Tregime nga M_u_Z_a

[artful dodger]

O Diana, e di cfare ehste patatetike fare, kur duhet te druhet robi se cfare thot, sepse duhet te marr parasysh ndjenjat e shrimtarit, edhe nuk mundet te shpreh ate qe mendon, sepse ndjenjat e shkrimtarit jane te brishta... kjo oer mendimin tim eshte patetike, edhe nqs i konfirmohesh ksaj dukurie, atehere kjo eshte me patetike. Konkretisht, nqs ti e mat cilesine e tregimit nepermjet indikatorit 'talent', atehere kush eshte perkufizimi i 'talentit' per ty.

Skrimi vallahi, te jem i sinqerte dmth, nuk ishte i keq, psh, per ta ilustruar kete qe thash, nqs me jipet nje tregim me shkrime te tjera te shkurtra si ky, atehere nuk ma ha mendja se do e lexoja vallahi, mgjths varet edhe nga ambienti, psh nqs do me kishin rrasur brenda nje nje biruc, me mure te larta, e me nje dritare ne mes te tavanit, as prej xhami e as prej hekuri, por prej pecikllasi, (material perversiv i epokes postmoderne), me nje pulebardhe qe ulej ne maje te dritares mengjes per mengjes... sikurse nuk kishte vend tjeter ne gjithe planetin ku te ulej shpendi i mallkuar, e te klithte si shtrige, e te mos kisha menyre tjeter per te konsumuar kohen vecse duke masturbuar, e te mos kisha material tjeter leximi, vecse shkrime te tipit 'artan devishi, ishte ktu, 28 shtator 1997', atehere vallahi do e lexoja, 100%, nga fillimi ne fund, pastaj do e lexoja prape, nga fillim ne fund, pastaj do e lexoja nga mesi ne fillim, e nga fundi ne mes, e do ja dija per nder autores, ndoshta do filloja te kuptoja edhe pulebardhen ne kete menyre.

Sdq, shkrim i lezetshem.

:-)

P.s., ej o Pratolin, ky emri yt mos ka gje lidhje me Vasco Pratolini?

[Apollyon]

Urime Muza.
Ti e di qe te ndjek gjithmone

[Pratolini]

Te pershendes Agim dhe te falenderoj per urtesine qe percon. Cuditshmerisht je i vetmi bashke me Mondin te cilet keni ditur te mireprisni kritiken time, dhe jo cuditshmerisht jeni edhe nder me profesionistet e forumit.

Artful, interesant pershkrimi i gjendjes ne te cilen do mund te lexoje nje tregim

PS : Nicknami im nuk ka te beje me Vascon.

[DI_ANA]

Diana e respektuar, të kam pregaditur një mesazh të veçantë, qe disa ditë po tentoj të ta dërgoj si mesazhë privat, por nuk shkon, më trego mënyrën si ta postoj?

Besoj se më keni kuptuar, (u futa në saxhijak) me qëllim shumë të mirë dhe me siguri edhe përfundimi do të jetë i këndshëm për të gjithë ne,

Ju dua pa hile!

Agim METBALA

Si gjitmone i drejte dhe paqesor Zoti dhe poeti Agim Metbala.
U indinjova per faktin qe e di personalisht qe Muza ka botur libra dhe e kane mirepritur,por dihet qe nuk mund te pelqehemi nga te gjithe,pasi ka shume poete qe kane stile te ndryshme dhe kane publikun e tyre dhe sigurisht kritiket per te shtyre me qellimin e mire per te perparuar dhe shkundur poetin!
Por kritiket flasin ndryshe...
Pratolini here me duket i ndjeshem dhe here nuk mundem ta kuptoj,ndonese ai e di shume mire qe une e vleresoj per dijet qe ka dhe talentin.
Po do te desha te fliste me nje gjuhe pakez me te bute ndaj poeteve ne menyre qe ti bindi qe ne te vertete kane akoma per te dhene.
Ne rastin e Muzes une mendoj se eshte e shkelqyeshme dhe me plot talent dhe keto fjale me dalin nga zemra dhe me sinqeritet te plote.

Persa i perket mp kliko te nicku im dhe dergoje.Nuk ke patur mundesi se e pata mbyllur,por tani besoj se nuk do kesh probleme!

Me shume respekte

Diana

[Dita]

Kendveshtrim interesant per historine e Kesulkuqes.
Te njihja ne poezi Muza. Suksese te uroj dhe ne proze!

[AnGeL_DeViL]

Shum bukur

[macia_blu]

une ketu ne kete teme , jam krejtesisht me fjalen -mendimin e pratolinit.
Muza per mua edhe poezite nuk i ka kushedi se cfare... Shto ka edhe nje delir qe te ben me dhimbje barku. Megjitheate krahasuar me "poetet" e forumit nuk eshte edhe kaq keq.
Duke mirpritur sulm.... ne vend te mirkuptimit...
elinda

[M_u_Z_a]

une ketu ne kete teme , jam krejtesisht me fjalen -mendimin e pratolinit.
Muza per mua edhe poezite nuk i ka kushedi se cfare... Shto ka edhe nje delir qe te ben me dhimbje barku. Megjitheate krahasuar me "poetet" e forumit nuk eshte edhe kaq keq.
Duke mirpritur sulm.... ne vend te mirkuptimit...
elinda

Mace, te falenderoj qe i lexove poezite dhe prozen time.
Nuk me ben pershtypje opinioni yt. Ti ke mendimin tend.
Jemi njerez te ndryshem me shije, kendveshtrime dhe kulture te ndryshme.

