Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

GJËMIMI VASILIQISË

“Muhamed Pasha i Moresë,
Mos i gëzofsh ato troje!
Mua më preve në besë,
Më the se do ndihmoje.”

Ky ishte mallkimi që doli
Për Pashallesh Vasiliqinë.
“Kleftët” që erdhë na Stambolli,
Dhe vranë Pasha Alinë.

“I pa besë Muhamed Pasha,
Dhe mik shtëpie më ishe!
Ty, besova “Tespiet e arta”
Që kokën garant ta kishe.

U thaftë kjo dorë që mori,
U thaftë, e dru u bëftë!
“Gjarrpërin” një herë besoi;
Që bëri të madhen gjëmë!

Unë gjallë doja ta mbaja,
Të lartin Pashain tim...
Kurrë të mos jepej kalaja,
Dhe kryeqyteti Janinë.

Kuja dhe gjëma mos tu ndaftë
Dhe guri mbi gur mos të mbet!
Ti që preve në bes Pashanë,
Qaj moj Janinë e shkretë.”
@cana

[Ali Baba Tepele]

MAÇOKU VIZITOR
(fabula)

Miu- këshilltar pallati,
- Nuk dihet kujt i bje fati,
Vetingu po bëhet gati.
Hangrët-ç’hangrët na dollapi.

Po ju flasë, kam tre orë,
Mos më delni në oborr,
Vjen Maçoku vizitor.
@cana

[Ali Baba Tepele]

NJË KËNGË E VJETËR ÇAME

O shokë, more shok-o!
Dhënt’ e mia kush i do?
Se s’jam i zoti për to.
Se do loz me miken-o,
Me tumane-kuqen-o
T’e mbaj për kocidhen-o
At’ velonia-fridhen-o
Na vreshta të dalëm-o
Rrusht të bër të mbledhëm-o
Ta shtridhëm në vedrat-o
Me mushtin të dehur-o
Të los me cicat-o
Të gdhinjëm mbështjellur-o
@cana
Kocidhe--gërsheti
velonia-fridhe-- vetull gjilpërë

[Ali Baba Tepele]

DIL O VJOSË E BUKUR

- Dil o Vjosë e bukur-o!
Dil, apo të dalëm-o!
- Bukurit e shpirtit-o,
Mos mi prek se s’rri pa 'to.

Do të dal me domozdo,
Kush më prek e nuk më do!
- Merri dhe në det m’i ço!
Të lozin ngjalat me to.

- Dil o Vjosë e bukur-o!
Brigjet e tua shiko...
Se ti thajnë burimet-o!
Dëgjoj psherëtimet-o!
@cana

[Ali Baba Tepele]

Mund të duash gjith botën dhe të mos dojë asnjë.
Ashtu siç mund të të duan, po ti asnjë nuk do!
Mund të kënaqesh me shum pakë, kur nuk ke asgjë.
Por dhe mund të mos kënaqesh, me asgjë nga këto!
@cana

Dashuria shpesh, është në karakter.
Karakteri i njeriut formohet në jetë.
Vetëm një ndienjë lind me ne përherë,
Nuk mundet të duash, po se ndjeve vetë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

SHANI...SHFRYNI EDHE PAK

Vetingu ende pa lindur, e çuan në arkivol.
E çojnë ca mëndje-ndrikull, që nuk duan të jetoj.
Ç’kini mor të gjorë me foshnjen, ende sisën se ka kapur,
Ç’kini që i bëni gropën, kur probleme s’ju ka hapur!
Ai s’është “I shenjti Krisht”, që donte ta therte Roma.
Doni s’doni bëhet “Mit” ndaj do rrojë në mëndjet tona.
Ndaj do rroj dhe do hakmerret, sa të ngrihet pak më këmbë.
Do t’ju shtyp si buburreci, padrejtësin do haj me dhëmbë.
Dhe qani mbi varrin hapur, shani, shfryni sa më shumë.
Derdhni fjalët si shafrani, goja juaj gjithë shkumë.
Edhe pakë, shani, shfryni, sa të ngrihet pak më këmbë.
Grushti fortë kur t’ju përplaset, s’do t’ju kapi gjuha dhëmb.
Pastaj populli do qeshë dhe me gisht do t’ju tregoj.
Do t’ju mbaj e të kujdeset dhe tek varri do t’ju çoj.
Ju që sot i mbushni xhepat dhe e quani “drejtësi”.
Ju litarin kini hak, për ju plumbi është flori.
@cana

[Ali Baba Tepele]

JAM E VOGËL- O

Shegë e kuqe, mollë e ëmbël,
Dil moj se të presin-o.
Jam e vogël, s’më lë nëna,
Pritëm sa të rritem-o

Vajzë, vallë mos je penduar?
Vetë më the, hajt më kërko!
Bisedoje me babanë,
Mbase ai të thotë po!

