Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- NA KËNDO O PLAK

Këndo ti, o plak i çthurur,
Për çdo fjalë një ah, dëgjoj!
Dashurinë e përvëluar,
Kush e bleu, kush pagoi!
Në këtë botë të verbër,
Çthurja jote s’bje në sy,
Në këtë botë mbeturinë,
Çthurja jote është flori.
Kush e bleu dashurinë?
Me flori, para të thata!
Bleu ndienjën, ah, se mbajti,
U largua, siç ikën nata.
Bleu ëndrrat, ah, su panë,
S’qëndruan në xhepin e vjetër,
Bleu shpirtin, ah, çu gris,
E flaku si një copë letër.
* * *
Këngë na këndo o plak,
Preki telat e tendosur!
Kur i prek, gishtat e tharë,
Del një tingull i flamosur!
Kush e ndjeu, u ndodh pranë,
Mu në shpirt të bën një “krrak”!
Po ti nxirre zërin tënd,
Dhe këndo...Këndo o plak!
Një nga një tregoi të gjitha,
Këngët e tua me merak!
Se ku lind dashuria,
Se ku rritet e merr flak...
E mbyllur dhe e dënuar,
Ajo kurrë nuk u plak...
Ndaj të them, o plak me huqe,
Ç’të shikojmë rrudhat e tua!
Do të mbulosh dashurinë,
Dashurinë, që fle zbuluar!
* * *
Nxirre zërin plak i gjorë,
Me ngadalë, siç hedh dhe hapin,
Thua bleve dashurinë...
Me para blihet krevati.
Ç’thotë bota për këngën tënde?
Eh, na doli një qejfli...
Se, gjithë bota na u dredhka,
Rrethë një boshti, dashuri!
Këtë kërkon të tregosh,
O plak, me këngët e tua!
Por, më kot, se është një moshë,
As e merr...As e jep hua!
Ndaj unë drejt të shoh në sy,
Të shikoj kur gojën hap...
Kur gjuha lëviz ngadalë,
Në dhëmbët e tu të rrallë.
Shikoj rrudhat e thelluara,
Përmbi ball, me dorë i fshin,
Luan notat e një kënge,
Sikur preket një violinë.
* * *
Përmbi kokë, floku i bardhë,
Si bora në maja malesh!
Gjithë ujin e borës shkrirë,
Gjithë malet në gji e mbajnë.
Nga burimet jashtë e nxjerrin,
Si ato këngët më ngjajnë!
O plak, mos këndo për vete,
Buro, shuama këtë etje...
Etja e femrës s’mu shua,
Të më duan edhe ti dua!
Ngritur kanë folenë tek mua,
Vdektë kush s’u dashurua!
Mos e paftë diellin kur ndrinë,
Kush se deshi dashurinë!
Kush shpirtin shiti me pare,
Mos e paftë diellin fare!
Se bota nga kjo ka dalë,
Dashuria është farë...
Që e mbjellin thellë në zemër,
Digjet burri për një femër!
Digjet femra për një burrë,
Dhe kështu, bota s’vdes kurrë!
* * *
O ti plak, këndo, tregona,
Këngët e shpirtit burojnë…
Themi ne, nga anët tona,
“ Tek ka rrjedhur, do pikojë”!
Ku është ngjizur dashuria,
Jo, ti mos kërko urrejtje!
Se me besë vëndet e mija,
I rrinë mikut lepe-peqe.
Më pranë eja, jo larguar,
A nuk rron për të treguar?
Fillo dhe tregoj rinisë,
Sekretet e dashurisë.
Thuaju se ska sekrete,
Për të tjerë dhe as për vete,
Kur ta falin, kur e fal,
Hyn në shpirt e të mban gjallë.
Pa le të thotë rinia:
“U tërbua pleqëria”!
Atë asgjë se tërbon...
Veçse rron e na tregon.
Mos e braktis asnjëherë,
Nga ajo ne kemi lerë!
* * *
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DHE MENDJA TË LE

