Nje poezi

[burim_bakiu]

I guess I really knew
It would never last
Because....... after all
It was but a dream[/QUOTE]


Faleminderit per keto vargje te bukura qe i dave me ne, urime...

[burim_bakiu]

Pasqyra ireale

Ishte instikt i oktrouar vere monotonie
mizat përdhese ngjanin mizerisht rreth meje
të tilla çudira s’pata përjetuar kurrë
ato lënë vrragë shpirti, bëhen hije
Po, le të kridhemi
ndonëse s’paskam e s’ditkam gjë
ai ëndërrim syçelë kurrë sytë s’ti mbyll
Po, ai instikt ishte oktrouar si nga dorë magjistari
ai del ditëve të kremteve, instiktivisht
Dera e dorëlëshuemit mu duk tepër e rëndë
aty kishte shkelur kauzaliteti
dhe vdekja mbante fije subtile
vargje gjerdani nga mizat përdhese
ato presin sakrificën e re
e zbërthejnë të gjorën n’afat minimal
Kjo dhembje na gjeti dhe dhe heshti para nesh
te dera e dorëlëshuemit, vetjakut dhe instiktit
dhembja e dëgjimit të ehove e thjeshtë është
e dimë këtë të gjithë
por instkti i lindur s’duron ndryshime
Dhe paraqitet ai gazi i pamasë vetëpohues
Shihni këta tullacë në këtë pasqyrë
duket se na ngjajnë mjaft
Po ato miza përdhese që rrotullohen
Na paskan qethurr fare.

[burim_bakiu]

Pamje

Më falni zonja dhe zotëri, unë jam plot neveri
të nisemi, dritat u ndalën dhe premtimi
sodoma, kërnallë, plot tingë pa froma, ejani
Më falni zonja e zotëri, ky është vend i imi
gjith ç’është dhe s’është kurdisur është me qëllim
të xhelozuar, të shkrumuar…
Më falni zonja e zotëri, qëllimi është të shihni
ju lutem në dysheme pa dyll e diell,
mos përplaseni në rrasën e përlyeme
në dritaret e blinduara të kësaj dashurie
dhe ai që këtë e quan kënaqësi, zoti e faltë
Më falni zonja dhe zotëri, pleq e të ri
unë jam ky, ajo... s’edi

[Syku]

Mënyra dëshirore

Kur i gjori artist u ul me përkushtim
përshkroi një femër madhështore
meshollë, tepër e parfumosur,
lehtë e kapshme n'dashuri e gjora virgjëreshë.
Sa gjatë pezulloi nëpër kohë një tjetër dashuri.
Gruaja mendjelehtë ka ëndërruar dashuri të re,
vyrtyte madhështore, duar të paprekura.
Ah, moj mike e shkencës së gatshme teatrore,
jeta është teatër dy orë, sa zgjat e mallkuara premierë.
Shumë mirë di të ligjëroj:
Femra, bota femrore është engjëll bukurie,
i djallëzuar.
Engjëll që s'di kur vuajtja është dhimbje
dhe rrudhat s'janë shenjë pleqërie.
E nëse engjujt nuk e dinë këtë metafizikë,
atëherë kanë gënjyer se femra qenka engjull.
Po ç'ti bëjsh imperativit femror?
Unë nuk krijoj ndjenja të vobekta, zotri,
nuk di të dashuroj poetikisht.
E unë, në mënyrë dëshirore
Remember missis
Në gabofsha, gaboj poetikisht n'kontekst dashurie,
nuk krijojmë ndjenja, pasi ato janë krijuar njëherë,
lindin, rriten dhe vdesin dhjetëherë.
Në gabofsha, gaboj poetikisht n'kontekst dashurie
në shpirtin tonë, që kaplon botën
ndjenjat, të vobektit, të pasurit, dashnorët,
janë krijuar të gjithë
Në gabofsha unë, ti mos gabo
Në mos të dashurofsha më, më harro
Në mos më dashurofsh, më trego
E në më dashurofsh,
më thuaj
Të të dashuroj, të gaboj

U mundova te depertoj neper vargjet e juaja (burim_bakiu) dhe aty mbeta, duke lexuar e rilexuar. Me pelqyen te gjitha. Me pelqeu veçanerisht menyra sesi juve e shpalosni dimensionin e mendimeve te juaja.
Pergezime dhe suksese te metejshme!
Me respekt per autorin, Pellumb Syku.

[burim_bakiu]

U mundova te depertoj neper vargjet e juaja (burim_bakiu) dhe aty mbeta, duke lexuar e rilexuar. Me pelqyen te gjitha. Me pelqeu veçanerisht menyra sesi juve e shpalosni dimensionin e mendimeve te juaja.
Pergezime dhe suksese te metejshme!
Me respekt per autorin, Pellumb Syku.

