E panjohura

[Lisi]

E panjohura


Ndërsa tingujt e pianos që emetoheshin nga një radiostacion përziheshin me fërshëllimën e pamëshirme të erës që dukej se ish çuar peshë, mbyti duçin e cigares në taketuken e mbushur plot dhe pavetëdijshëm dora i shkoi në celularin që rrinte „pashpirt“ pranë tij.
Kërkoi numrin e saj në listën e regjistruar dhe derisa priste përgjigjen nga Ajo u step kur dëgjoi :“Momentalisht jam e zënë, ju lutem lini porosinë pas sinjalit!“. U hamend disa herë të fliste por disi i lidhej zëri dhe fjala e vetme që doli nga goja qe :“Unë...“ – që në njëfarë mënyre mbeti varur në ajër me një mori fjalësh e mendimesh tjera të pathëna!
Rigat e shiut të përziera me ca fluska ende të paformuara mirë dëbore, sikur donin të shqelmonin xhamat e dritares përballë tij. Shiqimin kish drejtuar në rrëketë e shkurtëra që krijoheshin në xham, drejtimin e së cilave e dezorientonte era që nuk kishte mendjen të zbutej. Tashmë kish ndezur edhe cigaren e vetme që i kish mbetur në pakon e blerë tek kthehej nga puna në orën gjashtë të mbrëmjes. Me kokën mbështetur dhe me trupin gjysmë të shtrirë në foteljen që tashmë e kishte zhvendosur pa ndonjë plan në mes të dhomës, i tëri qe dhënë pas rrathëve që krijonte nga tymi i cigares që nxirrte nga goja. Se si shkonin ata rrathët e krijuar – ishin fare të vegjël kur dilnin në hapësirë e pastaj rriteshin, zgjeroheshin dhe atje diku pas ca sekondash shformoheshin dhe shndërroheshin në një shtëllungë te zbehtë tymi... Një buzëqeshje jo shumë e theksuar e përzier plot melankoli i shkrepëtiu në buzë kur krahasoi rrathët e tymit me jetën e vet.
Kështu si këta rrathë tymi erdhëm në jetë, mendoi, ishim fare të vegjël dhe të pastër mu si forma e këtyre rrathëve që në fillim vërehej fare mirë ,dhe dalngadalë rritemi e çthurremi të mbushur shpeshherë vrerë, josinqeritet, interes e çka jo tjetër.
I erdhi keq kur mendimet e tija filluan të bëheshin të vrazhdëta dhe desh ndjeu keqardhje qe ishte njeri, kur zëri i folëses në radio e „solli“ sërish në jetë!
-„Es ist ein Uhr dreißig...“ – ktheu kokën anash dhe shiqoi në orën që rrinte varur në mur. Kishte vajtur ora një e gjysmë pas mesante, e ai ende rrinte zgjuar! Tashmë nuk dinte në duhej ta quante një natë që iku apo një ditë që po lindte! Sa gjatë kish mbetur ashtu gjysmë i shtrirë duke ndjekur vagonat e stërmbushur me mendime që treteshin diku ne labirinthet e pafunda të mendjes. Iu bë se nuk kish mundur të arrinte asnjërin nga ta në këtë natë të vonë pas asaj dite të mundimshme që kish patur në punë.



(vazhdon)

[Brari]

Bukur !

Vazhdo..

[macia_blu]

lis'
lisi...
qe me pelqen ky nick.
me duket (thjesht me duket ) se je nga lezha . Po vetem nga nicku, nga tregimi... ndoshta e mesoj ne vazhdimin e tij. .
urime!