Dikur, para shumë kohësh, në një fshat thanë:
- “E shkreta...E re...E bukur...dhe mend e lanë!”
Njerëzia që vinin, ngushëllonin Aganë:
- “ ...Po ç’pati...E mirë...E bukur...Pse e lanë?
Dalldisi e gjora, dashuroi fukaranë!”
* * *
Agai i fshatit një vajzë kishte,
E bukur, flokëartë, e brishtë…
I nxirrte, i mbyllte kecërrit e saj,
Dhe luante, kërcente, me ta çdo ditë.
Kishte Agai plotë, lopë, dhi e dhen,
Qe, kuaj, gomarë, mushka e qen.
Katër çobanë mbante, njeri djalë i ri.
Të njëzet e pesat, sapo i rrëmben.
* * *
Vajza e rritur, në moshë nuse të shkonte,
Sa herë me kecat, a me shqerrat lozte,
Aq herë çobanin vjedhurazi shikonte.
Po, edhe çobani, nuk ja hiqte sytë,
Si vajza rritej dhe zbukurohej përditë.
Shumë vite që shërbente në atë derë,
Djali dhe vajza bashkë ishin rritur.
Dajli, tek stani e ftoi një herë,
Ku puthjen e parë mori pa pritur.
* * *
Atë çast askush nuk e harroi,
Atë çast që jetën e ndryshoi,
Me duar gjithë trupin ja lëmoi,
Me shargun e ngrohtë e mbuloi.
Dhe shpirti njomzak..Oh, rënkoi,
Dhe djalin me puthje e mbuloi.
E gjora nga duart kur u çlirua,
Jeta më shumë ju ëmbëlsua,
Në dritë të diellit u betua,
Se do ta dua, e dua, ta dua.
* * *
Ato çaste, të dy shumë betime bënë,
Që dashurinë me kaq të mos e lënë.
Dhe vajza shumë e lumturuar,
Në vesh të jëmës i ka treguar.
Se dashuria i kishte lulëzuar!
E gjora, si duroi atë furtunë,
Babai, në vend të urimit, rrëmbeu hunë.
Ah si nuk doli ai shpirt, moj e gjorë,
Vajza ti përgjërohet natës,
Babai se ndalte atë dorë,
Qëllonte me bishtin e spatës.
Gjysëm të vdekur e mbylli në dhomë.
* * *
Djalit i ngriti kurth në të aguar,
I çoi peshqesh një kriminel të paguar,
Ta niste “peshqesh” të paketuar.
Po djali e ndjeu që largë rrezikun,
E priti me nderime mikun,
Nga duart ja hoqi “belçikun”.
Agait i vajti në derë,
Po hasi “belçik” të tjerë.
Nuk donte grua me pahirë,
Ndaj atë çast i tha lamtumirë.
E gjora vajzë, nuk qe e thënë,
Që fukaranë ta merrte për burrë!
Ndaj mbeti dhe mendja e ka lënë,
Vendosi, nuk u martua kurrë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

MOLLA DHE BARÇEVANI
(fabula)
Një mollë, një herë,
Vuante nga një ferrë,
Që kish mbirë pranë saj,
Frymën do ti marrë!
Barçevani i ri,
S’po i jep rëndësi!
Një vit si sot,
Molla u mbush plot,
Me aromën josh,
Ja ku jamë, thosh!
Barçevani i ri,
Tërhoqi një degë,
Të merrte një mollë,
Por e shpoi ferra,
I gjakosi dorë!
“Ah mollë, gjeç belanë”,
Shau barçevani.
“Në do mollë të ëmbla,
Të shërojnë me erë,
Preje atë ferrë,
Që frymën më merr”!
...Ju përgjigj molla,
Mos shaj tjetër herë!
* * *
- Fabula-partiake

Në Parti, Gomarin e muar,
Dhe një post të mir i dhanë,
Që bota ta thoshin një fjalë!
Partia pranon edhe Gomarë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

SI MISHI ME THUA

Uauu për ty, uauu për mua,
Çudi na rrëmbeu të dyve...
Fustani ngritur në krua,
S'desha tu besoja syve!

