Mendime turbulluese......
Ne historine time te mjergullt kishte diēka qe nuk shkonte,diēka qe nuk me bindte,diēka qe me frikesonte....
Pastaj rri dhe qetesoj veten duke thene se po behem paranojake.....Nuk dua ta besoj por sa here qe mendoj per te,ndjej nje therje ne kraharor thua se ai me kerkonte ndihme,thua se ai me donte prane vetes ne nje moment te veshtire...
Ndoshta ajo qe me bente me shume keq,ishte se ai u largua nga une pa me lajmeruar...Nuk arrij ta besoj dot se si mundi te me hiqte nga zemra pernjehere,pa u lodhur fare,sikur mes nesh te mos kishte ekzistuar dashuri,te cilen disa e kishin zili..
Ai me tha qe nuk me donte po nuk nuk arrij ta besoj....
Ai me dukej me pare si nje femije i vogel,i sinqerte,i paster dhe qe nuk mund te me genjente kurre....Trembem nga vetja!
Valle te jem nje perbindesh qe kam nxjerre nga kthetrat prene time?Ai nuk me do!...
Tani jam e bindur per fjalet qe me thoshte muajt e fundit.Nuk kishte me asnje drite ne syte e tij,perveē fjaleve genjeshtare....
Dhe vete lotet e mi nuk me flasin,nuk arrijne te me shpjegojne se si ai qe njihja me shume,kishte ndryshuar....Ndihem e lodhur.
I gjithe trupi me jep dhimbje te padurueshme dhe nuk e di se kush me dhemb me shume.Njehere me duket sikur koka po me turbullohet gjersa me vjen ndjenja e te fiktit,pastaj me duket sikur me keputet trupi duke rene ne nje mugetire te larget....Ndihem e braktisur!
Ai me la me nje ndarje te ēuditshme e cila nuk dihej se kur kishte filluar..Mundohem e stermundohem te kuptoj se ku ai i ka dhene shenjat e para qe nuk me donte dhe per fatin tim te keq sot po me kujtohen shume!
Nuk e di sot nese duhet te qetesohem,apo te me duket vetja leshko!
Nuk di me asgje.Kam dashur nje mashkull i cili u largua nga une thjesht per nje keqkuptim.Ndoshta ky kishte qene nje motiv,te cilin ai e ka kerkuar prej kohesh,ndoshta....
Po trembem sot nga vetja ime.Nuk arrij te mendoj per gje tjeter perveē atij!
Ai eshte ne ēdo moment te jetes te dites prane meje,per te me torturuar...Here e dua me ēmenduri,here e urrej me shpirt,here me duket i panjohur dhe here shume prane zemres time te pergjakur dhe lenduar....
Cfare me duhet te bej tani?!
Si ka mundesi te duash kaq shume dhe kujtimi te jete kaq i forte ne shpirtin tim!
Si ka mundesi qe ai te jete kaq i pranishem,kaq i madherishem?!
Nuk po e kuptoj dot,por di qe me ikjen e tij ai ka krijuar nje mit te pathyeshem,nje enderr torturuese,nje ankth qe po rritet,nje deshire per ta pasur prane,qe eshte me e fuqishme se ky realitet monoton,i vrazhde.
Kam nevoje per imazhin e nje te ardhmeje qe me duhet te ndertoj!
"Carpe Diem"
Pėrshėndetje tė pėrzemėrta pėr ju DI_ANA ( "Lumin e Diturisė") !!!
Sė pari, dua tė tė pyes nėse mė lejoni tė inkuadrohem nė shėnimet e "DITARIT" tuaj?!
Vetėm se dua tė bėhem pjesė e kėtij sheshi mendimesh brilante nga njė kėndvėshtim pozitiv me fjalė inkurajuese pėr tė ardhen tuaj, gjithmonė duke ndjekur njė vijė dashamirėsie.
E them kėtė, ngase dua tė marr njė konfirmim nga ana juaj dhe pastaj tė mundohemi t`i gjejmė shtigjet e lumtura ose zgjidhjet pozitive pėr tė ardhmen tuaj, pa ndonjė tendencė tė ju bėjmė projeksion, por vetėm tė mundohemi t`i lėkundim "subjektet", siē jeni ju, nė njė rrugė gjallėrie, krenarie, dashurie mė tė madhe pėr jetėn, apo mė mirė tė themi tė ju japim "KURAJO", qė tė shikoni njė tė ardhme tuaj me arkitetkturė konstruktive.
Me gjithė respektin dhe dashamirėsinė pėr ju, do tė ndihesha shumė i nderuar nėse mė lejoni ju qė me fjalė tė bukura tė bėjmė pak mund dhe ta ndryshojmė pozitivisht realitetin tėnd.
Ju keni diapazon tė gjerė diturish dhe ne nuk dojmė qė tė na humb njė "MARGARITARĖ" i till pėr shkak tė njė pėrjetimi tė sė kaluarės, qė ne mendojmė dhe dėshirojmė se e ardhmja juaj tė jetė mė e lumtur dhe mė ndryshe nga e djeshmja, pozitivisht.
