Brigada "Agim Ramadani"

[Brari]

nga trepca.net



---------

Intervistë me Flamurin-alias Mustafë Mustafën, ish ushtar i UÇK-së

“Pata fatin e madh të jem ushtar i Brigadës 138 Agim Ramadani"


-----------------------------------------------

“Flamuri” në bisedën ekskluzive për Trepca.net, flet për luftën e Koshares, për fatin e vëllaut të tij – këshilltarit të ndjerë të presidentit, si dhe për keqpërdorimet dhe përfitimet e pasluftës në Kosovë, që ndodhën në emër të UÇK-së dhe luftës së vështirë.

---------------------------------------------------------
Zvicër, 10 dhjetor 2002 / TREPCA.NET
---------------------------------------------------------

Flamuri - alias Mustafë Mustafa është nga shqiptarët e shumtë që lanë Zvicrën e qetë dhe të bukur, për t’iu bashkangjitur radhëve të UÇK-së, në kohën kur lufta kishte filluar. Ai nuk mund të priste më tepër radhët e vullnetarëve të lajmëruar në qytetin Lugano, por me vetiniciativë mori rrugën me tren nëpër Itali, për të zbritur i vetëm me trajekt në Durrës...



Trepca.net: ...dhe çfarë ndodhi më tutje?

Flamuri: Kur arrita në Durrës u mora në pyetje nga “doganierët”, të cilët u interesuan se cilit krah i përkas: Thaqit apo Rugovës. I ika pyetjes duke iu thënë se po shkoj ta vizitoj nënën time e cila gjoja ishte e shtrirë në spitalin e Tiranës, por ekziston mundësia që më vonë të kyçem në UÇK.

Në Tiranë, në Zyrën e Kosovës kontaktova ministrin e mbrojtjes. Aty kam kaluar natën e parë, pastaj nga kjo qendër rreth 36 ushtarë kemi shkuar në vendin e quajtur Kolshë ku ishte i vendosur eprori Nazif Ramabaja, i cili ushtronte ushtarët për të hyrë në Koshare.


Trepca.net: Si u pritët nga Ministria e Mbrojtjes? A kishte personel të mjaftueshëm dhe njerëz të kualifikuar për t’iu drejtuar për në front?

Flamuri: Aty jemi pritur shumë mirë. Të gjithë ata që na kanë ushtruar dhe formuar ushtarakisht kanë qenë eprorë ushtarakë, të cilët jo vetëm që na kanë ushtruar, por gjithmonë na kanë pri të parët në luftime kundër armikut. E them botërisht se shumë mirë kam kaluar si me ushtrime ushtarake ashtu edhe me eprorët e mi. Unë pata fat të madh që hyra në luftë në Koshare në Brigadën 138 Agim Ramadani, ku iu bashkangjita eprorëve vërtetë profesionistë për të cilët kam fjalët dhe përshtypjet më të mira.





Trepca.net: Beteja e Kosharës është ndër më të rëndësishmet dhe e karakterizuar me suksesin e UÇK-së në terren, e cila arriti të thyej kufirin shqiptaro-shqiptar. Por, ka zëra që thonë se lufta e Koshares nuk ka qenë e nevojshme, pas ndërhyrjes së NATO-s?

Flamuri: Personalisht medoj se kjo luftë ka qenë mëse e domosdoshme. Së pari, askush nuk e dinte sa kohë do të zgjasë ajo. Shpeshherë analistë të jashtëm thonin se lufta do të zgjasë ndoshta me vite. Sekretarja e shtetit amerikan z. Ollbrajt, në fillim pat deklaruar se lufta do të zgjasë 28 – 30 ditë. Në fakt sulmet e NATO-s zgjatën 78 ditë.

Pastaj mos të flasim për barbaritë serbe në Kosovë dhe masakrat e tyre ndaj popullatës civile. Çdo minutë ishte një shekull, kështu që, edhe po të hynim ne vetëm një minutë para NATO-s, kjo do të kishte efektin e madh. Mijëra shpirtëra do të qetësoheshin më herët. Popullata ishte e dërrmuar; njerëz të moshuar dhe bebe të lindura në mal... Megjithatë, unë pa asnjë mëdyshje e arsyetoj si shumë të arsyeshme Betejën e Kosharës dhe, në këtë rast, i injoroj mendimet e kundërta.


Trepca.net: Cila qe perspektiva e ushtarëve të kësaj Brigade?

Flamuri: Pjesa dërmuese e ushtarëve të Brigadës 138 Agim Ramadani janë kthyer në shtetet pernëndimore, pjesa tjetër janë në Kosovë të papunë. Eshtë fatëkeqësi të dëgjosh disa zëra të sëmurë në Kosovë, se gjoja lufta e Kosharës nuk ka qenë luftë etj. kur dihet se lufta e Koshares njihet edhe ndërkombëtarisht për sukseset e saja.

Unë kam një kërkesë për të gjitha institucionet e Kosovës në veçanti për Presidentin Rugova dhe Kryeministrin Rexhepi, që me të vërtet të gjithë ata djem që kanë luftuar me mish e shpirtë për Kosovën dhe kanë mbetur të dëmtuar nga lufta, sa më parë të gjejnë mënyra për t’i aktivizuar në jetën institucionale të Kosovës. Sepse, këta djemë ish-luftëtarë të Kosovës dhe shumë të diciplinuar, sot kanë mbetur, siç thotë një fjalë popullore, “as me Bare as me Barilevë”.