- Uauu mami, që s’të pashë!
Ku ishe fshehur, më the!
- Mos u tremb zemër, të thashë...
- Uauu qyqja, si më pe!

Faqet shpejt ngjyrë ndryshuan,
Flokët ngritur lart, si kashtë...
Nuk i pe enët në krua,
Mbushur, sa po derdhej jashtë!

Që se dije, u kuptua,
Që të vija fare pranë!
Buzën putha i malluar,
Nga syri dy lot të ranë!

Putha prapë buzët që ngrohin,
Ti e di që unë të dua…!
- Mos më qafsh se do na shohin,
Ty stë dinë, më njohin mua.

Ndrojtja jote më pëlqen,
Prandaj dhe të dua shumë!
- Prindëve si do tu them?
Mirë vëllai, s’ma prish kurrë!

Ti mos fol, flas unë për ty,
Babait, nënës dhe vëllait,
Do tu them, për këta sy,
Vajzën pranë gjirit ta mbaj!

Sa të rroj dhe të kem jetën,
Tjetër dashuri nuk dua!
Nuk do ta lë kurrë vetëm,
Ngjitur, si mishi me thua!

Besoni, e kam për zemër,
Vajzën tuaj dua shumë...
Fjala burrit i jep emër,
Ndryshe shkoj mbytem në lumë!

Eh mendja mu turbullua,
Sikur s’kishte tjetër femër!
C’mu përgjigje përqafuar:
- Fjalën ty ta jap me zemër!

Dashuria bashkon njerzit,
Mos e merr jetën me frikë!
Si për djalin dhe për vajzën,
Është momenti magjik...!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- DHEU DO NA TRETË

Kush më do sa jamë në jetë,
Si lulet behari!
Kur të jem në gropë thellë,
Më do guri i varrit.

Nuk kamë qenë, dhe kurrë s’do jem,
Adap për politikë,
Por kush më del kundër atdheut,
Nuk më bën dot mik!

Të jesh politikan në jetë,
Duhet të bësh karrierë,
E, unë veç vjersha shkruaj,
Ato me qejf i tjerr!

Politikan i mirë është,
Të marë dhe japë mendim.
Ta dojë popullin dhe ta çojë,
Përpara vendin tim.

Atëherë dhe unë do ta nderoj,
Dhe vjerrsha do ti thur.
Tani unë vetëm kritikoj,
Se su kënaqa kurrë!


Thashë se s’jam politikan,
Po shumë e nderoj!
Se edhe vezë nuk bëj dotë,
Por di që ti shijoj!

Politika është shkencë,
Bijë e filozofisë.
Ta ushtrojnë, duhet ta dinë,
Dhe bijtë e Shqipërisë.

Nuk mjafton vetëm të dish,
Duhet ta duash vendë!
Se në popull mbetesh një hiç,
Ajo është “sport i rëndë”!

Prandaj dhe populli i çmonë,
E bënë, a se bën dot!
Po kur ti vjedh edhe mashtron,
Të thotë se je idjot!

Dhe po ta vuri etiketën,
Rrezik se e heq prapë!
E keqja pas ty do të ndjek,
Gjithë jetën, me vrap!

Vendi është për gjithë popullin,
Nuk është për një e dy!
Kombi duhet të jetë i lumtur,
Ka shumë pasuri.

Të gjithë këtë jetë gëzojmë,
Tjetër jetë s’na pret!
Kur sytë ti mbyllim, do na harrojnë,
Dheu do na tret!
@cana

[Ali Baba Tepele]

POPULLI S’DO KALBËSIRA
Bashkia prishi teatrin,
Zërat kundër s’i dëgjon!
Nga shtrati ngrihet Monika,
Mbi gërmadha po vajton!

Ç’bëni more plangëprishës,
Kjo gërmadhë na u desh!
Qeverin për ta gremisur,
Ndryshe si do dal në shesh!