Nga kjo qė e tham, kemi bindjen se i jemi arsyetuar kėrkesės tonė dhe natyrisht njerėzit e mirė shpresojmė tė mos i pengojmė, por pėrkundrazi t`i avancojmė edhe mė tej drejt shesheve tė lumtura tė kėsaj jete. Presim pėrgjigje pozitive, shpresojmė !!!
Me mirekuptim dhe dashamirėsi,
Suksese pėr ju dhe respekt, Dar_di.
E lexoj kete pjesez kaq te bukur dhe se ke iden sa shume me dhemb shpirti , me duket se ne gjithe keta rreshta e shoh veten time. Me te thene te drejten jam ne te njejten pozite dhe e di se sa e veshtire eshte te te thote dikush ne mnyren me te ulet kaq thjeshte nuk te duaaaa...athua kaq e thjeshte eshte te thuhet kjo fjale??? Kaq te tjeshte e mendojne te tjeret se nje person i dashuruar marrezisht mund ta pranoj fare thjeshte? Ka kohe qe po e luftoj kete vuajtje ne shpirt sado qe po mundohem ta fsheh ajo me ka thyer brenda ne shpirt ,sado qe mundohem te behem e forte e shoh qe forca dalngadal po me le ,edhe buzeqeshjes sime i ka humbur ngjyra megjithate nuk dua te heq dore nuk dua ta le ne duart e dikujt tjeter dashurine time. Mua po mundohet te me hyj me force tjetra ne jeten time , ajo me shkatroi familjen dhe lumturine nuk mund ta kuptoj se si ekzistojne keto lloje femrash si nderhyjne ne jeten e dikuj tjeter ,dhe per kete po mundohem te luftoj dua ti mbledh me cdo force copezat e lumturise time dua t'ia bej me dije se ne cerdhen time sdo e lejoj aske te hyje kurre dua ta bej te kuptoj se nderhyrja ne lidhjen time per te do te jete vec shkatrim. Te pershendes diana dhe me kete desha te te them se jeta eshte nganjehere shume e padrejte por duhet te luftojme pamvarsisht betejava te humbura luften te mundohemi ta fitojme cofte edhe nese do na kushtoje shume...
.di ana : Kujtoje perhere fjalen time....."Askush nuk do te doje sa une,askush"!
Do te doja nje dite te te shikoja se sa i lumtur do ishe me tjetren!
Dhe ne fund te uroj....."Qofsh i lumtur ti vrases i zemres qe me pasterti te deshi,qofsh i lumtur..."
.
.
.
![]()
![]()
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga BaBa : 28-09-2008 mė 14:39
Dhe kau i mirė po s'e ngacmove, s'tėrheq nė brazdė.
Me le pa fryme motra ime.Te perqafoj dhe mos pusho se shkruari kurre.
Les passionnés soulčvent le monde, et les sceptiques le laissent retomber.
Flutura dhe Lida54 shume flm prej jush...
RESPEKTE
"Carpe Diem"
Thone......
Thone qe dashuria e verber nuk sherohet....
Ashtu endem dhe une qorrazi ne nje labirint pa drita ku ne te cilin nuk kam gjetur akoma nje pike te vetme drejtimi drejt nje daljeje e cila me duket e domosdoshme dhe shpetuese ne kete moment te trishtueshem roberie...
Nuk e di pse ne kete bote te pakuptueshme prej shume qenieve tokesore,po me duket vetja si nje vemje e braktisur nga cdo shenje jete....Endem dhe rrotullohem drejt nje rruge te vetme pamundur dhe paditur ku mund te gjej forcen dhe shpresen e shpetimit nga ferri.
Nese nje dite te vetme ne femijerine time,do te me thonin se kjo do te ishte jeta e cila me ishte destinuar.....ah...pikerisht aty do te mund te ruhesha dhe te kujdesesha qe pikerisht ajo te mos i ngjante kesaj qe kam tashme!
Nuk di se cfare te shkruaj.....cdo gje qe mund te thoja ne kete moment dobesie do te ishte qe............KAM FRIKE....e ardhmja me duket teper larg dhe komplet e paarritur!
"Carpe Diem"
S'ke pse te kesh frike,mos e ler pasigurine te te pushtoje.Ankthet jane ushqim per zemren e vetmuar dhe erresire per arsyen.Je ti ajo qe vendos per te ardhmen tende dhe sa deshiron ta arrish ate.Nqs nuk ben perpjekje te dalesh nga mocali i trishtimit ku je zhytur,dije se ai do perpiqet te te terheqe me shume drejt tij.Shiko cfare je dhe sa vlen.Aty rreth atij mocali ku ndodhesh ka truall te forte.Nqs e hedh nje hap drejt kesaj toke,po afron nje grusht te ardhmen tende.DI_ANA e preke tashme fundin e pikellimt,perpiqu ta besosh serish se jo cdo toke ku shkel te perpin.
Elegance is an attitude.
Krijoni Kontakt