Trepca.net: Lufta, si e tillë, shkakton vetëm vuajtje. Fundi i saj sjell ndopak gëzim, në momentin kur dihet se marrin fund masakrimet barbare dhe njerëzit mund të ulen të shohin pak qiell, pak shpresë. Një populli po i hapej dera dhe një mur i madh po bëhej i tejduskshëm. A përshkruhet me fjalë një përjetim i tillë?

Flamuri: Fatkeqësisht në luftë më shumë ka hidhërime. Zakonisht NATO-ja bombardimet i fillonte diku rreth orës 24.30 deri në ora 03.00 të mëngjesit. Në këto momente vërtetë ndjeje kënaqësi të papërshkrueshme, sepse aty për aty krijohej një siguri më të madhe dhe një vetëbesim i fuqishëm që na bënte të njenim sikur edhe ne kishim dikë që po na ndihmonte. Gjatë kësaj kohe 2- 3 orëshe vërtet ishte një pushim i këndshëm për ne. Gëzimi tjetër, më i madhi, ka qenë hyrja e NATO-s në Kosovë. Këto gëzime nuk mund të përshkruhen me fjalë, këto janë gëzime që njeriu vetëm mund t’i përjetojë.

Pa dyshim kanë qenë ndër momentet më të lumtura në jetën time rënja e murit shqiptaro-shqiptar. Dihet mirë se armiku ka qenë shumë më i fortë ushtarakisht. Ne vërtetë kemi humbur shumë ushtarë në atë betejë, por morali jonë ishte forca dominante dhe ia dolëm ta fitojmë luftën me eprorët dhe ushtarët trima.

Pra kjo ishte dhe njihet Beteja e vetme frontale e Kosovës ku dolëm ngadhnjimtar ndaj forcave shumëherë më të forta të armikut, të cilat në mesin e vet kishin edhe mercenarë të shumtë nga Rusia, Rumania etj.

Ishte, Agim Ramadani me shokë që nxori nga toka gurin kufitar që ndante dy tokat shqiptare...

Të gjithë ushtarët kishim emocione të papërshkrueshme me rastin e shkuljes së atij guri që ndante tokat tona.


Trepca.net: Dhe erdhi dita të ktheheshit në Kosovë. A mund të thuhej se çdo gjë kishte mbaruar?

Flamuri: Tri ditë pas hyrjes së NATO-s në Kosovë, kemi zbritur në Junik ku kemi qëndruar 3-4 ditë. Kjo ishte një kënaqësi e papërshkrueshme, sepse gjithë familjen e kisha në Kosovë. Nga familja e ngushtë kemi qenë katër luftëtarë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Unë në Koshare, Shemsiu, Arbeni dhe Ragipi në zonën e Llapit.

Baba ishte gjithashtu në malet e Llapit, kurse familja e gjerë ka qenë e shpërndarë, disa në Prishtinë e disa në malet e Llapit.

Vëllau i ndjerë Xhemajli (sqarimi ynë: Xhemajl Mustafa - këshilltar i Presidentit Rugova), me gruan dhe djalin kanë qenë në Prishtinë. Unë e dija se Xhemaili ishte në Prishtinë, por nuk kisha njohuri për fatij e tij dhe të familjes së tij. Mirëpo, për fat të mirë, ai kishte shpëtuar dhe në ditën e parë kur mbërrita në Prishtinë e takova dhe e përqafova me një përmallim të papërshkrueshëm.


Trepca.net: Por ju nuk qëndruat gjatë atje megjithëse shkuat me gëzim. U kthyet sërish në Zvicër. Është fjala për ndonjë zhgënjim apo qëllim?

Flamuri: Unë qëndrova me uniformë gati një muaj e gjysmë pas lufte, mirëpo rrethanat dhe sidomos një pjesë e madhe që erdhi në Kosovë pas ndërhyrjes së NATO-s, të veshur me rroba të reja të UÇK-së, filluan vjedhjet dhe uzurpimet e parreshtura të cilat filluan ta përbuzin luftën e pastër të të gjithë ushtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës të cilët me nderë e heroizëm e kishin luftuar armikun barbarë.

Ata ushtarë që erdhën pas lufte, i blenë rrobat e UÇK-së, librezat, mirënjohjet etj, gjoja se kanë qenë pjesëmarrës lufte, pa qenë fare në luftë. Kjo sjellje e papërgjegjshme e personave që lëshonin këto dokumete ishte pafytyrësi që bëhej për përfitime në emër të UÇK-së. Kjo vërtet më shtyri që as unë më të mos mbaj uniformën dhe të kthehem në Zvicër. Pra, unë nuk mund t’i duroja gjithë ato veprime të pahijshme që kishin depërtuar deri në kreun e UÇK-së.


Trepca.net: A prisni momentin të deklaroni diçka të veçantë ose, mbase, t’i drejtoheni me ndonjë porosi opinionit?