Personalisht nuk kamë,
Asgjë me ty z.Monë!
Po me bindjet tuaja,
Ç’i bënë vendit tonë.

Teatri që u prish sot,
Do të bëhet një i ri!
Pesqind fabrika, uzina,
Nuk mundet ti bëjë njeri!

Do ngrihet teatër i ri,
Më i mirë nga i pari,
Kush e ndreq mbrojtjen tonë,
Që prishi Sali qyqari!

Luli që më mburret sot,
Lart e poshtë nëpër podiume,
Sa ishte vetë ministër,
Preu shirita për humbje!

Populli sot është i bindur,
Se e djathta nuk punon!
E majta po qeverris,
Edi Ramën ç’e pengon!

E djathta i shkatërroi,
Me kulturë dhe me art!
Industrinë, shëndetësinë,
Ngriti kalbësirat lart!

Të duash atdheun tënd,
Qënka ide komuniste,
Dhe ta shesësh në pazar,
Qënka punë demokratike!

Kur qahesh për kalbësira,
I quan vlerë kombëtare!
Ç’të besoj populli ty?
Populli s’të qaset fare.
@cana

[Ali Baba Tepele]

KUR TË JESH SA UNË

I shkreti se ç'heq,
Zemër përvëluar!
S'pyet njeri për pleq,
Braktisur harruar!

Erdhi më e keqja,
Dhe askush se ndreq!
Fëmijët me teka,
S'mendojnë për pleq!

Strukur në një qoshe,
Fuqitë i kanë lënë!
Herë duhen, herë grinden,
Herë flenë pa ngrënë!

Veç një celular,
Nga dora se ndajnë!
Sikur kanë gjithë botën,
Aty shpresat mbajnë!

Natë e ditë ndezur,
Nga dora se ndanin!
Ju kujton fëmijtë,
Kur në krahë i mbanin!

Edhe kur ekrani,
Mbushet plotë me dritë,
Nxitojnë ta hapin,
Flasin me fëmijtë!

- Alo, mami, babi,
S’ju shohim, ku jeni?
- Juve si kaloni?
Neve mirë jemi!

Alo, alo mami!
Zëri i thatë vjen!
- Shumë u vonuat,
Na gjen, a s’na gjen!

Do punojmë dhe pakë,
Për ekonomi!
Të mbledhim ca para,
Të blejmë një shtëpi!

Të rrimë edhe ca,
Të fitojmë më shumë!
Paratë na duhet,
Të hapim një punë!

Eh mor bijtë e nënës,
Kurrë s’më kupton!
Puna e kurbetit,
Kurrë nuk mbaron!

Kohë e keqe erdhi,
Në vend nuk ka punë!
Mua do më kuptosh,
Kur të jesh sa unë!

Mbase në këtë moshë,
Nuk kuptoni gjë!
Do ta kërkoj shpirti,
Kur të mos jemi më!

Duam sa jam gjallë,
Dhe më kij kujdes!
Të jetë i qetë shpirti,
Më pas, kur të vdes!

@cana

[Ali Baba Tepele]

- TI MBETESH FRYMA IME

Malli më ka marrë, shumë më ka marrë,
Për krahinën time, ato fshatra radhë…
Nga lumi kulluar gjer sipër në mal,
Të kënaqet syri, pemë, lule, bar!

Fshaçe do t’ja marrë, një dasëm të bëj,
Të tundet që nga themelet, pa gjum ti lë!
Me njerzit e mi, të ndershëm, puntor.
Do ta zbukurojnë dasmën, zile dhe këmbor!

Në hije të rrapit, tek burimi i ftohtë.
Të ulem si një herë moti, zemra ma thotë.
Malli më këputi, shumë ndiej mall,
Ti mbetesh fryma ime, o vend i bekuar!

Ref.
O male me trëndelinë,
Trebeshinë e Shëndëlli!
Të vi dhe njëherë tek ju,
Të ngre tëndën dhe të rri!

