Skicat e Agim Metbalës

[Agim Metbala]

Forumit Shqiptar dhe lexuesve të respektuar të këtij forumi, po i postoj në vijim disa skica - ngjarjet e vërteta me të cilat jam ballafaquae gjatë gjykimeve.
Paraprakisht, kërkojë ndjesë nga lexuesit për gabime leksikografike e ortografike, meqenëse skicat janë të palektyruar dhe të pakorigjuar.


TAKIMI I PËRLOTUR

Gjykatësi hapë lëndën civile C.nr.139/2004.
Paditës: Babai i harruar në Gjermani.
E paditur: Nëna e martuar për herë të dytë.
Bazë e padisë: Propozim për ndryshimin e vendimit për ruajtjen, edukim dhe përkujdesin e fëmijëve jomadhor.
.................................................. ...............................
I autorizuari i babait të harruar në Gjermani, flet e qesh me ironi sa për ta kryer punën me interes.
Të paditurës – nënës së martuar për herë të dytë e cila shikon të bijën pas dymbëdhjetë vjetëve e të birin pas dhjetë vjetëve, nga faqet i dridhet mishi si të pastërmës së prerë.
Dëshmitare, gjyshja e fëmijëve e vjehra e të paditurës – nënës së martuar për herë të dytë, humbej e tëra mes këtyre dy zjarreve e fëmijët e hutuar nga kjo tragjikomedi, lajnë fytyrën me lotë të kristaltë.
Gjykatësi fshinë nga balli djersën e ftohtë dhe pështynë ditën në fytyrë, duke kafshuar fort gishtin e dytë për t’i përmbajtur lotët.
Pas shumë bindjeve dhe lutjeve të gjykatësit, e bija dhe i biri i afrohen nënës së martuar për herë të dytë. Ajo si e tërbuar me të dyja duart, përnjëherë i ngreh për vete dhe të tretë u gjendën në përqafim.
Nëna e martuar për herë të dytë, pastaj me gjithë afshin e mbrendshëm, së pari filloi ta puthë të bijën pa ndërprerë çdo kund – në faqe , në ballë, në flokë, duarve... dhe prapë prej fillimit në refrene të përsëritura e pastaj të birin, prapë të bijën e prapë të birin.. e lotët i rridhnin si ujtë e burimit duke u përzier me lotë të bijës e me lotë të birit...
Dëshmitare, gjyshja e fëmijëve dhe vjehra e gruas së martuar për të dytën herë, mes dy zjarreve, i lagu mirë dy skajet e shamisë.
Edhe daktilografja nga gëzimi dhe ndjenjat e përjetuar e lagu palomën zhllup...
Gjykatësi sërish kafshon gishtin e dytë t’i ndrydhë ndjenjat, e gëzimi e pushtoi gjykatoren.
Nëna e martuar për herë të dytë, vazhdonte me ritualin e filluar duke u pajtuar që fëmijët t’i besohen në ruajtje, edukim dhe përkujdesje babait të harruar në Gjermani...


04.10.2004

[Agim Metbala]

RREZET E SHPRESËS

Gjykatësi hap kopertinat e lëndës jashtëkontestimore dhe për të satën herë me dhëmbje lexon propozimin.
Propozuesja: e bija, motra, motra, motra,... mbesë, mbesë, mbesë...
Vendbanimi: Krushë e Madhe, komuna e Rahovecit.
Për shkak të: vërtetimit të faktit të vdekjes të 19 anëtarëve të familjes së ngushtë.
Gjykatësi ndez cigare pas cigare e teni i fytyrës si me reagencat kimike vazhdimisht ia ndërrojnë ngjyrën e fytyrës dhe sërish kthehet te baza e propozimit: Vërtetimi i faktit të vdekjes të 19 –të anëtarëve të familjes së ngushtë, të vrarë gjatë ofanzivës luftarake të ndërmarrë ndaj fshatit Krushë e Madhe, nga ana e forcave militare e paramilitare serbe.
Prapë ndez cigare, thithë thell tymin e duhanit e me gishtin e madh fshinë djersën nga balli...
Përfunditmisht vendos të filloi gjykimin.
Daktilografja e fton propozuesën bijë, motër, motër, motër... mbesë, mbesë, mbesë...
Në der të gjykatorës paraqitet propozuesja e për habi të gjykatësit, skajshmërisht me një buzëqeshje si të shenjëtorës, përshëndet gjykatësin butasi me fjalë të mëndafshta duke e ndridhur e gjithë dhëmbjen për vete në sirtarin e zemrës...
Gjykatësi ngritet nga karrika e zezë e me fjalë shpresë, përshëndet propozuesën bijë, motër, motër, motër... mbesë, mbesë, mbesë...
.................................................. .............................................