Ku ta dija unë e mjera?
Kaq shpejt do më marrësh-o?
Rush i ëmbël, ylli bukur,
Zemra ime ty të do.
@cana

[Ali Baba Tepele]

DUAJE KOMBIN

Ike në kurbet me gruan dhe fëmijtë i more,
Në Greqi, si shum të tjerë, në shkollë i dërgove.
Gjuhën shqipe e mohove, aman zotë, o zotë!
Dhe letrat fallcifikove, vorio-epiriot.

U flisje fëmijve, çdo ditë “kalimera”!
Edhe emrat jua ndërrove, u vure të tjera.
E harrove gjuhën shqipe, se duroje dotë!
Flisje përgjysëm greqishten, vorio-epiriot!

Ç’bëni more shpresë vrarë, a nuk kini sy?
Me gjyshërit si merren vesh, një ditë k’ta fëmij?
Ç’bëni more gjakë prishur, kombin si mohoni?
Kur nuk doni vëndin tuaj, asnjë tjetër s’doni.
@cana

[Ali Baba Tepele]

LUM E DET MË BËRE

Shumë e përkëdhelur, lozje ti me mua,
Vajzë e vëndit tim, o sa shumë të dua!

Herë më thoshje puthëm, herë më thoshje s’dua,
Kurban moj tu bëfsha, të syve të tua.

Nata bëhet ditë, kur ti je me mua,
Vajzë e vëndit tim, si ujët në krua.

Kush i ndeshi sytë dhe su turbullua,
Të keqen të marrsha, të syve të tua.

Si do t’ju bëj ballë, vrulleve të tua!
Vrulle që të prekin, nga floku në thua.

As lumi rrëmbyer, nuk më merr dotë mua.
Lum e det më bëre, dua dhe nuk dua.
@cana

[Ali Baba Tepele]

SHARKUN E SHTROVA

Çe shtrova sharkun në udhë,
Çu bëra si i sëmurë.
- popullore -
***
Në udhë sharkun çe shtrova,
Si i sëmurë, me gjoja !
Andej nga shkonte Kaprollja,
Me sy shpirtin qetësoja.

Një mollë hedh, ta ngacmoja,
Ktheu kokën, se besoja,
Lotin në sy ti shikoja,
O mjalti taze, në hoja.

Jam sëmur e më dhëmb gryka,
O Gjeraqina me pika.
Preja në udhë, të prita,
Gjersa erdhe, su mërzita.

Çu bëra si i sëmurë,
Pres miken të shkoj për ujë!
Ç’bën aty o i sëmurë?
Të nëma, ç’të nëma shumë!

Në të zëntë dhimbje koke!
Ujë gurre, të shëroke.
Ilaçin e kësaj bote,
Nëm një pikë nga dora jote.

Sharkun në udhë çe shtrova,
Bëra si bëra, s’durova!
Miken time përqafova!
Shok e miq në dasëm ftova.

@cana

[Ali Baba Tepele]

SORKADHJA MË PREKU

Hodha çiften supit edhe malit dola,
Të gjuaja thëllëza, a lepuj të egërr.
Mbi barin e butë, këngët jua dëgjoja,
Gjahu gjer atëherë ishte veç një dhelpër.

Përmbi bar u ula të pres çfarë do dalë
Dhe çiften mbi gjunjë e mbaja mbështetur.
Një sorkadhe e re, me gjoksin të bardhë,
Vështrimin e saja, mbi mua kish tretur.

Thashë ta shënoja, çiften në dorë mbaj,
Sorkadhja nuk trëmbej, shikonte pa rreshtur.
Lot, mëshirë, e dhimbje pash në sytë e saj.
Përmbi sup çiften, e mbaja mbështetur.

