Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

FTOI FSHEHUR

Ftoi fshehur ndënë kashtë,
Oh çfar pasuri që ishte!
………..
Ish Janar, dëborë binte,
Ishim mbledhur tek kasollja,
Gjith fëmijët, edhe loznim
Rrodhe- rrodhe...koko-rrodhja

Shoqes time të një moshe
Kish filluar ti mbushej sisa.
Kisha qejf ta prekja pakë,
Sa herë loznim ngriva-çkriva.

Kishim plotë lojra të luanim
Kishim pllaka, gurapeçi…
Si dënim mbi kurriz mbanim,
Djem e vajza, njëri-tjetrin.

Loznim cingli, loznim dokje,
Dhe më pasë, sylla-mbylli.
Sa herë gjeja Antonetën,
Mua do më ndrinte ylli.

Ajo shkonte tek kasollja,
Fshihej tek grazhdi i pelës.
Unë, pa dashur sa herë shkoja,
Mbi të bija hera-herës.

Bija mbi sisët e saja,
Herë më shponin herë më digjnin.
Veç një gjë mënd mirë e mbaja,
Kofshët mbushur më tërhiqnin.

Dhe asaj kjo i pëlqente,
Ndaj më mbante sa më gjatë.
- Të dorzohem se më gjete
Me ty qënkam e pa fatë!

Para fillimit të lojës,
Bashkë kishim vënë dhe bast.
- Çdo më japësh po të gjeta?
Nuk është mirë me duar thatë!

- Kam fshehur një kokër ftua,
Edhe ca fiqë, të thatë!
Një grusht arra dhe bajame,
Eja që ti ndajmë bashkë!

Ftoi fshehur ndënë kashtë,
Oh çfar mbrekulli që ishte!
Me radhë e kafshonim bashkë
Dhuratë më të bukur s’kishte.
*****************
@cana

[Ali Baba Tepele]

MOTRAT BINJAKE

Nuk do të kërkoj falje për poezinë.
As jam penduar që dashurin e ngre lart!
Se këngët dhe vargjet shkruhen për njerinë.
Dhe gjithmonë në ato, zemrën time hap.

E di se dashuria mbetet kërthinjë.
Në çdo situatë mund të lind e fundit.
Dikush pa lindur ende, atë e vretë,
Dikush me pathos i falet ardhjes dhe mundit.

Falje të kërkoj, përse duhet, poeti?
Se dashurinë ka kurorë mbi kokë!
Gjithë jetën i varfër për të mbeti
Dhe shpirti i etur largohet nga kjo botë.

Shumë dashuri, vargje e këngë i falën,
Kësaj bote të egërr e keqtrazuar.
Pishtarin e shpresës ndezur e mbajtën,
E motrën binjake, dhimbjen, pa harruar.

Dhimbja dhe dashuria udhëtojnë bashkë
Janë binjake, por vetëm njëra duket.
Kur koha kërkon njërën të dal jashtë!
Tjetëra brenda saj duhet të struket

Në jetë kurrë, ska dashuri pa dhimbje.
Ankthi dhe loti janë bashkudhëtarë.
Mundesh të ndalësh dashurinë në lindje !
Apo mund të qortosh lotin pse ka dalë!

Ku ka dashuri, ka dhe dhimbje shumë.
Shqetësimi jonë sa vjen edhe shtohet.
Zemër e dashuruar s’gjen rehat, as gjumë,
Mos bjerë, mos vritet, sëmuret a ftohet!

