Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- AH DOKTOR, DOKTOR

Në doktor një ditë shkova,
Ju hapa dhe i tregova,
I Thashë, me fjalë të rënda,
Një zjarr më digjte na brënda!

Doktori më shikoj gjatë,
Dhe më shtriu në krevatë.
Mati zemër e tension,
Pastaj në sy më shikon!

Në do të rrosh dhe ca mbi dhe;
Hidhu, gjej një vajzë të re!
Gjej një vajzë për merak,
Të të gudulisi pakë!

Vajzën doktori përmëndi,
Më iku zemra nga vëndi!
Ah të lutem, më beson,
Ne se kemi për zakon!

Ndjenjat, mik, janë të çuditshme,
S’janë si buka e përditëshme!
Kushtoi mendjen kur i ndjejmë,
Ndryshe ato do shpërthejnë!

Për të shijuar dashurinë,
Mbretër kanë prishur pasurinë!
Kaq të them, unë si doktor,
E ke vetë veten në dorë!

Ah doktorr, ç’është kjo marre,
Ah, mos kisha ardhur fare!
Mos u tall doktor me mua,
Shpirtin tim se japë dot hua!

Si doktor, të them një fjalë,
E shikoj se ke një hall!
Dashuria more djalë,
Nuk shtrohet në spital!

Në do zemër të shëndoshë,
Dashuria nuk ka moshë!
Eshtë e bukur, e jo frikë,
Flaka që të djeg në shpirt!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- I GJALLI GËZON

Iku dhe një vit, e çë pastaj?
Se dolën dy thinja më tepër!
Me sytë e mëndjes, jetën përlaj,
Zhubrosur e grisur si letër!

Kaloi një vit pa ndjerë, dhe çë?
U rritëm edhe një vit më shumë!
Nga jeta hiç fare, s’kuptove gjë!
Ca rrudha thellohen, lënë gjurmë!

Në je i ri, do plakesh dhe çë?
Vitet askush nuk mund ti ndalë!
Prap jetën në peshë, askush se vë,
Se jeta është det me valë!

Jetën kalove me vuajtje, çë?
Do të thonë se ishe pa fat!
Nuk më pëlqen, që rrugën ta lë,
Ka kohë për gjumin e gjatë!

Sikur fatin ta dije, dhe çë?
Ta dije se, ç’e priste njerinë!
Të drejtë të kisha, të zgjidhja një,
Pa tjetër do zgjidhja dashurinë!

Gabim nuk është të zgjidhja, çë?
Ndonjë gjë që s’bëhet nuk zgjodha!
Gjumë të bija, të zgjuhesha me të,
Asgjë më shumë s’do të doja!

Dhe ja, pa kuptuar vitet kalojnë,
Kujtime më shumë ne kemi!
Në fund të fundit, këtë gëzojmë,
Pastaj, në gjumë do jemi!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DIELLI I JETËS

Lërmë të, të shijoj me ëndje,
Çdo pjesë të trupit me dashuri!
Do jem ilaç për zemrën tënde,
Edhe dielli do jesh ti!

Çdo zemër që ka atë ndienjë,
Ajo është dhe perëndi!
Unë jam ilaç për zemrën tënde,
Dielli për mua je ti!

Kur dy zemra ndiejnë se duhen,
Pëshpërisin si fëmij!
Një yll të ka lindur nëna,
Dhe yjet bëjnë dashuri!

Oh ç’buzë e ardhur, përvëluese,
Që vetë krijuesi e ka zili!
Dhe trupi i bukur i një perrije,
Që embël ndjell në amëshi!

Dhe flok i bukur, derdhur mbi supe,
Ah floku i ndritshëm, floku i zi!
Rrethon fytyrën, kurorë mëndafshi,
Kalon dhe mbetet mitologji!

Përdore kohën, që ikën e tretet,
Dhe mbushe zemrën me dashuri!
Se zemra ime, ilaç do mbetet,
Dielli i jetës do mbetesh ti!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DHIJA PROSTITUTË
(fabula)
Dhija kabadhe, del në rrugë,
Do punonte prostitutë!
Thotë gomari: - Ç’marifete!
Merr një gomaricë me vete!

Ja kthen dhija, sy për sy:
- S’të pëlqekam unë ty?
Tundë bishtin lehtë gomari,
Pa i ngritur sytë nga bari!

- Më pëlqen, po nuk më bën...
Më vete mundimi dëm!
- O gomar, shiko çfarë cica,
S’ma kalon dot gomarica!

