Nje poezi

[burim_bakiu]

Oratori

Pse rëndoni kokën time, të atij, tjetrit, tënden
mjaft të rënduara i kemi
s’duhet brenda të hysh fshehurazi, e dijmë
ti hyn nëpërmes murit, kulmit, nëpërmes nesh
ju e dëgjoni si përplaset me kokë
S’të duhët ajo gojë e ëmbël
e idhëton me shkrumën e gojës tonë
S’të duhen ato këmbë te drejta
i shtrembëron duke ecur këmbëzbathur
S’të duhen ato sy të ashpër
i shëndërron në pulla teshash
S’të duhet ai shiqim fuqiplotë
kur aty derdh lotin dhe djersën tonë
ti lahesh në to dhe s’kupton
se edhe ti digjesh së bashku me ne

[bili99]

I nderuar Burim Bakiu,
Mire se ke ardhe ne Forumin Shqiptar,ke hy me "Nje Poezi" une te deshiroj krijimtari pa fund .........

me nderime,
bili99

[burim_bakiu]

Po, e zgjodha mennyren balzakjane per tu futur ne forum.
Sidoqofte, te falemnderit per urimet

[burim_bakiu]

Shpëtim dashurie

Besoni dashurinë,
besoni në jeni gënjeshtarë,
gënjeni në jeni frikacakë
Kur shtriheni syçelë dhe mendoni, ha
sa prehje, patologji e dhembjes kronike
Sa të thejshta janë buzët, thjeshtësi
kur lyhen me të kyq, zhdukin imagjinatën
sikur dita dhe nata.
Desha t'i bëj pyetje Bodlerit të madh
ai e preferoi dritën, ndaj s'e përjetoi shumë
I tregoi të paqenurat e botës femrore, realet dhe irealet
Paramendoni,
jetoni një të tretën e jetës për gjysëm ore,
shpëtim
Shpejtoni të kërkoni shpëtim,
sëmundja kronike përhapet, përngjitet


ÇASTI

Desha ta ndjej një çast:
rrjedhën e ujit nëpër rrudha të trurit,
bërllokun në gropën e vetmisë
Me konventë t'ia shpalli lirinë vetes.
S'më duhet tjetër veç se një minimum,
një notë kaluese në psikologji
e ta ruaj mbështetjen moralizuese
Ta shpreh pa droje sentimentin
se për botën, nuk më ze fare
Dhe ç'mendoni, kam komplekse
asnjëherë s'e kisha lejuar.
Një psikologji e dëmtuar, e skatosur
të ve baza për pikënisje të re
S'domend se praktikohet
edhe minimizimi edhe sentimenti
e kjo s'ka rëndësi ndaj fetvave,
këtu nuk kalon në rrugë
as fetvaja, as pisllëku modern
thjeshtë, t'a pret udhën maca e zezë
dhe gjithçka mbimbulohet
Ah, ai çast, i rëndë është!

[bili99]

Burim,

Me duket se do nxitje, katalizator Ti... i mban sekret poezite ...me pelqeu
" Casti".... ke lexues vazhdo ti ndashe me ne edhe "Castet" e tjera..... bukur...

[burim_bakiu]

Po te jete ashtu, lehte do ishte, poezia me pelqen. Ama jo katalizatoret, me duken shume komerciale. I kam edhe ca xhevahire, qe do ti dergoj... Sa per lexuesit, tamam eshte, poezia ka nevoje sahere per lezues, si dhe shkruesi i poezive, per ti mirembajte, e sa per te shkru, mjafton nje ndjenje e keqe ose e mire.

Me te mira

[burim_bakiu]

SHKUMË MALLI
(Anijes me refugjatë shqiptarë që u fundos në Otranto ’97)

Kurrë deti nuk gufon me afsh t'pezmatuar
Sarkazmat e anijeve ziliqare tymosin me tym t'zhargoneve tona
Prit të tërbohem, mallin ta ajros
nga ehot e zhargoneve italiane, angleze, franceze
Demokracia n'pishinë publike shkumbon
Vaj shkumba për mallin e humbur
Atij që fat i thonë në mënyrë dëshirore është malli që shkumon
Shkumon dhe vajton n'imperfekt
Rrokulliset dhe përqafon mallin që ikën ose shkon
Në dreq të mallkuar dhe anija dhe demokracia
Takohemi n'imperfektin e përsosur