Flamuri: Po, ka kohë që unë kam një dëshirë të madhe të lëshoj një kërkesë për opinionin e gjerë. Me këtë rast dëshiroj t’u drejtohem Policisë së UNMIK-ut, Qeverisë, Kuvendit dhe Presidencës së Kosovës që sa më parë të bëjnë ndriqimin e vrasjes së vëllaut tim Xhemail Mustafës, i cili tërë jetën ia kushtoi Kosovës dhe të gjitha vërasjeve tjera.

Unë nuk e di se për çfarë shteti demokratik flasim kur dihet se u bënë dy vite nga vrasja e një këshilltari të një presidenti në prag të banesë së tij dhe deri më sot nuk është ndriquar rasti. Kosova kurrnjëherë nuk mund të jetë demokratike derisa kriminelët sorollaten shlirshëm dhe vazhdojnë me vrasje të tjera.

Unë po e përfundoj me një citat të shkëputur nga shkrimi “Rekuiem për mjeshtrin e lirisë” të Fazli Hajrizit : “ Bajlozët e vranë Xhemën. Të paktën t’ia kishin falur edhe një minutë jetë që të bënte edhe nje lutje për shqiptarët, që t’i shpëtojë Zoti nga apokalipsa…”

[RTP]

Kontributi i Xhemajl Mustafës për lirinë e pavarësinë e Kosovës e bën atë shembull për gjeneratat e reja

Prishtinë, 23 nëntor - Kolona e organizuar e këtij parakalimi u nis nga selia e LDK-së pikërisht në orën 14:30, për të arritur në orën 15:05 në vendin e vrasjes së Xhemajl Mustafës.
Në vendin ku para katër vjetëve u vra pabesisht Xhemajl Mustafa nga një dorë kriminele u vendosen kurora lulesh dhe u ndezën qirinj. Në këtë ceremoni merrnin pjesë edhe zyrtarë të lartë LDK-së, familjarë dhe miq të Xhemajl Mustafës.
Në emër të degëve të Prishtinës të Forumit të Rinisë së LDK-së për Xhemajl Mustafën foli me pijetet Florian Dushi, i cili theksoi se "katër vjet më parë pikërisht në këto momente e vranë njeriun urtë, mendimtarin, shkrimtarin, publicistin dhe veprimtarin e madh të çështjes kombëtare, njeriun emblematik të fjalës së lirë, të mendimit dhe veprimit, njeriun që nuk iu nda familjes dhe Kosovës edhe në çastet më të vështira të saj, të vuajtjes, dhembjes dhe trishtimit".
Dushi tha se kontributi i Xhemajl Mustafës në luftën për lirinë, pavarësinë dhe demokracinë e Kosovës ishte shumë i madh, siç ishte i madh edhe kontributi i tij në profesionin që ai ushtronte. "Pikërisht ky kontribut e bën atë të paharruar dhe shembull për ne, gjeneratat e reja të këtij kombi".
"Mbi të gjitha ai kishte vizion për Kosovën, për të ardhmen e saj, me të cilën shpërthente majën, përkatësisht mjegullën e kësaj jete që neve na pengon ta shohim të vërtetën e kësaj bote. Andaj edhe pse kriminelët e ndanë nga familja dhe nga ne të gjithë, ai do të jetë gjithmonë i pranishëm në mendjet dhe zemrat tona, me vetëdijën e tij të lartë kombëtare dhe me dashurinë e madhe dhe të sinqertë për Kosovën", tha Florian Dushi.
Ai përkujtoi se as pas katër vitesh vrasësit e Xhemës nuk janë kapur ende nga organet përgjegjëse, duke bërë apel tek organet përgjegjëse që t'i kapin dhe t'i sjellin para drejtësisë vrasësit e Xhemajl Mustafës dhe të ndëshkohen nga institucionet e Kosovës për të cilat punoi aq shumë dhe u flijua Xhema

[SHKOZA]

