Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

ARIONI VOGËL

Kam një nip të vogël,
Shtator, mbush dy vjet.
Ashtu gjysma-gjysma,
Ka filluar dhe flet.

Gjysi,gjysi dhija,
Dhe keci, bëjnë mee,
Hajde mbaje pakë,
Mua nuk më le!

Ja kështu si babi,
Tek koka e mban,
Unë ta kap për veshi,
Se e kam shumë xhan!

Gjyshi s’ja prish dot,
Bënë si i thonë,
Se e dua shumë,
Nipin tim, Arion!

Me Arionin ndihem,
Male përmbi male,
Nuk ja prish dot qejfin,
Më bën të hedh valle!

Malli më ka marrë,
Ca kohë më mungon,
Shkoi në Gjermani,
Nipi im Arion!

U larguan fëmijtë,
Kështu e ka kjo jetë,
Gjyshi e uron,
Veç shëndet të ketë.

Gjyshi edhe gjyshja,
I urojnë shëndet,
Këtë vjerrsh të vogël,
Ja dhuroj buqetë!

Gusht 2020

[Ali Baba Tepele]

Njerëz mesoni të vërtetën,
Bëni qejf sa rroni!
Kush ka shkuar në botën tjetër,
Më mos e kërkoni.!
@cana

[Ali Baba Tepele]

SKA KU GJENI MË MIRË
(fabula)

Zonja dhelpër, skile e vjetër,
Që, pa vjedhur s’la kotec!
Dhelpërushin nxit, me pa tjetër,
Që të bëhet president!

Dhelpërushi shkrehu qimet,
Gjithë lëkurën zë e tund!
Kam në dorë të bëj ndryshimet,
Kurrë besimin mos e humb!

I kam mësuar gjithë rrugët,
Me qetësi e dashuri...
E në shpëtoftë ndonjë zoçkë,
Do të gjej kotec të ri!

Bashkimin s’keni çe doni,
Është gjëja shkatërrimtare!
E thashë unë, më besoni,
Atje s’të zë dhëmbi fare!

E tani më mirë se mua,
Kot s’më thonë “sua dhelpër”!
Bëj si di dhe bëj si dua,
Vëndi më takon, pa tjetër!

[Ali Baba Tepele]

Për gjithë Tepelenasit.

TEPELENA 2100

Tepelenë e Veliqot,
Bëj ti ndaj, e si ndaj dot,
Një urë që bashkoi dy botë,
Kurveleshi punon fortë,
Veç me mish nuk i ngop dotë!

Veliqot e Tepelenë,
Degë të një trungu mbenë,
Të dëgjuar për pushkë dhe penë!
Është qendra më nevralgjike,
E gjithë Shqipërisë etnike.

- P.S. - Kjo poezi i kushtohet Tepelenës së vitit 2100, e cila, vetëm qyteti do të arrij mbi 300 mijë banorë, do të jetë qendër e madhe kulturore, arsimore, shëndetësore, turistike. Ata që do ta jetojnë, do ta dashurojnë shumë atë vend dhe të huajt do ta lakmojnë.
@cana...Danel Cana 2020.

[Ali Baba Tepele]

- TALLEN ME TË URTIN

Ndodh nga një herë, si pa kuptuar,
S'ka rëndësi në shpesh a rrallë!
Që hundët fusim atje ku s'duhet
Dhe ... gripin e kemi përlarë!

Nganjëherë ndodh, e vërtetë,
Shumë padituri ka kjo botë!
Dhe pellgu me ujë të duket det,
Kur në të bje dhe s’ngrihesh dot!

Në këtë botë, gjithçka ndodh,
Se njerzit kudo njëlloj nuk janë!
Shumë e dinë se është e kotë,
Zotin e zbresin në tokë, kur duanë!

Kjo botë, ende nuk ka mësuar,
Se ç’është mirë dhe ç’është keq!
Dhe kur më shohin të menduar,
Më thonë: “O plak, vajte për dreq”!

Disa, që rrojnë me të këqia,
Nuk u pëlqen e mira kurrë!
Ndaj, kur dëgjojnë, veshët mbyllin
Dhe tallen me të urtin burrë!