@cana

[Ali Baba Tepele]

- KOHË E MODERUAR

Gjerdani që ke në grykë,
Të shtërngoftë e mos të mbytë.
Bandillit i veshe sytë,
Dashuris i bëre pritë,
Plotë për plotë i mbushe gjitë!

Shumë e re u dashurove!
Ende në shkollë shkoje!
Me djalin diç' bisedoje!
Herë larg, herë e afroje!
Me trup dhe zemër e doje!

Ç'mu tërbove moj aman !
Me facebook dhe istagram!
Sy e vetull dot si mbanë,
Herë i lyen, herë i lanë !
Dashuritë keq të trazuanë!

Në shkollë kotë që më shkoje,
Nga librat asgjë s’mësoje!
Me veturë për ditë më shkoje,
Veç celularit, asgjë s’doje!
Liri veprimi kërkoje!

Pridërve u flisje rëndë,
Debatoje dhëmb për dhëmbë!
Shtetin e ngrije në këmbë,
Po të gjuanin një pëllëmbë!
M.e.d.i.a, kafshonte si qën!

Tani koha ka ndryshuar,
Përmëndësh e ke mësuar!
S’jemi as për të punuar,
Quhemi “të moderuar”
Nga zinxhirat të lëshuar!

Të zuri e mira sytë,
Natën e bëje ditë,
Diskoteka për të rinjtë!
Dritat të verbojnë sytë,
Pije plot dhe alkolikë!

Babai s’të fliste dotë,
Vinte polici në portë!
Shoqëria rroftë e qoftë,
Liri nga dheu buroftë,
Demokracia u lartësoftë!

Kjo qenka demokracia!
Në mëngjes del nga shtëpia,
Nuk di ku të shkon fëmija!
Vari veten llogaria,
Ndryshe “cënohet” liria!

@cana

[Ali Baba Tepele]

- KËTË MAGJI KA JETA

Do shkoj një ditë te Arapka,
Botën se duroj dot...
Ti them, a do ta marrë në kra...
Fatin të ma thotë!

Te Arapka që ti tregoj,
Zemra grindet sot…
Thotë gjë filxhani që ta shikoj,
Unë nuk e binda dot!

Me zemrën time sot jamë grindur!
Dhe nuk do të bindet…
Sikur Arapka bënë magji...
Ti mbledh të tëra xhindet!

Arapkë të keqen, ty të besoj,
Të vërtetën thuaj!
Se fjalën tënde shumë e çmoj,
Më do ajo mua?

- Ah! Tregomë, të gjitha çfarë ke,
Ndryshe do shkoj në lumë!
- Po nuk të deshi kështu si je,
Hajde, të dua unë!

Se dashuria nuk është me sherr,
Kjo është e vërteta…
Po nuk e mbajtëm, dikush e merr,
Këtë magji ka jeta!

@cana

[Ali Baba Tepele]

- DAMKËN E TURPIT GËZO

Mallkuar qofsh ti tradhëtar, që vendin tënd e shan,
Dhe natyra që të ka bërë, si mostër ty të mban!
Mallkuar qofsh o tradhëtar, që gjuhën e mohon!
Braktis gjuhën ku pive sisë, një të huaj mbronë!
Ti tradhëtar i vendit tim, ky është dhe vendi jot!
Atdheu për njerzit, është një prind, atë se mohon dot!
Ti o njeri, shpirtvogël, që rron me tradhëti,
Për atdheun ca si ti, ini veç parazit!
Atdheu që më përket mua dhe nga ku, unë vi,
Është vendi i Zeusit bekuar, e quajtur ILIRI !
Zeusi zot i natyrës, rrufe do të lëshoj,
Dhe disa minj, të sojit tënd, ti djegë e përvëloj!
Mos mendo se koha shkoi dhe ti paske shpëtuar,
Se dhe kështu si dukesh sot, ti prapë je i mallkuar!
Nga njerzit ty askush s’të do dhe miqtë të shohin shtrembër,
Një damkë turpi mu në ballë, gëzon ngado, si emër!
Vendi, gjuha, kombi im, të gjitha janë pasuri,
Dhe nuk e vrasim mendjen fare, për ca armiq si ti!
Kombi shqiptar ka bërë epokë, se fsheh dot historinë,
Të tillë armiq ka ndeshur plot, se hodh’ dot në greminë!
Me shpatë në dorë, pa trembur synë, rrugën e ka çarë,
Dhe minj si ty, me këmbë i shkel, me fis e me farë!
S’ka pyetur dhe as do pyes për ju o tradhëtarë,
Si qentë e rrugëve lehni kudo, e drejta ju heq zvarrë!
Populli ju mëshiron, se s’është gatuar si ju,
Çdo ditë ju flet, ti kthehi dritës, por mbetët mendjehu!
Askush, më mirë nga ne se di, lëkura sa ju vlen,
Dhe pak gëzohu, që jeni gjallë dhe lehni si një qen!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- ATDHEU NUK PLAKET

