Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- AH DOKTOR, DOKTOR

Në doktor një ditë shkova,
Ju hapa dhe i tregova,
I Thashë, me fjalë të rënda,
Një zjarr më digjte na brënda!

Doktori më shikoj gjatë,
Dhe më shtriu në krevatë.
Mati zemër e tension,
Pastaj në sy më shikon!

Në do të rrosh dhe ca mbi dhe;
Hidhu, gjej një vajzë të re!
Gjej një vajzë për merak,
Të të gudulisi pakë!

Vajzën doktori përmëndi,
Më iku zemra nga vëndi!
Ah të lutem, më beson,
Ne se kemi për zakon!

Ndjenjat, mik, janë të çuditshme,
S’janë si buka e përditëshme!
Kushtoi mendjen kur i ndjejmë,
Ndryshe ato do shpërthejnë!

Për të shijuar dashurinë,
Mbretër kanë prishur pasurinë!
Kaq të them, unë si doktor,
E ke vetë veten në dorë!

Ah doktorr, ç’është kjo marre,
Ah, mos kisha ardhur fare!
Mos u tall doktor me mua,
Shpirtin tim se japë dot hua!

Si doktor, të them një fjalë,
E shikoj se ke një hall!
Dashuria more djalë,
Nuk shtrohet në spital!

Në do zemër të shëndoshë,
Dashuria nuk ka moshë!
Eshtë e bukur, e jo frikë,
Flaka që të djeg në shpirt!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- I GJALLI GËZON

Iku dhe një vit, e çë pastaj?
Se dolën dy thinja më tepër!
Me sytë e mëndjes, jetën përlaj,
Zhubrosur e grisur si letër!

Kaloi një vit pa ndjerë, dhe çë?
U rritëm edhe një vit më shumë!
Nga jeta hiç fare, s’kuptove gjë!
Ca rrudha thellohen, lënë gjurmë!

Në je i ri, do plakesh dhe çë?
Vitet askush nuk mund ti ndalë!
Prap jetën në peshë, askush se vë,
Se jeta është det me valë!

Jetën kalove me vuajtje, çë?
Do të thonë se ishe pa fat!
Nuk më pëlqen, që rrugën ta lë,
Ka kohë për gjumin e gjatë!

Sikur fatin ta dije, dhe çë?
Ta dije se, ç’e priste njerinë!
Të drejtë të kisha, të zgjidhja një,
Pa tjetër do zgjidhja dashurinë!

Gabim nuk është të zgjidhja, çë?
Ndonjë gjë që s’bëhet nuk zgjodha!
Gjumë të bija, të zgjuhesha me të,
Asgjë më shumë s’do të doja!

Dhe ja, pa kuptuar vitet kalojnë,
Kujtime më shumë ne kemi!
Në fund të fundit, këtë gëzojmë,
Pastaj, në gjumë do jemi!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DIELLI I JETËS

Lërmë të, të shijoj me ëndje,
Çdo pjesë të trupit me dashuri!
Do jem ilaç për zemrën tënde,
Edhe dielli do jesh ti!

Çdo zemër që ka atë ndienjë,
Ajo është dhe perëndi!
Unë jam ilaç për zemrën tënde,
Dielli për mua je ti!

Kur dy zemra ndiejnë se duhen,
Pëshpërisin si fëmij!
Një yll të ka lindur nëna,
Dhe yjet bëjnë dashuri!

Oh ç’buzë e ardhur, përvëluese,
Që vetë krijuesi e ka zili!
Dhe trupi i bukur i një perrije,
Që embël ndjell në amëshi!

Dhe flok i bukur, derdhur mbi supe,
Ah floku i ndritshëm, floku i zi!
Rrethon fytyrën, kurorë mëndafshi,
Kalon dhe mbetet mitologji!

Përdore kohën, që ikën e tretet,
Dhe mbushe zemrën me dashuri!
Se zemra ime, ilaç do mbetet,
Dielli i jetës do mbetesh ti!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DHIJA PROSTITUTË
(fabula)
Dhija kabadhe, del në rrugë,
Do punonte prostitutë!
Thotë gomari: - Ç’marifete!
Merr një gomaricë me vete!

