Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

nga Danel Cana

PËR NËNËN KURR MOS U NDANI

Që kur linde të urryen, foshnje, pa ngritur më këmbë,
T’u vërsulën të të shqyenin, kush me thonj, e kush me dhëmbë.
Përmes thirrjesh histerike, furtunë ngritur nga urrejtja,
Nxituan t’a zinin rrugën, me të liga, me gënjeshtra.

Ti, hape mushkritë e tua edhe thithe rreze drite,
Dhe fillove të çapitesh, në rrëpirra historike.
Përmes pellgjesh gjaku shkove, përmes kockash gjithë dhimbje,
Të mbajtën e u kujdesën, bijt, me besë burrërije...

Dhe vrapove historisë, u rrite u burrërove...
Me kurorën e lavdisë, flamur e komb si ndërrove!
T’u qepën bishat e egërra, të plagosën nga çdo anë,
Të mbrojtën me sakrifica, ata që jetën e dhanë.

U dhe dritë historie, i mblodhe në lapidarë,
U dhe besë trimërije, u dhe emrin shqipëtarë.
Emrin tënd në këngë e gdhëndëm, dikush Nënë e dikush Loke,
Dhe i mbollëm degë e rrënjë, vaditur me gjak e lote.

Sot kalove njëqind vjetë, po prapë mbete si një foshnje,
Ke nevojë të mblidhen djemtë, dy fjalë nëne t’u thoshje!
E’ni bij, bëhuni bashkë, si kapedanët në mote...
Jeni të gjith shqipëtarë, jemi bij të kësaj toke.!

Nuk duron zemra e nënës t’u shoh të ndar nëpër botë,
Pranë flamurit, pran shqiponjës, e’ni të bëhemi tokë!
Mbani gjith rrugën e drejtë, të shkuarjes e të bashkimit,
Hidhni larg çdo politikë, të përçarjes, të rrënimit!

-cana-

[Ali Baba Tepele]

nga Danel Cana

MIKE MOS MË THUAJ SUS

Gjeraqin e malit lartë,
Me krahët më bëj freski,
Andej nga vjen, moj uratë,
A ka të tjera si ti...?

Kaq dritë hëna kurr s’ka patur,
Hajde moj një natë nga unë...!
Zëmrën si petale hapur,
Do t’a shtroj, të vë në gjumë!

Të vret me sy e me vetull,
Ç’hire nëna të ka dhënë!
Gjysëm gjoks, deri në sqetull.
Zbuluar i paske lënë...!

Djalë mos më hidh rromuze,
Nga familja jam fisnike...
Dil e më prit kësaj udhe,
E pastaj më kërko mike!

Në u lodhësh duke pritur,
Eja, fuqi për të marrë...
Buzën e kuqe zhuritur,
Me gjith gushën, t’a kam falë!

Nuk ka çmim fjala e ëmbël,
Kur nga zemra vërtet del!
Shiko moj, si e ke zënë,
Zemrën time në çengel!

Ndienj e dashuris, në jetë ,
Lind natyrshëm, s’ka mësus!
Se për zemrën s’ka recetë,
Kur dashuron, t’i thuash SUS!

@cana@

[Ali Baba Tepele]

nga Danel Cana

GËZIMI IM I PARË

Të lumtur në jetë qofshi,
Je gëzimi ynë i parë,
Rrofshi dhe u trashëgofshi,
Të urojmë more djalë!

Jeta juaj qoftë e gjatë,
Shtëpinë me fëmij t’a kini,
Mos e quani, tak e fap....
Se, mbi dafina do flini !

Po të kini dashuri...
Gjithë të mirat do t’i kini !
Të sëmur në xhelozi,
Për njëri tjetrin, mos jini !

Babi, mami, ju urojnë,
Jetën të lumtur t’a kini !
Respekti është reciprok,
Në dyqan nuk mund t’a blini !

Jeta ka edhe furtunë,
Ka dhe vuajtje, varfëri !
Por familjes s’i prish punë,
Kur të kini dashuri !

Një si Yll e një si Hënë,
Ç’i gëzuat babë e nënë,
Të kini gëzim e këngë,
Mos u shpofshi as me gjëmbë !

Sa i lumtur që jam sotë,
Se m’u mbush shtëpia plotë !
Hareja, kudo në botë...
Në çdo zemër mbretëroftë!