Propozuesja bijë, motër, motër, motër... mbesë, mbesë, mbesë... nga çanta e zezë, nxerrë protofolin e kuq e me gishtat e njomë, nga protofoli i kuq, nxerrë një grushtë fotografitë, pastaj lehtas ngritet në këmbë, kthehet nga gjykatësi e me gishtin tregues ia tregon: ja, ky është baba im, duke ngritur nga pak tonin, ky është vëllau im i madhë, ky është vëllau im i mesëm, ky është vëllau im i vogël... përsëri çuditërisht me një buzëqeshje si të shenjëtorës, përsëri me gishtin e njomë tregues vazhdon: ky është xhaxhai im, edhe ky tjetri është xhaxhai im dhe prap ky është xhaxhai im dhe prap me një buzëqëshje si të shenjëtorës, gishtin e lëvizëte herë në njërën fotografi e herë në tjetrën fotografi, duke e ndrydhur gjithë dhëmbjen vetëm për vete në sirtarin e zemrës...
Çuditërisht, gjykatësi nuk e kafshoi gishtin e dytë, por i lëshoi lotët të dalin dhe të bëjnë të veten, në anën tjetër daktilografja vazhdimisht i ndërronte palomat e bardha dhe prapë gjykatësi nuk e kafshon gishtin e dytë dhe prapë lotët bënin të veten e çuditërisht propozuesja bijë, motër, motër, motër... mbesë, mbesë, mbesë... tash më nuk qeshi si shenjëtore por si motër dhe e nxorri nga protofoli i kuq një fotografi kolor të një fëmiu engjëll. Ngritet në këmbë e kthen fotografin herë nga gjykatësi e herë nga daktilografja, duke shqiptuar fjalët guximshëm..
- E shihni, e shihni këtë fotografi? Ky është vëllai im, ky është vëllai im! E di ti gjykatës, vëllain që e shihni, e kemi adoptuar...
Gjykatësi prap nuk e kafshoi gishtin, por iu derdhën lot nga shpirti e jo nga syri, dhe prap daktilografja ndërron tash jo palomën, por nxerrë faculetën e madhe të cilën saora e njomi.
Nga dritarja gjysëm e hapur, depërtuan rrezet e shpresës e nga sytë e propozuesës, tash vetëm motër, shkëlqyen rrezet e ardhmërisë...


06.10.2004,

[Agim Metbala]