Sa do vazhdosh kështu o botë?
O njeri, ti rri e mendo!
E keqja zbuluar del mbi tokë,
Ndaj, dije mblidh, këtë mëso!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KORBI DHE SHQIPONJA

Shqiponja është mbret i qiellit,
Natyra s'ka bërë të dytë!
Njerzit e kanë patur shembull,
Gjithmon e kanë dashur si sytë.

Gjithmonë i kanë admiruar,
Të sajat vende, kudo e lirë!
Në gur e gdhendën, për të jetuar,
Në metale të çmuara, xhevair!

Shqiponja me krahët e fortë,
Qiellit kaltër shpalos lirinë!
Po s’mund të thotë se është shqiponjë,
Një sorrë që hipën mbi shpinë!

Sa sorra mbi shqipen tonë
Kanë hipur dhe sot lëvdohen!
Po korbi nuk bëhet shqiponjë,
Ka shekuj që kot mundohen!

I çmojmë të parët tanë,
Na e lanë të gdhendur në gur!
Një shpirt dhe një gjak kanë,
Dhe trimat e vunë në flamur.
@cana

[Ali Baba Tepele]

- ËSHTË NJË VEND

Është një vend me plotë sekrete,
Me male të lartë dhe dete,
Ç’të sheh syri, poshtë dhe lartë,
Lumenj me ujë të kristaltë.
Njerëz të bukur, me besë burri,
Ku fjala peshon sa guri…
Ku Zeusi, perëndia,
Ka edhe sofrën e tija!
Përplasje e tij me Titanët,
Luftë që ishte më e rënda,
Në Tartar i mbylli brënda!
* * *
Eshtë një vend, vendi im,
Që përtërin energjinë…
Ndezur e mban dashurinë,
Me një fllad që të ngroh gjinë.
Mban një histori të vjetër,
Sa dielli, që nuk ka tjetër,
Për mijra vjet rrezaton,
Dritë hedh dhe nuk ndryshon,
Për vendin që dashuron.
Ai vend, mbetet për mua,
Nga të gjitha shumë e dua.
* * *
Është një vend i rrallë,
Mban çdo gjë të gjallë,
S’ta merr mendja dot,
Po se pe, është kot,
Ujë të bollshëm plot!
Është kjo tokë, ky vënd,
Plotë ar dhe ergjënd,
Të parët e ndërtuan,
Erdh dhe e luftuan,
Me fis dhe me farë,
Që këtej kanë dalë,
U bashkuan me djallë!
* * *
Përmbi kokë u rri,
Për pak pasuri,
Prishën, shkatërruan,
Dhe u pasuruan!
Është një vend i mirë,
Që sot s’është i tillë,
Gjaku i ka ngrirë!
Sytë po i ftohen,
Bijtë e tij largohen!
Flet po kush dëgjon!
Bijtë nuk i ndalon,
Ndihmë nga ne kërkon!
* * *
E xhveshën, e lanë,
Bijtë e tija janë,
Ca politikanë,
I prenë ca damarë,
E nxuarr në pazar!
O bijë dhe bija,
Do vijë drejtësia!
Për lecke tu marrë,
Dhe tu bëjë varrë!
Se vendi lëngon,
Shpirti tij mallkon,
Kush e vjedh, s’harron!
* * *
Është si fëmija,
Çdo gjë rregjistron,
Edhe kur të rritet,
Llogari kërkon!
Mos e lini, mos...
Vendin që të vuaj!
Dhe mos e braktisni,
Bridhni nëpër botë!
Se s’të bëhet tjetër,
Sikur vendi jot!
* * *
O popull, sytë hapi,
Dhe për krahu kapi!
Ca politikanë,
Të liq, sharlatanë,
Gjuhë të keqe kini,
Ca shajnë, ca lëpini!
Popull, më mos lini,
Në kokë u bini!
Mos kini mëshirë,
Të jetë vendi mirë!
Çdo të mirë mbani,
Njëri tjetrin duani!
Trimërinë në doni,
Gjuhën shqipe mbroni,
Botës ti tregoni!
Se rron shqipëtari,
Edhe Shqipëria,
Kjo është demokracia!
* * *
@cana 2020

[Ali Baba Tepele]

- EVROPË E TURPËRUAR

Evropës i duhet të turpërohet,
Nga vetja dhe bota, ti vijë rëndë!
Kombin shqiptar, e lë të coptohet,
Dhe gjuhën shqipe, që është gjuha Mëmë!