Botë e keqe, jetë e keqe,
Dhe shumë të keqia mban!
Prish dhe ndanë shumë familje,
Dhe fëmijën se ke pranë!
Ikin në vende të huaja,
Kush e bëri gjet belanë!

E di mirë që s’jam i pari,
Ndarjes, dhimbjes, ti këndoj!
Shumë dua, të jem i fundit,
Syri, keq të mos shikoj!
Bukë e ujë, në shtëpin tënde,
Pak liri e zjarr kërkoj!

Botë e keqe, jetë e keqe,
Ne, vetë njerzit, e ndërtuam!
Vendi jonë, u ftoh shumë,
Gjithë të mirat ja harruam!
Kur të zë e keqja sytë,
Si të çmendur e shkatërruam!

Kur e keqja ti zë sytë,
Të verbon dhe sytë e mendjes!
Braktisëm prindët, shtëpitë,
Nëpër botë si harixhitë!
Të punojmë nëpër botë,
Të harrojmë se kemi komb!

Kemi një atdhe, pa tjetër,
Jemi kombi më i vjetër!
O politikë e sëmurë,
Nuk plaket kombi kurrë!
As atdheu, kurrë nuk ftohet,
Lindin bijtë që të ndërtohet!

Asnjëherë të mos harrojmë,
Të mirat e vëndit tonë!
Vendin e ringjall bashkimi,
Të bëhemi bashkë si komb!
Të shtojmë vlerat e kulturës,
Ta ngremë lartë gjuhën tonë!
@cana
- 2020

[Ali Baba Tepele]

Kur shtrohesh, ha drekë,
Dhe turpin ke si gjellë,
Kot që rron në jetë,
Je njeri pa vlerë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

GRUAJA ËSHTË JETË

Ç'burrë je ti mor qyq?
Të rruatë mjekrra, një pashë!
Kur gruan dënon pa gjyq,
E quan thjeshtë, " punë grash! "

Gruaja të bën baba,
Gruaja të bën gjysh.
Si gruaja në jetë nuk ka,
Është gjysma e ndarë më dysh.

Gruaja lindi botën,
Ajo këtu ka qenë!
Me gruan ke hapur portën,
Nuk rrihet, as ndahet për fenë!

Pa gruan nuk je asgjë,
Pa të nuk ka as jetë!
Ndryshimin s’ka mendje që e nxë,
Dhe kjo është e vërtetë!

@cana

[Ali Baba Tepele]

- ME TATUAZHE MBULUAR

Shokë e miq, na ka marrë malli,
Të shikojmë natyrën femër!
Të shohim vende të virgjëra,
Vështirë gjen, siç kishin emër,
I kanë mbushur zhgarravina!

Të shikosh gushën e bardhë,
Që derdhej në enë ergjëndi!
Nuk e gjen më siç ka qenë,
Tatuazhe plot kanë vënë,
Aq sa nuk i nxë dhe vendi!

Sisët e bardha kur shihje,
Dy burime, ndënë hije,
Pika burrave ç’u bije,
Sot shikon “trela” rinije,
Gjethe dhe gërma pa shije!