- Thotë edhe fjala e urtë:
“ Është dhi, një prostitutë”.
@cana

[Ali Baba Tepele]

- FRYMËZIMI IM

O shoqe fëmijërisë,
Që në ëndrra mbete!
K'to vargje të poezisë,
Merri moj me vete!

Hipur pelës kuqaloshe,
Pa samar, a shalë!
Unë kudo të shoqëroja,
Me një kalë të bardhë!

Unë me kalë, e ti me pelë,
Bashkë në gurra shkonim!
Mbajtur në jelet e qafës,
Sikur fluturonim!

Ujët e bollshëm rridhte zallit,
Kalë e pelë freskonim!
Dilnim tek buza e madhe,
Gjithë fshatin shikonim!

Shikonim arat e mbjella,
Gjithë ç’jeshilonin!
Kopeja faqes së malit,
Zile, këmborë, dëgjonim!


Rrinim pranë njeri tjetrit,
Bashkë, të pa djallëzuar!
Me gjithë shpirtë, flisnim, qeshnim,
Bukurinë e përmalluar!

Uleshim te shkëmbi madh,
Sytë nga përroi drejtonim,
Zhurmë e ujit, shkumë bardhë,
Zogjtë e korijes dëgjonim!

Kohë e largët, ka lënë gjurmë,
Fëmijërinë gjithmonë e dua!
Mendimet në gjumë më vunë,
Si dhe bukuritë e tua!

O vëndet e djalërisë,
O fshati në Shëndëlli!
Të vij dua, tu shetisë,
Frymëzimi im je ti!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TRËNDAFILI NË DËBORË

Trëndafilin në oborr,
E gënjeu e bardha borë!
Dëborë e bardhë ç’e gënjeu,
Bukurinë ja rrëmbeu!

Kur dëbor e ftohtë e puthi,
Petalet e tij i rrudhi!
Trëndafili sapo çelur,
Nga të ftohtit ishte mbledhur!

Shpesh kështu si trëndafili,
Gënjehet dhe dashuria!
Çel pa pritur në të ftohtë,
Pastaj ngrin e s’mbahet dotë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- GJUHA E NËNËS

Fluturojnë gërmat e mija,
Nga A-ja, deri te ZH-ja!
Të tridhjet e gjashtë të mirat,
Të gjuhës që më dha Nëna!

Vijnë që nga lashtësia,
Historinë mbajnë brenda!
Njohën shumë “Bajloz të zi”,
Ti ndalonin, jua kish ënda!

Një ligj e bëri Sulltani,
Dhe Patriakanë, e shënjta!
Jo, nuk i donin të lira,
Ju dukeshin shumë të rënda!

Jo, mor jo, s’ndalohet drita,
Është gjuhë e perëndisë!
Ato shkronjëza të arta,
Ja ka dhënë njerëzisë!

I dha sytë të shikojë,
I dha gjuhën që të flasë!
I dha gërmat, të këndojë,
Zëri i tijë të buças!

Të gjitha me dorë i zgjodhi,
I mbolli në Iliri!
Dhe fara e shenjtë dolli,
Hodhi rrënjë në Shqipëri!

Kush se deshi, e përbuzi,
Gjuhë e bukur, gjuha shqipe!
Kurrë kokën nuk e uli,
Shkruajti një histori drite!

Po, mor po, po fluturojnë,
Që nga A-ja, gjer tek ZH-ja!
Me asgjë nuk e ndërrojë,
Gjuhën që më ka lënë Nëna!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- GËZUAR NJË VJETORIN BENI

Viti dy mij e njëzetë,
Janar njezet e pesë...
Vjen në jetë, zemër e gjyshit,
Beni i bukur, plotë shëndet!

Erdhi data njëzet e pesë,
Sivjet mbush plotë një vjeç!
U rrite dhe më i bukur,
Në këmbë ecën vetë!

Mami babi të kujdesin,
Për ty nuk bëjnë gjumë!
Të lozin me ty, mezi presin,
Të gjithë të duam shumë!

Në përvjetorin tënd të parë,
Të gjithë ne të urojmë!
Të gëzosh jetën të gjatë,
Për ty të gjithë gëzojmë!

Gëzuar një vjetorin Beni,
Gëzuar për gjithmonë,
Gjyshi, gjyshja, të duan shumë,
Të kemi zemrën tonë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

- LAJMËTARE E PRANVERËS

Dallandyshe e vogël-o
Mbi dritaren time!
Ç’më zgjove nga gjumi,
Plot me cicërime!

Me ato cicërima,
Fare më hutove!
Në ëndërr të bukur isha,
Nga gjumi më zgjove!

Çdo vit pranë dritares,
Vjen duke kënduar!
Kurrë s’më tregove,
Sa je dashuruar!

