Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

PERËNDIA DASHURI

Eh, ç’më kujton moj kohë e keqe,
Po më rri si shpatë mbi kokë.
Shqiptari i zënë si lepur ndër leqe,
Nga pangopësi e botës, s’po del dot.

Ka vite e shekuj, si deti duron,
Që thonjtë ti kanë ngulur në mish.
Lumenj balte u derdhën mbi komb,
Gjuhën, gjakun, askush s’mundi ti prish.

Koha ime, ti kohë e botës ku rroj,
Hapur, e drejta po hiqet zvarrë.
Qorr të isha, nga veshët mos dëgjoj,
Mbetem pa gojë, kur shoh të ligat kalavar.

Sikur të mund të kthehej, si në filma,
Me komandë, të kthehej mbrapsht koha.
Unë pa tjetër që Homer do isha,
Dhe Shqipëria do ishte Troja.

Thonë të vjetrit “Nuk shkon dy herë”,
Vdekja mbi njerëzit, këtë e di.
As zjarri atje, ku gjithçka ka djegur,
Nuk kthehet, s’ka çfarë djeg përsëri.

Nga vdekja e Trojës, të tjerë qytete,
Krijuan dhe shtuan trojanët.
Kjo kohë do marrë dënim më vete,
Që solli në skenë Tiranët.

Gjithë, cep më cep do këndoja,
Unë, edhe po të isha Homer.
Në Olimp, tek perëndit do shkoja,
Ti pyesja edhe një herë.

Dodonë, me peshqeshe do shkoja,
Si Akil këmbëshpejti dikur.
Odisesë, udhëtimin t’ia lehtësoja.
Pinelopën ta gëzoja me burrë.

O kohë e keqe, ç’më kujtove sot,
Që shpatë mbi kokë po më rri!
Ata burra që bënë epokë,
Që dashurinë kishin Perëndi.
Tetor 20- 2018
@cana

[Ali Baba Tepele]

DASHURUAR ME DASHURINË

Kur të mungoj nga kjo botë,
Nevoj s’do kem për miqësi.
Kush më kujton dhe i mungoj,
Do më gjej në poezi.

Një ditë, kur botën ta braktis!
Edhe, të marr udhën pa kthim!
E them këtu dhe ti ta dish,
Do flasim bashkë në vargun tim.

Do flasim bashkë, ja si tani,
Kur poezinë do të lexosh.
Dhe kur të lozësh me rimën, ti,
Ëmbël dhe shpirtin do më trazosh.

Kur nga kjo botë do të mungoj,
Nuk do të shkruaj më kjo dorë.
Kush poezin do të lexoj.
Në shpirt do shkrij, çdo ngric e borë.

Këto që shkruaj, për të gjallët,
Një përmendore për poezinë.
I dua, si do deti valët,
Dashuruar, me dashurinë.

Një pjesë e shpirtit në këtë botë,
Vargun e desha si fëminë.
Çdo pasuri më është e kotë,
Nuk krahasohet me poezinë.
***********************
@cana

[Ali Baba Tepele]

DY HERË GJYSH

Ska kufi gëzimi, kur jeta e sjell,
Që të bëhem gjysh, për të dytën herë.
Muaji i bekuar, ky Shtator që shkoi,
Na solli Arionin, të gjithë na gëzoi.

Jetëgjatë urojmë, të rroj sa më shumë,
Të mirat në jetë, i burofshin lumë.
Gjyshërit urojnë, u bëftë i mbarë.
Presin dhe nxitojnë, kush ta puth më parë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

PLAGA KULLON GJAK

S’mund të flas me plagën hapur,
Më bëhet zemra farmak!
Çakej vendin tim kanë kapur,
E kafshojnë, kërkojnë gjak.

E shikojnë të braktisur,
Vetëm, këtë farë luani!
E harruan kohën e ndritur,
Kur shkëlqente jatagani.