MALLI

Më vjell malli, ballin më ndyn
t’lëkundur e t’thyer n’skelet t’kokës
edhe aty, ashtin m’a përlyn
Mjegull, tollovi tymi dhe hi
shpërlajnë shpirtin e krenarisë dhe zbrastinë e lotit
ndonëse shi filloi, breshër bie, s’ka shi.
Shi s’ka se breshëri është betue hala pa dalë:
Kur në hinkë t’mallit, gjak t’kullojë
Kosovën s’ka për ta falë.
Gjak i kulluar, i ndyer dhe i tharë
Tokë e zeza ka folë:
Shiu kur të bie, mëngjesi kur të dalë
Breshëri të jetë përlyer
bashkë me shiun t’pikojë mu në ballë
Kosovën s’ka për ta falë

[burim_bakiu]

ZONJA NDJEU SE ËSHTË DASHURUAR

Kur zonja ndjeu se është dashuruar
ndrydhi ndërgjegjen plot ndyesi
fryu, pështyu me afsh t'holluar
atëbotë u duk si e çudëruar

i pezmatuar hesht vrullin
me simpati, i afrohesh
ta djegish me dashuri

Kur dashuria hapi gjoksin e përlotur
dashnori i kallur u zgërdhi me ironi
desh të çirret, zgërdhihet me krenari
n'limit t'dashurisë së fundosur.

Kur dashnori bukurosh, i mërzitshëm, i hidhur
desh ta plagosë nyjansën e krenarisë së thyer,
me dashnoren me bukuri të ndytur
instikti i dashurisë së përlyer,
në kutinë e memoareve,
një fotografi erotike,
ishte varur


GUXIMI I SËMURË

Pse s'ia qëlloni kësaj theshtësie
Lehtë kuptohet qëllimi
Tërë këto vende banimi urbane, janë në të vërtetë spitale
dhe skrifore private
Ato njerëz vuajnë nga neuromania vëllazërore
Privojnë nga shumica e bardhë
kinse i urrejnë institucionet shtetërore
Vendosen n'apartmane shëndetësore
Privatisht vuajn dhe shërohen
Ndonëse vetë ata ose vëllezërit e tyre
Dënimin dhe shpërblimin e paguajnë
n'kurriz t'vëllait tim dhe tëndit
Tek gurët që rrokullisen dhe shkruajnë

[burim_bakiu]

Mënyra dëshirore

Kur i gjori artist u ul me përkushtim
përshkroi një femër madhështore
meshollë, tepër e parfumosur,
lehtë e kapshme n'dashuri e gjora virgjëreshë.
Sa gjatë pezulloi nëpër kohë një tjetër dashuri.
Gruaja mendjelehtë ka ëndërruar dashuri të re,
vyrtyte madhështore, duar të paprekura.
Ah, moj mike e shkencës së gatshme teatrore,
jeta është teatër dy orë, sa zgjat e mallkuara premierë.
Shumë mirë di të ligjëroj:
Femra, bota femrore është engjëll bukurie,
i djallëzuar.
Engjëll që s'di kur vuajtja është dhimbje
dhe rrudhat s'janë shenjë pleqërie.
E nëse engjujt nuk e dinë këtë metafizikë,
atëherë kanë gënjyer se femra qenka engjull.
Po ç'ti bëjsh imperativit femror?
Unë nuk krijoj ndjenja të vobekta, zotri,
nuk di të dashuroj poetikisht.
E unë, në mënyrë dëshirore
Remember missis
Në gabofsha, gaboj poetikisht n'kontekst dashurie,
nuk krijojmë ndjenja, pasi ato janë krijuar njëherë,
lindin, rriten dhe vdesin dhjetëherë.
Në gabofsha, gaboj poetikisht n'kontekst dashurie
në shpirtin tonë, që kaplon botën
ndjenjat, të vobektit, të pasurit, dashnorët,
janë krijuar të gjithë
Në gabofsha unë, ti mos gabo
Në mos të dashurofsha më, më harro
Në mos më dashurofsh, më trego
E në më dashurofsh,
më thuaj
Të të dashuroj, të gaboj

[_Candy_]

I see your face
The wonder of it all
So full of grace
You never let me fall
Your eyes so bright
Like the morning sun
Fore I know,
You'll be the only one
I take your hand
As we walk the beach
I take a stand
But you're out of reach
I turn my head but your not there
All I can do is sit and stare
The waves have recieded now
Like the sun setting fast
I guess I really knew
It would never last
Because....... after all
It was but a dream