Po nderove dhimbjen, nderon dashurinë.
Atë që vërtetë do, nuk vuan shumë.
Kur zemra rinohet edhe sytë ndrijnë,
Dhimbjet e vuajtjes i ka vën në gjumë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

VËNDI JONË

Dikush të shikon si kryq!
Diku gjysëm hënë!
Dikush të mbulon me “Perçe”!
Dikush zhveshur të ka lënë!
Por Plisin Pellazg askush se përmënd!
Mos i harro ata që s’të duan më këmbë!
* * *
VOTAT E PYLLIT

Qeni hipën në tribunë.
Mua më zgjidhni, për inat.
Me të shkuarën s'kam më punë,
E lash të njomin, do ha të that.
@cana

[Ali Baba Tepele]

JO PËR LODËR

Unë dua, shumë dua dhe atëherë kur ti nuk do.
Buza s’mundi që ta thotë atë fjal që kërkon jeta.
Largimi yt i penduar, i thotë zemrës time po.
Fjal pa bazë e gjuhës keqe, të largon nga e vërteta.

Unë dua, prapë dua, nga momenti që të pashë,
Pavarsisht se sytë e tua prap s’tregojnë vendosmëri!
Dhe mbi gjithë gjërat që desha, besën time tek ty lashë,
Kotë strukesh nga egoizmi që tregon pasiguri!

A nuk quhet dashuri, kur dhe portretin s’ta fshij dotë?
Flas unë me portretin tënd dhe në ëndërr më mban zgjuar.
Të tregoj se jam i dobët dhe më mbushen sytë me lotë,
Më mir mos të ishim parë, për këtë nuk jam penduar.
Me miljona neuronet në çdo pjesë të trupit tonë,
Të pa dukshme për syt tanë, dhimbje tyre shkon në kockë.
Dhe në zemër nuk e shohim, gjaku ngjyrën kur ndërronë,
Dashuria është për jetën, diell, dhimbje edhe forcë.

Flasim pak, mesazhojmë, kur s’të shoh më mbyt vetmija,
Largësia është si era, shkon dhe fik zjarret e vogla,
Ato, që janë sapo njohur, vuanë zemra nga largësia.
Ndez në shpirt ca zjarre tjera, të mëdha, që nuk jan lodra.
@cana

[Ali Baba Tepele]

JO TË TRETUR, PO BASHKUAR

Në njëmij copa të ndanë Atdhe,
Dhe flasin gjithmon për “vëllezëri”!
Në njëmij Parti, në njëmij Fe...
Ndër njëmij Fe, njëmij Parti.

Si mundet gjakun ta ndash vëlla?
Si mundet gjakun dhe vëndin ti?
Në njëmij gota, o fukara!
Ta ndash në copa, pluhur dhe hi!

Po nuk u mblodhëm bashkë përditë,
Që besën ta lidhim ne, për atdhe!
Se bota në pluhur humbet e gjithë,
S’do kishte mbi tokë kombe, atdhe.

Shikoji pikat që të bashkojnë,
Mbi këtë tokë s’je vetëm ti!
Bisha e etur e ka më lehtë;
Të të gëlltisë në pluhur dhe hi.
@cana

[Ali Baba Tepele]

Në krua të prita,të vije për mua,
Vogëlushe e vogël sa fortë të dua,
Ujët gurgullonte në buzët e tua,
Vogëlushe e vogël ti hajde me mua.
@cana

[Ali Baba Tepele]

ZEMËR VRARË NGA BUKURIA

Dua pranë ta kem gjithmonë, si trëndafili në xhep,
Atë dorë moj me pekule, kur ma merr e kur ma jep.

Atë dorë bor të bardhë, të butë gjith delikates,
Ta mbaj si jastëk në kokë, kur të ngrihem në mëngjes.

Nga buzët e kuqe flakë, gjith detin doja ta pija ,
E në sytë e tu të zjarrtë, vetëm diellin unë shihja.


Sa her ngre qerpikun lartë, vetëm dritë lëshon prej syve,
Nuk është drit si dokudo, por një zjarr na djeg të dyve.

Vetë natyra të kurdisi, ca dhe mëma të ndihmoi,
Bukuria perden grisi, kush të pa dhe nuk ndaloi!

Sa zemra plagosur ke, kur të pan për herë të parë?
A mundet ti gjesh shërimin asaj zemërze të vrarë!