Lexova shkrimin e Trepca .net-it te cilin n'a servon Trepcani qe une kam nderin ta quaj Sheshir.
Ky shkrim eshte komplet tendencioz dhe shkon mu ne drejtim te perqarjes se ish pjestareve te UCK-se. Zaten kjo eshte edhe puna e ashtuquajtures Trepca. net dhe te Trepcanit Sheshiroviq.
Brigada 138 e UCK-se ishte njesi e Zones operative te Dukagjinit. Zona operative e Dukagjinit ishte njesi operacionale e Ushtrise Clirimtare te Kosoves e cila kishte nje Shtab te pergjithshem me te gjitha strukturat dhe nje Komandante te pergjithshem.
Komplet luftimet ne vijen kufitare ishin pjese e nje plani strategjik me te gjere te hartuar nga SHP i UCK-se, i quajtur ,,Operacioni Shigjeta " .Ky plan kishte per qellim thyerjen e kufirit Shqiperi - Kosove dhe ne vazhden e realizimit te po ketij plani ishte edhe thyerja e kufirit e malet e Pashtrikut dhe te Bytyqit nga njesite tjera te UCK-se .
Komandanti Agim Ramadani dhe shume eprore trima te kesaj njesie kishin dhene nje kontribute te cmueshem ne planifikimin dhe zbatimin e nje pjese te ketij plani si komandante te UCK-se dhe kete e kane deklaruar boterishte edhe proret tjere te Brigades 138 ,,Agim Ramadani".
Vella im dhe shume te aferm dhe shoke te mije kane pasur nderin te jene pjestare te UCK-se dhe kane sherbyer ne kete njesi , por asnje nuk e thote se i paska pyetur dikush me kend jane. Ose se qenkan komanduar nga pseudo ministrite e Bukoshit ose te Rugoves. Perkundrazi te gjithe kane luftuar nen emblemen e UCK-se dhe kane zbatuar urdherat e Shtabit te pergjithshem te UCK-se dhe genjene ai i cili tenton te perqaje vellezerit mes vete. Ne brigaden 138, sikurse edhe ne njesite tjera te cilat kane marre pjese ne operacionin per thyerjen e kufirit te qajtur ,,Shigjeta" , ka pasur djeme nga gati te gjitha viset e banuara me shqiptare dhe me perkatesi te ndryshme partiake dhe ideologjike . Mirepo qe te gjithe kane ardhur dhe kane luftuar si pjestare te UCK-se, te vetmes force e cila luftoi dhe e cliroje Kosoven dhe nuk deshen te merren me trimoshin e Mamurrasit Tahir Zemen dhe Zemanet tjere te cilet luftonin ne Tirane dhe Mamurrase .
Tendenca te tilla perqarese te deshmoreve dhe ish luftetareve per qellime te paskrupullta partiake hapatsi ka pasur nga vete Kryetari i tanishem i Kosves dhe partia te cilen e drejton ai. Turp te kene.

Merri o zot se nuk dine se c'thone!

Shkoza nga Prizreni

[Nice_Boy]

Ka njerëz fisnikë që atdheun e tyre, atë qiell e mal që i rriti, ata gurrë dhe drurë që e rrethuan, atë djep të përkundur me ujvara eposesh të kahershëm, e kanë mbrojtur me pushkë. Ata janë thirrur në luftë dhe kanë dhënë jetën përmes krismash lirie. Ka të tjerë që e kanë dashur atdheun përmes imazheve të fuqishëm të artit, përmes magjisë së tingujve apo ngjyrave, përmes konotacioneve që ngjallin vargjet e një poezie. Edhe kjo është dashuri. Se dashuria e atdheut nuk matet me kut por me shpirt dhe shpirti dhëmb kurdoherë kur dhëmb zemra e kombit dhe,pashmangshmërisht, si prej një force kozmike edhe pushka edhe penda nisen njëherësh për në rrugëtimin e lodhshëm; të shuajnë brengat e Atdhuet.

Tek Agim Ramadani, deri në çastin e mbramë, kanë jetuar së bashku edhe poeti edhe luftëtari, edhe piktori i madh edhe patrioti i flaktë, por edhe shpirti guximtar. Inspirimin për artin ja ka falur natyra e bukur e Kosovës kreshnike, ai reliev i thyer dhe i blatur dhimbjesh të mëdha. Ai e ka ndjerë brengën e madhe të atdheut qoftë edhe kur merrte në duar penelin,qoftë edhe kur merrte penën të shkruante, qoftë edhe kur më pas, rroki armën. Tek karakteri i Agim Ramadanit, janë ndërthurur si tek pak kush prej nesh, qetësia dhe mendimi përpara fletës së bardhë apo tablos, me vrullin dhe dinamizmin e pa përmbajtur në beteja, atëherë kur ishte fjala për të mbrojtur nënën e babën,motrën e vëllanë, pyllin dhe malin, votrën dhe livadhin, shkurt Atdheun.