@cana@

[EuroStar1]

Danel, a ke ber ndonje liber me keto poezi apo te tjera shkrime per shitje ?

Na kenaqe. Je ajke e forumit dhe e qytetarise

Te pershendes dhe te uroj gjith te mirat ne jete

[Ali Baba Tepele]

Danel, a ke ber ndonje liber me keto poezi apo te tjera shkrime per shitje ?

Na kenaqe. Je ajke e forumit dhe e qytetarise

Te pershendes dhe te uroj gjith te mirat ne jete

Po i (e) nderuar kam botuar vëllimin me poezi "Dashuri është fjal e artë" e ke në tiranë tek libraria pranë pallatit të kulturës dhe tek libraria e D.Agollit.

[Ali Baba Tepele]

nga Danel Cana

PAK DHE VETËM PAKË

Vetëm pak kohë më duhet, vetëm pak,
Që yjet t’i mbledh në një ekran...
Ëmbëlsin e erës t’a thith, më pasë,
Që ty si pupël të të marrë!

Besomë e dashur, vetëm pakë,
Do doja natyrën të komandoja !
Në lule të shndërroja për një natë,
Në gji të merrja, të mbaja sa të doja !

Vetëm pak, e dashur vetëm pakë,
Të mundja, të bëja çfar të doja !
Me trupin tënd të luaja në shtrat,
I lumtur, me yje të mbuloja !

Atë kohë që të kërkojë, vetëm pakë,
A mundesh të më bësh të lumtur ?
Unë me zemër, fjalën t’a japë,
Do flija mbi buzë, duke të puthur !

[Ali Baba Tepele]

FIGURËN TON KUSH E PASTRON

Shpesh ndodh, të dënojnë nga pamja ...
Mjafton që gjuhën se flet mirë ...
Mjafton që se ke një dokument ,
Dhe kjo mjafton, se s’je i lirë !

Ndodh...ka ndodhur, e ndodh përsëri ,
Që fjalë të ashpëra të përplasin në fytyrë !
Të keqtrajtojnë, pa arritur t’a mësosh ti ,
Pa mësuar si u ndodhe në këtë botë të ndyrë !

Në mjegullën e jetës, ajo që quhet FAT !
Që pas s’e kthen dotë , e s’ka mëshirë ,
Tek shumë si unë, e pruri të jemi emigrant !
Që si jetën, as mendimin s’e kemi të lirë !

Ka mjaftuar shpesh që jemi shqipëtar,
“ Alvanos” thotë greku, k’tu i thon Greqi !
Na deshën në mëngjez, për të punuar,
Dhe darkën e gdhije në polici !

Alvanos, Alvane...me gisht tregojnë ,
S’e dinë ata që unë jam krenar ...
Me tallje, përbuzje të provokojnë,
Me faj të bëjnë , të heqin zvarë !

Plot urrejtje me syt e mi kam parë ,
Politikan deputet , polic , qeveritar ,
Pa shkak të sillen fare brutal !
Çdo ditë familje shkatërrojnë , pa shkak !

E si mund të jetë një shoqëri e denjë ,
Kur brënda saj mban kaq padrejtësi ?
Të skllavërosh emigrantët, qënka e drejtë !
Të pretendosh se ata , kurr nuk janë si ti !

Figurën tonë kush e pastron ?
Dhe kush na jep pak drejtësi ?
Cili është faji , a mund të më thonë ,
Që emigranti burgoset në Greqi ?

@cana

[Ali Baba Tepele]

MIKE E VJETËR

Do zë një mike të re,
Shok e miq çfar t’ju tregoj!
Më ndez flakë, e më mban pre,
Por të vjetrën s’e harroj!

Sikur të mundej njerëzimi,
Çdo zemër t’a kontrolloi!
Ajo që s’ka dashuruar,
Kurrë të mos qarkulloi!

Të mos shoh dritën e diellit,
Kush nuk dashuroi në jetë,
Të përkrahet, të shpërblehet,
Ajo që deshi vërtetë!

Mike, moj mikja e vjetër,
Tek ti zemrën e kam lënë,
Le të zë shoqëri tjetër,
Vëndin tënd ato s’e zënë!

Ti ishe burimi shpirtit,
Që bëre ëmbël të rrjedh,
Dashuri e zemrës time,
Buzën që puthje përcjell!

Sikur qiellin edhe tokën,
T'i kisha si pasuri...
S'do e ndërroja kurrë botën,
Me një dashuri si Ti !

