Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

PSE...?

Shumë PSE kanë lindur dhe përditë lindin.
Nga dita e parë që lindi njerëzimi.
Shumë PSE përgjigje kurrë s’kanë marrë,
Që nga njerëzimi i ditës së parë!

Pse për të rriturin, Pse për fëmijnë!
Pse për natyrën, shëndetin, lirinë!
Dhe dita ditës shumë shtohen Pse-të,
Se njerëzit janë larg rrugës së drejtë.

Dhe majmen përditë parazitët e Pse-së,
Njerz të pushtetit, politikës dhe fesë.
Njerëz që trazojnë çdo ditë njerëzimin,
Paqen se njohin, po vetëm fitimin.

Pse vuajmë, Pse, Pse më bëre moj nënë?
Pse në dhe të huaj, kemi vëndin tënë?
Pse ka fëmijë që barkun s’ngopin dotë?
Pse ka fatkeq, që bomba bjenë mbi kokë?

Pse hapur na gënjejnë dhe se pranojnë dot!
Pse krime makabër dhe thonë se ka një zot!
Përgjigje për këto PSE, do ketë ndonjëher?
Njerëz pa tru, pa zemër, vesh askush se merr.
@cana

[Ali Baba Tepele]

FLI O SHPIRT

Lumë të vrullshëm, sikur pashë,
Ujë të bollshëm, ujë shumë.
Mos u hidh në të, të thashë,
Pas ty erdha edhe unë.

Në të ri u deshëm shumë
Me peshqeshe shpesh të vija.
Më trëmbi i shkreti gjumë,
Në ujë të lumit tek shihja.

Nëpër gjumë në emër thirra,
Qaja dhe pas tyja rashë.
Nga rrobat trëmbur u ngrita.
Fli o shpirt, the kur të pashë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

Syçkat dhe buzët e tua,
Përmbi hallet që më zunë.
Kur pranë faqes të afroj,
I harroj, e bie në gjumë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

Ai që të tha për mua:
“Është i keq dhe nuk të dua”
Nesër vjen e thotë për tyja:
“Nuk të bën po sytë nxirrja”.
@cana

[Ali Baba Tepele]

TË VARFËR SE LËN VATANË

S’kamja ka pllakosur fshanë.
Edhe ca shtëpi që janë,
Brinjët në ugar i lanë.
Në darkë ngjisin jorganë.
Shkolla e doktor nuk kanë,
Me kurbet frymën e mbanë,
Ujë e rrugë nuk kanë.
Të varfër, se lën vatanë.
Se një shpresë gjallë i mbanë.
Të dalë një politikanë,
Nga ata, që vëndin duanë.
@cana

[skender76]

Ai që të tha për mua:
“Është i keq dhe nuk të dua”
Nesër vjen e thotë për tyja:
“Nuk të bën po sytë nxirrja”.
@cana

Kjo esht perle!!!!

[Ali Baba Tepele]

QYQE MOJ QYQE

Qyqe moj, u bëfsh për Dhe’.
Vetëm ku-ku-n gjithnjë ke!
Ku-ku jot na zgjuan nga gjumi,
Era lehtë, perdet përkundi.

Kudo shkon, ku-ku-n me vete,
Qyqe ishe, qyqe, mbete!
Qyqe për folet që gjete,
E lë bosh atje ku vete.

Zëri me asnjë s’gjason,
Në maja pemësh këndon!
Vezë, një të vetme bën,
Mirë e fsheh, se nuk ta lën.

Qyqe moj, qyqe me halle,
Nëpër pyje, nëpër male!
Lajmëron se erdhi vera,
Shtegëton vënde të tjera.

Zog i rrallë në të dukur,
Natyra të veshi bukur!
Pëndëartë edhe plotë ngjyra,
Por mistike nga natyra.
@cana

[Ali Baba Tepele]

QAN MINUSH AGA
(sipas një motivi popullor, çam)

Minushi kish pirë Raki dhe shkoj në shtëpi.
Mori thikën dhe e theri o, gruan e tij.
…………………………………….
I besoj një thashethemi, i shkreti Minush.
Ndershmërin tek karakteri, kishte si askush.
Gruan e kishte të bukur, ishte një “Perri”,
E donte edhe të besës, për shpirtin e tij.

Eh sa keq që më trazove, o Resul Aga.
Tej përtej zemrën ma shpove dhe shërim nuk ka.
Prej marazit, humbas mëndjen, do të pi raki.
Dhe si det i egërsuar, do shkoj në shtëpi.

U thafshë moj dorë burri, çe do thikën ti!
Kur për floku e rrëmbeve, veç për një shami!
Nga marazi sytë mu veshën, bëra poshtërsi.
Shpirtin ja mora në dorë, gjak e lebeti.

Të nesërmen i del rakia dhe tek varri shkon,
Qan me zë si fëmija, zemra ja kërkon.
Ngrihu grua, ngrihu xhane, se unë bëra faj,
Ngrihu vishu e stolisu, më nuk do të shaj!

Ngrihu të shikoj në këmbë dhe vari stolit,
Hapi ata syt e bukur, merri dhe të mitë!
Si e bëra, s’më besohet, të vrava vërtetë?
Do e vras dhe veten time, më nuk dua jetë.

Të dy në tokën e zezë, të biem në gjumë.
Të më marrë dhe perëndia, se të desha shumë.
Besova Resul Aganë, se e kisha shok.
Bota do të flas për ne, u deshëm me kokë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

ARRËZ E MADHE

O Arrëz e Madhe në male,
Do këndoj një këngë për ty.
I kam shkelur ato vënde,
Bridhja kur isha fëmi.

Fshati rrëzë Trebeshinës,
Përballë malit Shëndëlli.
Erë çaji e trëndelinës,
Plotë burime ujë në gji.

Nga gryka buron një lumë,
Lumi Arrëzës është ai.
Ujë i pastër qelibar,
Ikën poshtë me shpejtësi.

Dy mullinj mbante më parë,
Gjithë fshatrat vinin aty.
Arat, ledhet, plotë me rrushë,
Kullota për dhën e dhi.

Fshatarët njerz punëtor,
Dhe fisnik për miqësi.
Njerëz bujar edhe mikpritës,
Këngë, valle dhe dolli.

Udhëtarit ti binte rruga,
Pa kafe s’të lë njeri.
Një dhallë, a një lugë mjaltë,
Ta nxirrnin me mirësi.

Qëngjin a kecin në hell,
Për mikun s’kursen njeri.
U kish hije sofra shtruar,
Të gjithë kishin blegtori.

Burra dhe gra faqekuq,
Shëndet plotë që në fëmi.
Më merr mall për ato vënde,
Njerz të mirë për shoqëri.
@cana

[Ali Baba Tepele]

KASOLLE ELIRË

Një kasolle që mban brënda,
Dy zemra të dashuruar,
Eshtë më mirë se një pallat,
Që të mban të skllavëruar.

Nuk e dua, nuk e dua,
Kurrë Pallatin pasuri.
Një kasolle të lirë dua,
Edhe pse brënda hyn shi.

Dashurin e vërtetë dua,
Gruan dhe të ngrohtin gji.
Ato ndienja që s’tregohen,
Nuk i blen dot me flori.

Liria me dashurinë,
Kasollen e ngrenë vetë.
Kur je skllav i dashurisë,
Dhe nga shpirti je një mbret.
@cana