Lindur në bjeshkë të Kosovës martire, Agim ramadani do të dallohej qysh në fëmijëri për ndjenjat e holla prej artisti: Më pas duke lexuar në gjuhën ebukur shqipe, duke ngarendur në malet e kodrat e Karadakut kreshnik, vetëdija e këtij djaloshi duke se u trondit prej një të vërtete të madhe. Mbi supe malesh e kodrash të Gjilanit, sikundër në supe malesh të krejt Kosovës martire, më shumë se rebeshe shirash, më shumë se mjegullnaja, vareshin epose kreshnikësh. Shpirti i Agimit, nuk mund të mos ndjente këto epose që vinin prej larg, për të shkuar sërish larg. Kumti i tyre do ftonte Agimin dhe krejt gjeneratën e vet t’i sendërtonte këto epose, t’i përcillte ata me po atë heroizëm që etnitë e lashta arbërore i patën lindur. Demonstratën e ditëve të para të prillit 1981, Agim Ramadani e përjetoi si një rizgjim i madh. Një paralele e çuditshme! Rizgjimi i natyrës, ai riciklim i njëmendë i natyrësh do të zgjonte në shpirtërat e gjeneratës studentore të Kosovës, shpresën e lirisë. Agim Ramadani ishte piktor.Ai mund të merrte telajon,penelat, bojërat dhe mund të ngjitej livadheve për të ngatjetuar pranverën. Agim Ramadani ishte poet. Ai mund të rrëmbente fletoren dhe lapsin duke medituar pranë lumenjëve a përrenjëve që i gëzoheshin shkrirjes së dëborërave.Agim ramadani ishte luftëtar. Dijet emarra në shkollën ushtarake në Zagreb e shtynin të ishte në radhët e para të barikadave studentore. Ai nuk vonoi, ç’prej atij momenti Agim Ramadani do të ngarendëte në krejt viset e Kosovës kreshnike, do të fliste aq bukur, do të çonte peshë zemrat e gjeneratës së vet, do të organizonte, do të drejtonte luftën guerile që toka e qielli i Kosovës të ishin të lirë, që atdheu të mos frigohej prej kurtheve, planeve makabër dhe dhunës etnike të kalkuluar në qendrën e shovenizmit sllav, beograd. Kësisoj për të ardhur në pranverën e mënxyrshme të vitit 1999. Evropa (e pandërgjegjshme deri më atëherë) dhe krejt qytetërimi i saj, po përballeshin në shkurt-marsin e këtij viti me një nga shfaqjet më shnjerzore, më të shëmtuara, më primitive, të gjenocidit të egër shoven serbosllav ndaj racës së pastër shqiptare. Kryekrmineli i racës sllave, tashmë në gjygjin e Hagës, e shfrytëzoi periudhën tri javore, midis dy takimeve të Rambujes duke shpërndarë urgjnetisht forcat që do të realizonin spastrimin masiv ndaj shqiptarëve. Mbi 40 mijë trupa ushtarake pushtuese të rregullta, me dhjetra mijëra paramilitarë kriminele, 1 mijë tanke dhe 700 graka artilerie do të lëshoheshin si lukuni ujqish, ndaj popullsisë së pambrojtur shqiptare. Një zyrtar i lartë i OKB-së, Stefan di Nistoura, do të deklaronte; “Ajo që po ndodh sot në Kosovë është tragjedia humanitare më cinike, me e kalkuluar dhe planifikuar me një logjikë të akullt, të cilët unë, nuk e kam parë në asnjë rast, gjatë 29 vjetëve që punoj për Kombet e Bashkuara” (Gazeta “Ushtria”-Tiranë,12.03.1999).

Agim Ramadani së bashku me Rustem Berishën, Bislim Zyrapin, Sali Çekun, Naim Malokun, Ramush Haradinajn e dhjetra prijës të tjerë, patën organizuar dhjetra beteja, duke mos dashur të lënë nismën ushtarake në duart të pushtuesve shoven serbosllav. Fjalëpak por trim e patriot, Agimi do të jepte në këto luftime shembullin e vyer të një kuadri, i cili do të përballej vetë me armikun, në pozicionin më të vështirë, duke dashur të ruaj në çdo moment jetët e bashkëluftëtarëve të vet. Në Dukagjin a Drenicë, në disa prej aksioneve të kryera prej trimave të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, do të binte në sy dëshira e Agim Ramadanit për të fituar me çdo kusht, për të shporrur saora bandat kriminele serbosllave nga toka arbërore. Shpirti i një luftëtari dhe artisti, në këtë rast dhemb dyfish.

Në marsin e vitit 1999, gjeografia e spastrimit etnik serbosllav kish përfshirë zona të tilla si: në Veri: Podujevë-Mitrovicë-Drenicë; në Perëndim: Pejë-Gjakovë-Deçan; në Jug: Malishevë-Suharekë-Prizëren. Ndër objektivat kryesore të beogradit shoven ishte egzodusi i dhunshëm i shqiptarëve etnik nga trojet e veta, për të afruar deri diku një ballancë banorësh me pakicat serbe etj. në Kosovë, ku më pas lehtësisht do të bëhej një referendum për shkrirjen e Kosovës në territorin serb. Ndaj gjatë egzodusit të paparë ndonjëherë, shqiptarëve u merreshin dokumentat e indentifikimit dhe hidheshin në zjarr me qëllim që këta mos të identifikoheshin si banorë të atyre viseve. Marria e pushtuesve serb ka kaluar gjdo kufi. ”Aktualisht rreth 80 për qind e fshatrave të Kosovës janë mbështjellë me tym e flakë. Ky zjarr i është vënë Kosovës nga ushtria, policia dhe forcat paramilitare serbe me urdhër të Millosheviqit dhe me vendim të parlamentit të atij shteti. Politika e “tokës së djegur” nuk po zbatohet për herë të parë në Kosovë nga pushtuesi serb. Unë e njoh mirë historinë e popullit tim, atë e kam mësuar qysh në fëmijëri, në këngët e djepit kur gjyshja më thoshte: U bëfsh trim për Kosovën !” (“Burrat e Kosovës e kanë vendin në UÇK” intervistë e Kolonel Bislim Zyrapit. Gazeta “Ushtria” Tiranë më 8 mars 1999 ).