PAJTIMI

Kanë ndryshuar kohërat, kishin thënë të moshuarit, mediton gjykatsi dhe ngreh thellë deri në mushkëri tymin e fundit të cigares, ndërsa daktilografja hapë derën e gjykatores dhe ftonë palët.
Gjykatsi e lexon padinë.
I padituri deklarohet se e ka kuptuar padinë dhe ankesat e paditëses që konsistojnë dhunën në familje.
Paditëse, një grua e re, mjaftë simpatike e tërheqëse dhe disponuar për ngatërresa edhe njëzet e katër orë pa pushuar...
I padituri, poashtu një burr shumë i pashëm, i çiltër deri në frigjilitet, me sjellje të matura e i pregatitur në çdo rast të falë dhe i gatshëm për çfarëdo kompromisi...
Gjykatësi ia jep fjalën paditëses.
Paditësja fillon dhe mbaron me sulme të paskurpullta dhe të pajustifikueshme e me arsenal fyerjesh ndaj të ëmës së patiturit dhe të vet paditurit, duke përfunduar fjalën e vet mbrojtëse se të gjitha ngatlrresat mes tyre, kanë filluar me punësimin e sajë në KFOR e tani më ato janë çrregulluar në atë masë, sa nuk mundë të paramendohet më bashkëjetesa dhe se ajo do të përkujdeset për vogëlushin gjashtëmuajsh te prindërit e vet.
Gjykatsi ia jep fjalën të paditurit.
I padituri i qetë, me një racionalitet të një plakut të urtë, me sinçeritet të skajshëm, i përballon të gjitha fyerjet e thënur nga goja e paditëses – bashkëshortes, i pranon shumë kërkesa të pajustifikueshme të paditëses, për hirë të vogëlushit të posalindur, të rritet në gjirin e prindërve...
Paditësja thuase në çdo fakt të paraqitur nga i padituri, reagonte me nervozizëm dhe ironi të skajshëm.
Pastaj gjykatsi u mbanë një fjalim të gjatë, me dashuri prindore, u tregon rrezikun dhe fundin e lojës së filluar, u ilustron me raste konkrete nga përvoja shumëvjeçare.... Pastaj e merr edhe rolin e neuropsikiatrit, duke aktruar si ndonjë aktor profesionist dhe tensionet bijnë totalisht tek paditsja.
Dy pika loti të njoma rrëshqitën faqeve të skuqura të paditëses, nga presioni dhe ndjenjat e kombinuara...
Gjykatësi ngritet në këmbë:
- Ja, këto lot janë lotët e faljes!
Ngritet edhe çifti i ri dhe në mes të gjykatores u gjetën në përqafim...
Gjykatsi i kënaqur, ulet dhe mbështetet në fotele të zezë, duke liruar një barrë të madhe nga shpirti...
Në mbrëmje krejtë rastësisht, gjykatësi në korzo, takon çiftin e ri të kapur pët dore, duke shtyer karrocën me vogëlushin simpatik.
Vjedhurazi i shikon e gëzimi ia përshkroi ballin...

05.10.2004

[Agim Metbala]

DASHURIA E PËRGJYSMUAR

Gjykatsi pi ngllëkun e fundit të kafes me nervozizëm dhe shymë cigaren përgjysmë.
Hapë kopertinat e lëndës dhe edhe një herë lexon titullin e padisë: Propozim për lejimin e urdhërit për mbrojtje emergjente për shkak të dhunës në familje.
Në kokën e tij fluturuan zogjt e dyshimit.
Me gjysëm zëri e urdhëron daktilografen:
- Thirri palët N dhe M.
.................................................. .................................
Paditësja - nëna në Gjermani.
I padituri - babai në Kosovë.
Kosovarja trevjeçare me përkujdesin e gjyshes.
Gjykatësit iu rrokullisën dy pika loti të kristaltë për Kosovaren trevjeçare, me dashurinë prindore të ndarë në dyshë në mënyrë simetrike – gjysma në Gjermani e gjysma në Kosovë.

04.10.2004

[Agim Metbala]

