Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

FUSTANI I BARDHË

Mbi fustanin tënd, ranë dy pika lot.
U tret dhe kulloi syri i bukur sot.
Nëna me babanë nuk ti fshinin dot!
Shpejtë u martove, prisje për në mot!

Djalë e goxha djalë goditi në short.
Si molla e ëmbël kur mblidhet në shportë.
Faqja jote ndrinë, si hëna e plotë.
Si Diell më dukesh, që ndrin nëpër botë.

Kush ti ndoqi çapet e të zuri dot!
Kush si ndali hapat kur të pa në portë!
Kush në krah të mori e s’të deshi fortë!
Kush është ai djalë që nga mëndja s’lot!

Mbi fustan e bardhë bien dy pika lot.
Qaje vajzërinë, më nuk bëhesh dot.
Dera ku shkon nuse dashuri buroftë
Paç jetën të gjatë dhe e lumtur qofsh.

@cana

[Ali Baba Tepele]

DASHURIA NUK ËSHTË FRIKË

Ah ky gjum i rëndë ç’ta këputi synë!
Ëndrra më e bukur të rrëmbeu tynë.
Si një zë sirene që të godet gjinë,
Gjysëm e zbuluar humbe virgjërinë.

Mbi rërën e butë, deti fare pranë,
Dallgët me rrëmujë, ah ato se ç’panë!
Dallgët llafazane vetëm shpirt nuk kanë.
Gjumin nuk ta prishin, gjoja nuk na panë.

Cila grua s’donte të ishte me fat,
Të bëhet e virgjër dhe ta humbas prapë!
Cili burrë se çmon një çast kaq jetik!
Që për djalërinë është një rast magjik!

Një peshqir i plazhit u bë historik
Dielli përmbi det dalngadal u fik.
Një zemër që do nuk e lë të ikë.
Pse nga dashuria duhet pasur frikë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

MALLI DJEG E PËRVËLON

Kush e shuan mallin,
Malli kur zemrën rrëmben!
Puthja si ujët e zallit,
Veç me të freskin e gjen.

Kush u ngop me mallin!
Malli sa zemra treti!
Hall i madh, malli,
Gjumë s’bën as Mbreti.

Kurrë su ngopën sytë!
As zemra, për dreq!
Nga gjoksi i mikes,
Duart dot si heq.

Të zë vera në kokë,
Bëhesh esëll shpejt.
Kurse vajz e ngrohtë
Të mban peng për jetë.

Të pish verë të vjetër,
Botën ëndërron.
Por si mike e ngrohtë,
Zemrën të rinon.

Një fjalë ta them mike,
Të madhen dashuri.
Ndienja bashkon zemrat.
Askush se pa me sy.

Me sy asgjë nuk duket,
Por zemra e ndien fort.
Një jetë që ke, si mundet,
Ta lëmë të shkojë kot!
@cana

[Ali Baba Tepele]

DASËM MODERNE

Bëra dasëm me miq e shokë,
Martova vajzën, fëmijën e par.
Ditën e tretë më erdhi në portë,
Nuk jetohet me atë gomar.

Po mirë, të keqen babai
Sytë ku i kishe më parë?
Jeta nuk shkon “si vaji”,
Ka edhe përplasje me fjalë!

Nuk ka të përsosur në botë,
Ne jetën e mbajmë me dhëmbë.
Po të ishin të gjithë kokëfortë
S’do kishte familje më këmbë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

I DEHUR JAM

Piva shokë piva, u bëra i marrë.
Kjo raki e rrushit nuk paska të sharë.
Nuk më mbajnë këmbët, shokë mos më shani.
Po, nuk piva shumë, një gjysëm tamzani.
Do ta hedh një valle siç e do tabani,
Kur e kthej me fund më dridhet tavani.
Gotat radhë i ktheva se ma deshi xhani,
Tani do këndoj, iso të më mbani.
Piva miq, piva, do shkoj në shtëpi,
Nuk ka lezet dasma, pa verë dhe raki.
Gotën lart e mbaj, rrofsh moj miqësi,
Gëzim e të mira çdo derë dhe shtëpi.
@cana

[Ali Baba Tepele]

60 - MENDJE VERI

Buzë detit dole, menduar më rri,
Të keqen e syrit, të syrit të zi.
Nga një lokal pranë, binte një vjoli,
Të keqen e syrit, ma ke si inxhi.

Qafa si argjend, floku si flori,
Gjerdanin me perla varur dy a tri.
Veshur më të holla, frynte një freski,
Shikimin nga deti, mbi gurin e zi.

Ç’u këput dhe ra loti mbi shami.
Vallë, çfarë tu kujtua ty moj Vitori!
Të shkëlqente loti në syrin e zi,
Për mesin e hollë lidhur një shami.

Për gushën e bardhë një gjerdan i zi,
Çfarë tu bëja syve, më mbenë tek ti!
Nga mendja e kokës u bëra veri,
Vetëm pak mbështetu në të timin gji.
@cana

[Ali Baba Tepele]

ÇFARË MBETI PËR MUA

Çfarë mbeti për mua, kujt ti qahem sot?
Ëndërrën që dua se realizoj dot.
Të kem kombin tim me një pashaportë,
Të punojmë në vend dhe jo nëpër botë.