Agim Ramadani, në ditët e para të marsit 1999, gjendet në shtetin amë. Ndonëse nuk dinte gjë për fatin e prindërve të vet, ndonëse ndiqte me dëshprim eksodin biblik të bashkëkombasve të vet përmes zjarreve dhe krismave, ai me mprehtësinë e një ushtaraku të vërtetë, do të bashkohej rreth idesë së Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së për një operacion mësymës në shkallë të gjërë kundër makinës ushtarake pushtuese serbosllave. Ai do të organizonte luftëtarët e Brigadës 138, në rrethina të Kukësit dhe ndërkaq do të influenconte tek eprorët më të lartë të tij për fillimin e menjëhershëm të mësymjes, pasi kjo mësymje do të krijonte parakushte të favorshme për futjen e forcave të NATO-s në vise të Kosovës. Pikërisht në këto momente, falë guximit të Agim Ramadanit dhe qindra prijësve të tjerë të UÇK-së, Shtabi i Përgjithshëm hartoi planin për çlirimin e Kosovës, duke patur si bazë nisjeje, tokën kufitare ndërshqiptare. Ky plan mori emrin e koduar “Shigjeta” dhe përfshinte brezin e mësymjes: mali i Kallabakut – mali i Markofçes, Ferizaj-Prishtinë me dy drejtime operative. Drejtimi i parë; Padesh-Kosharë-Junik-Klinë. Drejtimi i Dytë; Helshan-Pashtrik-Rahovec-Malishevë-Prishtinë. Sipas të dhënave që ndodhen aktualisht në arkivin e ministrisë së Mbrojtjes, në Tiranë, operacioni në fjalë do të zhvillohej në tri faza. Faza e parë, do të ishte lufta në Koshare, e cila do të fillonte me futjen në luftim të trupave të përqëndruara në Papaj. Faza e dytë kish të bënte me kalimin në mësymje në drejtimet e Pashtrikut ndërsa faza e tretë do të ishte thellimi i mësymjes drejt Koritnikut dhe Kallabakut.

Në operacionin “Shigjeta” (po sipas të dhënave në Ministrinë e Mbrojtjes në Tiranë) parashikohej një bashkëveprim i ngushtë i forcave të UÇK-së që mësynin përballë, me ato që vepronin në shpinë të armikut, në mënyrë të veçantë në zonën e Pashtrikut dhe Dukagjinit. Për drejtimin e operacionit, në frontin e vështirë të Koshares dërgohet Brigada 138 e komanduar prej Rustem Berishës dhe Agim ramadanit. Ndërsa përfaqsues pranë këtij formacioni luftarak, nga ana e Shtabit të Përgjithshëm të UÇK-së u dërgua Nasim Haradinaj. Në memoaret e luftës shënohet; ”Forcat e drejtimit të parë operativ, nën komandën e Rustem Berishës, me shef shtabi Agim Ramadanin, në mirëkuptim të plotë me përfaqsuesin e shtabit të Përgjithshëm Nasim Haradinaj, morën detyrën luftarake nga SH.P.UÇK-së me këtë përmabjtje, pasi të shpërthenin kufirin Shqipëri-Kosovë, të kapnin pikën strategjike Rasën e koshares dhe të hapnin korridorin e furnizimit, duke u lidhur me zonën e Dukagjinit, nën komandën e Ramush Haradinajt. Në të pastajmen, me krahmarrjen nga e majta, të rrethonin dhe asgjësonin forcat armike në qytetin e Gjakovës e rrethina dhe të vazhdonin mësymjen në drejtim të Klinës” (H.Katana “Tri dimensionet e luftës çlirimtare të Kosovës” Tiranë 2002 , faqe 69-70 ).

Në muzgun e ftohtë të 8 prillit 1999, Agim Ramadani do të shkonte pothuajse pozicion në pozicion ku rrinin të gatshëm bashkëluftëtarët, vëllezërit e tij. Ndonëse e dinte realisht çdo të ndodhte të nesërmen, ndonëse pati biseduar me komandant Rustemin për rreziqet që duhej të kalonin, përsëri në sytë e tij i ngazzëllente një dritë e çuditshme. Prej asaj drite buronin shpresë e besim që përcilleshin të tilla, tek luftëtarët në llogoret e Papajt. Prej asaj drite, 320 djemtë trima të UÇK-së, do të merrnin zemër e do të shndrroheshin në 320 shqiponja në mbrojtje të viseve arbërore. Ato biseda miqësore gati nën zë, ato rrahje shpatullash vëllezërore, ajo heshtje që jo rrallë, flet sa mijëra fjalë së bashku, do të ishin ndërkaq parathënie e një lirie që vinte mundimshëm tok me përrenjtë e gjakut.