Harruan kohët e arta,
Kur shpata delte nga mylli!
Lëvizja matej me hapa,
Qaraman me jargë kërmilli.

Nuk bëhet rigoni lis,
Historia nuk harron!
Trimëria shkon në fis,
As lisi bëhet rigon!

Shqipëtarët nëpër botë,
I çon halli, të punoj!
Po dhe vendin se shet dotë,
Do të dij edhe ta mbroj.

Planet tuaja djallëzore,
Mos mendoni mor të mjerë!
Se largimet kohë pas kohe,
Juve do t’ju bëjnë nder!

Kërkoni ta prishni gjakun,
Sa më larg more të marrë!
Kudo që ta ngrenë oxhakun,
Ata mbeten shqipëtar.

Shqipëtar që doni vendin!
Prishni planet djallëzore.
Mbaje pranë vëllanë, tëndin,
Mëso nga plagët që more.
************************
@cana

[Ali Baba Tepele]

TË GJITHËVE BURGU U PRET

Si duron mali dëborën,
Duro dhe ti zemra ime.
Qeveris i rruat këmbora,
Se vetë ka mbetur jetime!

Duro moj zemër duro,
Si duron mali me borë.
Drejtësin mos e kërko,
Vjedhin dashin me këmborë!

Dashin dhe cjapin përçorë,
Rrëmbejnë të gjithë kopenë.
Pastaj me zile, këmborë,
Popullin në gjumë venë!

Si çoban rrëmbejnë krrabën,
Edhe dorën përmbi sy.
Popullit ti japin hakën,
S'pyet për mua dhe për ty!

Gënjejnë politikanët,
Na gënjen e gjithë bota.
Kur syrin na nxjerrin tanët,
Nuk na do as Evropa!

Kur ka sherr shtëpia jote,
Edhe luftë, edhe zi...
Çfarë kërkon asaj Evrope,
Kurrë s’të japin garanci?

Për gjith ju politikanë,
Qeveri e president...
Unë për ju një thirrje kam:
Shpejto se burgu ju pret.

- 2019 -
@cana

[Ali Baba Tepele]

NËNA SHKOLLA E PARË

Kur ka shumë “Hajvanë”,
Hajvane s’ka...!
Bëj çudi dhe pyes,
Kush i polli këta?

Jo pak rastis...,
Lexoj komente,
Nga femra, lloj-lloj,
Dhe inteligjente!

Kur burrat shajnë,
Dhe poshtërojnë.
Gjynahet dhe fajet
E tyre, harrojnë!

Nuk i çoj dot,
Në plan të parë!
Se të gjithë burrat,
Janë “Qelibarë”!

Ajo që të lind,
Dhe të jep emër,
Është vetëm Nëna,
Mban emrin Femër.

Këtij emri ti japim,
Gjithë shenjtërinë.
Se është e vetmja,
Që bënë Njerinë.

Uzina e vetme,
E riprodhimit.
Shkolla e parë,
E edukimit.
****************
@cana

[Ali Baba Tepele]

ÇARKU

Në Tiranë u mblodh “Biroja”,
Fol Luli, “të lumtë goja”!
Digji gjithë mandatet tona,
Se dhe unë ashtu të doja.
Tregoj botës cep më cep,
Se u bëtë për ibretë.

Si t’ja bëjmë tani nga SPAKU?
Erdhi e keqja tek pragu.
Si minj bredhin nga sokaku,
Asnjë nuk shpëton nga çarku.
*************************
TË BËHEJ NJË SHKALLË

Krishti, Muhamedi, Buda, lart në qiell drekojnë.
Dhe një shkallë për njerzit s'mundën të ndërtojnë.
S'mundën të ndërtojnë një të vetme shkallë!
Që njerzit të shkonin, sa herë kishin mall.
@cana

[Ali Baba Tepele]

VENDI PO PRET

Shqipëria sot, hall të madh e ka,
Ka mbetur jetim, pa nënë, pa baba!
Shqipëria jonë, sot e ka një hall,
Se brënda në gji, armiku është gjall!