Fëmij emigrantë nëpër shkolla plotë,
Flasin dy-tri gjuhë, shqip se mësuan dot!
Gjyshërit i duan, por e kanë të kotë,
Edhe kur takohen vesh nuk merren dot!

Çfarë mbeti për mua, se di kujt ti qahem!
Dallgë e politikës më mbyt, s’kam ku mbahem!
Det i thellë është, fundosem e s’lahem,
Pas një fije kashte kërkoj që të mbahem.

Anije popullit mbeti në Oqean,
Veç një varkë largohet me politikanë.
E braktisën popullin, se gjetën belanë,
Mbushën të gjith xhepat dhe dolën në anë.

Kjo është reforma për një drejtësi,
Hamë “gola” përditë, unë edhe ti.
Ne “lëpijmë hellin”, mishin ha Ai,
Mburru ti o popull, parlament i Zi.
@cana

[Ali Baba Tepele]

DJALLIN E KAM SHOK

O njerëz! Kjo botë u prish.
Nuk është më ajo që ish..!
Dhe Zoti s’di ku të shkojë,
Në Xhami apo në Kishë?

Sot po dëgjoj të gjith njerzit,
Të thonë: -Zoti i ka fajet!
Por dhe Ai, kur mungonë,
Domozdo që do të falet!

Natyrishtë që s’kërkon falje,
Zoti nga njerzit e vegjël.
E thotë feja, sa për tallje,
Që njerzit po kthen në “vegël”.

O njerëz! Bota u prish,
E mori ferra uratën.
Të gjithë krimbat do na hanë,
Mua dhe ata që patën.

Unë që njoha varfërinë,
E pata shok gjithë jetën.
Dhe ata që dot nuk rrinë,
Pa e mbushur mire kuletën.

Po të kishte para sheshit,
Nuk do të vuante njeri.
Por paraja është e Dreqit,
Edhe del me djallëzi.

Si u bëk’a kapitali?
Nuk e ditkam unë i ziu!
Ku i gjete, kush ti fali,
Po nuk more jetë njeriu!

Historia na mëson,
Se është derdhur gjak me gjym!
Koha sotë po ndryshon,
Kur “të mbysin me pështym”.

Për ta shkatërruar botën,
Ç’duhen bombat atomike!
Edhe Djalli ktheu rrotën,
S’ka më gra, u bën Lesbike!

Edhe burra më nuk gjen,
Ca Agallarë dhe ca Bej.
Prishet zogu që në vezë,
Po kthehen të gjith në GEY.

Kë do akuzojnë më tej,
Se ndalon lirinë e jetës!
Gëzim më të madh nuk gjej,
Ne ja nxierrim sytë vetes.

Prandaj Djalli nuk është Djall,
Gjersa je me këmbë në tokë.
Vraje mëndjen sa je gjallë,
Deklaroj se:- E kam shokë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

BUDALLAI MBRET

Shkon një budalla hedh një gur në pus,
Mblidhen dhjetë të mënçur:- Pse e hodhi, kush?
Është po i njëjti, që vë gur nën rrotë,
Hajde diskutojmë, se nuk i vë kotë!
Pyetje bënin plotë, përgjigje nuk jepej,
Çdo ditë budallai bënte si i tekej.
Disa kohë më parë…edhe ka dëgjuar,
Po tani çfarë pati? Diçka ka mësuar…!
Të pyesim njëherë, ndonjë të moshuar,
Gjetën një të ditur dhe në mosh i shkuar.
- Budallait biro, veshin mos ja ver,
Se dhe kur mbush brekët, e quan për nder.
Ti shiko të dridhet “rrota e mullirit”,
Duket që mungon “kokrra e fiqirit”.
Dihet që kandari nuk i pret kollaj,
Kur gjen pas avazit kokën pse ta çaj?
Ti duhet ta ndreqësh në ke dy gram tru,
Në rrugë e pa rrugë mos shko kuturu!
Mos rrini tek pusi, se hodhi një gur,
Se atij i shkon Gomari në Urë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

HËNA SI FLORI

Edhe Hëna nganjëherë,
Vishet e gjithë në flori.
Të shikon jo si ngaherë
Thon, ka rënë në dashuri.

Sipas kohës bën dhe veshjen,
Herë flori dhe herë ergjënd.
Herë ndryshon pamjen, qeshjen,
Herë mbahet më të rëndë.

Pamje saj të bën për vehte,
Nuk ngjanë me yjet që di.
Globi ynë e mban rreth vehtes,
Kësaj i thonë dashuri.

Cila dorë e veshi vallë,
Flori derdhur, a në ergjënd?
Ajo dorë që jo dhe rrallë,
E nxjerr si një mollë e ngrënë!


Gjysëm mollë a gjysëm drapër,
Nazemadhe nuk bën kotë!
Nuse re dhe faqe purpur,
Kur mbi detin fle e plotë.
@cana