Të nesërmen, ende pa zbardhur mirë, gurët dhe drurët e Koshares do të jetonin krismat e papara ndonjëherë të armëve të UÇK-së. Vonë, në mbrëmjen e asaj dite, Shtabi i Përgjithshëm i UÇK-së do të njoftonte në Tiranë e ma gjërë se; ” Në orën 03:30, datë 9 prill 1999, forcat e UÇK-së, që veprojnë në rajonin e Junikut ndërmorrën një sulm të befasishëm kundër forcave serbe që ishin të stacionuara në fshatin Koshare dhe ato të Karakollit, 100 metër në perëndim të Kashares. Fillimisht u goditën forcat e karakollit, ku u vranë rreth 38 ushtarë serb dhe u rrethuan forcat serbe të strehuara në shtëpitë e fshatit Koshare. Në agim të ditës, forcave serbe u vinë në ndihmë forca të tjera nga fshati Batush, por tanket u goditën nga forcat tona dhe u asgjësua 1 tank, 1 transportues i blinduar dhe dy makina me ushtarë. Atëherë forcat serbe u tërhoqën në fshatin Batush dhe goditën me artileri forcat tona që kishin rrethuar fshatin Koshare të banuar nga ushtarët serb. Djemtë e Kosovës po luftojnë me kasapët e Serbisë që janë të veshur me blind dhe po fitojnë mbi këtë përbindsh me fytyrë njeriu. Fitojnë djemtë e Kosovës se luftojnë për lirinë e atdheut të tyre, ndërsa ushtarët serb u ngujuan në bodrumin e Karakollit dhe dridhen nga frika. Në këtë luftim prej disa orësh, na kanë rënë në fushën e nderit luftëtarët Bashkim Jashari, Agush Logu, Ramiz Krasniqi, Rifat Qehaj dhe na kanë plagosur Bujar Maloku e Smajl Trofaj. Forcat tona kanë bërë dy rrethime dhe një vijë mbrojtëse, për të mos mundësuar ardhjen e forcave serbe nga Batusha... Luftimet vazhdojnë” ( Gazeta “Ushtra “ më 10 prill 1999 ).

Në luftimet e egra të 9 prillit, Agim ramadani do të udhëhiqte grupin e tij të luftëtarëve, pikërisht në frontin më të rrezikshëm, aty ku makina ushtarake serbe mbrohej me të gjitha llojet e armëve. Luftëtari dhe artisti i madh, ndonëse e shihte se marrja e Koshares ishte tejet e vështirë, nuk u lëkund për asnjë çast edhe atëherë kur vrapoi për të mbyllur sytë e puthur në ballë bashkëluftëtarët e vet të rënë në fushë nderi, të rënë nga breshërit e armikut. Një ditë më pas, atëherë kur Beogradi shoven, e ndjeu se po i rrëshiqiste toka nën këmbë, u hodh në sulm me gjithë arsenalin e vet të forcave dhe mjeteve luftarake. Sërisht djemtë e Brigadës 138, bashkuan gjokset dhe supet duke u shndrruar në karakolle të përjetshëm lavdie dhe heroizmi për kombin e tyre. Por në këtë qëndresë emblematike, do të binte i përgjakur predhash, kryeqëndrestari, Agim Ramadani. Ai që e donte aq shumë jetën e kombit, falte tani jetën e vet, blatonte shpresën e madhe të artistit tek e nesërmja e atdheut. Fronti i çarë i koshares pati përparsitë e veta në ngjarjet që rrodhën më pas. Jehona e epopesë së Koshares u përcuall tejembanë viseve etnike shqiptare, madje kudo në çdo çip të globit ku shqiptarët ndiqnin me ankth në shpirt fatin e vëllezërve të tyre të UÇK-së. Thyrja e kufirrit shqiptaro-shqiptar, ishte mesazhi i madh i shpresës së popullit shqiptar, e sidomos atij të shpërngulur nga trojet arbërore të Kosovës, i cili tashmë shpresonte në kthimin e tij në vatrat e veta dhe bashkimit të trojeve etnike shqiptare. Luftëtarët e frontit të Koshares ishin të parët që dhuruan jo vetëm gjakun por edhe shpresën e madhe për popullin e Kosovës, në ato ditë të shpërnguljes masive: Kështu, ndërsa eksodi biblik i shqiptarëve ndalej, kortezhi pambarim i njerëzve i drejtohej qytetit të Bajram Curit me trupat pa jetë të trimave në krahë. E dhimbshme ajo ditë e 12 prillit 1999. E dhimbshme të mbaje në shpatulla trupin e burit të Karadakut. Qysh mund ta nxinte atë zemër të madhe, ay arkivol? Por zemra dhe amaneti i Agim Ramadanit nuk ka heshtur. Ajo rreh diku si dikur, në faqe të flamurit të lirisë së Kosovës. Përjetësia e burrit fitoi ardhmërinë sublime. Brigada 138 mori emrin Agim Ramadani, ndërsa Kosova tashmë nuk e ndjen këmbën e pushtuesve shoven serbosllav.

[Nice_Boy]

Luftëtarët e Koshares: Me ju President Rugova jemi krenuar edhe në fushëbetejat e luftës



