Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

VIKTIMAT E LIRISË
(Kushtuar grave dhe vajzave të keqtrajtuara gjatë luftës në Kosovë)

Arratisur mëndja ime, në honet e historisë,
N’ato ngjarje të urryera, të mendimit, të trishtisë.
Mbi petalet delikate, siç bje dëbora e ftohtë,
Ra një dorë gjakatare, grusht që i goditi fortë.
U rrëmbeu lumturinë dhe ashtu si ajo diti,
I vrau, i përdhunoi, zvarr i hoqi, i braktisi.
Britmat, thirrjet, pa pushim, të shpirtit në agoni,
Dridhje tyre pushtoj dhenë, kërkon mbrojtje, drejtësi.
Dhe pse s’pati ngushëllime, botën ndau në dy pjesë,
Njëra thjesht i quan viktima të një lufte të pabes.
Në mes tyre hyn besimi, minareja dhe kambana,
Kërkojnë të qeverisin, lajnë duart e palara.
Ato janë një pjesë krenare, xhevaire të një kombi.
Nuk braktisen si plaçkë lufte edhe pse kështu i donin!
Ajo pjesë e poshtëruar, kërkon në vënd drejtësinë.
Kërkojn nderin edhe gjakun, gjithçka humbën ngrohtësinë.
Egërsi e çizmes serbe i goditi qëllimishtë,
Për t’ju fshirë çdo fije shprese të zemrës tyre të brishtë.
Britëm e motrës, britëm e vajzës, e gruas, britma nëne.
Britëm e përzier me jargë të bishës së egërr serbe.
Gjëmojnë ende veshët tanë edhe zgjuar dhe në gjumë,
Ato thirrjet histerike: “Përdhunoni sa më shumë!”
Përdhunoni që të dalë, sa më shumë një “rracë hibride”,
“Që të vdesi shqipëtari dhe si popull të mos rritet”.
Mos harro o kriminel, që për krime je i bindur,
Gjith ç’ke bërë do shpërblyer dhe ty nëna të ka lindur.
Zhfrytëzon një moment lufte, bëre krime të pashoqe.
Si do ndihesh kur të tjerët, t’i bëjnë tek vatra jote?
Natyrish që s’të vjen mirë, pa ktheje thikën nga vetja!
S’ke ndërgjegje, as guximin t’i pranosh k’to të vërteta.
U kthyet në vegël të ndyrë, politika shkatrrimtare.
Nuk rri dot me pabesi në Kosovën shqipëtare.
Dot s’i shmangesh historisë, ajo shkruan të vërteta,
Popujt dashurojnë lirinë, ajo është vetë jeta.
2016-01-23

[Ali Baba Tepele]

HAPE ZEMRËN O NJERI

Dikush shkon të blej piktura,
Dikush bukë s’ka të hajë.
Dikush s’di sa shkon fatura,
E shpenzimeve në muaj.

Dikush mendon ku do flerë,
Me fëmijët, s’kanë shtëpi.
Dikush “ as e çan menderë”
Edhe banjën ka flori.

Dikush kontrollon kazanët,
Jasht në rrugë, në bor e shi.
Dikush një kope me qen mban,
Ju gatuan për mbrekulli.

Shum fëmij në botë vuajnë,
S’kanë qumështë që të pinë.
Dikush me qumësht bën banjë,
Përtërisin bukurinë.

Kape dritën o njeri,
Hape zemrën edhe duaj.
Gjithë ç’jemi pa dallim,
Si vëllezër, të mos vuajm.
@cana
2016-02-04

[Ali Baba Tepele]

EDHE ËNDËRR QAJA

Zhytur në një ëndërr, të gjith mënd se mbaja,
Shkrirë, bërë një trup, di që mënd po luaja.
Herë sytë, edhe buzët s’mund t’i ndaja,
Dhe unë qaja, nga gëzimi vetëm qaja.

Dhe unë qaja, mbledhur grusht, vetëm qaja.
Herë prekja, herë ikje, herë të mbaja.
Herë më ikje, më rrëshkisje, dot s’të mbaja.
Herë doje, herë puthje, prapë qaja.