Ja kthen dhija, sy për sy:
- S’të pëlqekam unë ty?
Tundë bishtin lehtë gomari,
Pa i ngritur sytë nga bari!

- Më pëlqen, po nuk më bën...
Më vete mundimi dëm!
- O gomar, shiko çfarë cica,
S’ma kalon dot gomarica!

- Thotë edhe fjala e urtë:
“ Është dhi, një prostitutë”.
@cana

[Ali Baba Tepele]

- FRYMËZIMI IM

O shoqe fëmijërisë,
Që në ëndrra mbete!
K'to vargje të poezisë,
Merri moj me vete!

Hipur pelës kuqaloshe,
Pa samar, a shalë!
Unë kudo të shoqëroja,
Me një kalë të bardhë!

Unë me kalë, e ti me pelë,
Bashkë në gurra shkonim!
Mbajtur në jelet e qafës,
Sikur fluturonim!

Ujët e bollshëm rridhte zallit,
Kalë e pelë freskonim!
Dilnim tek buza e madhe,
Gjithë fshatin shikonim!

Shikonim arat e mbjella,
Gjithë ç’jeshilonin!
Kopeja faqes së malit,
Zile, këmborë, dëgjonim!


Rrinim pranë njeri tjetrit,
Bashkë, të pa djallëzuar!
Me gjithë shpirtë, flisnim, qeshnim,
Bukurinë e përmalluar!

Uleshim te shkëmbi madh,
Sytë nga përroi drejtonim,
Zhurmë e ujit, shkumë bardhë,
Zogjtë e korijes dëgjonim!

Kohë e largët, ka lënë gjurmë,
Fëmijërinë gjithmonë e dua!
Mendimet në gjumë më vunë,
Si dhe bukuritë e tua!

O vëndet e djalërisë,
O fshati në Shëndëlli!
Të vij dua, tu shetisë,
Frymëzimi im je ti!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TRËNDAFILI NË DËBORË

Trëndafilin në oborr,
E gënjeu e bardha borë!
Dëborë e bardhë ç’e gënjeu,
Bukurinë ja rrëmbeu!

Kur dëbor e ftohtë e puthi,
Petalet e tij i rrudhi!
Trëndafili sapo çelur,
Nga të ftohtit ishte mbledhur!

Shpesh kështu si trëndafili,
Gënjehet dhe dashuria!
Çel pa pritur në të ftohtë,
Pastaj ngrin e s’mbahet dotë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- GJUHA E NËNËS

Fluturojnë gërmat e mija,
Nga A-ja, deri te ZH-ja!
Të tridhjet e gjashtë të mirat,
Të gjuhës që më dha Nëna!

Vijnë që nga lashtësia,
Historinë mbajnë brenda!
Njohën shumë “Bajloz të zi”,
Ti ndalonin, jua kish ënda!

Një ligj e bëri Sulltani,
Dhe Patriakanë, e shënjta!
Jo, nuk i donin të lira,
Ju dukeshin shumë të rënda!

Jo, mor jo, s’ndalohet drita,
Është gjuhë e perëndisë!
Ato shkronjëza të arta,
Ja ka dhënë njerëzisë!

I dha sytë të shikojë,
I dha gjuhën që të flasë!
I dha gërmat, të këndojë,
Zëri i tijë të buças!

Të gjitha me dorë i zgjodhi,
I mbolli në Iliri!
Dhe fara e shenjtë dolli,
Hodhi rrënjë në Shqipëri!

Kush se deshi, e përbuzi,
Gjuhë e bukur, gjuha shqipe!
Kurrë kokën nuk e uli,
Shkruajti një histori drite!

Po, mor po, po fluturojnë,
Që nga A-ja, gjer tek ZH-ja!
Me asgjë nuk e ndërrojë,
Gjuhën që më ka lënë Nëna!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- GËZUAR NJË VJETORIN BENI

Viti dy mij e njëzetë,
Janar njezet e pesë...
Vjen në jetë, zemër e gjyshit,
Beni i bukur, plotë shëndet!