Prishtinë, 23 janar - Shoqata e Veteranëve të Luftës së Koshares të Brigadës 138 "Agim Ramadani" kanë dërguar një mesazh ngushëllimi me këtë përmbajtje:
"Lajmi i hidhur për ndarjen nga jeta të më të dashurit Tuaj dhe Tonit, Presidentit shumë të nderuar dhe të çmuar dr.Ibrahim Rugova, për ne luftëtarët e Kosharës, gjegjësisht për Shoqatën e Veteranëve të Luftës së Koshares të Brigadës 138 'Agim Ramadani' është më shumë se një dhimbje që na kaploi në këtë janar.
Kemi pasur bindjen e plotë që me forcen, kurajon dhe qëndrimin burrërorë të Presidentit tonë të dashur do të jemi dëshmitarë të vulosjes së idealit të tij të nisur, trasuar me guxim, mençuri dhe me sfida nga më të ndryshmet, vulosjen bashkarisht të Pavarësisë së Kosovës.
Jemi krenar dhe përherë jemi krenuar edhe ne fushëbetejat e luftës, me Emrin e Presidentit Rugova, Politiken e tij, vizionin dhe filozofinë e tij, e cila na ka dhënë moral dhe për ne ka qenë udhërrëfim për suksese në beteja.
Qëndrimi burrëror i këtij Burri të Pavdekshëm e të madh të Kombit shqiptar, këtij prijësi të madh, këtij pinjolli të derës së madhe dhe bujare të Rrustë Sadrisë, krahinës kryengritëse të Rugovës, këtij prijetari të Kosovës, të Arkitektit të Pavarësisë së Kosovës, na obligon të gjithë ne që amanetin e tij ta jetësojmë.
Ashtu siç ditëm bashkarisht ta bëjmë luftën do t'ia arrijmë edhe finalizimit të punës maratonë dhe të përjetshme të Presidentit, njohjen e shtetit të Pavarur të Kosovës, të ndërtuar në bazë të parimeve dhe principeve të filozofisë institucionaliste të trasuar nga vet President Rugova, Luftëtari më i Madh për ndërtimin e Institucioneve të Kosovës si shtet.
I falemi dhe përkulemi përjetë para veprës, jetës dhe filozofisë shtetformuese të Presidentit tonë të dashur Ibrahim Rugova. Në këto çaste të rënda për Ju, por edhe për të gjithë Ne, u qëndrojmë pranë duke ndjerë dhe ndarë dhimbjen e përbashkët, me Familjen Rugova, institucionet e Kosoves dhe Kombin Shqiptar në tërësi, thuhet në telegramin e Shoqatave të Veteranëve të luftës së lavdishme të Koshares, Brigada 138 "Agim Ramadani".

[Nice_Boy]

Agim Ramadani - 1963 - 1999

Mu shterreshin sytë nëse pushoj Lirinë tënde me ëndërrue mallkue qoftë gjaku im nëse m'vrasin pa luftue.

[Skofiar]

Citim: "Prishtinë, 23 janar - Shoqata e Veteranëve të Luftës së Koshares të Brigadës 138 "Agim Ramadani" kanë dërguar një mesazh ngushëllimi me këtë përmbajtje" fund citimi

Shoqata e Veteraneve te Luftes se Kosoves perfaqeson interesat e veteraneve te luftes ne Kosove.

Sa i perket kesaj shoqate qe thot parafolesi nuk eshte e vertete se i eshte derguar telegram nga te gjithe ata veteran te brigades 138 qe vepronte nen komenden e zones opertative te Dugagjinit.Ky telegram eshte derguar nga nje numer i vogel i veteraneve te kesaj brigade, pa lejen e veteraneve shumice.

Nese ne secilen zone krijohet nga nje shoqate e veteraneve ateher do te kishim shume e shume shoqata veteranesh.

Shtrohet pyetja ku jan shoqatat tjera ?
A thua pse paska dergu telegram vetem kjo shoqate ?
Ngushllime vetem nga nje shoqate. Au sa pak!
U bera nervoz. Sikur te kishte dergu edhe nje shoqate veteranesh lufte telegram do te ishin bere dy (sa shume)

[Nice_Boy]

Shum shum shummmm te dobet jeni ju enveristat..

[Beni-usa]

Citim: "Prishtinë, 23 janar - Shoqata e Veteranëve të Luftës së Koshares të Brigadës 138 "Agim Ramadani" kanë dërguar një mesazh ngushëllimi me këtë përmbajtje" fund citimi

Shoqata e Veteraneve te Luftes se Kosoves perfaqeson interesat e veteraneve te luftes ne Kosove.

Sa i perket kesaj shoqate qe thot parafolesi nuk eshte e vertete se i eshte derguar telegram nga te gjithe ata veteran te brigades 138 qe vepronte nen komenden e zones opertative te Dugagjinit.Ky telegram eshte derguar nga nje numer i vogel i veteraneve te kesaj brigade, pa lejen e veteraneve shumice.

Nese ne secilen zone krijohet nga nje shoqate e veteraneve ateher do te kishim shume e shume shoqata veteranesh.

Shtrohet pyetja ku jan shoqatat tjera ?
A thua pse paska dergu telegram vetem kjo shoqate ?
Ngushllime vetem nga nje shoqate. Au sa pak!
U bera nervoz. Sikur te kishte dergu edhe nje shoqate veteranesh lufte telegram do te ishin bere dy (sa shume)

Me kete shkrim ti tregon se sa zemren e dobet e ke, ne zemren tende nuk rrjedh
gjak shqiptari, truri yt nuk mendon shqip sepse behet nervoz kur shqiptari shqiptarin ngushllon dhe shpreh perkrahje ne dite te veshtira e kjo ty te pengon.
Turp

[andi podvorica]

UCK-ja dhe Farku jane dy gjera te ndryshme,pra ne Koshare luftuan UCK-ja dhe jo Farku,duhet te jua jap doren juve titistav jugosllav se keni marre mesim nga vellezerit e juaj sllav se si behet propagand ne favor te juaj.



RROFTE UCK-ja!