Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- TROJA DARDANE

Kishin kohë trojanët, që sytë nga deti mbanin,
Me armët nën kokë flinin, e njërin sy të hapur!

Ende dielli pa puthur tokën, det i zi kulluar,
Nata bëhej gati të flinte, deti me mjegull mbuluar!

Anijet akease shfaqen si fantazma papritur,
Aq sa syri lirë i kapte, gjithë pa vela ngritur!

Me rremat në heshtje, bregut afroheshin, pa zhurmë,
Hidhnin spirancat në rërë, trojanët t’i zinin në gjumë!

Protesilau i Agamemnonit, ushtari më trim,
I pari preku rërën trojane, duke dhënë kushtrim!

Roja dardane më nuk priti, shenjë e mori në qafë,
Harkun në ajër ngriti, shigjetën i çoi dhuratë!

Ishte i pari nga akejtë, në tokën trojane mbeti,
Trimi që gjakun derdhi, shembull do t’a bënte mbreti!

Protesilaut, në kodrën mbi det, i ngriti monumentin,
Për shumë shekuj mbrapa, do mbetej si vëndi i shenjtë!

Në vendin e quajtur “Eleus”, ndërtuan të madhin varr,
Atje prehej edhe Patrokli, i Akilit legjendar!

Atje do faleshin, me plotë dhurata dhe mbretër!
Si Leka i Madh, bekimin perëndive kishte marrë!

Kështu na shkruan Homeri dhe Troja Dardane na doli,
Apolloni nga Olimpi, akejve sëmundje u mbolli!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- PADITURIA ERRËSIRË

S’dihet çfarë bëhet në botën tjetër...!
Kjo thënie ka mbajtur njerzit me shpresë!
Ata që besuan idenë e vjetër...,
se jeta u ndakërka në dy pjesë!

Ata që ndajnë dy pjesë këtë botë,
e bënë qëllimishtë të rrisin fitimin!
Nuk ka, një nën qiell dhe një nën tokë,
veç një jetë është për gjithë njerëzimin!

Ata që shpesh flasin për botën tjetër,
dhe njerzve të pa ditur, frikën jua shtiri!
Është feja që mbulon të vërtetën...,
pas vdekjes njeriut i mbetet vetëm hiri!

S’dihet çfarë bëhet në botën tjetër...!
Prifti dhe Hoxha e përsërisin me ngut!
Pushtet të ri në këtë botë të vjetër,
njerëzimi t’i dëgjojë, të rrijë urtë!

Drita e dijes për gjithë njerëzimin,
është Dielli që botës i jep jetë!
Mbajeni të pastër dhe shtoni dashurinë,
atëherë lumturia fund nuk do ketë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- MËNIJA E AKILIT

Homeri tregon luftën e Trojës,
me pesëdhjet e një ditë pershkrim?
Si mundet t'ja mësojmë kohës,
sekretet, të nxjerrim përfundim!

Pesëdhjet ditë mënija zgjati,
e Akil trimit për Brizeidën!
Skllavja më e bukur që ai pati,
ja rrëmbeu mbreti Atridëve!

Pesëdhjet ditë legjendari,
betuar në luftë të mos shkonte!
Mirmidonët trima me vete pati,
akejtë pa mëshirë t’i dëmtonte!

Për herë të parë akejtë ndërtuan,
një mur t’i pengonin trojanët!
Se shpatullat e Akilit munguan,
me përulje dhurata i çuan!

Çadrën ja mbushën me dhurata,
dhe skllave të reja i shpunë!
S’kursyen as lëvdatat e larta,
se ishte trimi dhe i larti burrë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- JETA S’KTHEHET MBRAPA

Gjithë lumenjtë që zhurmojnë,
vetëm drejtë detit shkojnë!
Asnjë nuk kthehet tek mali,
nga barku i tijë dalin!

Si lumi është edhe jeta,
që buron nga e vërteta!
Rrjedha nuk matet me çapa,
asnjëherë s’kthehet mbrapa!