Ti moj bisht gërshërë,
O zogu i mirë!
Njerzit shumë të duan,
Se je shpirt i lirë!

Lajmëtare e pranverës,
Je për njerëzimin!
Shkonë në vendet e ngrohta,
Ti largohesh dimrit!

Me jetën e vajzës,
Njerzit të krahasojnë!
Në tjetër fole lindin,
Në tjetër fole shkojnë!

Dallandyshe vogël-o,
Dale me ngadale!
Kur i hap ti krahët-o,
Si vajzat hedh valle!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TË QETËSOJ XHANË

Veroja dhëntë në male,
Qysh duroja a i vrarë!
Nuk më shijonte gjë fare,
Kisha kohë miken pa parë!

Gjunjët nuk më bënin fare,
Nga brenda digjesha vetë!
Flakë kisha marrë i tëri,
Nuk zbriste nga dyzetë!

Kisha kohë në fshat pa zbritur,
Të gjitha dy a tre netë!
Më dukej një kohë e gjatë,
Pa parë “dashurin e shkretë”!

Më digjte një mall na brënda,
Sikur s’do ta shihja kurrë,
Çobanët me mua qeshnin,
Më thoshin:- Je i sëmurë!

Dhe ja merrnim ndonjë kënge,
Darkave mbledhur te stani!
I këndonim dashurisë,
Për të qetësuar xhanin!

Dhe ja merrja me të qarë,
Shkonte kënga vet i tretë!
Me mëngë çe fshija ballë,
Dhe lotët më binin vetë!

Si shpuzë më digjej shtati,
Të gjithë ethet më zunë!
Kisha kohë pa dalë na fshati,
Mëndja s’qëndronte gjëkundë!

Ç’qënka shokë, dashuria,
Pa të nuk mundë të rroja!
S’doja të haja dhe pija,
Vetëm buzë të shijoja!

Mezi prisja, që të vinte,
Udhën me sy e përpija!
Dhe në ardhtë, zemra e dinte,
Një natë me të, të rrija!

Të mbuloheshim me gunë,
Dhe sharkun me flokë të gjatë!
Në sy s’do të vija gjumë,
Sa të dilte dielli artë!

Pastaj ashtu përqafuar,
Të shkëmbenim ndonjë puthje!
Kopenë si të harruar,
Ta çoj na shullëri, tutje!

Ta freskoje zemrën time,
Sa trupi të bëhej akull!
Me ngadalë buzët lëpija,
Si urrël kosi në shakull!

Edhe esëll në mëngjes,
Të pinim qumësht në kupë!
Shkumën e deles të merrnim,
Nga vedra, ulur në gjunjë!

Ti ngasësh, moj mikja ime,
Unë ti mjel, te syri shtrungës!
Të puth syrin e përhimtë,
Faqet të, ti laj me qumësht!

Dhe kështu ta ngremë folenë,
Dhe ta mbushim plotë me zoçka!
Dashuria të na mbledhë,
Ashtu, si zogjtë te klloçka!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- ME SE TA KRAHASOSH POETIN

Ti je si një lule e bukur,
Unë kthehem në një shi të lehtë!
Si gjaku nëpër deje futur,
Lëviz pa ndjerë, të mbaj në jetë!

Më mirë nga mua, ti moj lule,
Nuk gjenë më të mirin poet!
Të këndoj, në gjunjë të ulem,
E në gabofshë, si fllad të prek!

Dhe një mijë vjet behar të rrojmë,
S’do gjesh ti, jo mbi këtë tokë!
Që ty pa kushte të, të dojë,
Dhe të mbajë, kurorë mbi kokë!

Eh, eh, ky shpirti i poetit,
Që me dallgën krahasohet!
Herë merr vrullë në mes të detit,
Herë në sipërfaqe çohet!

Si deti kaltër ky shpirt, tërbuar,
Dhe era nuk më le të qetë!
Me erën tënde i dashuruar,
Pa mua je, lule pa fletë!

Si gjaku nëpër deje futur,
Lëviz pa ndjerë, në jetë të mbaj!
Nuk gjen poet, ti moj lule,
Që të këndojë, edhe të qaj!

Me vrull i çaj dallgët e serta,
Për ty moj era dashuri!
Sado vështirë të bëhet jeta,
Beso tek mua dhe unë tek ty!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- JETA S’ËSHTË E KEQE

Aman moj të keqen-o,
Për sy e për vetull-o!
Të gjitha do ndreqen-o,
Vetëm mos më thuaj jo!