Nuk kisha më forcë, s’kisha më as zë.
Sorkadhen përlotur shikoja pa rreshtur.
E bukur sorkadhe pa mëndje më lë,
Shpirtin edhe zemrën ma grisi si letër.
@cana

[Ali Baba Tepele]

NJERËZIMI PO LAJTHIT

Të një kohe ç’njerëzore, neve jemi dëshmitar,
Njerëzimi i lajthitur, shpallin botën “të pa fat”.
Nga “lëndinat” e së mirës, zemrat marrin arratinë,
Si kaprolli trëmbur gjahut, se ndal vrapin vetëtimë.

Dhe braktisim gjithë livadhet, si drenusha në kullot,
Botës tonë i shtohen hallet, luftë, gjak, dhimbje, lot.
Marrim udhën e së keqes, siç thotë populli, “të qoftlargut”,
Vetes tonë i bëjmë varrin, shumë shpejt, jo së largu.

Toka brënda ka shum zjarr edhe dielli është i zjarrtë,
Njerëzimi ka përbrënda shumë urrejtje dhe inat.
Vetë natyra e ka falur, njerëzimin përmbi tokë...
Eh sa shumë derdhën gjakun, e mbrojtën nderin me kokë.

Kështu fillon rrokullisja, si “Sizifi” bëjmë çdo ditë,
Gur i rëndë na rri mbi krye, e dënuan perënditë.
Shpikin armë njerëzimi, që të vrasim njeri-tjetrin,
Humanizmi, dashuria, s’kanë guxim të dalin sheshit.

Eh, që s’kam një grusht të madh, ta godisja mu në kokë,
Të keqen e njerëzimit që po shkatërron k’të tokë.
I bëj thirrje të përmbahen, kush ndjen gjakun në damar,
Se një ditë zemra ju ndalet edhe vdekja do t’ju marr.

Mos e shkatërroni botën, kur di se, kalimtar jemi...
Bëni të mira për njerzit, që gjithmon në mend t’ju kemi.
I burgosni përgjithmonë, urrejtjen edhe zilinë...
Dashuroni jetën, tokën, njeriu gëzon njerinë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

GOMARI DEPUTET
(fabul)

Në muze mbeti samari,
Deputet u bë gomari.
Mori një titull të ndjerë,
S’ju ndje zëri asnjëherë.

Dallohej për nga kultura,
Plotë katër legjislatura.
Në parlament kurrë s’foli,
Kërriç hyri, e gomar doli.

Në korrupsion gishtin se ngjeu,
Por partisë i shërbeu.
Po një ditë ju mbarua bari,
Vdiq, thanë, kërriç gomari.
@cana

[Ali Baba Tepele]

HELENA – ÇAMËRI

Kërkon greku të bëjë ç’të dojë,
Dhe pluhur hedh mbi kombin tim.
Si dikur Akejt e Athinës mbi Trojë,
Veçse Akil s’ka, si krye trim.

As Odise, të gdhënd një kalë,
As Athinanë të mbrojë mërinë.
Ndërsyen Zervën, si të përdalë
Dhe për Helenë, kanë Çamërinë.

Dhe “kalit mit” ja mbushën barkun.
Spiunë, betuar, keqbërës dhe besnik.
Mbi shqipëtarë të marrin hakun,
Se historinë e kanë shum frikë.

Trojanët Dardanë ti zënë në gjumë,
Si tridhjet e tre shekuj më parë, legjend.
Po shqiptarët janë zgjuar më shumë,
Nuk i trëmb dot “Agamemnon e Minellë”.

Helena e bukur sot është mbi Olip,
Atje ku uleshin gjithë perënditë.
E vranë, e dogjën, përzunë Çamërin,
Pluhur e baltë historis çdo ditë.

Bota ecën dhe ka ndryshuar
Vetëm se grekët mbetën në gjumë.
Metodat antike kërkojnë për të pushtuar,
Paqen urrejnë gjithnjë e më shumë.

Të gjitha mjetet po i përdorin,
Thikën, helmin dhe tradhëtinë.
Nuk po mësojnë dotë realitetin,
Të duan gjitonin, të drejtat, njerinë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

ZAMBAKU

Rrëzë një shkëmbi të thepisur,
Në të ftohtë e në acar.
Përkarshi erës dhe diellit,
Kishte çelur një zambak.