Armiku u ngjall, mu brenda në gji,
Edhe më i egër, edhe më i zi.
Si një re e zezë vendin po mbulon,
Po nxit vëlla vrasje, gjak po kërkon!

Armiku i brendshëm, gjer dje i pa ditur,
Metastazë kanceri, i gjakut të prishur.
Të sulmon pas krahëve, është shum i lik!
Në çdo kohë, armiku nuk bëhet mik.

Armiku s’ka vend, s’ka as ideal.
Shkatërroi gjithçka që e ngritëm mal.
Është hedhur në sulm, prish e shkatërron,
Kulturën dhe gjuhën, historinë tonë.

Këtë vend të çmuar, që na lanë të parët,
Shqipërin e mbrojnë vetëm shqipëtarët.
Nuk mbrohet nga feja, vendi dhe liria!
E mbron ideali, atdhedashuria.

Gjergji që luftoi, turkun osmanlli,
Pati ideal, vendin në liri.
Ideal e patën, vendin dhe vatanë,
Dhe ata që maleve jetën tyre dhanë.

Armiku i brendshëm po i fshin të gjitha,
Na ka mbetur vetëm xhamia dhe kisha.
Që të dyja janë armët e armikut,
Prandaj Shqipërinë kërcënon rreziku.

Një sëmundje e huaj vendin po e mbush,
Po nuk deshëm veten, nuk na do askush.
Ejani vëllezër, njeri-tjetrin duani,
Dhe nga shqiptaria, kurrë mos u ndani.

Feja jonë, është vetëm bashkimi,
Eshtë Shqipëria dhe vëllazërimi.
Të përçarë s’na do, asnjë vend i botës,
Plotë me dinjitet ti vemi Evropës.
2019-maj
@cana

[Ali Baba Tepele]

VETËM KËNGA MBETI

Të thashë disa herë,
s’më dëgjove, mua të zinë!
Çobane e bukur e fshatit,
mos e zgjuaj mullixhinë!

Kënga e mokrave dhe
ujë poshtë tyre si lumë,
Vërtet bluajnë misër e grurë,
po shpirtin vënë në gjumë!

Të thashë disa herë,
se ti, ëndrra ime ishe!
Të vije në mulli ndonjë herë,
nevojë të mos kishe!

Ashtu si gurët, dridhen
e bluajnë, nga ujë!
Ashtu, ti zemrën time,
sa herë bëje rrëmujë!

Një shami të bukur mbaje,
flokët mbështillje nga era.
Fytyrën e bukur mbështillje,
kullosje dhëntë me shqera.

Tek trazoja miellin, në gjunjë,
gurët vijnë vërdallë,
Pa pritur, tek dera u çfaqe,
me pelën e bardhë.

Një “Oh” më shpëtoj e thashë,
kur ngrita sytë përpjetë!
Ti buzagas shkarkoje pelën,
unë nuk doja më jetë.

Ç’qe ky fat për mullixhin,
rrufe në qiellin e hapur!
Mielli butë, duart më ngrinë,
zemra më kishte kapur!

Gurët e mullirit dridhen,
dy gure të rëndë,
Nuk bluajnë veç grurë,
“bluajnë edhe këngë”!

Zëri dalë nga dalë po fikej,
si dritë e qiriut,
Mbeti vetëm kënga mike,
këngë e mullixhiut.
**********************
@cana

[Ali Baba Tepele]

ARBEN DUKËS

Labova rrëzë një mali,
Pikonë flori.
Vendi ku lindi Arbeni,
Vendi Poezi.
Arben Duka, penë e artë,
Mendje ndrituri.
Gjithë jetën ja kushtove,
Nënës Shqipëri.
Për vlerat kombit i duhet,
Një bilbil si ti.
Ja shkund pluhurin nga supet,
Naim Frashëri.
Veprën tënde po e çmonë,
Gjithë populli.
I vendos “melhem” mbi plagë,
Ku i dhëmb atij.
Poetët janë të pa vdekshëm,
Rrojnë në histori.
Penë e shekullit njëzetë,
Dhe njëzet e nji.
Gjithë brezat që të lexojnë,
Ndjejnë krenari.
2019
@cana

[Ali Baba Tepele]

TA PUTH NISHANKËN.