E VRARË E PAEMËRTUAR

Marsi i vitit 2000.
Gjykatësi i stërlodhur nga punët intenzive dhe nga dhimbjet e përditshme, duke u ballafaquar me dhimbjet e më të afërmëve, duke u vërtetuar vdekjen e anëtarëve të ngusht të familjeve...
Gjykimin e fillon fiks në ora 10,30.
Babai nis rrëfimin: me familje kam qenë i strehuar bashkë me shumë bashkëfshatarë të fshatit Nagavc dhe fshatrave për rreth, në shtëpitë e familjes Elshani, mbase kanë pasë shtëpi të reja, me pllaka betoni. Derisa të gjithë ishin në gjumë, në mëngjesin e hershën, aeroplanët kanë bombarduar... e ndalë rrëfimin, zëri i drellohet, përbinë disa herë sikurse kishte në fytë t’i mbetur kafshatë e madhe. Lotët sa ora ia mbuluan faqet e me të dyja duart të fuqishme, i shprishi flokët e shkurtëra. Afër tij e ulur e shoqja me një foshne në duar, duke i lagur me lot të dyja skajet e shamisë. Daktilografes iu shtangën gishtërinj e iu bënë si të gjipsuar e lotët i piknin mbi tastaturën e kopjutorit. Gjykatësi i ka lidhur duart për balli e me dy gishtërinj të mëdhenjë, fshehurazi i fshinte lotët...
Pas qetësimit, babai e vazhdon rrëfimin e mbetur: ne nuk ishim të vetëdijshëm në fillim se çka ka ndodhur. Pas pak kohe, kam ardhur në vete. Së pari e pashë shoqen të gjallë, pastaj filluam t'i kërkojmë anëtarët të tjerë të familjes. Ishin ato momentet trishtuese zoti gjykatës. Britmat në të gjitha anët... dhe prapë përbihet disa herë, dhe prapë lotët ia lagin tërë fytyrën, dhe prapë vazhdon: nën copat e pllakës, i kam gjetur të vdekur dy fëijët e mijë dhe të vëllait, dhe prap përbihet dhe prapë lotët... Bashkëshortës sëtij, lotët i binin pingul mbi foshnje, daktilografës i piknin sërish lotët mbi tastaturë e gjykatësi nga i shtangur nga ndjenjat, ndezi cigaren...
Zotëri gjykatës, atë ditë më është vrarë edhe vajza e posalidnur të cilën as që e kisha pagëzuar, dhe prapë përbihet edhe disa herë dhe këtu edhe e ndërprenë rrëfimin, nuk kishte më forcë të vazhdojë. Pastaj qajti me zë. Zbrazi e gjithë energjinë negative nga shpirti. Në fund iu drejtua prapë gjykatësit:
- Më falni zoti gjykatës por...
Gjakatësi i lëshon duart e lidhur për balli, e drejton shikimin nga ai. Ai i shikon sytë e gjykatësit të skuqura nga lot. Gjykatësi i buzëgjeshë butas dhe e lutë babain:
- Shiko, vajza jote ka lindë siç lind secila foshnje, ka jetuar jetën e vet dhe ka vdekur si e ka pasë fatin, por të lutem, ta pagëzosh vajzën, ta regjistroshë në zyrën e vendit me vonesë, ligji ka parapërë këtë institut, e pastaj me një propozim të veçantë, do të kërkosh verifikim e dhe të vdekjes së saj. Ajo e ka merituar t’i dihet emri dhe t’i dihet varri dhe të dihet se kush ia ka marrë jetën dhe shpirtin në mënyrë më të dhunshme.
Babai i foshnjes së vrarë të paemërtuar, i premtoi gjykatësit se këtë do ta bëjë pa fije dyshimi dhe se këtë punë e ka lënë për shkak të mosdijes.
Pas disa ditës, gjykatësit i erdhi në punë lënda e re për vërtetimin e vdekjes të foshnjes së vrarë të pa emërtua, por tash të emërtuar si Kosovare...

07.10.2004

Diana e nderuar, disa herë kemi komunikuar nëpërmjet Forumit, unë të përcjelli edhe në forumet tjera, po e ripërsërisëe e palodhshme, energji të pakufizuar, pasion shkrimin, rendit lehtë vargjet... e shumë çka, por në anën tjetër, ke "hedhur tratën" (rrjetën e peshkimit) shumë gjërë e peshkatari i vërtetë, paraprakisht para se ta hedhë rrjetin, i vlerëson edhe shumë e shumë faktorë momental, kushtet klimatike etj. etj.

Pa kusht se ke talenr në të dyja zhanret - si në poezi ashtu në prozë, por unë pse ta dua të mirën, shoh në ty një shkrimtare të ardhshme shumë të fuqishme, e në këtë drejtim, mundohem të të ndihmoj që të mos biesh pre e forcës së inercionit - mendimit të disa lexuesve që nuk e njohin poezinë, por që kënaqen me përjetimet momentale - në këtë drejtim, të preferoj të shkruash kur të thotë shpirti, zemra, mëndja, (shembull i dëshiruar Suzana Zisi).

Ke prirje edhe në prozë, të preferoj ta lexosh përmbledhjen me skica të autores Aurora Damini.

E çmoj forcën tënde, vullnetin e çelikt... por merri këshillat e mia, do të më dish për nderë, kur unë më nuk do të jem në këtë botë!