Lart e poshtë bota do flasë, fjalët mos dëgjo të gjitha,
Kush s’të do le të pëlcasë, kush të do ju shtoftë dita.
@cana

[Ali Baba Tepele]

RRATHË RRATHË GJERDANI

Gjashtë rrath gjerdani gushën ta mbulonin,
Orë e byrzylykë në ar dhe ergjënd
Vëthët e florinjtë shum të zbukuronin;
Kjo fytyra jote na ka lënë pa mend.

Vesh ato fustane sipas gustos zemrës
Pas kohës dhe stinës, her’ freskët her’ vapë
Her’ barku përjashta her’ në fund të këmbës.
S’ngopesha së pari, doja prapë dhe prapë.

Sandallet me taka, këpucët me qafë...
Na e thuaj pakë, dhuratë kush ti bëri!
S’di, kështu si mua, tjetër djal në pastë,
Që nga dashuria të dridhet i tëri!

Të tjera në mëngjez, të tjera në drekë,
Darka është ndryshe, veshje më tunduese.
Dikush të mëson, apo i bënë vetë!
Gjith kohës mbete vajzë turbulluese.

Gjerdani me rruaza rrath-rrath në gushë,
Sytë edhe mëndja tek zotrote mbenë,
Palë-palë fustani derdhur mbi këpucë,
Të rinj e të moshuar të qetë stë lenë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

DITA EDHE NATA

I thotë dita natës:
- Eja sa më shpejtë.
Shum gjëra zbulova,
Po nuk desha vetë!

Eja ti të lutem ,
Ti mbulosh për pakë.
Edhe të mos duken,
Ndaj dhe quhesh natë!

Pas ditës së nxehtë,
Dielli sa ka shkuar.
Do edhe rri vetë,
Apo je zbuluar!

I thotë nata ditës:
- Gjë të keqe s’pashë.
Dy trupa të njomë,
Lëri si i lashë.

Dy zemra të njoma,
Shkrirë e bërë nji.
Ç’faj kishin të shkretat!
Se bënin dashuri!
@cana

[Ali Baba Tepele]

INDETITETI JONË

Kemi thënë e stërthënë, se atdheu është veç një.
Rëndësinë e kësaj fjale nuk ka mëndje që e nxë.
Është e madhe, është e rëndë, peshon sa gjithë bota,
Ndjenj e dashuris me vepra, ndryshe fjalët jan të kota.

Mos e shaj e poshtëro, mos e nxirr në treg ta shesësh!
Duaje, se ai të do, po e shite çfar do presësh?
Duaje gjakun, gjuhën duaje, edhe kombin, vëndin tënd.
Ai është indetiteti, gjithçka lidhet me këtë vend.

Përpiqu në jetë, me punë, që t’ja shtoshë bukurinë,
Kemi vëndin më të bukur, ndaj dhe na kanë zilinë.
Gjith bota që është zhvilluar, bëhet nëpërmjet të punës,
Pse punojmë për të tjerë, vetë mbemë në bisht të urës!

Si do ecim, si do bëhemi, po nuk e vram tradhëtinë?
Kjo sëmundje vrastare, që mbjell vdekje për njerinë!
Ktheni sytë nga historia, ç’ishim, ç’jemi, e çfarë mbetëm?
Jemi kombi më fisnik, që Evropës i dhamë mbretër.

Vëndin tonë të kemi idhull, ta duam e ta nderojmë.
Kemi brezave ç’t’ju lemë, kemi botës ç’ti tregojmë.
Pranë vatrës stërgjyshore, mblidhuni o shqipëtarë.
Të bashkuar të betohemi para flamurit kombëtar.
@cana

[Ali Baba Tepele]

SYRI EDHE MËNDJA

Nuk di kush ngjyrën kopjoi,
Gështenja ty, a sytë e tu !
Dy sy gështënje dashuroi,
Të zemrës formë, ka gjithashtu.