Me kongrese fantazmë vet i përçau,
Demagogë përçarës, futën njëqind fe!
Tokën shqiptare, në tetë pjesë e ndau,
Edhe sot shqiptarët, po i le pa atdhe!

Populli ynë ka një fjalë të urtë,
“Ai kalë që të shtje, ai të ngre prapë”!
Bashkë kemi qënë, që nga koha e gurtë,
Dhe sa të jetë jeta, do të jemi bashkë!

Ndale Evropë, një ditë, atë dorë,
Se kombi shqiptar kurrë nuk të sulmoj!
Në kohë të mirë, në shi, në borë,
Nga shpata osmane, me gjak të mbroi!

Sot për shqiptarët hedh plotë akuza,
Të drejtat e tyre i jep me pikatore!
Nuk është shumë largë “hunda nga buza”,
Ti lemë pretendimet, të kapemi për dore!

Duhet vërtetë, të vesh në punë llogjikën,
Përpara botës kurrë të mos ndjesh turp!
Natyra e bëri, nga ana gjeografike,
Që bashkë të jemi, një zemër, një trup!

@cana 2020

[Ali Baba Tepele]

- DUHET KTHJELLTËSI

Malli na ka marrë o bij,
Për tu përqafuar...
Na ndau kovid-kolera,
Virus i mallkuar!

Sëmundjen që shpiku djalli,
Virus i pa parë!
Ndau fëmijën nga nëna,
Gjithë botën ka ndarë!

S’di nga të mbrohesh më parë,
Nuk di nga të ruhesh!
Gjithë njerzit maska mbajnë,
Rri largë, se sëmuresh!

Pyet nipi, pyet mbesa,
Fëmijtë, nëpër botë!
Kur ti heqim këto maska,
Ne nuk luajmë dot?

Gjithë njerzit një pyetje bëjnë,
Si do ti vejë halli?
Ti puthim, me ta të flëmë,
Nipi, mbesa, vajza, djali…

Njerëzimi i pafuqishëm.
Ta luftoj të keqen!
Nuk është sëmundje natyrës,
As nga një botë tjetër!

Është dhuratë e pjellës keqe,
Të vuaj njerëzia!
Bota ti rrijë, lepe-peqe,
I shtohet pasuria!

Unë si pjesë e kësaj bote,
Veç një lutje kam…
Po të jemi bashkë të gjithë,
Kemi për t’ia dalë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- RËNDËSI KA JETA

Ç’rëndësi ka litari i artë,
Kur vdekja është e barabartë?
S’kam çe dua të artin litar,
Kur rreth qafës jetën do ma marr?

Të vdekurit janë të gjith njëlloj,
Nuk kam parë që vendin ta ndërroj!
Nuk kam parë se qejfi i ka mbet,
Varrosur në tokë, a hedhur në det!

Nga botë e gjallë ka që nxitojnë,
Veten vrasin, në parajsë të shkojnë!
S’kam parë e dëgjuar të kthehen prap,
Varuar, mbytur, me litar të artë!

Ç’rëndësi ka i arti litar,
Kur jetën mua ma merr?
Nuk ka rëndësi si shkon në varr,
Shkon vetëm a me të tjerë!

Rëndësi ka jeta e gjallë,
Jo jeta e vdekur në varr!
O njerëz, mendohuni më parë,
Ta mbroni, dashuroni jetën!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- PASURI E MADHE
(Këngë labe)

Ah moj shqipe krahë bukur,
Durimin e botës ke!
Ah mor djalë paç uratën,
Zemër e durim më dhe!
Jetën ta bënë furtunë,
Ti furtunën frikë se ke!
Rrënjët e tua më shumë,
I forcove përmbi dhe!
Kush të deshi dhe të mbrojti,
Nga drita jote u dhe,
Të duan vendin e kombin,
Pasuri e madhe je!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- LUM I JETËS DASHURIA
(Përpunuar për këngë )

Vinte lumi trumbull-o,
Trumbull lumi vinte!
Dilte vajza anës-o,
Habere ti binte!