Mall për ty më mori,
Malli për të puthur!
Të shikoj nishankën,
Nishankën e bukur.

Të kujtohet dita,
Kur ëmbël më the:
- Nishankën e bukur,
E pe, a se pe?

Nishankën, më pyete,
E pe, a se pe?
Sytë e mi nuk ishin,
Lundronin mbi re.

Të takoja prapë,
Shpirti im, do donte,
Ti puthja nishankat,
Asnjë nuk shpëtonte.

Në buzë e në gjoks,
Të puth të betohem.
Për ato nishanka,
Do të përgjërohem.
@cana

[Ali Baba Tepele]

PËR XHAXHIN POET

Xhaxhi poet, xhaxhi poet!
Do më bësh një poezi?
Për mua, ta mësoj shpejtë,
Bashkë me shokët e mij.

Gjithë poetët, shkruajnë vjersha,
Por për të rritur, jo për fëmij!
Dhe botën tonë, aspak në rreshta,
Nuk e përmendin, këtë se di!

Këtë se di, që për fëmijët,
Të shruash qënka shumë vështirë!
Përdore na marrin, të mëdhenjtë,
Shpesh na çojnë, ku s’kemi dëshirë!

Ne botën se njohim edhe aq mirë,
Kuptojmë ato që syri na kap!
Shumë fëmij luftrat po vrasin,
S’dimë ku të vemi, të ikim me vrap!

Lufta nuk është për ne fëmijtë!
Ne duam lojra, të lozim bashkë!
Lufta s’është lojë, as për të rritur,
Ndaj nuk kuptojmë qytetin në flakë!

Ca gërma mësova në shkollë ABC-në.
Dhe të lexoja nuk dija kaq mirë!
Mami më dha një libër të trashë,
Që ta lexoja me pahirë!

Ç’e dua këtë? - Mamit i thashë.
Unë dot se ngre, jo ta lexoj!
Është “Kurani”, mos fol kështu e trashë,
Lexoje këtë, zoti do të ndihmoj!

Unë dua lodra, bukë dhe rroba,
Këtu s’shikoj asnjë nga këto?
Pusho moj shtrigë dhe më qëlloi,
Po fole kështu, Zoti s’të do!

Shumë prind nuk i kuptojnë fëmijtë!
Ndaj të lutem, shkruaj ti, Xhaxhi poet!
Për ëndërrat tona nuk duan t’ja dinë,
Na burgosin zemrën, pa të drejtë.

Kështu e njoha një vajzë të vogël,
Nga sotë e tutje do udhëtojmë bashkë.
Ajo më dha fjalën se do mësojë,
Dhe unë disa libra do ti fal.
2019
@cana

[Ali Baba Tepele]

TI MBROJMË FËMIJËT

Xhaxhi poet, xhaxhi poet,
Të lutem shkruaj, shkruaj pa frikë!
Ta mësoj bota, njerzit e shkret!
Ta duan jetën dhe ne fëmijtë!

Këngët dhe vjershat i duan fëmijtë,
Dhe pemët çelin nga zërat e tyre !
Me këngë dhe prralla ti rrisim bijtë,
Ti duam fëmijët, çdo rrace dhe ngjyre.

O njerëz, prindër dëgjoni fjalët tona.
Që edhe jeta të bëhet beharë!
Krijoni lodra, jo armë dhe bomba,
Të gjitha ato janë për të vrarë.