Mëndja hyn thellë, më thellë,
Në çdo qelizë të trupit tënd!
Por syri, jashtë porte mbet...
Prandaj të them, më le pa mënd!

Pa mënd më la, ky syri jot,
Që dhe më shum të dashuroj.
Pa sy më la mëndja jote,
Që tjetër s’mundem të shikoj!

Dashuria moshë s’ka...
Por dhe sy, s’ka dashuria!
Kur të shoh bëhem me krahë,
Ty të mbaj mbi krahët e mia.
@cana

[Ali Baba Tepele]

... E VËRTETË

Lavdi komandanti ynë,
Doli fjala që na the…!
“Do t’ju hanë me gjithë rrecka,
Po u përzjetë me fe!
Mbroni kombin, mbroni vëndin,
Gjuhë e gjak, shqiptar në je!
Mos e shisni në pazar,
Besë, nder edhe atdhe.”
@cana

[Ali Baba Tepele]

MOS U MBAJ RËNDË TANË

Ç’ish për ty, Tanë moj korbë!
Që i besove një të marri!
Nderin, ta futi në një torbë,
Fustanin majë hurit ta vari!

Ti, Tanë që rrije rëndë,
E thoshje se vije nga fisi!
Kapelen zbukuroje me pëndë,
Dhe kolltukun me dru lisi.

Ç’më rrije rëndë moj Tanë,
“Na vështi i Beut e vrisje..”
Ule ca hundën, të thanë!
Po ti, këshilla nuk prisje.

E deshe burrin të pasur,
Si lumi ta derdhte paranë.
Po zemra kurrë s’është qasur,
Të dyja në një çanak të hanë.

Para e shumtë nuk mblidhet,
Nga zemër e butë, e ndjerë.
Pasurohesh kur “populli lidhet”,
Dhe gjakun me pika ja merr.

Të tillë burrë zgjodhe Tanë,
E qahesh, se kurrë s’të deshi!
Edhe njëqind si ty i mbanë,
Për të, dashuria është qejfi.

Në skllavëri zemra përfundon,
Kur nuk e zgjedh dashurinë.
Për para gjithçka jetonë…,
Po zemra s’pranon tregëtinë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

NË TAKIM

Nuk e dija se do vuaja,
Nga ky mall i grumbulluar!
Si ta dija, se do qaja,
Si fëmij i zemëruar!

Si fëmij i zemëruar,
Ç’të kam bërë, ç’më ke bërë?
Gjithmonë ëndër shkatëruar,
Se nxë një botë e tërë!

Bota s’paska vënde bosh,
As për mall e dashuri!
Të jesh largë që ta kuptosh,
Ç’je për mua, unë për ty.

Ç’je për mua ta kam thënë,
Je si një ëndër në djepe!
Do të mbaj siç të kam thënë,
Si trëndelina në xhepe.

Ç’jam për ty, veç ti e di,
Nëse s’ndjen të njëjtën gjë!
Kur nuk ndien dashuri,
Pa përgjigje ti më lë!

Një përgjigje e një takim,
Të pres shumë, durim nuk kam!
Gjej ilaç këtij shpirtit tim,
Se për tëndin, ilaç jam.
@cana

[Ali Baba Tepele]

PSE SU BË

Pse su bë një urë e madhe,
Të lidhte dy brigjet tanë!
Unë këtej, veroj në male,
Ti në çadër, përmatanë.

Unë i veshur me poture,
Ti nxin lëkurën e bardhë!
Fle e ngrihem përmi lule,
Jod e kripë deti të fal.

Një peshqir shtruar përmbi rërë,
Krejt e zhveshur shtrirë ti.
Doja, të të marr të tërë,
Kur të shihja me dylbi.

Syri sheh e nukë ngopet,
Sikur të gjith do të hajë!
Që nga thoi, gjer në flokë,
Sisët e tua me majë!

Kofshët ngjyrë çokollatë,
Si dy shishe vere ngjajnë.
Më drejtojnë për në parajs,
Shpirtin tim atje e kam.