Dilte vajza edhe priste,
Lumin-o me valë
Sikur lumi do ti binte,
Të vetëmin djalë!

Duke përzën njëra-tjetrën,
Rendin valët-o!
Merri lum ëndrrat e mia,
Te djali mi ço!

Dilte vajza anës lumit,
Priste të kullohej!
Me djalin që shumë e donte,
Priste të martohej!

Erdhi lumi i kulluar,
Valë e përmbi valë!
Një kuti vajzës ç'i pruri,
Fustanin e bardhë!

Djalë e vajzë përqafuar,
Lum i bukur-o,
Dallgë për zemrat dashuria,
Lum i jetës-o

Refren:
Ç'i thotë vajza valës-o ,
Aman nxirrma ëndrrën-o!
Se do los në zall me to,
Se kam mbetur vetëm-o!
@cana
* * *

Sot një qen të vrasësh,
do të çojnë në burg!
Një femër të përdhunosh,
do shkosh në qeli!
Çudi, nuk u dënuan kurrë,
përdhunuesit e nënës Shqipëri!
@cana
* * *
Delikate, e pafajshme, Zanë e ëndërrave je ti!
Shëtit në pyje të errët dhe pi " ujë " në poezi!
Etur, pret të ngrohtën puthje, të vij përmi buzë të rri…
Vëndin bosh në zemrën tënde ta mbush plot me dashuri. ..!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- PUTHËM AVASH

Ku të vajti syri, ç'qe moj ajo ditë,
Që djalit të vetëm, ti i zure pritë!
Flokët pendë korbi, faqet kuqëremtë,
O puthëm, i the, o unë vdes në vend!

O puthëm në buzë, puthëm me avash,
Ose zemra ime gati të pelcas!
Puthëm të shërohem, më shtërngo në gji,
Veç për ty betohem, kam shumë dashuri!

Nga këmbët tek koka, pasi ka vështruar,
Djali të rrëmbeu, shumë i dashuruar!
Puthur, përqafuar, të futi në gji,
Si ta lerë të vyshket një lule si ti!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NDRYSHO MENDJEN O NJERI

Bota e gjithë po ndryshon, bashkë me njeriun!
Shihni plagët që po hapen, a ndodhin vetiu!
Ndrysho mendjen o njeri, e, jo nënën natyrë,
Bindja është grumbullim dijesh, e kemi detyrë!

Që kur është krijuar bota, njerzit kanë ndryshuar,
Janë e vetmja qenie e gjallë, me këmbë e me duar!
Janë të vetmit, përmbi tokë, që mund të mendojnë!
Qenie gjallë dhe e përsosur, botën po ndryshojnë!

Njerzit rriten dita ditës, përparojnë dhe shkencën!
Shkenca çdo ditë e më shumë, po e zhvillon jetën.
Ta shtojnë dijen dhe kulturën, njerzit kanë detyrë.
Njerzit duhet të ndryshojnë, jo nëna natyrë!

Natyra Zot për gjithë botën, ligjet ka vendosur,
Njerzit qenie në zhvillim, vet është e përsosur!
Kush ka dalë kundër natyrës dhe e kanë luftuar,
Gjithkush ka humbur veten, jetën, askush nuk ka fituar!

Po kur natyra të ka dhënë, dy këmbë, duar dhe sy,
Të ka dhënë dhe tru në kokë, në zemër dashuri!
Të ka bërë femër a mashkull, ka shumë rëndësi!
Nuk mundesh ta ndyshosh gjininë, as gjakun, as ngjyrën ti!

Se nënën që të ka pjellë, nuk mundet ta ndryshosh,
Ajo të mban nëntë muaj në bark, nuk mundet ta mohosh!
Si mundet pra, o mendje lehtë, të deklarosh në jetë,
Se ndihesh ndryshe nga ç’ke dalë, çfarë të duash vetë!

