s’të japin garanci?

Për gjith ju politikanë,
Qeveri e president...
Unë për ju një thirrje kam:
Shpejto se burgu ju pret.

- 2019 -
@cana

[Ali Baba Tepele]

NËNA SHKOLLA E PARË

Kur ka shumë “Hajvanë”,
Hajvane s’ka...!
Bëj çudi dhe pyes,
Kush i polli këta?

Jo pak rastis...,
Lexoj komente,
Nga femra, lloj-lloj,
Dhe inteligjente!

Kur burrat shajnë,
Dhe poshtërojnë.
Gjynahet dhe fajet
E tyre, harrojnë!

Nuk i çoj dot,
Në plan të parë!
Se të gjithë burrat,
Janë “Qelibarë”!

Ajo që të lind,
Dhe të jep emër,
Është vetëm Nëna,
Mban emrin Femër.

Këtij emri ti japim,
Gjithë shenjtërinë.
Se është e vetmja,
Që bënë Njerinë.

Uzina e vetme,
E riprodhimit.
Shkolla e parë,
E edukimit.
****************
@cana

[Ali Baba Tepele]

ÇARKU

Në Tiranë u mblodh “Biroja”,
Fol Luli, “të lumtë goja”!
Digji gjithë mandatet tona,
Se dhe unë ashtu të doja.
Tregoj botës cep më cep,
Se u bëtë për ibretë.

Si t’ja bëjmë tani nga SPAKU?
Erdhi e keqja tek pragu.
Si minj bredhin nga sokaku,
Asnjë nuk shpëton nga çarku.
*************************
TË BËHEJ NJË SHKALLË

Krishti, Muhamedi, Buda, lart në qiell drekojnë.
Dhe një shkallë për njerzit s'mundën të ndërtojnë.
S'mundën të ndërtojnë një të vetme shkallë!
Që njerzit të shkonin, sa herë kishin mall.
@cana

[Ali Baba Tepele]

VENDI PO PRET

Shqipëria sot, hall të madh e ka,
Ka mbetur jetim, pa nënë, pa baba!
Shqipëria jonë, sot e ka një hall,
Se brënda në gji, armiku është gjall!

Armiku u ngjall, mu brenda në gji,
Edhe më i egër, edhe më i zi.
Si një re e zezë vendin po mbulon,
Po nxit vëlla vrasje, gjak po kërkon!

Armiku i brendshëm, gjer dje i pa ditur,
Metastazë kanceri, i gjakut të prishur.
Të sulmon pas krahëve, është shum i lik!
Në çdo kohë, armiku nuk bëhet mik.

Armiku s’ka vend, s’ka as ideal.
Shkatërroi gjithçka që e ngritëm mal.
Është hedhur në sulm, prish e shkatërron,
Kulturën dhe gjuhën, historinë tonë.

Këtë vend të çmuar, që na lanë të parët,
Shqipërin e mbrojnë vetëm shqipëtarët.
Nuk mbrohet nga feja, vendi dhe liria!
E mbron ideali, atdhedashuria.

Gjergji që luftoi, turkun osmanlli,
Pati ideal, vendin në liri.
Ideal e patën, vendin dhe vatanë,
Dhe ata që maleve jetën tyre dhanë.

Armiku i brendshëm po i fshin të gjitha,
Na ka mbetur vetëm xhamia dhe kisha.
Që të dyja janë armët e armikut,
Prandaj Shqipërinë kërcënon rreziku.

Një sëmundje e huaj vendin po e mbush,
Po nuk deshëm veten, nuk na do askush.
Ejani vëllezër, njeri-tjetrin duani,
Dhe nga shqiptaria, kurrë mos u ndani.

Feja jonë, është vetëm bashkimi,
Eshtë Shqipëria dhe vëllazërimi.
Të përçarë s’na do, asnjë vend i botës,
Plotë me dinjitet ti vemi Evropës.
2019-maj
@cana

[Ali Baba Tepele]

VETËM KËNGA MBETI

Të thashë disa herë,
s’më dëgjove, mua të zinë!
Çobane e bukur e fshatit,
mos e zgjuaj mullixhinë!

Kënga e mokrave dhe
ujë poshtë tyre si lumë,
Vërtet bluajnë misër e grurë,
po shpirtin vënë në gjumë!

Të thashë disa herë,
se ti, ëndrra ime ishe!
Të vije në mulli ndonjë herë,
nevojë të mos kishe!

Ashtu si gurët, dridhen
e bluajnë, nga ujë!
Ashtu, ti zemrën time,
sa herë bëje rrëmujë!

Një shami të bukur mbaje,
flokët mbështillje nga era.
Fytyrën e bukur mbështillje,
kullosje dhëntë me shqera.

Tek trazoja miellin, në gjunjë,
gurët vijnë vërdallë,
Pa pritur, tek dera u çfaqe,
me pelën e bardhë.

Një “Oh” më shpëtoj e thashë,
kur ngrita sytë përpjetë!
Ti buzagas shkarkoje pelën,
unë nuk doja më jetë.

Ç’qe ky fat për mullixhin,
rrufe në qiellin e hapur!
Mielli butë, duart më ngrinë,
zemra më kishte kapur!

Gurët e mullirit dridhen,
dy gure të rëndë,
Nuk bluajnë veç grurë,
“bluajnë edhe këngë”!

Zëri dalë nga dalë po fikej,
si dritë e qiriut,
Mbeti vetëm kënga mike,
këngë e mullixhiut.
**********************
@cana

[Ali Baba Tepele]

ARBEN DUKËS

Labova rrëzë një mali,
Pikonë flori.
Vendi ku lindi Arbeni,
Vendi Poezi.
Arben Duka, penë e artë,
Mendje ndrituri.
Gjithë jetën ja kushtove,
Nënës Shqipëri.
Për vlerat kombit i duhet,
Një bilbil si ti.
Ja shkund pluhurin nga supet,
Naim Frashëri.
Veprën tënde po e çmonë,
Gjithë populli.
I vendos “melhem” mbi plagë,
Ku i dhëmb atij.
Poetët janë të pa vdekshëm,
Rrojnë në histori.
Penë e shekullit njëzetë,
Dhe njëzet e nji.
Gjithë brezat që të lexojnë,
Ndjejnë krenari.
2019
@cana