Mbi kërthizë një rreth, vendosur,
Rrethuar me tatuazh.
Një buzëqeshje flamosur,
Zemrën time zinte mat.
@cana

[Ali Baba Tepele]

PENGU

Si u ndodha disa çaste,
Është më vete histori.
Në krahët e një mulate,
E çmëndur për dashuri.

Për dashuri aq e çmendur,
Sa mua më hipnotizoi!
Atë çast, në dhomë të err’t,
Me asgjë se krahasoj.

Trullosur nga lumturia,
Harrova ku ishte dera.
Peng më mbajti dashuria,
Ashtu qofsha herë të tjera!

Në shtrat, të dy ball për ballë,
Dy zemra, shkrirë bërë nji!
Eh sa rrallë ndodh, sa rrallë!
Që peng të jesh në dashuri!
@cana

[Ali Baba Tepele]

KUJDES POET

Rastis të lexoj ca vargje,
Që poetët shkruajnë bukur.
“Jam pa mendje, zemër, sy,
Dhe kështu qënkan të lumtur.”

“Kam ca kohë që jam pa sy…
Më verboi bukuria,
Jam i lumtur se kam ty,
Ke ti sy, çi do të miat?”

“Edhe zemra ka pushuar,
S’kam çe dua, se ke ti..!”
Prit poet, o i uruar…
Ç’je pa zemër e pa sy?

Dhe Homeri, s’ish i verbër,
Shkroi gjith atë tragjedi!
Qorr e bën nga dashuria,
Ja, kështu, ca si ti!

Dashuria ti merr mend,
Po nuk them se je i lumtur!
Pse u dashka, sytë ti nxjerr,
Para një vajze të bukur?

Bota ka parë shum poet,
Dashuris i kanë kënduar!
Me sa di, asnjë në jetë,
Të jetë vetësakrifikuar.

Se dhe femra që të zgjedh,
Të do me zemër dhe sy,
Çdo ta bëj ajo në jetë,
Kushdo qoftë kur është pa sy?

Thamë ti shkruajm dashuris,
Jo fare ta shpartallojmë!
Se dhe tjegullat e çatisë,
Po i hoqe, do pikojë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

FLUTUR MOJ

Flutur moj, Flutur e lehtë!
Që shkon e qëndron mbi fletë.
Të vi pas edhe të ndjek,
Po, më ikën sa të prek!

Përplas krahët dy-tre herë,
Edhe ikën nëpër erë,
S’pyet për mua të mjerë,
Që pas ty rend përherë.

Gjalles e bukur në botë,
Krahët ndrijnë ngjyra plot.
Fëmijët qajnë me lot,
Rendin dhe s’të kapin dot.

Nëpër pemë, nëpër lule,
Fluturon edhe ule.
Kur dielli ndriçon mbi tokë,
Mbushet vëndi flutura plot.
@cana

[Ali Baba Tepele]

BIJË UDH’E MBARË

Udhë e mbarë moj bijë,
Do shkosh tjetër derë.
Po të foli vjehrra,
Mos e prish qederë.
Po të foli vjehrri,
Na dërgo haberë.

Vjehrrin edhe vjehrrën,
Ti ti respektosh.
Nënën dhe babanë,
Kurrë mos ti harrosh.
Shokun tënd të jetës,
Gjithmon ta nderosh.

Të urojmë bijë,
Qoftë udhë e mbarë.
Flori dhe ergjënd,
Këmba përmi kalë.
Do na vish si mike,
Rrallë edhe më rrallë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

KUVENDI UJKUT
(fabula)

Kur ujqërit mblidhen në kuvend,
Atje s’hyn tjetër, as kafsh, as shpend.
Një gjë dinë mirë ujqëria,
Ligj për ta, është vetëm barku.
Nga ne mësoi dhe njerëzia,
Që për të tjerët si ha meraku.
@cana