Bisku i tij kish çarë borën,
Kishte çelur shum krenar.
Ngrohtësin merrte nga toka,
Ujin nga dëbor e bardhë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

MUSHKA DHE DOSA
(fabula)
Disa kafshë shtëpiake,
U mblodhën një herë mbas darke.
Kishin çfarë të diskutonin,
Disa punë mirë s’po shkonin.

- Dosa-Mushkës, ti moj mike...
Më duket se je lesbike!
- Faji është nga i pari...
Pela merr për burr Gomarin.
@cana

[Ali Baba Tepele]

MBI ZALLIN E DETIT

Mbështetur hëna tek mali,
Hapi përgjysëm qerpikun.
Drita që binte tek zalli,
Përmbi det rrezet u fikën.

Përmbi rërë fryma më ndali,
Buzën tënde duke thithur.
Dy trupa shtrirë tek zalli,
Ishte momenti shumëpritur.

S’kisha kohë mëndjen ta vrisja,
Sikur më kishte zën deti.
Gjeta bukurin që prisja,
Vajzë tek ti zemra më mbeti.

Buzë, gjoks, trupin ta puthja.
Deti duke shushuritur.
S’ishe mollë në xhep të fusja,
Aqë bukur, s’e kisha ditur.

Trupi jonë se fsheh dot kollën,
Po ashtu dhe dashurinë.
Flokët, sytë, mëndjen ma morën,
Dashuria të përpinë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

TOSKE E BUKUR

E bukur në gjith Toskërinë,
Shoqet kurrë s’të arrinë.
Hap jelekun ta mbush gjinë,
Me çaj, e me trëndelinë.

Të freskët, si ta ka ënda,
Hape gjirin ti fus brënda.
Të bukur të ka bërë nëna,
E plotë, siç del dhe hëna.

Do jetë ndjerë shum i lumtur,
Ata sy kush i ka puthur.
I pa vdekshëm është ndjerë,
Kush i ka puthur dy herë.

Kush e di se sa do rrojë,
Puthjet kush i numurojë.
Burojnë siç buron krojë,
Ujë të ftohtë të freskojë.

Toskëria si krahinë,
Do çmohet për bukurinë.
Djem e vajza, yje ndrinë.
Si Çaji me Trëndelinë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

KUR JE SI FLORIRI

Ferexhenë hiqe, se të dogji vapa,
Ngadale më vije, me këmbët si pata.
Baluket të ndrinin kur hoqe shaminë,
Shoqet kur ti panë, më këmbë tu ngrinë.

Shoqet kur të panë, baluket të ndrinin,
Të gjitha u ngritën, më këmbë të rrinin.
Sytë dotë si hiqnin, tek zotrote mbenë.
Kur je si floriri, ç’e do ferexhenë!

Ti je xhevair, shkuar xhevairit,
Sytë e tu të bukur, si pikë e floririt.
Dyzet xhevaire, qafës të ndriçonte,
Sumbulla e djersës, mbi të të pikonte.

Dyzet xhevaire, qafës tënde t’bardhë,
Djemtë të shikonin, ç’i vije në radhë.
Vajzë vëndi ishe, rritur si sorkadhe,
Lërja ferexhenë hoxhës në minare.

Hoxhën dhe minaren, lërja kush i solli,
Në malet e larta, s’pi ujë Anadolli.
Vëndi që na rriti ka male të larta,
Populli që na lindi, ka ligje të arta.
@cana

[Ali Baba Tepele]

GJUHËN DO TA PRISJA

Gjuhën do ta prisja, po të mos thosha të vërtetën.
Do ta prisja, po të kisha qëllim të mashtroj të tjerët.
Një gjuhë gënjeshtare nuk meriton të rroj gjith jetën.
Nuk do ta lija të lirë, po do ti shtërngoja frerët.

Një gjuhë e keqe, kudo qoftë, për këdo, të prish.
Nuk është e re, e panjohur, gjithmonë tmerr i kohës.
Dhe nuk ja vlenë as ta dëgjosh kurrë, as me të të rrish.
Shkatërron “foletë” e tjera, të sajën se ka njohur.

Një gjuhë e keqe, të gjithë i prish, dhe ty dhe mua.
Një mëndje e keqe, dalë nga hiçi, që gjuhën ushqen.
Kur nuk mëson, në vënd të urrejtjes të thotë të dua.
Me dhimbjen të rroj, pastaj të thotë ato që ndjen.
@cana