[Ali Baba Tepele]

KOKA E ALIUT, PRERË


Britmat, kuja s’kish të sosur,
Kur i thanë se e shtrinë...
Flokët shkulte e marrosur,
S’mbanin dotë Vasiliqinë!

Dy e tre shkallët i zbriti
Pashait t’i ndodhej pranë,
Ulur në gjunjë ulëriti:
- Tradhëti ! Pashan e vranë!

E vetme e nisi vajin,
Kur e pa të shtrirë për tokë,
Si duroj zemra e s’plasi..
Kur e pa trupin pa kokë!

Zgërdheshej i lumturuar
Gjenerali Turk përballë.
Kokën e mbante në duar,
Edhe falej: - Për Allanë!

Për Allahun ish’ jezit,
Ishte shpallur me ferman.
Vet Sulltan i madhërishëm,
E ka shpallur tradhëtar.

Kokë e tija në Sini,
Shpërblehet me lira ari.
Qaje pra Vasiliqi...
Kështu vdes vetëm Luani!

Tha kështu e togën mblodhi,
Gjenarali kapardisur.
Hipni, kuajt i shaloni,
Për Stamboll duhet nisur.

- “ Do të vij dhe unë me ju!”
Bërtiti Vasiliqia...
- “Asaj koke të florinjtë,
T’i bëhen nderet e tija!”

Kështu nisi udhëtimin,
Pashallesha përmbi kalë,
Shpresoi për herë të fundit,
Kokën mbrapa për t’a marrë.

Shakull prej lëkure mbushur,
Borë e ngrirë një kuti.
Kokë e Ali Pashës gjorë
Humbur gjumit në Sini.

Një grusht trima shoqëruan,
Pashalleshën drejt Stambollit
Dhe e kthyen duar boshë,
Me urdhër të perandorit.

Dhe pse veshur me të zeza,
Kur hyri, pallati ndriti,
Pashallesh Vasiliqinë
Sulltanesha vetë e priti.

Shaminë e mëndafshtë ngriti,
Edhe sytë lagur në lotë.
Në gjunjë i ra duke falur,
I tregoi një qese plotë...

Ngrihu moj zonjëz e bukur,
Shpërblime nga ty nuk dua.
Të gjitha sa kam dëgjuar...
Mos e prit ndihmën nga mua.

Ai trup i lënë pa kokë,
Atje në Epirin plak,
Kurrë balta s’do t’a tresë,
Shpirti s’do të gjej rehat.

Do të endet shpirti tija,
Stamboll e në Janinë,
Gjersa koka edhe trupi,
Larg e të ndara të rrinë!

Pas kësaj furtunë e madhe,
Rrufe, zjarr edhe mallkim,
Do të rrëmbej njerëzimin,
Do përfshij Perandorinë.

Kapedane sypatrëmbur,
Nuse Epiriote,
Në kamare vendos lule
Rrotull asaj koke!

Përmbi ty, o mjekërr artë,
Kapedani im,
Nuk e zë vëndin në zemër
Më i miri trim...

Lehtë përmi ball vendosi,
Një monedhë prej ari!
Zakon i të parëve tanë,
Tradit shqipëtari.

@cana

[Ali Baba Tepele]

Poezi nga Danel Cana
SI STRALLI ME ESHKËN

U ngrite në valle rrëmbyer si era.
E lehtë si pupël, në majë të këmbës.
Mbi vetull të binin balluket e prera,
E dridhej këmisha si telat e zemrës.

Pas ritmit të valles këmbët i këmbeje,
E vithet, plot hire lehtë i rrotulloje!
Me syrin e bukur si vjedhur rrëmbeje,
Gjoksi jot i mbushur, si dy kulla roje!

Bënte ca lëvizje sikur e tund era,
Sikur e tund era lëvizte në valle
Dy molla të arta, për zemrat e mjera,
Herë i quaja mollë, herë portokalle!

Shikoja pa ngopur të tuat lëvizje,
E gazi në buzë sikur u harrua...
Fustani i hollë përmbi kofshë hidhej,
Pa dashur tregonte gjith format e tua.

Rrëmbyer nga ritmi të kapa për dore.
Si “stralli me eshkën” të dy duart tona...
Me shum qejf kërceja vallen popullore,
Ëmbël buzëqeshe kur dorën shtërngova.

03-05-2013