S’kthehet mbrapa kurrë, e kurrë,
dashuria e sëmurë!
Sekretet kurrë s’i tregoi,
në zemër qysh lulëzoi!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NJË PJESË HISTORI

Mojsiu dymij e ca vjet më parë,
shkoj në majë të malit të marr porosinë!
sot prifti dhe hoxha, edhe çdo fetar,
“me celularë flasin me perëndinë”!

Urrejtja njerëzore ngriti furtunë,
e përzunë Zeusin nga vatra e tij!
Dhe zotin Krisht të pa fajshëm na e prunë,
pastaj e çuan me bujë në kryqëzim!

Të pa fajshmit u stepën dhe heshtën të gjithë,
përpara dinakërisë të njerzve të “zinj”!
I kthyen në besimtarë dhe skllevër të rinj,
dhe xhepat shpejt i mbushën me flori!

Me zjarr dhe hekur kudo që ata shkelën,
e famëshme kryqëzat, mbolli vdekje, zi!
Një tjetër fe, do vinte pas gjashtëqind vjetë,
edhe më egër do sundonte në arabi!

Nuk e deshën Zeusin e lashtë të drejtë,
se kishte shumë liri dhe s’kishte kufij!
Meritat e botës muarë në dorë vetë,
luftrat filluan për pushtet dhe pasuri!

Statujën gjigande të Zeusit shkatërruan,
që pellazgët ja ngritën me shumë krenari!
Në vend të tyre, Evropën e mbuluan,
me piktura dhe gdhëndje të “zotit” të ri!

Gjithë historinë pellazge përmbysën,
edhe kalendarin nga njëshi filluan!
Biblotekat e mëdha, u gdhinë, s’u ngrysën,
gjithë kulturën dhe shkencën mohuan!

Nga e para ç’do gjë nisi, pas dy mij vjet,
edhe shkencën njerëzimi e zhvilloj!
Më përpara do ishte, pa përkrahur fetë,
pa luftë e urrejtje, paqja të lulëzoj!

@cana

[Ali Baba Tepele]

- I VARFËR ME NDERSHMËRI

Fëmijëri të varfër shumë kalova,
çfarë t’i kujtoj asaj kohe të vështirë!
Barkun me bukë kurrë nuk e ngopa,
këpucë të reja, e kisha dëshirë!

Një palë këpucë i mbanim për mik,
dhe shpesh zbathur shkonim edhe në shkollë!
Nuk të lejonte niveli ekonomik,
t’i blije të reja një palë shollë!

Me një copë bukë shkonim në shkollë,
e vidhnim nga trarët një kokërr qepë!
Dhe librat i mbanim gjithmon në dorë,
mësonim të bëheshim diçka në jetë!

N’a duhej të shkonim të ruanim dhitë,
të zbathur, uronim të mos kishte gjëmba!
Në s’kishe dëshirë, do shkoje për frikë,
për ndryshe kërciste druri dhe pëllëmba!

Prindërit gjithmonë n’a këshillonin,
edhe pse s’ke, i varfër, nga tjetri mos merr!
Të mos gënjenim kurrë n’a edukonin,
të bëheshim të zotë, të rronim me nder!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- JETA TIRRET PAK NGA PAK

O bobo sytë ç’më panë, u ngjitën s’i hiqja dot,
mbushur gjoksi, gjysma jashtë, si dy furka mbushur plotë!

Dy furka me bashka leshi, presin dorën që t’i tjerrë,
Rinija na i mbush gjirin, jeta ngadale i mjelë!

Rinija të bën krenare, mbushur gjiri plotë për plot,
mos u bëj mëndjemadhe, vjen një kohë që s’i mbanë dot!

Vjen një kohë që shkundet pema, mbetet si një furkë bosh,
vetë e humba, a m’a vodhën, thua ç’qe ai kodosh!

Ç’qe ai, që s’e kuptova, fillin torri pak nga pakë,
fytyrës rrudhat thellohen, bërë si një fik i thatë!