Ju vetë e thoni, fëmija s’ka faj,
Edhe ne, nga ju kemi mësuar!
Fëmija nuk duhet kurrë të qaj!
Fëmija është për tu dashuruar.
@cana

[Ali Baba Tepele]

POLITIKA - PERËNDI

Efigjeni, je si drita, në një moshë gati të rritur!
Orakulli të zgjodhi për fli, për Helenën e grabitur.

Vetë babai, Agamemnoni, ta preu kokën e bukur,
Oh, ç’dhimbje ndjeu Delfi, për atë filiz të këputur!

Ushtarët godasin me ushta mburojat, thërrisnin perënditë!
Që gjaku yt, tu shuante etjen dhe shpirtin në Olimp!

Drejt Ilionit, mbreti tiran, ushtarët i drejtoj,
Ta shkatëronin atë qytet, o vdisnin gjithë në Troj!

Nga ai çast u hipën anijeve, nuk humbën asnjë ditë,
Deti gjëmonte, i mbushur me vela, u prinin Perënditë!

Njëqind mijë shpirtra përmbi anije, drejt Trojës u nisën,
Mbi dallgët e detit, me shpatën të zhveshur, nuk e njohin frikën!

Agamemnon i udhëhiqte, i veshur me petkun si mbret,
Të mposhtë krenarinë trojane, nuk donte as jetën e vet!

Që Trojën në flakë ta shihte, t’ja zhdukte krenarinë,
Ushtarët mbi mure ti linte, s’kurseu Efigjeninë!

Njerëzimi ç’përfytyruar nga ndienjat, njers pa njerëzi!
Cili zot do donte, për nektarin gjak, që pjellën ta bësh fli?

Kohë e egër, njerëz të egër, lakmonin pasuritë!
Bota, njerzit, kanë bërë ndryshime, ashtu si perënditë!

Sot jetojmë në tjetër epokë, ska Trojë dhe Helenë,
Por vëlla-vrasja për pasuri, ka mbetur ashtu siç qenë!

Se qënkërka shumë e vështirë, i gjalli të jetë Njeri!
Ndaj shohim akoma politikanë, që mbahen si Perëndi.
@cana

[Ali Baba Tepele]

MOLLA E KRIMBUR

Pa pritur, një mollë tek këmbët më ra!
Këputet nga pema, sapo e puthi era!
Në dorë e mora dhe kokën ngrita,
Në pemë kishte edhe kokrra të tjera.

E ngrita nga toka, pranë hundës e çova,
E ndjeva aromën dhe freskinë e saj!
Një pikë të zezë pranë bishtin i pashë,
Ku larva e krimbit kishte hyrë kollaj!

Ky krimb i vogël, që çau lëkurën,
Nga pakë e brente dhe pa kuptuar!
Pema nuk e donte të dobët, të sëmurë,
Të tijën ta kishte, në tokë rrëzuar.

Kështu është kombi, një pemë e madhe!
Ne njerzit jemi si kokrrat e mollës.
Nuk duhet të lemë krimbin e përçarjes,
Që gjuhën, traditat, t'ja humbim kohës!
@cana

[Ali Baba Tepele]

LOTI NA PIKON NË PORTË

Hyj në portë e s'të shikoj,
Zërin tënd nuk e dëgjoj!
Loti në portë pikoj,
Arben, o e ëmbla gojë.

Loti më pikon në portë,
Kush ta fshin ballin e ftohtë!
Ballin që të fshinte motra,
Mbuluar me djersë të ftohta!

Nënë e gjorë fshinë sytë,
Si ty nuk kishte të dytë!
Qanë gurët, qau vëndi,
Arben, o ballë ergjëndi!

Arben të kërkon shtëpia,
Vëllezërit, gjithë shoqëria,
Të kërkon edhe fëmija,
Gojëmjalti që ska si tyja!

Arben që s'të harrojmë dotë,
Sa herë hyj tek ajo portë,
Zemra dridhet, se mbaj dotë,
Folna Beni, goja plotë!