Erdhi data njëzet e pesë,
Sivjet mbush plotë një vjeç!
U rrite dhe më i bukur,
Në këmbë ecën vetë!

Mami babi të kujdesin,
Për ty nuk bëjnë gjumë!
Të lozin me ty, mezi presin,
Të gjithë të duam shumë!

Në përvjetorin tënd të parë,
Të gjithë ne të urojmë!
Të gëzosh jetën të gjatë,
Për ty të gjithë gëzojmë!

Gëzuar një vjetorin Beni,
Gëzuar për gjithmonë,
Gjyshi, gjyshja, të duan shumë,
Të kemi zemrën tonë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

- LAJMËTARE E PRANVERËS

Dallandyshe e vogël-o
Mbi dritaren time!
Ç’më zgjove nga gjumi,
Plot me cicërime!

Me ato cicërima,
Fare më hutove!
Në ëndërr të bukur isha,
Nga gjumi më zgjove!

Çdo vit pranë dritares,
Vjen duke kënduar!
Kurrë s’më tregove,
Sa je dashuruar!

Ti moj bisht gërshërë,
O zogu i mirë!
Njerzit shumë të duan,
Se je shpirt i lirë!

Lajmëtare e pranverës,
Je për njerëzimin!
Shkonë në vendet e ngrohta,
Ti largohesh dimrit!

Me jetën e vajzës,
Njerzit të krahasojnë!
Në tjetër fole lindin,
Në tjetër fole shkojnë!

Dallandyshe vogël-o,
Dale me ngadale!
Kur i hap ti krahët-o,
Si vajzat hedh valle!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TË QETËSOJ XHANË

Veroja dhëntë në male,
Qysh duroja a i vrarë!
Nuk më shijonte gjë fare,
Kisha kohë miken pa parë!

Gjunjët nuk më bënin fare,
Nga brenda digjesha vetë!
Flakë kisha marrë i tëri,
Nuk zbriste nga dyzetë!

Kisha kohë në fshat pa zbritur,
Të gjitha dy a tre netë!
Më dukej një kohë e gjatë,
Pa parë “dashurin e shkretë”!

Më digjte një mall na brënda,
Sikur s’do ta shihja kurrë,
Çobanët me mua qeshnin,
Më thoshin:- Je i sëmurë!

Dhe ja merrnim ndonjë kënge,
Darkave mbledhur te stani!
I këndonim dashurisë,
Për të qetësuar xhanin!

Dhe ja merrja me të qarë,
Shkonte kënga vet i tretë!
Me mëngë çe fshija ballë,
Dhe lotët më binin vetë!

Si shpuzë më digjej shtati,
Të gjithë ethet më zunë!
Kisha kohë pa dalë na fshati,
Mëndja s’qëndronte gjëkundë!

Ç’qënka shokë, dashuria,
Pa të nuk mundë të rroja!
S’doja të haja dhe pija,
Vetëm buzë të shijoja!

Mezi prisja, që të vinte,
Udhën me sy e përpija!
Dhe në ardhtë, zemra e dinte,
Një natë me të, të rrija!

Të mbuloheshim me gunë,
Dhe sharkun me flokë të gjatë!
Në sy s’do të vija gjumë,
Sa të dilte dielli artë!

Pastaj ashtu përqafuar,
Të shkëmbenim ndonjë puthje!
Kopenë si të harruar,
Ta çoj na shullëri, tutje!

Ta freskoje zemrën time,
Sa trupi të bëhej akull!
Me ngadalë buzët lëpija,
Si urrël kosi në shakull!

Edhe esëll në mëngjes,
Të pinim qumësht në kupë!
Shkumën e deles të merrnim,
Nga vedra, ulur në gjunjë!

Ti ngasësh, moj mikja ime,
Unë ti mjel, te syri shtrungës!
Të puth syrin e përhimtë,
Faqet të, ti laj me qumësht!

Dhe kështu ta ngremë folenë,
Dhe ta mbushim plotë me zoçka!
Dashuria të na mbledhë,
Ashtu, si zogjtë te klloçka!
@cana