S’di sa zgjati, gjysmë jete, vetëm vuaja,
Dhe s’guxoja, sy të hapja, mbyllur mbaja.
Pastaj deti na përpiu, s’mund të qaja,
Përqafuar nëpër dallgë të mëdhaja.
@cana

[Ali Baba Tepele]

- PLAKU I MËNÇUR

Një herë një plak, pa dhëmbë në gojë ,
I mençur shumë dhe filozof fshatari.
Në një kuvend të madh doli të flasë ,
Por qeshje dëgjoi, gojën sa hapi .

Të paditurit qeshën, me gisht treguan,
Nga goja e plakut që ishte pa dhëmbë.
Qeshën sa u lodhën, pastaj kërkuan,
Që plaku të thoshte, ç’kish për të thënë.

Plaku i mençur dha urdhër t’i binin,
Gomarin e vetëm aty në kuvend.
“ Po deshët pyeteni”- u tha – budallenj,
Kini një kokë, siç kini dhe dhëmbë.

Një kokë pa mënd, një gojë pa dhëmbë,
Nuk janë njëlloj, për hir të fatit!
Goja pa dhëmbë më prish punë mua,
Koka pa mënd i prish punë fshatit.
@cana

[Ali Baba Tepele]

BEJKË TË ZËNTË LIJA

Bejkë moj të zëntë Lija..!
Çmë plasi kjo dashurija!
Çmë vanë sytë tek tyja!
Nga era të ra shamija.

Unë i mjeri nuk dija..!
Dit për dit doja të shihja.
Sëmundje për syt e mia,
Bejkë moj të zëntë Lija..!

Bejkë moj Lija të zëntë..!
Për ty do të ngre një tëndë.
Atje të bëj gjum të rëndë..
Do të mbaj në dor si pendë.

Bejkë moj Pika të raftë!
Kaloft Xhindi dhe të marrtë.
Atë buzë të kuqe Flakë,
Që më nxjerr fjalën si Mjaltë.

Bejkë moj të zëntë Lija!
Si s’më le njëçik të flija!
Si Manar Sisën lëpija,
Qumështin e ngrohtë pija.

Për qumësht edhe për Sisë,
Dashuria u bëftë Lis.
Dashuria e Rinisë...
Flaka i rëntë shtëpisë.

22-03-2016

[Ali Baba Tepele]

- BESËN PËR ATDHE

Po si bre burrë i zhytur në Fe,
Mohon gjakun, fis dhe Atdhe?
Dhe për pak pare që do t’fitoni,
Besën e të parëve gjithë e harroni!
Vendin e bukur që të parët na lanë,
Trojet etnike të Shqipes, ku janë?
Të parët tanë e dinin shumë mirë,
Se Feja e huaj të mban në zinxhir.
Besa jonë e shpallur si Fe,
Është kombi, vendi që quajmë Atdhe.
Dhe foshnjat që lindin dhe brezat që vijnë,
Ta kenë në zemër, ta duan Shqipërinë.
Si mund të luftosh në vend të huaj,
Kur tjetri mban peng Atdheun tuaj?
Si ja jep besën një feje pa shkak,
Që vendin ku lindi e mbyti në gjak?
Si shpirtin e shite vërtetë në Fe,
Kur gruan dhe vajzën nuk di kë ke?
Ju hodhi mbi kokë kafazin e linjtë,
Për epshin e ç’thurur i ktheu robinë.
Dhe s’mbeti për ty krenari e parë,
Ilirët e bukur dhe emri Shqiptar.
Ky fis i bukur dhe shumë krenar,
A do ta lëmë të vajtoj i ndarë?
A do ta lëmë Nënën Shqipëri,
Të ndarë në Fe të veshur në zi?
Unë them se jo, eja bashkohu,
Të gjithë si vëllezër në vatër betohu.
Të mblidhemi tok me zemër dhe besë,
Ti japim fund përçarjes dhe Fesë.

@cana

[Ali Baba Tepele]

- KURORË NDERI

Një herë një plak e pyetën:
- Pse e keqja dëgjohet më shumë?
- Edhe krisja, - u përgjigj i urti,
- E mbyt misrin po nuk e shkula unë!

E keqja është në qafën tonë,
Si barrë e rëndë më kërrusi mua.
E mira në zemër na vlon,
Si gjaku i pastër, dashuroj dhe dua.

