Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- AVENTUR E ÇMUAR

Kam halle dhe derte
Sa nuk i them dot!
Në zemër ç’më preke,
Më shkrive në lot.

Lotët bien vetë,
Mendimet më mbynë.
Në shtrat s’jam i qetë,
Gjumi s’ma mbyll synë.

Për fjalët e mira,
S’ka tjetër si ti.
Të ndjeja, e dija,
Mall dhe dashuri.

Kam çfarë të kujtoj
Çfarë të them më parë!
Dhe kur e mendoj,
Digjem porsi zjarr.

Se puthjet e tua,
Nuk i harroj dot!
Herë më ngrinin buzët,
Herë më shkrinin lot!

Herë, herë më thoshe:
Unë të dua shumë!
Vetëm pak më duaj,
Se të dua unë!

Si të dua shumë,
Si të dua pakë,
Zemrën se lë dot,
Të jetë në merak!

Çmimi, aventurë e re,
Për mua për ty!
Se zoti për ne,
Është kjo dashuri.

@cana

[Ali Baba Tepele]

O MALE
(përpunuar për këngë labe)

- O ju male si duroni!- o male!
Borë dhe akull kur ngarkoni,-o male!
Zjarre dhe stane ndërroni!-o male!
Në verë nga gjumi zgjoni!-o male!
Lule, trëndelin mbuloni!-o male!
Historitë na tregoni!-o male!
Me rrufetë kur bisedoni!-o male!
Shqipëtarë kudo rroni!-o male!
Erdhi ora ti bashkoni!-o male.
@cana

[Ali Baba Tepele]

NË ZEMËR E SHKRUAR

Ishe ti, a më bënë sytë?
Më vije kaluar.
Hipur pelës së përhimtë,
Me frerët në duar.

Më zbrisje nëpër zallishtë,
Drejt lumit kulluar.
Ndrinte lëkur e fildishtë
Dhe gjoksi zbuluar.

Shkoje vije porsi era,
A sytë më bënë!
Flokë lëshuar, ç’ti merr era,
Këndon si mëllënjë.

Prisja të, të shoh me taka,
Alla qytetare!
Kur ti shkele përmbi zall,
Këmba zbathur fare!

Ajo këmbë e butë, e vogël,
Pa mendje më lë.
Të isha me fat do doja,
Të lozja me të.

Të më vraç me atë dorë,
Të butë si sfungjeri.
Në mos, prek të më shërosh,
Të mos vuaj i mjeri.

Të vraç, siç vret dashuria,
Pa pritur, pa ndjerë.
Veçuar botës të rrija,
Vetëm dhe i mjerë.

Ishe ti, a sytë më bënë?
A në ëndërr rashë?
Fërkoj sytë i gëzuar,
Kur pranë të pashë.

Ishe ti dhe s’ishte ëndërr,
As nuk mund të jetë!
Të mbaj të shkruar në zemër,
Se u deshëm vetë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

DITURIA ËSHTË VLERË

Ka të ditur të pa ditur,
Dituria është vlerë.
Siç ka Guzhinier t’uritur!
Se gatuan për të tjerë.

Guzhinieri kur gatuan,
Provon gjellët që ka bërë!
Por kjo urinë nuk e shuan!
Ai mbetet i pa ngrënë.


Po kështu “Njeriu ditur”,
Që punon me dituri!
Kalon kohën duke “situr”,
“Miell” për mbretin e tij.

Dhe në fund, që të dy majmen,
Një nga “vlera një nga era”!
Dhe nuk duan që t’ja dinë,
Kanë të hanë gojët e tjera!

Ka të ditur, shok me djallin,
Që e quajnë “ndershmëri”!
Kur të drejtin, vetë e kallin,
Thellë më thellë në burg të zi.

Gjithë njerëzit të jenë të ditur,
Dituria s’është e keqe,
Mos i bëj qejfin të ligut,
Duke ndëjtur lepe-peqe.

Dituria është dritë,
Na duhet në të vërtetë.
Siç është Dielli Rrezeartë,
Që gjith botës i jep jetë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

KECI DHE GJINKALLA
(fabula)
Gjinkalla dhe Keci zunë miqësi.
Kudo shkonte Keci, gjethe të kulloste,
Përmbi degë Gjinkalla këngës ja thoshte.
Pa pritur ndënë hije, ku bagëtia rrinë,
Vjenë ujku uritur dhe rrëmbeu Dhinë.
Gjinkalla vazhdonte këngë e melodi...
I thotë Kec i gjorë: - Duhet mbajtur zi!
Përgjigjet Gjinkalla me një ci-ci-ci...
-“Ujku s’do Gjinkalla..kërkon Kec e Dhi!”
@cana

[skender76]

O MALE
(përpunuar për këngë labe)

- O ju male si duroni!- o male!
Borë dhe akull kur ngarkoni,-o male!
Zjarre dhe stane ndërroni!-o male!
Në verë nga gjumi zgjoni!-o male!
Lule, trëndelin mbuloni!-o male!
Historitë na tregoni!-o male!
Me rrufetë kur bisedoni!-o male!
Shqipëtarë kudo rroni!-o male!
Erdhi ora ti bashkoni!-o male.
@cana

U permbyt Vlora...

[Ali Baba Tepele]

TË JEMI TË FORTË

Tu shtoftë jeta, qofsh e lumtur,
Donika Rrethej!
Në portret je shum e bukur,
Sytë kur ti kthej.

Në portret edhe në jetë,
Qëndron kaq e bukur.
Ndaj e meriton vërtetë,
Të jesh shum e lumtur.

Mësova se sa ke vuajtur,
Nuk ka qënë e lehtë.
Fati me ty paska luajtur,
Kështu është në jetë.

S’je e para, as e fundit,
Që del e helmuar.
Koha për të qën e lumtur,
Akoma s’ka shkuar.

Në jetë vetëm një gjë duhet,
Të jemi të fortë.
Se me jetën s’mund të luhet,
Kështu është kjo botë.

Mos ta shtojmë më tej urrejtjen,
Në jetë një herë vijmë.
Sa je gjallë zemra të tretet,
Veç për dashurinë.

@cana

[Ali Baba Tepele]

KUNADHJA

Kunadhe kurthin ta ngrita,
Bishtë bukura si xhufkë!
Dalngadal veshjen ta grisa,
Të prek lëkurën e butë.

Të kapa a erdhe vetë?
E bukura lozonjare.
Ç’ma grise rrjetën e shkretë,
Ah Kunadhe, moj Kunadhe!

Falma moj rrjetën që ngrita,
Doja të të kisha pranë.
Atë çast mezi e prita,
S’besova ato që thanë.

S’besova një çast të shihja,
Çapet e tua ngadalë.
Mbi gushë kokën të vija,
Të pëshpëritja ngadalë.

Të thoshja ç’është dashuria,
Që kurthe na ngre në jetë.
Si pa dashur njerëzia,
Zemra përfundon në rrjetë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

TËRMET ZEMRE

Kur më dilje afër darke
Pran shtëpis, rrugicës-o
S’kam frikë se shtje pallate...
Bukuri e lindur-o

Bukuri që s’ke të dytë,
Sa të shkojnë nazet-o!
Thahet pështyma në grykë,
S’ti gjej dotë avazet-o
@cana

[Ali Baba Tepele]

MODA
(fabul)
Zonja Dhelpër, jo si na hera,
Doli me brekë të shqyera.
Lepurushja qesh me lotë!
Thotë Dhelpra: Është modë!
Modë e bukur, si për dreq,
E grisur në vënd të keq!
@cana