..................
Imagjinoj trupin e tij dhe filloj te dridhem....Dritherima te embla me pushtojne.Ideja qe nje dite do te mund te behet i imi me ben te pushtohem nga nje ndjenje krenarie per ate qe do arris!
Jane shume ndjenja te perziera bashke qe me turbullojne dhe kenaqin njekohesisht.Por me shume nga te gjitha do te jete pamja e tij e lumtur...
Vertet kam pak frike nga e ardhmja qe do filloje ne ditet ne vazhdim,por shpresa se gjithēka do te rregullohet me mban te gjalle,te sigurt,ashtu siē nuk kam qene asnjehere ne jeten time!
Ideja e nje veprimi te mire e ben njeriun t'i duket vetja i rendesishem dhe kur nuk eshte.Ajo e ben te qete mbijetesen e tij dhe ne pak momente qe mbeten te paharrueshme per te.I kujton me mall ne vitet qe do vijne duke shpresuar se do te vije dhe nje moment i tille kur te ndihesh kaq mire....
Dhe kjo shprese e mban te gjalle njeriun derisa te vdese.Dhe une dua te ndihem e lumtur diten kur do te mbyll syte.Ndoshta ai qe dua ne keto ēaste do te gjendej prane meje duke u lutur per kete njeri qe e shoqeroj nje pjese te mire te jetes duke ndare te mirat dhe te keqiat,qe i fali dashuri dhe mbrojtje.Te pakten ky eshte mendimi im!
Nje binom i ēuditshem qe femrat e kerkojne me ngulm dhe pasion pa u lodhur kurre!Nje binom qe duket kaq pak ne dukje,por qe nje mashkull eshte gati e pamundur ta ofroje....
Eshte si nje sfide,si nje lufte e pamundur me deshirat e femrave qe pasi marrin nje gje kerkojne gjithnje e me shume,gjersa te mbyllin syte....
E imagjinoj duke ecur perkrah meje dhe nje ndjenje euforie me pushton.E dua ate ecjen e tij te kujdesshme,te qete,ato veshtrimet qe me ka hedhur here pas here,qetesine e tij,ate buzeqeshjen qe i shkrihej cepave te buzeve dhe veshtrimin qe i mbytej ne thellesine e syve te mi jeshil....
Krijoni Kontakt