Në bëfsh një të keqe dikujt,
Për pak kohë e përul gjer në tokë.
Të mirë në bëfsh, s’ka bujë
Por tjetri të mban “kurorë mbi kokë.”
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KËTU KAM QËN DHE DO JEM

Më mer mall moj më mer mall,
Më mer mall për Tepelen.
Se do vijnë disa djem,
Do mblidhen të mbrojnë atdhenë,
Qoftë me pushkë a me penë.
Ta shkarkojnë Deputenë.
Se shiti kombin për fenë.
Do lidhemi besa-benë
Shqipërinë nuk do ta lemë
Për gjuhë e flamur të them,
Mos më prek se “derman” s’gjen
Janë të miat dhe do ti kem.
Këtu kam qenë dhe do jem.
@cana

[Ali Baba Tepele]

Për 5 - Majin

Ja na erdhi dhe kjo ditë,
Ngrihuni dëshmor njëçikë,
Të shihni ca hipokritë,
Si mbulojnë paturpësitë.
Ngrihuni dëshmor për pak,
Ta shihni po s’ju vran prapë.
Qeveritarët “santrap”,
@cana

[Ali Baba Tepele]

- BABA KU MË DHE

Ku më dhe Baba!
Tek një fukara!
Pasuri e tij,
Një Ka dhe një Dhi.

Nënë si më nxore!
Për mua s’mendove!
Larg më martove,
Deshe më harrove!

Ç’të bëj unë shkreta,
Si Qyqe unë mbeta.
Pres edhe fëmi,
Ta rris me një Dhi!

Një ka dhe një Dhi,
Kam si pasuri.
Kasolle me një Tra,
Shtëpi emrin ka.

Punoj natë e ditë,
Mbjellë, korrë, drithë.
Përmbys përmbi tokë,
Nuk u ngopa dot.

Burri im i mjerë,
Çoban për të tjerë.
Zile plot gjëmime,
Me gjysmë opinge.

Gjithë jetën në mal,
Rrallë më vjen, me mall.
Tjetër gjë nuk di,
Çfarë ka në shtëpi.

Në stane ha mirë,
Qumësht dhe shëllirë,
Edhe po ju tek,
Ha ndonjë sheleg.

Bukë i çon Agai,
Me të mirë ta mbaj.
Këtej nga shtëpia,
Ka pllakosur zija.

Dhe sharkun që mba,
Të tijin se ka.
Me mushkë shkon dhe vjen,
Një barrë dru se bien.

Pret nga unë e ngrata,
Dal e mbledh ca shkarpa.
Të laj, të shpëlaj,
Buk’ e gjell’ gatuaj.

Një torbë me miell,
Dhe për miun s’del.
Nuk jemi dhe shumë,
Vjerra edhe unë.

Burri që kam unë,
Nuk bën asnjë punë.
Më shitët me pare,
Të jem ysmeqare.

Për një viç të shkretë,
Më shite për jetë.
Më mirë të rrija,
Kallogre tek shpia.
@cana

[Ali Baba Tepele]

FUSTANI I BARDHË

Mbi fustanin tënd, ranë dy pika lot.
U tret dhe kulloi syri i bukur sot.
Nëna me babanë nuk ti fshinin dot!
Shpejtë u martove, prisje për në mot!

Djalë e goxha djalë goditi në short.
Si molla e ëmbël kur mblidhet në shportë.
Faqja jote ndrinë, si hëna e plotë.
Si Diell më dukesh, që ndrin nëpër botë.

Kush ti ndoqi çapet e të zuri dot!
Kush si ndali hapat kur të pa në portë!
Kush në krah të mori e s’të deshi fortë!
Kush është ai djalë që nga mëndja s’lot!

Mbi fustan e bardhë bien dy pika lot.
Qaje vajzërinë, më nuk bëhesh dot.
Dera ku shkon nuse dashuri buroftë
Paç jetën të gjatë dhe e lumtur qofsh.

@cana

[Ali Baba Tepele]

DASHURIA NUK ËSHTË FRIKË

Ah ky gjum i rëndë ç’ta këputi synë!
Ëndrra më e bukur të rrëmbeu tynë.
Si një zë sirene që të godet gjinë,
Gjysëm e zbuluar humbe virgjërinë.

Mbi rërën e butë, deti fare pranë,
Dallgët me rrëmujë, ah ato se ç’panë!
Dallgët llafazane vetëm shpirt nuk kanë.
Gjumin nuk ta prishin, gjoja nuk na panë.