Por ajo qe verej ne postimin tend dhe madje me vjen vertet keq per ty, eshe menyra e te shprehurit, vulgariteti.
Sinqerisht, per te ardhur keq perderisa je femer.
.
.
.

[M_u_Z_a]

Askush s’mund të vdesë në gjirin e saj


Kish ëndërruar gjiithë jetën për një copë tokë. Por, duhej të vinte dita. Dhe dita erdhi. U bë pronar. Dilte që me natë dhe me sy të përlotur e vështronte. I shëmbëllente me një foshnjë të njomë, të ëmbël.
E punoi, e plehëroi. Vlaga e saj, e joshi aq sa e përfytyroi veten si një copëz të saj. Dhe ja, një ditë, bimët çelën. Ai u lumturua aq shumë, sa humbi ndjenjat. Kur u ngrit, ndjeu në trup ngrohtësinë e saj, ndjeu në ballë vesën e saj. Një drithërimë e përshkoi të tërin dhe mendoi se … dhe kuptoi se midis tij dhe tokës, ishte krijuar një lidhje e fuqishme. Prodhimi erdhi i mbarë. Vit pas viti, toka zbukurohej. Vit pas viti, ajo e shtonte prodhimin e saj. Ai u pasurua. Çdo ditë, shkonte atje, dhe i falej. Në jetë, ai, i ishte falur vetëm asaj. Por edhe ajo, ndrinte kur i zoti i afrohej. Bimët harliseshin. Aroma e këndshme e dheut, drithëronte shpirtin e tij. Por, një ditë, ai u lodh. Vendosi të mos e mbillte më. Shkonte tek ajo çdo ditë, e përshëndeste, e ledhatonte, dhe pastaj, argëtohej duke prishur nëpër kazino paratë e fituara prej saj. Në mesantë, i dehur, i falej, i falej…! Duke iu marrë këmbët, shkonte në shtëpi. Nuk e mbolli, por, si për çudi, ajo, çeli ca bimëza shumë të shëndetshme e dha një prodhim të mbarë. Ai u befasua dhe mendoi, se toka s’kish më nevojë për zot. Ajo, ish vetë zonjë. Ajo, toka e tij e pabindur. Kur u afrua sezoni i mbjelljeve, ai e spërkati me një helm të veçantë, sepse ajo e ruante farën brenda vetes nga prodhimi i një viti më parë. Por përsëri fara mbiu e shëndetshme. Ai u tërbua, megjithatë toka shkëlqente kur shihte të zotin e saj. Sa e paturpshme, mendoi ai. Mori një sopatë dhe i preu bimët. Ndezi me to një zjarr të madh. Një zjarr që nxirrte një tym të zi e ulërinte nga dhimbja e mijëra jetëve që s’mundën të lulëzonin. Por, për çudi, të nesërmen, nuk gjeti asnjë gjurmë të zjarrit. Toka, krenare, lëshoi një duhmë të ftohtë sapo pa të zotin. “Është apo s’është imja kjo?- mendoi. Filloi të studionte literaturë dhe të rendte nga një magjistar tek tjetri. Por, mënyrat e sofistikuara dhe magjitë nuk mundën ta shprishnin natyrën. Toka, përsëri lëshoi ca bimëza të vogla të cilat hodhën shtat dhe u mbushën me lule të zeza. Pra, ajo mbajti zi për mohimin e pjellorisë, mohimin e jetës. Kur i pa, ai ulëriu si ujk i tërbuar e u mbyll në shtëpi. Tashmë, nuk e ngrohte më asgjë. Ftohtësia e saj, po e çonte drejt vdekjes. U mendua, u mendua gjatë. Dhe u bind se ishte fajtor. Ishte dhe s’ishte, sepse dhe ajo kish faj. Megjithatë, vendosi t’i falej. U nis ashtu zbathur, nëpër natë. Iu përgjunj asaj, ashtu siç mund ti përgjunjej vetëm Krishtit po të zbriste në tokë. Por ajo se fali. Lulet e zeza, fëshfërinin nga era e ftohtë që buronte nga thellësitë e saj. Ai qau, iu lut, por toka e vetëndjerë për drejtësinë e saj, nuk e fali. Edhe sot e kësaj dite, ai vazhdon të qajë. Kur ndjen se po e lënë forcat, gëlltit disa lule të zeza sa për të mbajtur frymën gjallë dhe vazhdon të lutet. Megjithëse ajo është e ftohtë akull, ai ndjen, se brenda saj, diçka lëviz. Si statujë e qëndresës, ai i lutet tokës së tij të shtrenjtë, ledhaton të dashurën, puth shpirtin, urdhëron skllaven, godet armiken…! Sido që të jetë, ajo është prona e tij, e dashura, dhe, askush veç tij, s’ka të drejtë të vdesë në gjirin e saj…!

[DI_ANA]

Bukur Muza....

Vazhdo te shkruash mike!Ka shume te tjere qe te pelqejne.

Respekte