Këto të mendosh moj mike, me jetën mos luaj aspak,
bashkë kohën t’a harxhojmë, zemrat nuk qëndrojnë largë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- PARTIA APO ATDHEU

N’a ndau mor, n’a ndau, n’a ndau partia,
por lumi dhe vau mbetet Shqipëria!
S’kam nga vete tjetër, nuk gjej një të dytë,
o në va të hidhem, ose të më mbytë!
O të mbytem dua, s’kam pse rroj më shumë,
s’është vetëm i imi vendi, more lumë!
A ndërrohet nëna se u vjetërua?
Atdheu, gjuha, kombi, kurrë s’u ndërrua!
Partia dhe feja, janë parazitë,
si kërpusha rrojnë, të n’a mbyllin sytë!
Kë duhet të dua, unë dhe të tjerë?
Të dua partinë, a vëndin ku kam lerë!
Thirrni mendjes, thirrni, o njerëz të mirë,
të duam njeri-tjetrin, vendin, Shqipërinë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DASHURIA NUK NDALON

Dashuria është një ndjenjë,
në shpirt të njeriut strukur!
Dhe e mbjellë kur gjen terren,
si një lule shumë e bukur!

Njerëzimi, kudo janë,
krijohen nga dashuria!
Edhe rrojnë, anë e mbanë,
gjithkush në punë të tija!

Eshtë një ndienjë e pa dukshme,
nga njerzit dhe syri jonë!
Por një vlerë e domozdoshme,
gjersa jeta pa të s’rronë!

Një lëndinë me lule plotë,
është e shtrenjta dashuri!
Vjen dimri, s’i shohim dotë,
në verë dalin përsëri!

Dashuria s’ndalon kurrë,
së mbjelli lulet e saja!
Disa dielli i bën zhur...
Disa flladit nëpër maja!

Ecën jeta dhe vazhdon,
asnjëherë nuk ndërpritet!
Është lumturi kur dashuron,
ajo zbukurohet, rritet!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- GREPI ZEMRËS

Pikë e djersës si ergjëndë,
në mes dy sisëve ka mbetur!
Ti e fshije me pëllëmbë,
dhe shikimin diku tretur!

Me pëllëmbë ngadalë fshije,
diku kish humbur shikimi!
Nga meraku, nga marazi,
djersë të kullonte gjiri!

Pala e fustanit hapur,
kishte mbetur si e ngrirë!
Hedhur ke këmbën mbi këmbë,
një statujë mermeri shtrirë!

Krevatin pa rregulluar,
shtrirë si statujë mermeri!
Dorën zgjas, për të mbuluar,
shpirti më digjet, i mjeri!

Buzë e kuqe gjysëm hapur,
si një gonxhe trëndafili!
“Grepi zemrës” diku kapur,
atje ka mbetur mendimi!

@cana

[Ali Baba Tepele]

- ZEMRA SI MALI

Kur lind në zemër dashuri,
ndienja nuk ka anë!
I vjetër qofsh, apo i ri,
të djeg si një vullkan!

Si vullkan shpërthen nga brënda,
dhe s’mundesh më t’a frenosh!
Kur nuk ka dashuri në zemra,
largë tyre të qëndrosh!

Si bora që e mbulon malin,
kap zemrën dashuria!
Bashkohet në një vend, me mallin,
çlirohet nxehtësia!

Tek një mal që s’ka rënë borë,
burime s’ka, është shterpë!
Dhe një zemër jo e ngrohtë,
dashuri nuk të jep!

Një mal prej rëre, shkretëtirë,
ngadalë tretet nga era!
As dhe një lule nuk ka mbirë,
si gjithë vëndet e tjera!

Vetë natyra e dënon,
di, lulet ku i mbjellë!
Një zemër që kurrë s’dashuron,
s’jeton dot si të tjerë!