Barkun e bardhë të tregonin,
Burrat në vend i gozhdonin!
Ta puthnin të tërë, do donin!
Sot e sheh gjithmon zbuluar,
Me tatuazhe mbuluar…!

Të shihje supet nga mbrapa,
Ku binin flokët e arta,
Doje ti prekje me dorë…!
Sot, vetëm që s’kanë gojë,
Mbuluar e gjitha me bojë…!

Nga kofshët dhe gjer te këmba,
S’na pëlqen si na ka bër nëna,
Zhgarravina jashtë e brenda,
Të vjen turp ti quash femra!
Të gjitha i sheh zbuluar,
Natyra na ka dënuar!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- ZHGËNJIM

Të zhgënjen jeta, shteti,
Politika, qeveria,
Të zhgënjen dhe parlamenti,
Shoku, miku, biri, bija!

Zhgënjimi, vrasja e shpresës,
I gjalli gjithmon shpreson,
Mbajtja e fjalës, e besës,
Rronë ti, po shpresa s’rron!
@cana

[Ali Baba Tepele]

Nuk rrinë dot pa grindur, pa zën, si ti themi!
Një çift i dashuruar, familjen ngritur!
Apo "dashuruar se s'kemi nga të vemi",
Dhe kapriçua, inati, janë rritur?
@cana
* * *
Ç’mu poqe moj mollë,
Dhe dardha belkëputur,
Vajza belëhollë,
Vjen për tu këputur.

[Ali Baba Tepele]

Fushat me lule, malet me dëbor,
qaj moj Shqipëri, ulëri e gjorë!
Është ngjallur armiku, me urë në dorë,
vajto moj e mjerë, vuaj moj e gjorë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

SHTOJE VLERËN

Kur shtrohesh, ha drekë,
Dhe turpin ke si gjellë,
Kot që rron në jetë,
Je njeri pa vlerë!

Kur ngacmonë dhe tall,
Se je shum i fortë,
Nuk ke sy në ballë,
Po si shikon dotë!

Kur si i pa ngopur,
Përbuz shoqërinë,
Shih më mirë të ngopësh,
Familjen, shtëpinë!

Kur punët e tua,
Sjellin varfëri,
Çfarë je, a s’më thua?
Se, nuk je njeri…!

Me nder dhe respekt,
Sillu ti në jetë,
Në s’do që të keqen,
Ta provosh dhe vetë!

Sillu o i mirë,
Gjeftë e mira derën,
Qytetar i lirë,
Ja ke shtuar vlerën!
@cana

[Ali Baba Tepele]

KUSH E HËNGRI HËNËN

Pyet ILIRA ime:
- Gjyshi, më trego!
Kush e hëngri Hënën?
Gjysma i mungon!

Dje ishte e plotë,
Sot kush e ka ngrënë?
Ka mbetur veç gjysma,
Tjetra i ka rënë!

Ta kërkoj, ta gjej,
Prapë është e kotë!
Në vend që të vej,
Prapë, nuk arrij dot!

- Shpirt, o xhan i gjyshit!
Je e vogël sot!
Kush e hëngri Hënën,
Nuk e kupton dot!

Je fëmi i vogël,
Botën nuk e njeh!
Si ta kuptosh Hënën,
Gjysmën pse e fsheh?

Në fletoren tënde,
Shpesh e vizaton!
Kur del përmbi mal,
Rri dhe e shikon!

Hëna vet, s’ka dritë,
Dielli e ndriçon!
Ashtu si dhe Tokën,
Gjithë globin tonë!

Kur të shkosh në shkollë,
Do mësosh shumë gjëra.
Do t’ja zbulosh Hënës,
Hilet, që të tëra.

Kështu si është sot,
Gjithmon nuk do jet!
Ajo pjesë e hënës,
Do të rritet vet!

Herë duket si top,
Përgjysëm ca herë...
Ca herë, përmbi mal,
Si një drapër del!

Dielli, Hëna, yjet,
Të gjithë janë planete.
Po veç Toka jonë,
Ka lumenj dhe dete.