Sikur të mundja....!

[DI_ANA]

Djana kesaj poezie une i jam rikthyer me dhjetra here,por s'po e merrja guximin te shkruaja dy fjale,pasi me ka prekur shume.Ti kete poezi si dhe te tjerat i ke .shkrojtur me nje ndjenje teper te zjarrte ,komplet pikellim,por duhen poezi te tilla jane te nevojshme si per ty qe e shkruan por dhe per nje pjes te lexusve qe gjejne veten ne to.Vertet u pikellova por dhe kujtova jeten time dhe si e tille nxorra ca psheretima nga shpirti qe me kishin ngelur brenda me kohe dhe si nxirrja dot.Udesh kjo poezi te me çlironte nga kjo brenge.Djana pergezime dhe mbaresi ne jete.Respekte rizai2008.

Te falenderoj shume miku im....
Te uroj dhe ty fat dhe lumturi.Faleminderit per mbeshtetjen qe me jep dhe kurajon per te shprehur ate qe ndjej me gjuhen e vargjeve.

Me shume respekte

Diana

[DI_ANA]

Ah sikur..........


Sikur te mundja o lis i gjate,
mbi shtratin tend te lulezoja,
do zhdukja sythet,do mbija lulet,
mbi deget kendshem do vallezoja....

Sikur te mundja o bota ime,
romancen vete une ta krijoja,
do hapja zemrat,do thurja vargjet,
me dashurine do konkuroja.....

Sikur te mundja o jete e shtrenjte,
nje çast te vetem te te ndryshoja,
do zhdukja dhimbjen edhe terbimin,
me djajte e vetme do te luftoja.....

Sikur te mundja o mal i larte,
te isha shpend,te isha qiell,
veç driten ty do te dhuroja,
sdo kishte shi por vetem diell....

Sikur te mundja o det i çmendur,
te isha vete "Poseidon",
do ndalja dallget,do zhdukja rete,
kjo brenga njerezve sot me mundon...!

Sikur te mundja moj tradheti,
te te shnderroja ne diçka tjeter,
gjithe shpirtin tim do ta flijoja,
qe gjalle mos rrish moj plage e vjeter....

Sikur te mundja te isha ti,
nuk do te doja te lindja kurre,
me mire te qaj edhe te vuaj,
ne vend te zemres sdo desha gur.....!!!


Diana

[DI_ANA]

Endacake....

E deshperuar si nje endacake mjere,
po pershkoja rruget e pafund,
"sikur te mundja" thoja me qindra here,
dhe era turbullt mendimet befas shkund....


"Kozeta" me kujtohet dhe mbaj mend,
qe aq shume i pata ngjare dikur,
"Viktorin" adhuroja permes librave,
dhe brenga sme largohej kurre....

Se kuptoja ku me njihte,isha larg,
nje femije e zhytur dhe e mbytur ne erresire,
nje shkrimtar i Madh "mizerjen" e denonte,
dhe nje foshnje e mjere, ngrihej pa u gdhire....

Enderroja neper netë nje dore te ngrohte,
te me kapte,te me mirrte,te me donte,
me sy hapur dhe me lot ne sy e prisja,
por ne rruge çuditerisht asnje skalonte....

Se kuptoja perse jeta me ish dhene,
e çe do kur ske as babe e nene,
se kuptoja pse meshira me gjurmonte,
dhe shikoja sesi bota me denonte....

Sikur te mundja!....kam thene me mijera here,
lutesha dhe vete zoti pa fuqi seç me veshtronte,
dhe me thoshte.."Bija ime skam çte bej,merr lexo",
dhe pareshtur librat mi dergonte....

Ja keshtu u rrita permes tyre,
qaja,qeshja dhe me fletet lumturoja,
personazh i vuajtur e quaja veten,
dhe gjithmone me shpresen dashuroja....

Endacake neper rruget e vetmise,
endacake dhe me zemer te trishtuar,
bota ime enderruse kurre su zhduk,
ndonese zemra egersisht me ish lenduar...


Diana