Cila grua s’donte të ishte me fat,
Të bëhet e virgjër dhe ta humbas prapë!
Cili burrë se çmon një çast kaq jetik!
Që për djalërinë është një rast magjik!

Një peshqir i plazhit u bë historik
Dielli përmbi det dalngadal u fik.
Një zemër që do nuk e lë të ikë.
Pse nga dashuria duhet pasur frikë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

MALLI DJEG E PËRVËLON

Kush e shuan mallin,
Malli kur zemrën rrëmben!
Puthja si ujët e zallit,
Veç me të freskin e gjen.

Kush u ngop me mallin!
Malli sa zemra treti!
Hall i madh, malli,
Gjumë s’bën as Mbreti.

Kurrë su ngopën sytë!
As zemra, për dreq!
Nga gjoksi i mikes,
Duart dot si heq.

Të zë vera në kokë,
Bëhesh esëll shpejt.
Kurse vajz e ngrohtë
Të mban peng për jetë.

Të pish verë të vjetër,
Botën ëndërron.
Por si mike e ngrohtë,
Zemrën të rinon.

Një fjalë ta them mike,
Të madhen dashuri.
Ndienja bashkon zemrat.
Askush se pa me sy.

Me sy asgjë nuk duket,
Por zemra e ndien fort.
Një jetë që ke, si mundet,
Ta lëmë të shkojë kot!
@cana

[Ali Baba Tepele]

DASËM MODERNE

Bëra dasëm me miq e shokë,
Martova vajzën, fëmijën e par.
Ditën e tretë më erdhi në portë,
Nuk jetohet me atë gomar.

Po mirë, të keqen babai
Sytë ku i kishe më parë?
Jeta nuk shkon “si vaji”,
Ka edhe përplasje me fjalë!

Nuk ka të përsosur në botë,
Ne jetën e mbajmë me dhëmbë.
Po të ishin të gjithë kokëfortë
S’do kishte familje më këmbë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

I DEHUR JAM

Piva shokë piva, u bëra i marrë.
Kjo raki e rrushit nuk paska të sharë.
Nuk më mbajnë këmbët, shokë mos më shani.
Po, nuk piva shumë, një gjysëm tamzani.
Do ta hedh një valle siç e do tabani,
Kur e kthej me fund më dridhet tavani.
Gotat radhë i ktheva se ma deshi xhani,
Tani do këndoj, iso të më mbani.
Piva miq, piva, do shkoj në shtëpi,
Nuk ka lezet dasma, pa verë dhe raki.
Gotën lart e mbaj, rrofsh moj miqësi,
Gëzim e të mira çdo derë dhe shtëpi.
@cana

[Ali Baba Tepele]

60 - MENDJE VERI

Buzë detit dole, menduar më rri,
Të keqen e syrit, të syrit të zi.
Nga një lokal pranë, binte një vjoli,
Të keqen e syrit, ma ke si inxhi.

Qafa si argjend, floku si flori,
Gjerdanin me perla varur dy a tri.
Veshur më të holla, frynte një freski,
Shikimin nga deti, mbi gurin e zi.

Ç’u këput dhe ra loti mbi shami.
Vallë, çfarë tu kujtua ty moj Vitori!
Të shkëlqente loti në syrin e zi,
Për mesin e hollë lidhur një shami.

Për gushën e bardhë një gjerdan i zi,
Çfarë tu bëja syve, më mbenë tek ti!
Nga mendja e kokës u bëra veri,
Vetëm pak mbështetu në të timin gji.
@cana

[Ali Baba Tepele]

ÇFARË MBETI PËR MUA

Çfarë mbeti për mua, kujt ti qahem sot?
Ëndërrën që dua se realizoj dot.
Të kem kombin tim me një pashaportë,
Të punojmë në vend dhe jo nëpër botë.

Fëmij emigrantë nëpër shkolla plotë,
Flasin dy-tri gjuhë, shqip se mësuan dot!
Gjyshërit i duan, por e kanë të kotë,
Edhe kur takohen vesh nuk merren dot!

Çfarë mbeti për mua, se di kujt ti qahem!
Dallgë e politikës më mbyt, s’kam ku mbahem!
Det i thellë është, fundosem e s’lahem,
Pas një fije kashte kërkoj që të mbahem.

Anije popullit mbeti në Oqean,
Veç një varkë largohet me politikanë.
E braktisën popullin, se gjetën belanë,
Mbushën të gjith xhepat dhe dolën në anë.