Aman mollë e pjekur-o,
Zemërën mos ma ngacmo!
Më trete të shkretin-o,
Si ves e mëngjesit-o

Moj mollë e pjekur në degë,
Afrohem e dot s’të prekë!
Nuk më lë meraku shkretë,
Nuk të del, të fal një jetë!

Të keqen, aman aman,
Gjej ilaç, më bëj derman!
Shpirtin varur ma mban,
Herë më puth e herë më ndan!

Të betohem, lepe-peqe,
Ashtu si e prishe, ndreqe!
Zemrën mos e mbaj në leqe,
Një jetë kemi, s’është e keqe!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KULUMBRIA

O kulumbrija me gjëmba,
Në buzë të ledhit ke mbetur!
Kokrrat kurrë su bënë të ëmbla,
Të tharta dhe pse e pjekur!

Shiko moj shoqet e tua,
Si i mbajnë njerzit pranë!
Shiko dardhën, mollë, e ftua,
Sa fruta të ëmbël kanë!

Shiko pakë qershinë, plakur,
Që përpara teje çelë!
Kokrrat të kuqe si gjaku,
Nga lulet e bardha delë!

Ti çel vonë lulet e bardha,
Lajmëron se iku dimri!
Bashkë me ty çel edhe dardha,
Bletët me erën i ndillni!

Kulumbri, trupin me gjëmba,
Edhe lulet plotë aromë!
Vërtet s’janë kokrra të ëmbla,
Por si çajra të shëronë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NJË FIJE FLOKË

Një fije flokë të artë, nga ty të merrja,
Sytë e mi të qepja, të mos shihja tjera!

Kot kërkoj doktorr, të më shëroj mua,
Lidh e zgjidh magjinë, ato sytë e tua!

Nata ikën shpejtë dhe dita më mërzit,
Bekuar kush të rriti, të mbajti në gjitë!

Bekuar qumështi gjirit, që të rriti ty,
Qanë shpirti i vrarë, të puth ata sy!

Me lajka dhe naze, më flet e më thua,
Lajka që më çmendin edhe shumë i dua!

Një fije mjafton, që sytë e mi ti qepja,
Një jetë që kam, gjysmën do ta jepja!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- JO NË VETMI

Ku shkon natën pa hënë,
Pa dritë dhe dashuri!
Zemra ime të kam thënë,
Do mbetesh në vetmi!

Hënë, e bukur Hënë,
Ti syrin mos ma fshih!
Pas resë mbushur shtërngantë,
Pret toka dhe deti i zi!

Ah re e zezë ngarkuar,
Që dëborë hedh, a shi!
Si shiu i zemrës time,
Pa rreshtur bje gjithnji!

Se jeta është e shkurtër,
Nuk ka pa vdekësi!
Fal pak nga bukuria,
Për kohën që je i ri!

Se mosha ikën shpejtë,
Vjenë koha pleqëri!
Dhe zemra më shumë ndjenë,
Nevojë për dashuri!

Ndaj zemër të kam thënë,
Pa dritë dhe dashuri!
Në jetë nuk duhet lënë,
Vetëm, në borë dhe shi!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- MBETËM PËRQAFUAR

Trëndafili i egërr çeli,
Aromë lëshon shumë!
Pesë petale ka të tëra,
Ç’të bëj me të unë!

Në lulishten këtu pranë,
Trëndafil ka shumë!
Këpus nga një për çdo darkë,
Dhe me të fle gjumë!

Një drekë, u shtriva në hije,
Mbi barin e butë!
Me një trëndafil të bukur,
Vendosur mbi buzë!

Dëgjova ca hapa pranë,
Po prisja sy mbyllur!
Hapa sytë me ngadalë,
Pashë një vajzë të ulur!

S’pata kohë të pyes tepër,
Nga vjenë... si... kush je!
Dorë e saj si një petale,
Për mbi buzë ma le!

Sa s’më ndaloj zemra fare,
Më shumë u afrua!
Buzë e kuqe koçimare,
Bëlbëzoi...të dua!

Djersë të ftohta mbi ballë,
Më kishin mbuluar!
E bukur ndodh shumë rrallë,
Mbetëm përqafuar!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- AFËRDITA PERËNDESH

Afërdita perëndeshë,
Një kurorë bukurie!
Qëllonte atë që deshë,
Me shigjeta dashurie!

Është yll i bukurisë,
Ishte ligj fjala e saja!
Kishte trupin qeparis,
Edhe sisë të mëdhaja!

Syri saj dritë lëshonë,
Errësirën do ta ndali!
Sisa qumështë buronë,
Njerëzimit që t’ja fali!

Kishte lindur për dashuri,
Atë, shumë e dashuruan!
Faethoni, djalë i ri,
Në puthje mbeti harruar!