Faleminderit per kete kritike Pellumb Syku. Te them te drejten nuk kam derguar aq shume krijime ne forum, jam antar i ri, por edhe nuk kam marre edhe aq kritika, per ato sadopak krijime. Per kete arsye te falenderoj sinqerisht qe i hodhe nje sy poezise sime. Sa per tu pergjigjur ne ate qe ke shkruar, mud te them qe mundohem ti jap nji doze bohemizmi permbajtjeve, bile edhe dashurise...
Me respekt!

[burim_bakiu]

Përmbajtja

Këndshëm qesh, lexon
bohema ime
Mbyll librin, mendon
alkmia e fjalës
Hyn në brendi, humb
ngadhnjimi
Ulesh mbretërisht, vjedh
dashurohesh
Kremton durimin, loton
vdekja ime
Turbullohesh, përgëzon
sodit vetvten
Arin të kuptosh, zanoret
shkretirat e humbura
O lexues shikimngrysur
mos rri gojëgozhduar, symshelë
këndo këtë libër, kupto
mos përpëlit
Hidhe mbi pullza të reja
u ndërtua nga shkronjat e arta

[xani1]

Unë jam krijues. Kur krijoj diçka të re e nuk ua tregoj të tjerëve, më duket sikur nuk kam bërë gjë. Kënaqemi me shokët kur i lexojmë shkrimet e njëri-tjetrit, e sidomos komentet pozitive janë një satisfaksion dhe kënaqësi.
Me këtë deshta të them se u kënaqa edhe me poezitë tua, Bekim. Vazhdo e mos u ndal e as mos i mbaj për vete vargjet, por na i sjell në forum.
Të dëshiroj sukses!

[Agim Metbala]

Përmbajtja

Këndshëm qesh, lexon
bohema ime
Mbyll librin, mendon
alkmia e fjalës
Hyn në brendi, humb
ngadhnjimi
Ulesh mbretërisht, vjedh
dashurohesh
Kremton durimin, loton
vdekja ime
Turbullohesh, përgëzon
sodit vetvten
Arin të kuptosh, zanoret
shkretirat e humbura
O lexues shikimngrysur
mos rri gojëgozhduar, symshelë
këndo këtë libër, kupto
mos përpëlit
Hidhe mbi pullza të reja
u ndërtua nga shkronjat e arta

I nderuar Burim,

E përcjell me kënaqësi secilin poet që paraqitet në Forumin Shqiptar dhe me mundësitë e mija, ia kam zgjatur dorën secilit.
Më pëlqejnë krijimet tua poetike - je duke krijuar e formuar një identitet të veçant poetik me fare pak apo aspak nga ndikimet e poetëve të tjerë, dhe këtu qëndrojnë vlerat tua me premtimet e suksesit në vijim.
Sigurisht, poezitë tua duhet "nënqethur" nëse më vonë do t'i botosh si një tërësi, sepse si shumica e poetëve, ashtu edhe t'i, i poston nga dora e parë.

Të përshëndes!

Agim METBALA

[burim_bakiu]

Elitë studentësh

Dhimbë e bukur është kjo, student u ndjeva
shtatë palë këmisha dejrsova
shtatë palë ngjyrë mbrëmë ndërrova
pranë meje të paramendova
Ndonëse student u ndjeva, ishte e kotë
mbulesë fizike, e mllefosur n’kulm
e shtangosur n’kornizë të zbrazët atëbotë
je macë në këtë fotografi në përfundim
e brenda retrospektiva të plotëson
emocionin për ty mua ma shton
Shumë për moralin do të kisha folur
drejtësinë, skenën, poezinë e Zotin
këto drejtime të shfryera nga padrejtësitë
dhe mbeturinat e sistemit të ndotur
Do ti këpusja degët e fluturimit tënd
kund të mos arrish
se je dikund të mendosh
sa për nevojë të kujtimeve
në atë botë të mbetsh sërish
E din shokun tim që kurrë s’ngec
imiton korbat e Alan Poe-së
duke u sharrë juve
duke përsëritur në vesh,
duke qenë më afër jush
Vështirë student të triumfosh

[burim_bakiu]

Vazhdim bisede

Intuita vetjake e dashurisë edhe këtë rradhë u thye
ngacmon momentin të humbasë diç ...
nga dështimi cavjeçar komunist i dashurisë
S’meriton ajo më tepër se këto sharje,
ashtu i quaj unë
Poqëse të ulur jemi pranë e pa komunikim
pretendoj me biseda të lehta bindëse
shtremboj buzë e faqe, e s’gjej dot fjalë shestimi
Kinse kokën ulur më vështroi direkt,
më pikturoi një sinkroni tjetër pranë
Triumfi larg është