Mund të bësh operacione, por nuk përputhen kurrë,
Ndienjat siç ti jep natyra, shiko se je sëmurë!
Mos përkrah mendimin kundër, që të shtyn në jetë,
Nënë e Babë që të lindën, ata janë të vërtetë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- BOTË E PA CIPË

Gjithë, natyra për ti mbrojtur, u ka bërë një cipë,
Bimët, pemët, frutat, kafshët, e kanë një lëkurë!
Mishit, gjakut, bimës, ujit, u ka hedhur kripë,
Të ruajnë shijen dhe të mbrohen, këtë se them unë!

E ka bërë cipën natyra, që të mbrojë gjatë jetës,
Ato që janë brenda saj, nuk duhet të duken!
Ka gjëra që s’duhen nxjerrë, për hir të vërtetës,
Ndryshe prishet, bima, kafsha edhe jeta zhduket!

Veç njeriu ka dy cipa, një në trup, një në ndërgjegje,
Cipën tonë ne nuk e prekim se na dhëmb lëkura!
Por dhe cipën e ndërgjegjes do ta ruash më vete,
Nderi jetës është i çmuar, për gra edhe burra!

Kur dikujt nuk i pëlqenë, të thotë, je pa cipë,
Jo për trupin nuk ta thotë, ta thotë për ndërgjegje!
Kur i ndershëm je në jetë, ecën drejt pa frikë,
Por kur e fsheh të vërtetën, nuk di se nga vete!

Veçse cipa e ndërgjegjes lidhet fortë me trurin,
Ndryshe nga lëkura jonë që lidhet me indet!
Veçse cipa e ndërgjegjes rritet me njeriun,
Ndryshon cipa e lëkurës, ajo ashtu lindet!
At’herë pyes, përse bota, çdo ditë e çjerr cipën?
Çdo ditë e më shumë po ndodhin, vepra të pa ndershme!
Si një hije e stërmadhe, e keqja po zvarritet,
Na vjen mall për ndershmërinë, e kohëve të hershme!

Popujt anë e mbanë botës, e duan ndershmërinë,
Zërin e tyre, kanë kohë, nuk po e dëgjojnë!
Ç’janë që drejtojnë pushtetin, edhe qeverinë,
Me mënyra të pa ndershme, botën komandojnë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- VEZA NË MONUMENT
( fabula)
U mblodhën kafshët në kongres,
Poshtë një lisi shekullor!
Diskutonin për një vezë,
Ky ishte problemi madhor!

Ngrihet derri në podium,
Dhe zhytur feçkën mbi letër!
Nuk mbaron këtu kjo punë,
Se veza, është më e vjetër!

Vezës ti ngrihet monument,
Së bashku me zogun dhe pula!
Duartrokitën ham-ham ca qen,
Kësaj pune ti vihet vula!

Dhelpra, falenderon kongresin,
Po, po, këtu ti vihet vula!
Të gjithë ne duhet të kujdesim,
Që, vezët të bëhen pula!

Mbi degën e lisit shqiponja;
Dëgjoi dhe krahët hapi,
Të njoh ty dhelpër zonja,
Me thonj për gryke e kapi.

Me pulën ne jemi motra,
Një gjak, një fis, një farë!
Për ty ka ardhur koha,
Harro ç’ke bërë më parë!

Dëgjoni ju egërrsira,
Që bëni kongrese për vezën!
Në pyje jetoni të lira,
Si mund ta ndryshoni jetën!

Lerini tjerët të lirë,
Që jetën ta bëjnë si duan!
Se veza ka bërë historinë,
Dhe jo kngreset e tua!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KOSTUM QENI
( fabula)

Një i pasur s’di çfarë bën,
Vendosi të vesh një qenë!
Një kostum të ri i veshi,
Për k’të foli rrobaqepsin!
Dhe qenit i mori masa,
Roba të holla dhe të trasha!
Qeni zbathur të mos rrijë,
Ja bëri me porosi,
Një palë çizme, jo këpucë,
Këmba të mos shkel në llucë!
Nëpër ngrica dhe të ftohtë,
I mjeri s’duronte dotë!
Të vuajnë njerzit, mbronë qenin,
Nuk është mençuri aspak!
Kur të nduk qeni or mik,
Ai shkopin e ka hakë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KUSHTUAR ARBËRESHËVE

Mbështetur në lis të thatë,
Mendueshëm këndon poeti!
Mendon vendin, Mëmë e Tatë,
Dhe sytë mbenë nga deti!