Mali vaditur me borë e shi,
n’a fal burime plotë!
Një zemër që s’ka dashuri,
s’jeton dot në k’të botë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NJË TRADHËTARI

S’fole njëherë mor i ikur,
që fjala të, të zërë vend!
Mbete gjithmon duke shpifur,
në rrugë dhe në parlament!

Shpirtin tënd e paske shitur,
as për komb, as për atdhe!
Nga mendja “bletë e roitur”,
nga goja vetëm hale!

Çfarë shembull na ke mësuar?
Çfarë mëson nga ty rinia!
Koha ty të ka dënuar,
të dënon dhe historia!

Përfiton nga pluralizmi,
pluhur i bëre të gjitha!
Shkatërrove njerëzimin,
të damkosi politika!

Pate disa shokë me vehte,
që përkrahën çmendurinë!
E drejta, shtrëmbër nuk vete,
koha është për Shqipërinë!

@cana

[Ali Baba Tepele]

- I FSHEHTI VEND

Kam një vend, gjithmon të pres,
vend i veçantë ku takoj ty!
Ka një vend e mbaj me besë,
një zemër që na nxe të dy!

Atje gjithmon takohemi ne,
ka vend bollshëm për ne të dy!
Ka diçka, s’e ke vënë re,
shtohet më shumë drita në sy!

Sa herë takimit, më pret, të pres,
e jetës mbetet fshehtësi!
Aty tek vendi ti do më gjesh,
të shijoj ëmbël, çdo gjë ke ti!

Ato takime gjithnjë do mbeten,
zjarri dhe prushi i dashurisë!
Me kohën veç shtohen, jo nuk treten,
o shpirt i bukur i mirësisë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- ROMANTIKE

Flasin çfarë të duan,
Ata që s'na duan!
Sikur kishin parë,
Që u përqafuam!

Çfarë deshëm kuptuam,
Në sy u shikuam!
Dhe që mos na shihnin,
Prapa bregut shkuam!

Për ujë bashkë shkuam,
Bashkë u freskuam!
Për pakë u puthëm,
Ku ishim harruam!

@cana

[Ali Baba Tepele]

- FEMRA MREKULLI

Kush e bëri femrën,
mrekullitë i ndali!
Dhe kur mori frymë,
e puthi i pari!

I pari e puthi,
ndali mrekullitë!
Se nuk kishte tjetër,
të tillë meritë!

Dhe kur hapi gojën,
edhe frymë mori!
Gjithë bukuritë,
tek ajo i mblodhi!

I fali një zemër,
që kurrë nuk e nëmë!
I fali një emër,
që të bëhet Nënë!

Nga ajo lind bota,
më i miri burrë!
Ndaj femrën e nënën,
mos i lëndo kurrë!

Mos e lëndo kurrë,
që të rrosh i qetë!
Kur nuk e di dikush,
do mësoj në jetë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- LAMTUMIRË O VULË

O Sali s'e besoj kurrë,
si bën kështu more burrë!
Vare turinjtë për një vulë,
drejtësin e do si pulë!

O Sali, s'të njoha kurrë,
mos e vrit mendjen o burrë!
Atje ku i vure zjarrë,
tani futi dhe një shurrë?

Bëji shurrën këtij vëndi,
që e gjuajte me pëllëmbë!
Kurrë shpirti nuk i dhëmbi,
kush e la të lirë qënë!

Qëntë kur i lë të lirë,
do të ndyjnë vend pa vendë!
Fol, e ç’të mban barku nxirrë,
mos rri, po ngrehu në këmbë!

Ngrehu me pishtar në dorë,
anë e mbanë vëri zjarr!
Drejtësia shqipëtare,
ka kohë që nuk ndihet gjallë!

Kur gjenë shesh, bëje përshesh,
asnjeri vrullin s’ta pretë!
Drejtësia shkoj për lesh,
bëj si di dhe si do vetë!