E bukura perëndeshë,
Ylli i saj kur të dali!
Çfarë pati, edhe desh,
Të gjitha botës ja fali!

Afërdita perëndeshë,
Armë bukurin e kish!
Ai mashkull që e desh,
Kishte lindur me këmishë!

Dhe vetë emri Afërdita,
Dritën na e sjell më afër!
Mbi kokë e kemi përdita,
Na ndriçonë edhe natën!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NGRIJI SYTË BOTA IME

Det, or det, i zemrës sime,
që të qetë nuk më lë!
Hallet, brenga, bëhen mal,
rrugën përpara ma zë!
Ta qëlloj, ta vras të keqen,
që më fshihet nëpër të!
Pastaj, shpirti qetësuar,
gjumë të bjerë dhe të flë!
* * *
Gjithë jetën mbeti i varfër,
ai që s’gënjeu dot!
Mbeti i ndershëm në jetë,
dhe pse mëndje pati plotë!
Bëri “një gomar” me shkollë,
përmbi libra u tëkurrë!
S’u përpoq të gënjej tjerët,
nga e drejta s’luajti kurrë!
* * *
Rrethuar nga të pa ndershmit,
ngritën dallgë të mëdha!
Thoshin: “Budalli dhe ndershmëria,
vetëm brirë që nuk ka”!
Sado që të sillesh mirë,
bota nuk të vlerëson!
Ndaj përpiqu edhe ti,
sillu si ata, mashtro!
* * *
Prit, o prit, o i uruar,
bëje dhe ti zemrën det!
Kur ke mundësi për mirë,
përse botës i bën keq!
Dhe pastaj më përbetohesh,
perëndinë e çon në dreq!
Sikur bota paska mbetur,
që i vetëm unë ta ndreq!
* * *
Ah, pse erdha, të jetoj,
në k’të botë të sëmurë!
Po ta dija, po të mundja,
nuk do kisha ardhur kurrë!
Të jetosh me njerëzimin,
qënka kaq shumë e vështirë!
S’ka ndryshim nga pylli errët,
ku jeton një egërrsirë!
* * *
Egërrsirrat, njëra-tjetrën,
vjedhin, shqyejnë pa mëshirë!
Siç bën dhe politikani,
sado, njeri i veshur mirë!
Dhe të tjerët rreth e rrotull,
thjeshtë i quajnë të aftë!
Shtresë e ulët, e pa ditur,
që duhet të punoj për ta!
* * *
Ngriji sytë njëherë moj botë,
dhe shikoj këto dallime!
Ashtu si rreh zemra jote,
ashtu rreh dhe zemra ime!
Ashtu si tek zemra jote,
kurrë të keqe si ke bërë!
Po ashtu, mendo të tjerët,
dhe të vuajnë mos i lër!
* * *
Mos e lër një zemër tjetër,
një fëmijë që të vuaj!
Gruan, nënën dhe fëmijën,
mos i bëj kurrë të qaj!
Loti tyre është i rëndë,
edhe gurin ka thërmuar!
Njerzit kanë një të drejtë,
të jetojnë të lumturuar!
* * *
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TË KEQEN E GUSHËS
(përpunuar për këngë)

Të keqen e gushës - moj,
që gjerdanin mbanë!
Diti zemra diti – moj,
kur hodhi sevdanë!
Jelekun e bukur - moj,
peshqesh ty ta dhanë!
U bubu na brënda – moj,
për ato që mbanë!
Jeleku me ruaza – moj,
aman moj, ç’mbështjellë!
Dy mollë të arta – moj,
të pjekur në degë!
Ata flokë të bukur – moj,
ku ma lidh shaminë!
Tregoma adresën – moj,
ku e ke shtëpinë!
Të trokas te porta – moj
të shpreh dashurinë!
Të më japësh faqen – moj,
buzën si shpërblim!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TA KALOJMË JETËN TË DY
(këngë)
- Një ditë nga fshati dola,
Koha ishte bukuri!
Në portë doli mes holla,
Floku për’mi gjoks ç’i rri!
Një tufë lule i çova,
Ajo se shikon me sy!
Merre moj tu thaftë dora,
Nuk beson në dashuri!
Pritëm vashë se të dua,
Mos paça dritën në sy!
Lejen prindët ma kanë dhënë,
Të marr një vajzë si ty!
Unë beqar ti pa martuar,
Ta bashkojmë jetën të dy!
- Më pëlqen o djalë të dua,
Zemra më mbeti te ty!
Hajde folë me babanë,
Ta kalojmë jetën të dy!
@cana