Re e bardhë nga lind dielli,
Dhe një trok i kuajve ndihet!
Shije historisë së hidhur,
Mbulon vendin si një hije!

Muarë rrugën e mërgimit,
Nën tehun e shpatës mprehtë!
Pas vdekjes së Gjergji trimit,
Turku i hodhi në detë…

Lanë mbrapa çdo gjë kishin,
Tokën, fisin dhe shtëpinë!
Se mendonin se do vdisnin.
Me mallin për Shqipërinë!

Përtej detit shkuan si miq,
Mbanin në zemër një peshë!
Për nder të vendit nga vinin,
Ata mbetën Arbëreshë!

Ndërtuan jetën nga e para,
Nuk harruan fis dhe farë!
Ruajtën gjuhën arbërore,
Sikur gjakun në damarë!

I ruajtën edhe i shtuan,
Këngët, vallet, meloditë!
Veshjen e bukur e duan,
Dhe e mbajtën në traditë!

Në gjuhë të Mëmës së vyer,
I dhanë bukuri dhe fjalës!
Ndaj kënduan, penën ngjyer,
“ Mori bijë, bijë e lalës”!

Kanë kaluar gjashtë shekuj,
Shumë vite kanë kaluar!
Gjuhën, gjakun, mëmëdheun,
Asnjëherë se kanë harruar!

Bijë e lalës, bijë trime,
Ç’më ngjall të moçmet kujtime!
Malli vjen nga Shqipëria,
Se helmoi dot historia!

As kohë e largët e shkriu,
Farë e artë në zemër mbiu!
Mburren me vajza dhe djem,
Dhe i vdekuri e ndjenë!

Lindje e diellit i bekoi,
Edhe eshtrat ua ndriçoi!
Më vijnë me zhurmën e valës,
“Kënga e sprasme e Balës”!

Shpirti i ndjerë i poetit,
Mendon dhe sytë nga deti!
Rri dhe vështroj Italinë,
Gjysma e zemrës atje rrinë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- MOJ Ç’I DO STOLITË
( romancë)

Moj ç’i do stolitë, s’ka vlerë floriri,
Na vendi më iku zemëra tek gjiri!
Herë ngre baluket, herë vetullat lartë,
Një zemër të vrarë, e mbërtheve, mat!

Vishu si të duash, nuk ndërrojë mendim,
Mua plagë më hapë, me atë vështrim!
Buzën lehtë kafshonë edhe shkon si ngjalë,
Kafshomë edhe mua që të ndihem gjallë!

Ç’i do bukuritë moj, stolitë ç’i do?
Kur zemrën s’ta prekin, asgjë nga këto!
Nuk shijohet jeta, dimër e beharë,
Pa puthjet e nxehta që të jep një djalë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- MË NDJELL BUKURIA

Në dritare kur më del,
Unë mbetem pa mënd!
Gjysëm zbuluar më ndjell,
Drejtë gjoksit tënd!

Dy sy të bukur, të zes,
Më plagosin mua!
Do ti fshija njëzet vjetë,
Për buzët e tua!

Në lëndinë lule mbledh,
Moj trupin si ngjalë!
Vjedhur vështrimin ma hedh,
Folëm moj një fjalë!

Yjet lart në qiell,
Dhe lulet në tokë!
Për ty, veç një herë,
Do ti bëja tokë!

Diellin ta drejtoja,
Në të tëndin gji!
Për veten ta ngrohja,
Ndjenjën dashuri!

Të them je e bukur,
Vetëm kjo s’mjafton!
Të bënë të lumtur,
Kush të dashuron!

Mos e lerë djerrë,
Ndjenjën dashuri!
Ushqeje të pjellë,
Vetëm lumturi!

Dashuria s’plaket kurrë,
Edhe shpirti gjithashtu!
Dje e re, e bukur shumë,
Një ditë s’do të jesh kështu!
@cana