Por një gjë t’a dish or’ shok,
ç’do gjë lahet në këtë botë!
Populli që s’duron dotë,
lamtumirë po të thotë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KËRKOJ NJË KËNGË

Të zgjidhja vargje për këngë,
lart u ngjita, gjer në Hënë!
Besoni, që s’gjeje vëndë,
mezi gjeta një pëllëmbë!

Ju tregoj, mos t’ju vij rëndë,
gjezdisa Hënën me këmbë!
Poetët mbulonin vëndë,
të gjithë e donin në këngë!

Hënë moj, e bukur Hënë,
herë e plotë, e herë e ngrënë!
Që nga koha kur ke qënë,
poetët të qetë s’të lënë!

Flas me ty, e bukur Hënë,
dhe më jep vargje për këngë!
Më jep dashuri e brëngë,
gjumin mos m’a bëj të rëndë!

Mbyllur qerpikun e rëndë,
mbaj vesh e dëgjoi këmbë!
Kur e shoh, zemra më dhëmbë,
t’i pres rrugën, nuk më lënë!

Nga n’a vjen, e madhja nëmë,
nga yt’at, a nga jot’ëmë!
Nga ata që nuk n’a lënë,
të gëzojmë jetën tënë!

Do t’a mbajmë besën e dhënë,
dashuria s’është gjëmë!
Të parët n’a e kanë thënë,
siç e gjetëm do t’a lëmë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- LUTJA IME

Do t’i lutem manushaqes,
të më falë ca aromë!
Bashkë me lulet e bajames,
çelin në të njëjtën kohë!

Brengës, mallit do t’i lutem,
me kujdes gjurmët t’i lënë!
Portë e zemrës ku të futen,
me kujdes atje të flënë!

Do t’i lutem ëndërrimit,
si fllad i lehtë kur të shkojë!
Të marrë shije ëmbëlsimit,
të mjaltit taze në hojë!

Kaltërsisë do t’i lutem,
atje kur dielli të bjerë!
Bashkë me dallgët e pagjuma,
të puthin detin e gjerë!

Do t’i lutem dashurisë,
të zgjedhë folen, ku ta ngrerë!
Si shpërblim i njerëzisë,
të mos ketë zemër të mjerë!

Lutja ime, kështu lutem,
e, gjithë forcat do t’i mbledh!
Në zemër të natyrës futem,
dhe pendimin kurrë s’e ndjej!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DAFINË E BUKUR

Dafinë e bukur Dafinë,
kush t’a shau bukurinë?
Si në Maj edhe tashtinë,
me aromë na mbushe gjinë!

Kam sevda kur shoh Ullinë,
kur piqet, kokrrat i ndrinë!
Na jep vajin si florinë,
është jetë për njerëzinë!

Të dyja pemët i dimë,
s’e ndërrojnë gjelbërimnë!
Për botën dhe për njerinë,
kurorë për paqen i rrinë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- SANTRAP KATIL BARABA

Po shkruaj një vjerrshë santrapi,
të gjitha t’i kthej së prapi!
Për gojën më të shthurur, i ziu,
së fundi e humbi dhe vulën, Saliu!

“O budallenj, më njihni mua?
As ju kam dashur dhe kurrë s’u dua!
Jamë Saliu, po ju tregoj,
do t’ju djeg e përvëloj!

Unë jam Sali Berisha, ç’më dini?
Më i egërr se bisha, më lini!
Erdha me demokracinë, e dini?
Lëmsh jua bëj shtëpinë, çfarë kini!

Santrapi, katili, baraba,
i poshtër rregjimi, merr dhe ha!
Përpara nuk gjeta asnjë ferrë,
përmbys i kthej unë me ca të tjerë!

Më shmangën nga rruga që hapa,
ju dalë si fantazëm nga mbrapa!
Lugat e kukudh, s’të kapa,
ku shkel këmba ime bje flaka!

Dorën mua s’ma ndali njeri,
kurrë nuk lash vend për drejtësi!
Asgjë të mos ketë populli shqiptar,
të huajt më bëjnë lapidar!”
@cana