Kjo është reforma për një drejtësi,
Hamë “gola” përditë, unë edhe ti.
Ne “lëpijmë hellin”, mishin ha Ai,
Mburru ti o popull, parlament i Zi.
@cana

[Ali Baba Tepele]

DJALLIN E KAM SHOK

O njerëz! Kjo botë u prish.
Nuk është më ajo që ish..!
Dhe Zoti s’di ku të shkojë,
Në Xhami apo në Kishë?

Sot po dëgjoj të gjith njerzit,
Të thonë: -Zoti i ka fajet!
Por dhe Ai, kur mungonë,
Domozdo që do të falet!

Natyrishtë që s’kërkon falje,
Zoti nga njerzit e vegjël.
E thotë feja, sa për tallje,
Që njerzit po kthen në “vegël”.

O njerëz! Bota u prish,
E mori ferra uratën.
Të gjithë krimbat do na hanë,
Mua dhe ata që patën.

Unë që njoha varfërinë,
E pata shok gjithë jetën.
Dhe ata që dot nuk rrinë,
Pa e mbushur mire kuletën.

Po të kishte para sheshit,
Nuk do të vuante njeri.
Por paraja është e Dreqit,
Edhe del me djallëzi.

Si u bëk’a kapitali?
Nuk e ditkam unë i ziu!
Ku i gjete, kush ti fali,
Po nuk more jetë njeriu!

Historia na mëson,
Se është derdhur gjak me gjym!
Koha sotë po ndryshon,
Kur “të mbysin me pështym”.

Për ta shkatërruar botën,
Ç’duhen bombat atomike!
Edhe Djalli ktheu rrotën,
S’ka më gra, u bën Lesbike!

Edhe burra më nuk gjen,
Ca Agallarë dhe ca Bej.
Prishet zogu që në vezë,
Po kthehen të gjith në GEY.

Kë do akuzojnë më tej,
Se ndalon lirinë e jetës!
Gëzim më të madh nuk gjej,
Ne ja nxierrim sytë vetes.

Prandaj Djalli nuk është Djall,
Gjersa je me këmbë në tokë.
Vraje mëndjen sa je gjallë,
Deklaroj se:- E kam shokë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

BUDALLAI MBRET

Shkon një budalla hedh një gur në pus,
Mblidhen dhjetë të mënçur:- Pse e hodhi, kush?
Është po i njëjti, që vë gur nën rrotë,
Hajde diskutojmë, se nuk i vë kotë!
Pyetje bënin plotë, përgjigje nuk jepej,
Çdo ditë budallai bënte si i tekej.
Disa kohë më parë…edhe ka dëgjuar,
Po tani çfarë pati? Diçka ka mësuar…!
Të pyesim njëherë, ndonjë të moshuar,
Gjetën një të ditur dhe në mosh i shkuar.
- Budallait biro, veshin mos ja ver,
Se dhe kur mbush brekët, e quan për nder.
Ti shiko të dridhet “rrota e mullirit”,
Duket që mungon “kokrra e fiqirit”.
Dihet që kandari nuk i pret kollaj,
Kur gjen pas avazit kokën pse ta çaj?
Ti duhet ta ndreqësh në ke dy gram tru,
Në rrugë e pa rrugë mos shko kuturu!
Mos rrini tek pusi, se hodhi një gur,
Se atij i shkon Gomari në Urë.
@cana

[Ali Baba Tepele]

HËNA SI FLORI

Edhe Hëna nganjëherë,
Vishet e gjithë në flori.
Të shikon jo si ngaherë
Thon, ka rënë në dashuri.

Sipas kohës bën dhe veshjen,
Herë flori dhe herë ergjënd.
Herë ndryshon pamjen, qeshjen,
Herë mbahet më të rëndë.

Pamje saj të bën për vehte,
Nuk ngjanë me yjet që di.
Globi ynë e mban rreth vehtes,
Kësaj i thonë dashuri.

Cila dorë e veshi vallë,
Flori derdhur, a në ergjënd?
Ajo dorë që jo dhe rrallë,
E nxjerr si një mollë e ngrënë!


Gjysëm mollë a gjysëm drapër,
Nazemadhe nuk bën kotë!
Nuse re dhe faqe purpur,
Kur mbi detin fle e plotë.
@cana