Malli na ka djegur xhanë,
O Arben, o djalë!
Shumë na ka marrë!
Ngrehu nga gjumi i gjatë!

Dhe folna një fjalë!
A të dhëmbin ato plagë?
Sytë të kanë rënduarë!
Djersa mbi qepallë!

@cana

[Ali Baba Tepele]

LOTI NA PIKON NË PORTË

Hyj në portë e s'të shikoj,
Zërin tënd nuk e dëgjoj!
Loti në portë pikoj,
Arben, o e ëmbla gojë.

Loti më pikon në portë,
Kush ta fshin ballin e ftohtë!
Ballin që të fshinte motra,
Mbuluar me djersë të ftohta!

Nënë e gjorë fshinë sytë,
Si ty nuk kishte të dytë!
Qanë gurët, qau vëndi,
Arben, o ballë ergjëndi!

Arben të kërkon shtëpia,
Vëllezërit, gjithë shoqëria,
Të kërkon edhe fëmija,
Gojëmjalti që ska si tyja!

Arben që s'të harrojmë dotë,
Sa herë hyj tek ajo portë,
Zemra dridhet, se mbaj dotë,
Folna Beni, goja plotë!

Malli na ka djegur xhanë,
O Arben, o djalë!
Shumë na ka marrë!
Ngrehu nga gjumi i gjatë!

Dhe folna një fjalë!
A të dhëmbin ato plagë?
Sytë të kanë rënduarë!
Djersa mbi qepallë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

SYRIN SE PENGON

Si të ndal unë lotin,
Lotët si ti ndal?
Ata rrjedhin vetë,
Kur zemra ka hall .

Kur zemra gufon,
Ndienjat bëhen det!
Syrin se pengon,
Lotët rrjedhin vetë !

Loti rrjedh njëlloj,
Për mirë a për keq!
Zemra komandon
Dhe s'ke si e ndreq!
@cana

[Ali Baba Tepele]

Fabul
Zonja dhelpër mëshirplotë,
Vë dy kushte sot për sot!
O një pulë, o një zok. ..!
Këto ligje ka kjo botë!
@cana

GOMARI NJERI
Fabula

Një gomar kishte dëshirë,
Të ndahej nga rracë e tija.
Donte të dukej më mirë,
Të ngjante si njerëzija.

Veshi një kostum të zi,
Që të ngjante si njeri!
Dhe të mos dukej gomar,
Kishte vënë dhe një kollar!

Kur e panë lopa dhe kali,
U çuditën edhe qeshën.
- Qënka bërë njeri gomari,
Po ta prishin punën veshët!
@cana

[Ali Baba Tepele]

E BUKUR KJO RRACA JONË

Vana, si ftujëz manare,
Pse na dole gënjeshtare!
Na the, nuk martohem fare,
Do ti rri babait beqare!

Vito, rritur si billonjë,
Sy e vetull shigjeton!
Gjithë bota na mban në gojë,
E bukur kjo rraca jonë.

Vana, Vitori me halle,
Koha s’ka vetëm behare,
Se zemrat djemve jua vrave,
Kur del si bora në male.

E bukur me shoqe shumë,
Buzëqeshjet rrjedhin lumë!
Dil ti, të dal dhe unë,
Xhelozit ti vëm në gjumë!
*********************
Sa lotë derdh njerëzimi,
As Zotat nuk kanë kaq lotë!
Ata kanë fuqi nga njerzit,
Prandaj s'na kuptuan dotë.
************************
PUTHJE ZANËS

Delikate, e pafajshme, Zanë e ëndërrave je ti!
Shëtit në pyje të errët dhe pi " ujë " në poezi!
Etur pret puthjen e ngrohtë, të vij përmi buzë të rri...
Vëndin bosh në zemrën tënde ta mbush plot me dashuri. ..!
@cana