Me shumë respekt.

[Agim Metbala]

E VRARË E PAEMËRTUAR

Marsi i vitit 2000.
Gjykatësi i stërlodhur nga punët intenzive dhe nga dhimbjet e përditshme, duke u ballafaquar me dhimbjet e më të afërmëve, duke u vërtetuar vdekjen e anëtarëve të ngusht të familjeve...
Gjykimin e fillon fiks në ora 10,30.
Babai nis rrëfimin: me familje kam qenë i strehuar bashkë me shumë bashkëfshatarë të fshatit Nagavc dhe fshatrave për rreth, në shtëpitë e familjes Elshani, mbase kanë pasë shtëpi të reja, me pllaka betoni. Derisa të gjithë ishin në gjumë, në mëngjesin e hershën, aeroplanët kanë bombarduar... e ndalë rrëfimin, zëri i drellohet, përbinë disa herë sikurse kishte në fytë t’i mbetur kafshatë e madhe. Lotët sa ora ia mbuluan faqet e me të dyja duart të fuqishme, i shprishi flokët e shkurtëra. Afër tij e ulur e shoqja me një foshne në duar, duke i lagur me lot të dyja skajet e shamisë. Daktilografes iu shtangën gishtërinj e iu bënë si të gjipsuar e lotët i piknin mbi tastaturën e kopjutorit. Gjykatësi i ka lidhur duart për balli e me dy gishtërinj të mëdhenjë, fshehurazi i fshinte lotët...
Pas qetësimit, babai e vazhdon rrëfimin e mbetur: ne nuk ishim të vetëdijshëm në fillim se çka ka ndodhur. Pas pak kohe, kam ardhur në vete. Së pari e pashë shoqen të gjallë, pastaj filluam t'i kërkojmë anëtarët të tjerë të familjes. Ishin ato momentet trishtuese zoti gjykatës. Britmat në të gjitha anët... dhe prapë përbihet disa herë, dhe prapë lotët ia lagin tërë fytyrën, dhe prapë vazhdon: nën copat e pllakës, i kam gjetur të vdekur dy fëijët e mijë dhe të vëllait, dhe prap përbihet dhe prapë lotët... Bashkëshortës sëtij, lotët i binin pingul mbi foshnje, daktilografës i piknin sërish lotët mbi tastaturë e gjykatësi nga i shtangur nga ndjenjat, ndezi cigaren...
Zotëri gjykatës, atë ditë më është vrarë edhe vajza e posalidnur të cilën as që e kisha pagëzuar, dhe prapë përbihet edhe disa herë dhe këtu edhe e ndërprenë rrëfimin, nuk kishte më forcë të vazhdojë. Pastaj qajti me zë. Zbrazi e gjithë energjinë negative nga shpirti. Në fund iu drejtua prapë gjykatësit:
- Më falni zoti gjykatës por...
Gjakatësi i lëshon duart e lidhur për balli, e drejton shikimin nga ai. Ai i shikon sytë e gjykatësit të skuqura nga lot. Gjykatësi i buzëgjeshë butas dhe e lutë babain:
- Shiko, vajza jote ka lindë siç lind secila foshnje, ka jetuar jetën e vet dhe ka vdekur si e ka pasë fatin, por të lutem, ta pagëzosh vajzën, ta regjistroshë në zyrën e vendit me vonesë, ligji ka parapërë këtë institut, e pastaj me një propozim të veçantë, do të kërkosh verifikim e dhe të vdekjes së saj. Ajo e ka merituar t’i dihet emri dhe t’i dihet varri dhe të dihet se kush ia ka marrë jetën dhe shpirtin në mënyrë më të dhunshme.
Babai i foshnjes së vrarë të paemërtuar, i premtoi gjykatësit se këtë do ta bëjë pa fije dyshimi dhe se këtë punë e ka lënë për shkak të mosdijes.
Pas disa ditës, gjykatësit i erdhi në punë lënda e re për vërtetimin e vdekjes të foshnjes së vrarë të pa emërtua, por tash të emërtuar si Kosovare...

07.10.2004